Την “ιμπεριαλιστική πολιτική” της Ρωσίας σε Ουκρανία και Ελλάδα ,επιχειρεί να περιγράψει ο Andrey Grashkin, στο fpri.org. Η αλήθεια είναι ότι ως ερευνητής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, μάλλον “βλέπει” την κατάσταση των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας, μόνο από την αμερικανική οπτική γωνία.
Σύμφωνα με όσα γράφει “η σύγχρονη ιμπεριαλιστική πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας προσπαθεί να χειριστεί τα έθνη χρησιμοποιώντας ιστορικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές ομοιότητες με εκείνες της Ρωσίας . Στην περίπτωση της Ουκρανίας, η Μόσχα έχει επιδιώξει μια διεισδυτική υβριδική στρατηγική ,μέσω της ενεργειακής διπλωματίας της δεκαετίας του 2000, της προσάρτησης της Κριμαίας το 2014 και της υποστήριξης των στρατιωτικών αυτονομιστικών ομάδων στο Ντόνετσκ και στο Λουάνσκ.
“Αντίθετα, η Ελλάδα”, γράφει, έχει βιώσει τις παρεμβάσεις του Κρεμλίνου μόνο μέσω μιας ήπιας προσέγγισης – βασισμένης στη γεωπολιτική της θρησκευτικής πίστης και της διπλωματίας των αγωγών, με στόχο να κερδίσει έναν σύμμαχο στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και να προκαλέσει “διχόνοιες” σε αυτά”. Ότι επιχειρεί με επιτυχία χρησιμοποιώντας την Τουρκία στο ΝΑΤΟ…
Σύμφωνα με τον αναλυτή “οι μακροχρόνιες θρησκευτικές, ιστορικές και πολιτιστικές σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία χρησιμεύουν ως μέσο για το Κρεμλίνο για να επηρεάσει τόσο τις εσωτερικές όσο και τις εξωτερικές υποθέσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η Μόσχα έχει επιτύχει στη στρατηγική της μέσω της γεωπολιτικής της ενέργειας, της εθνο-πολιτιστικής γοητείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των στρατηγικών επιχειρηματικών δεσμεύσεων.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η συντηρητική κυβέρνηση της Ελλάδας συμβολικά καθιερώθηκε ως πλατφόρμα για την ενίσχυση των οικονομικών δεσμών με τη Ρωσία στον ενεργειακό τομέα. Τον Μάρτιο του 2007, η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή υπέγραψε τριμερή συμφωνία με τη Μόσχα και τη Σόφια για την κατασκευή ενός πετρελαιαγωγού αξίας 924 εκατομμυρίων δολαρίων. Παρά το γεγονός ότι το έργο δεν εκτελέστηκε, η Gazprom επιδίωξε επίμονα αλλά ανεπιτυχώς την εξαγορά των ελληνικών εταιρειών φυσικού αερίου ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ και των ΕΛΠΕ. Μέχρι το 2015 η Gazprom υπέγραψε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση για σταθμό διαμετακόμισης φυσικού αερίου στην Ευρώπη και το 2017 η Gazprom, η DEPA και η Edison SpA υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας με στόχο τη δημιουργία μιας νότιας διαδρομής για ρωσικό εφοδιασμό της Ευρώπης με φυσικό αέριο μέσω του Turkstream. Όπως κατέστησε σαφές ο Πούτιν στην επίσκεψή του στο 2016, οι βαθιές και ιστορικές σχέσεις που δεσμεύουν τις δύο χώρες χρησιμεύουν ως το επίκεντρο της στρατηγικής οικονομικής συνεργασίας, η οποία έχει οδηγήσει σε συνεχή αύξηση της επιρροής της Ελλάδας από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Οι προσωπικές επαφές του Πούτιν είναι επίσης καθοριστικές για τη διατήρηση στενής σχέσης με την ηγεσία της Ελλάδας.
Όταν ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε τις αντιρρήσεις του σε δήλωση της ΕΕ που καταδίκαζε την Ρωσία για την κρίση στην Ουκρανία, ο πρώτος προορισμός του Πούτιν στην ΕΕ, μετά την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, ήταν η Αθήνα. Σε αυτό το ταξίδι, ο Ρώσος ηγέτης έκανε ένα προσωπικό, συμβολικό προσκύνημα στο Άγιο Όρος, ένα από τα πιο ιερά μέρη του Ορθοδόξου Χριστιανισμού. Ο Πούτιν δήλωσε μ΄ αυτό τον τρόπο προφανώς ότι η ελληνική ορθόδοξη παράδοση που μοιράζεται η Ρωσία με την Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα σημαντική σήμερα, ως μέσο ενίσχυσης των σχέσεων μεταξύ των δύο αδελφικών ορθόδοξων εθνών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το Κρεμλίνο έχει εισφέρει ένα ποσό ύψους 200 εκατομμυρίων δολαρίων στο Άγιο Όρος , από το πρώτο προσκύνημα του Πούτιν το 2005.
Σε συνδυασμό με την οικονομική υποστήριξη, η Μόσχα συνέχισε θεσμικά περαιτέρω την υιοθέτηση πολιτικών μέτρων για την προώθηση της επικοινωνίας μεταξύ των ορθόδοξων εθνών μέσω της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης για την Ορθοδοξία. Παρόλο που αυτό το διακοινοβουλευτικό όργανο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Ελληνικού Κοινοβουλίου, η Μόσχα είναι αυτή που κυριαρχεί στην οργάνωση και προωθεί την ατζέντα του.
Τέλος, οι “πληρεξούσιοι” του Πούτιν έχουν αναπτύξει μεγάλες επιχειρηματικές, πολιτικές και δημοσιογραφικές σχέσεις στην Ελληνική Δημοκρατία, ως μέρος της στρατηγικής του Κρεμλίνου. Μεταξύ των εξεχόντων επιχειρηματικών μεγιστάνων είναι ο Ιβάν Σαββίδης, Ελληνο-Γεωργιανός επιχειρηματίας και πρώην μέλος του Ενωμένου Ρωσικού Κόμματος του Πούτιν. Το 2017, ο Σαββίδης απέκτησε την ελληνική εφημερίδα Έθνος (σ.σ μόλις πρινε μερικές ημέρες έκλεισε η καθημερινή έκδοση), έναν εθνικό τηλεοπτικό σταθμό (σσ το Open) και αγόρασε επίσης ποσοστό 19,63% στον τηλεοπτικό σταθμό Mega TV”.
Όπως υποστηρίζει ο αναλυτής αυτά τα ΜΜΕ προώθησαν την κυβερνητική ατζέντα της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία βεβαίως είχε απέναντί της το σύνολο όλων των ΜΜΕ της χώρας.
Στην ανάλυσή του κάνει αναφορές στην προσωπική σχέση που είχε αναπτύξει ο Ιβάν Σαββίδης με τον Πάνο Καμμένο,τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιάννη Μπουτάρη.Γίνεται επίσης αναφορά στις σχέσεις που είχε ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς με Ρώσους πολιτικούς.
Η ανάλυση υποστηρίζει τα σενάρια που λένε ότι “το 2018 αποκαλύφθηκε ότι ο Σαββίδης λειτουργούσε ως αγωγός του Κρεμλίνου για να υπονομεύσει μια ιστορική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων που άνοιγε το δρόμο για την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ”.
Καταλήγοντας συμπεραίνει ότι “σαφώς, τόσο η Ουκρανία όσο και η Ελλάδα έχουν στρατηγική αξία για τη Μόσχα. Η ανάδειξη του αυταρχικού καθεστώτος του Πούτιν μετατόπισε τη Ρωσία προς μια εξωτερική πολιτική βασισμένη στον νεοϊμπεριαλισμό και τον νεο-εθνικισμό που στηρίχτηκε στην ταυτότητα, το μέγεθος, την ιστορία και την ιδέα της εξαιρετικότητας. Σύμφωνα με τα λόγια του Vladislav Surkov, αρχιτέκτονα του “Πουτινισμού”, είναι “αδιανόητο ότι μια χώρα του μεγέθους, του πολιτισμού και της ιστορίας της Ρωσίας θα μπορούσε απλώς να ενταχθεί στις τάξεις των μεσαίων δυνάμεων όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία…Για το Κρεμλίνο, αυτή η γραμμή σκέψης υπονοεί ότι η Ρωσία είναι μια κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη που είναι ένα φρούριο για όλες τις« συντηρητικές δυνάμεις »που αντιτίθενται στη δυτική ιδεολογική ασυνέπεια. Μια τέτοια στρατηγική ενσωματώνεται στην έννοια ενός «ρωσικού κόσμου» που ξεπερνά τα σύνορα της Ρωσίας και περιλαμβάνει έναν πολιτισμό βασισμένο σε αξίες, πολιτισμούς και οράματα που διαφέρουν από εκείνα της Δύσης.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου