Εύλογες αμφιβολίες για τη σταθερότητα της στρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών στο θέμα της παράδοσης των μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II, εγείρονται από τις αναφορές του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Μαρκ Έσπερ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο πεντάγωνο, έχοντας δίπλα του τον απερχόμενο αρχηγό του μεικτού Επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγό Τζόσεφ Ντάνφορντ. Ο υπουργός άφησε να εννοηθεί ότι οι ΗΠΑ έχουν κάνει ένα βήμα πίσω και πως αν οι S-400 απλώς απομακρυνθούν από το τουρκικό έδαφος, τότε θα μπορούσε να επανεξεταστεί η παράδοση των F-35.
Σύμφωνα με το έγκυρο ρεπορτάζ του HELLAS JOURNAL από τη συνέντευξη, ο Έσπερ φέρεται να αναφέρει, ότι “οι Τούρκοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον μπορούν να επανέλθουν στο πρόγραμμα των F-35 μόνο αν η Άγκυρα απομακρύνει εντελώς τους S-400 από τη χώρα”.
Ο Έσπερ συνέχισε λέγοντας, πως “πρέπει να απαλλαγούν από το σύστημα των S-400 και (να πάει) εντελώς έξω από τη χώρα [πριν] μπορέσουμε να το εξετάσουμε αυτό“, απαντώντας αναφορικά με το ενδεχόμενο η Τουρκία να βρει έναν τρόπο να γίνει και πάλι μέρος του προγράμματος κατασκευής των F-35. “Ήμουν πολύ σαφής τόσο στα δημόσια σχόλιά μου όσο και ιδιωτικά με τον Τούρκο ομόλογό μου: Είναι είτε το F-35 είτε το S-400”, είπε.
“Δεν είναι και τα δύο. Δεν είναι να παρκάρεις το ένα στο γκαράζ και το άλλο απ’ έξω. Είναι το ένα ή το άλλο. Εδώ είμαστε και είναι λυπηρό”. Μπορεί να συζητήθηκε – υπό τη μορφή φημολογίας – το προηγούμενο διάστημα, ότι οι ΗΠΑ ζητούσαν απλά και μόνο τη μη ενεργοποίηση του ρωσικού συστήματος και την παραμονή του σε κατάσταση αποθήκευσης, όμως αυτό διαψεύσθηκε σήμερα κατηγορηματικά.
Ο Μαρκ Έσπερ ξεκαθάρισε, ότι δεν θα ήταν αρκετό για την Τουρκία να αφήσει απλώς τους S-400 εκτός λειτουργίας και ταυτόχρονα να επανακτήσει τη θέση της στο πρόγραμμα των F-35. Μια προσεκτική ανάγνωση όμως των λόγων του, αποκαλύπτει πως κι αυτή η φρασεολογία αφήνει ανοικτό ένα “παράθυρο” μη αποδεκτού, με βάση τη λογική, συμβιβασμού ΗΠΑ-Τουρκίας για το ζήτημα.
Τι ακριβώς σημαίνει απομάκρυνση από τη χώρα; Να εικάσει κανείς την προοπτική εγκατάστασής του σε μια χώρα όπως το Αζερμπαϊτζάν που επίσης συζητήθηκε, μέχρι να διαψευσθεί ως υπαρκτή επιλογή της Τουρκίας από την ίδια την ανώτατη ηγεσία της; Έστω όμως ότι το θέμα επανέρχεται και η Τουρκία δέχεται τη μετακίνηση του συστήματος εκτός του εδάφους της.
Το έχουμε ξαναγράψει… Αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με τουρκική απόφαση, αλλά πρέπει να συναινέσει και ο παραγωγός του συστήματος, δηλαδή η Ρωσία, εκδίδοντας “πιστοποιητικό τελικού χρήστη” (end user certificate). Για ποιον λόγο η Ρωσία όμως να θελήσει να διευκολύνει τον συμβιβασμό της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, τη στιγμή που έχει επιτύχει να προκαλέσει φοβερούς τριγμούς στη Νοτιοανατολική Πτέρυγα της Συμμαχίας, που είναι η νούμερο ένα απειλή εθνικής ασφαλείας;
Σαφέστατα, τίποτα δεν είναι απόλυτο και τα πάντα μπορούν να συμβούν στη διπλωματία, εάν δοθούν τα κατάλληλα ανταλλάγματα. Πόσο σοβαρά θα έπρεπε όμως να είναι αυτά, εάν υπάρχουν κάποια, για να δώσει η Ρωσία στην Τουρκία, το πράσινο φως για την απόκτηση ενός στόλου 100 αεροσκαφών πέμπτης γενιάς;
Πέμπτης γενιάς πραγματικής, διότι πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο χωρίς τις απαραίτητες “διευκρινίσεις”! Γιατί να το κάνουν οι Ρώσοι τη στιγμή που τα αεροσκάφη αυτά σε τουρκικό οπλοστάσιο, θα μπορούσαν να αποτελέσουν θανάσιμο αντίπαλο μελλοντικά και για την ίδια τη Ρωσική Ομοσπονδία;
Πολλά μπορούν να καταλογιστούν στους Ρώσους, όμως μόνο αφελείς δεν είναι. Και να μη θέλει κανείς να μιλήσει ανοικτά για “λυκοφιλία” Μόσχας και Άγκυρας, οι Ρώσοι πολύ καλά την ιστορία, άρα και τα πραγματικά όρια μιας διμερούς σχέσης την οποία μπορεί να αποκαλούν στρατηγική, όμως δεν μπορεί να κρυφτεί πως οι διαφωνίες είναι πολλές και σοβαρότερες από τα σημεία σύγκλισης.
Πιο εύκολα θα συμπέραινε κανείς ότι πρόκειται για μια αμοιβαία απόπειρα των δυο χωρών να διαχειριστούν μια φορτισμένη ιστορικά και γεωπολιτικά σχέση, ώστε να μην προκύψει η “σπίθα” με αφορμή την κατάσταση στη Συρία, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάθετη κλιμάκωση και ενδεχομένως στο ξέσπασμα μιας αιματηρής στρατιωτικής σύγκρουσης.
Επανερχόμενοι, εάν οι S-400 οδηγηθούν εκτός Τουρκίας, ακόμα κι αν δεν υφίσταντο οι ανωτέρω αντικειμενικοί περιορισμοί, η “απομάκρυνση” αυτή των S-400 από την Τουρκία, σύμφωνα με τη φρασεολογία του υπουργού Άμυνας Έσπερ, θα συνεπαγόταν πώληση του συστήματος σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, ώστε να διασφαλίζεται πως δεν θα επιστρέψουν στην Τουρκία αφού πρώτα ολοκληρωθεί η παράδοση των F-35; Θα άλλαζε δηλαδή με εμπορική πράξη ο ιδιοκτήτης του συστήματος;
Προφανώς και πάλι οι Τούρκοι θα είχαν τρομακτικά προβλήματα με τη συντήρηση ενός οπλικού συστήματος τεχνολογίας αιχμής, στο εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο να προκύψει άρνηση υποστήριξης των F-35 από τις ΗΠΑ, σε περίπτωση επιστροφής των S-400 στην Τουρκία. Ένας μη επιχειρησιακός επί της ουσίας στόλος F-35 σε τουρκική υπηρεσία, θα ακύρωνε στην πράξη μια επένδυση δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, οπότε η πιθανότητα αυτή λογικά είναι καθαρά θεωρητική.
Προφανώς, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ δεν θα μπορούσε να είναι λεπτομερής για ένα ζήτημα υποθετικό. Τη στιγμή αυτή, το δεδομένο είναι η άρνηση της Τουρκίας να προβεί σε οποιαδήποτε υποχώρηση, δηλώνοντας μάλιστα πως θα αναζητήσει εναλλακτική πηγή προμήθειας προηγμένου μαχητικού αεροσκάφους. Το Πεντάγωνο θα φρόντιζε να διασφαλιστεί ενώπιον του ενδεχομένου να βρεθεί να αντιμετωπίζει τις συνέπειες κάποιας “ανατολίτικης πονηριάς” αλά Τούρκα…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου