Γράφει ο Παναγιώτης Νάστος*
Όλοι μας τον τελευταίο χρόνο βλέπουμε Ρωσία και ΗΠΑ να «καίγονται» , η μέν πρώτη να αποσπάσει την Τουρκία από τις ΗΠΑ πετυχαίνοντας αυτό που επιθυμούσε εδώ και δεκαετίες δηλαδή τη διάσπαση του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα του, η δε δεύτερη να ανέχεται τον μεγαλοιδεατισμό του Erdogan και τις τουρκικές προκλήσεις σε Συρία, Β. Ιράκ και Ανατολική Μεσόγειο, με σκοπό να επιστρέψει το παραστρατημένο παιδί, η Τουρκία στους κόλπους των πραγματικών συμμάχων της.
Το δίλημμα που θέτουν οι ΗΠΑ στον Erdogan είναι F-35 ή S-400 . Και τα δύο μαζί δεν μπορούν να συνυπάρχουν στο τουρκικό οπλοστάσιο. Τελευταία μάλιστα και μετά την επίσκεψη Trump στις ΗΠΑ, διαπιστώνεται από πλευράς Προέδρου των ΗΠΑ μία συνεχής απροθυμία επιβολής κυρώσεων προς την Τουρκία λόγω απόκτησης των S-400, και αναγγελία εξέτασης από κοινή αμερικανοτουρκική τεχνοκρατική επιτροπή των «προβλημάτων» που υπάρχουν από την συνύπαρξη ή όχι S-400 και F-35.
Και ενώ λίγες ημέρες αργότερα από επίσημα τουρκικά χείλη ,αυτά του Συμβούλου του Erdogan, υπάρχουν διαβεβαιώσεις ότι οι S-400 θα ενεργοποιηθούν κανονικά στο τουρκικό έδαφος, προκύπτει ξαφνικά θέμα μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, αφού οι τούρκοι δεν θέλουν να έρθουν στην Τουρκία Ρώσοι ειδικοί για να τους ενεργοποιήσουν. Παράλληλα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σενάρια , κυρίως κινεζικής –ρωσικής προέλευσης, σύμφωνα με τα οποία οι Trump-Erdogan είχαν συμφωνήσει από πρίν η Τουρκία να αγοράσει τους S-400 από τη Ρωσία και στη συνέχεια να «πουλήσει» ουσιαστικά την ρωσική τεχνολογία των S-400 στις ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο βέβαια θα εξόργιζε πάρα πολύ τη Ρωσία , αφού όσες χώρες έχουν προμηθευθεί S-400, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών της Κίνας και της Ινδίας , θα ένοιωθαν ότι έχουν στο οπλοστάσιό τους ένα οπλικό σύστημα που θα το «ξεπερνούσε» σύντομα η αμερικανική τεχνολογία. Εννοείτε φυσικά ότι οι πωλήσεις σε άλλες υποψήφιες προς αγορά των S-400 θα μειωνόταν πάρα πολύ. Παράλληλα θα όξυνε κατακόρυφα την ένταση μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας.
Προσωπικά το αποκλείω ως σενάριο για πάρα πολλούς λόγους, κυριότεροι των οποίων θα ήταν οι εξής:
1.Ολοκληρωτική ρήξη Ρωσοτουρκικών σχέσεων με πολλαπλές συνέπειες στον τουρισμό, στον ρωσοτουρκικό αγωγό και προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου , στην κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου, σε θέματα πολεμικής βιομηχανίας κλπ.
2.Ολοκληρωτική και μονοδιάστατη εξάρτηση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ. Στην Τουρκία όμως σχεδόν όλοι τώρα μισούν τις ΗΠΑ, τις οποίες τις βλέπουν ως απειλή και όχι ως σύμμαχο χώρα.
3.Ρήξη σε μεγάλο βαθμό των σχέσεων της Τουρκίας με άλλα κράτη όπως η Κίνα, η οποία έχει πρόσφατα δανείσει και στηρίξει χρηματικά την αδύναμη τουρκική οικονομία.
4. Στο γεγονός ότι η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της στο Παγκόσμιο στερέωμα ως μία μεγάλη περιφεριακή δύναμη , με «αυτοκρατορικές μουσουλμανικές τάσεις», η οποία δεν έχει ανάγκη την μισητή δύση πλέον, η οποία καταπιέζει τους αδελφούς της Μουσουλμάνους, ανά τον κόσμο. Πλέον η ίδια αυτοαναγορεύεται σε ηγέτιδα και προστάτιδα του μουσουλμανικού κόσμου, με τον Erdogan εν πολλοίς να πιστεύει στον θεόσταλτο ρόλο του. Για τον ίδιο τον Erdogan πρώτο βήμα είναι η απεξάρτηση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, με τη βοήθεια της Ρωσίας. Αυτό πιστεύει ότι πρέπει να γίνει τώρα ,χωρίς πολλά παρατράγουδα και συνέπειες για την Τουρκία. Στη συνέχεια, το επόμενο βήμα θα είναι η συσπείρωση του μουσουλμανικού κόσμου γύρω από την Τουρκία και η δημιουργία του “στρατού του προφήτη”, ως νέα αναδυόμενη υπερδύναμη πλέον του πλανήτη, αποβάλλοντας και τη Ρωσία από την εξίσωση.
Τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται γλαφυρά σε εμάς , αλλά ωστόσο εκτιμώ ότι αποτελούν τον απώτερο σκοπό του Erdogan. Άλλωστε κατά καιρούς έχουν κάνει την εμφάνισή τους ηγέτες κρατών στον Αραβικό κόσμο που είχαν το παραπάνω όραμα με ελαφρές διαφοροποιήσεις, όπως ο Assad της Αιγύπτου και ο Sadam του Ιράκ. Από τα λεγόμενα μάλιστα του ίδιου περί «Γαλάζιας Πατρίδας» και «Μυστικού όρκου», φαίνεται να διολισθαίνει σταδιακά η Τουρκία προς την προαναφερθείσα τάση, υιοθετώντας αρχικά τα πρότυπα του δόγματος του «Ζωτικού χώρου» του Χάουσχόφερ το οποίο υιοθέτησε η χιτλερική Γερμανία κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Υπάρχουν πρόσφατες περιπτώσεις αμερικανικών και Ισραηλινών οπλικών συστημάτων τα οποία είτε απωλέσθηκε ο έλεγχός τους και στη συνέχεια έπεσαν σε «λάθος χέρια».
Παραδείγματα αποτελούν λόγου χάρη η ηλεκτρονική παρεμβολή και η «αιχμαλωσία» από τους Ιρανούς πρίν από λίγα χρόνια του κορυφαίου αμερικανικού UAV RQ-170 Sentinel, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα τεχνολογικού άλματος σε ότι αφορά την τεχνολογία των UAVs, είτε σε Ρωσία, είτε σε Κίνα, τουλάχιστον είκοσι ετών. Μάλιστα οι Ιρανοί το αντέγραψαν εννοείτε υποβοηθούμενοι, και στη συνέχεια αποπειράθηκαν να το χρησιμοποιήσουν ανεπιτυχώς κατά του Ισραήλ πρόσφατα, αφού η ισραηλινή αεράμυνα το «είδε» και το κατέρριψε.
Πρόσφατα πρίν λίγες ημέρες, ένας από τους 2 πυραύλους του υπερσύγχρονου αντιαεροπορικού συστήματος του Ισραήλ ¨Σφεντόνα του Δαυίδ», που εκτόξευσε το Ισραήλ για να αναχαιτίσει πυραύλους που κατευθύνονταν προς το Ισραήλ και είχαν βληθεί από το Συριακό έδαφος, έπεσε ή «οδηγήθηκε» να πέσει κατά τους Σύριους, άθικτος σε Συριακό έδαφος. Οι Σύριοι τον παρέδωσαν στη Ρωσία « για μελέτη».
Σε καμία όμως περίπτωση τα παραπάνω δεν αποτελούν «αυτούσια παράδοση τεχνολογίας οπλικού συστήματος» μιάς χώρας που το αγόρασε από μία δεύτερη ,σε μία τρίτη χώρα σε βάρος της δεύτερης.
ΤΟΥΡΚΙΑ – ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ–ΠΑΚΙΣΤΑΝ
H Τουρκία είναι χώρα που ανήκει όπως και το Πακιστάν στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης, ενώ έχουν άριστες διμερείς σχέσεις για πολλά χρόνια. Μετέχουν σε στρατιωτικές ασκήσεις η μία της άλλης. Συγκεκριμένα στην τουρκική διακλαδική άσκηση «EFES»,η οποία διεξάγεται στο Αιγαίο έναντι Ν.Σάμου και η οποία στην τελική της φάση προβλέπει απόβαση και αεραπόβαση δυνάμεων, το Πακιστάν έχει πολλές φορές κληθεί από την Τουρκία και έχει συμμετάσχει . Τελευταία είδαμε να συμμετέχουν πακιστανικές δυνάμεις σε τουρκική άσκηση στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ δεν θα πρέπει να ξεφύγουν της προσοχής μας τρία (3) πράγματα
1. Το Πακιστάν έχει 140-150 πυρηνικές κεφαλές
2. Η Τουρκία θέλει να γίνει πυρηνική δύναμη
3. Το Πακιστάν έχει 45 F16 και συνεπώς stock ανταλλακτικών για τα αεροσκάφη του διαθέσιμα.
Επιπλέον η Τουρκία έχει συνειδητοποιήσει ότι διπλωματικά και από πλευράς συμμαχιών είναι απομονωμένη στη ΝΑ Μεσόγειο. Η ΕΕ σε επίπεδο λήψεως διπλωματικών αποφάσεων είναι αλληλέγγυα με την Κύπρο, ενώ Ισραήλ, Αίγυπτος ,Κύπρος, Ελλάδα, Γαλλία έχουν δημιουργήσει πλέγματα συμμαχιών και κοινών συμφερόντων στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Οι ΗΠΑ συντάσσονται με την αποφυγή εντάσεων στην περιοχή και την ειρηνική επίλυση των διαφορετικών προσεγγίσεων των ενδιαφερομένων κρατών στην περιοχή. Φυσικό βέβαια είναι οι ΗΠΑ του Προέδρου Trump, με τον τρόπο που ασκούν την εξωτερική πολιτική (one man show),να αποτελούν έναν αστάθμητο και απροσδιόριστο παράγοντα για την περιοχή, ο οποίος έχει απωλέσει το τεράστιο ειδικό βάρος που θα είχε σε άλλη περίπτωση.
Μπροστά σε αυτήν τη διπλωματική απομόνωση αναφορικά με την ΝΑ Μεσόγειο, η Τουρκία προτάσσει τη στρατικοποίηση των παράνομων γεωτρήσεών της εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, συνεργάζεται με την κυβέρνηση της Λιβύης προκειμένου να προβεί μελλοντικά στην συμφωνία χάραξης της τουρκικής και της Λιβυκής ΑΟΖ, ούτως ώστε να συνορεύουν μεταξύ τους, συρρικνώνοντας έτσι την πλούσια σε υδρογονάνθρακες ελληνική ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης και «βάζοντας χέρι» σε αυτούς.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ
Η Τουρκία επιθυμεί να καταστήσει το Πακιστάν αρχικά και στη συνέχεια χώρες του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, συμμαχικές και αλληλέγγυες αναφορικά με τις επιδιώξεις της στη ΝΑ Μεσόγειο. Προσβλέπει να δημιουργήσει το αντίπαλο συμμαχικό-στρατιωτικό δέος στη ΝΑ Μεσόγειο ,ενάντια σε ΕΕ , Ισραήλ, Αίγυπτο ,Κύπρο, Ελλάδα, Γαλλία. Για τον λόγο αυτό εκτιμώ ότι μελλοντικά στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και ενδεχομένως και στο Αιγαίο, να δούμε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις της Τουρκίας με χώρες του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης καθώς και υπογραφή πρωτοκόλλων στρατιωτικής συμμαχίας μεταξύ Τουρκίας και αυτών.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΠΡΟΤΑΣΗ
Η Ελλάδα θα πρέπει να πρωτοστατήσει στη δημιουργία θεσμοθετημένης, ανεξάρτητης δύναμης άμεσης επέμβασης η οποία να προέρχεται από αεροναυτικές και χερσαίες δυνάμεις των Ισραήλ-Γαλλία-Αίγυπτο-Ελλάδα-Κύπρο και η οποία να μην είναι ενταγμένη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Έδρα αυτής της δύναμης , η οποία θα έχει Διοίκηση-Επιτελείο-αεροναυτικές και Ειδικές δυνάμεις προερχόμενες από τις παραπάνω χώρες, προτείνεται λιμάνι που βρίσκεται στο Ν. Λασιθίου στην Κρήτη, ενώ τα μαχητικά αεροσκάφη-πολεμικά πλοία-υποβρύχια και Ειδικές Δυνάμεις της να σταθμεύουν σε μόνιμη βάση σε περιοχής της Κρήτης και να επιχειρούν στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου διασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους.
*Σχης(ε.α)-Αναλυτής-Συγγραφέας
Δημοσίευση σχολίου