Ήταν το 2016 όταν σε άρθρο στο DP εκφράσθηκε, για πρώτη ίσως φορά σε ΜΜΕ, η άποψη ότι τα γεωπολιτικά παίγνια στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Νότια Σινική θάλασσα μοιάζουν μεταξύ τους, με πρωταγωνιστές την Τουρκία και την Κίνα αντίστοιχα, με την πρώτη να αντιγράφει την πολιτική της δεύτερης…
Γράφει ο Δρ. Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος
Στη Νότια Σινική θάλασσα η Κίνα διεκδικεί τα νησιά Paracel, Spartly, Senkaku και τον ύφαλο Scarborough. (Ένα γεωπολιτικό επεισόδιο το 2010 μεταξύ ενός κινεζικού αλιευτικού σκάφους και της γιαπωνέζικης ακτοφυλακής στα νησιά Senkaku ήταν η αφορμή να μάθει όλος ο κόσμος τη σημασία των σπάνιων γαιών: αυτός είναι και ο λόγος που παρακολουθώ διαρκώς και στενά τις γεωπολιτικές εξελίξεις στη συγκεκριμένη περιοχή από το 2010). Αντιστοίχως, στο Αιγαίο η Τουρκία διεκδικεί όλα τα νησιά, ακόμη και την Κρήτη!
Πιο συγκεκριμένα, αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά επτά (7) συγκεκριμένες μεταβλητές τότε διαπιστώνει ότι η Τουρκία συμπεριφέρεται στην Ανατολική Μεσόγειο όπως συμπεριφέρεται η Κίνα στη Νότια Σινική θάλασσα.
Συνεπώς, εάν η συμπεριφορά της Κίνας στη Νότια Σινική θάλασσα θεωρείται καταδικαστέα από τα εμπλεκόμενα μέρη (stakeholders) τότε αυτομάτως θα πρέπει να θεωρηθεί καταδικαστέα και η στάση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μεταξύ των επτά (7) προαναφερόμενων μεταβλητών, παρότι τότε δεν είχε αναφερθεί, περιλαμβάνεται και η μεταβλητή των διαρκών παρενοχλήσεων αλιευτικών σκαφών παρακείμενων χωρών στις οποίες προβαίνει η Κίνα στη Νότια Σινική θάλασσα. Πιο συγκεκριμένα, εδώ και αρκετά χρόνια η Κίνα χρησιμοποιεί τον μεγάλο αλιευτικό της στόλο ως ναυτική παραστρατιωτική οργάνωση (maritime militia).
H Κίνα εκπαιδεύει τους ψαράδες της ώστε να εισβάλλουν στα χωρικά ύδατα άλλων χωρών και να παρενοχλούν τα αλιευτικά άλλων χωρών και να επιβάλλουν με αυτόν τον τρόπο τις διεκδικήσεις της. Ορισμένες φορές τα κινεζικά αλιευτικά επιτίθενται στα αλιευτικά άλλων χωρών, όπως πχ. στην περίπτωση των βιετναμέζικων αλιευτικών.
Όλα τα παραπάνω, βάσει στρατηγικής, δημοσιεύθηκαν με τον πλέον επίσημο ακαδημαϊκό τρόπο μέσω της έκδοσης επιστημονικού βιβλίου από σημαντικό ισραηλινό οργανισμό. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν ώστε να «νομιμοποιηθεί» επισήμως στα διεθνή ακαδημαϊκά φόρα η συγκεκριμένη άποψη για τη συμπεριφορά της Τουρκίας μέσω του θεσμού ενός ισχυρότατου παίκτη της περιοχής μας: του Ισραήλ.
Τούρκοι αναλυτές δείχνουν ίσως ξεκάθαρα τον παράλληλο δρόμο μεταξύ της Τουρκικής και της Κινεζικής πολιτικής,. Να έχουν «εκπαιδευθεί» άραγε Τούρκοι αξιωματούχοι από αντίστοιχους Κινέζους αξιωματούχους σε αυτές τις τακτικές – συμπεριφορές; Να υποθέσουμε ότι είναι πιθανό με βάση την πρόσφατη εμπειρία; Και μόνο η παρατήρηση αρκεί ίσως…
Οι Κινέζοι μετά την ήττα που υπέστησαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (Φιλιππίνες εναντίον Κίνας) θέλουν να δημιουργήσουν διεθνές προηγούμενο σύμφωνα με το οποίο η απόφαση για τη διανομή πόρων στη θάλασσα δεν θα διέπεται αναγκαστικά από το διεθνές δίκαιο.
Εύλογα κάποιος θα ρωτούσε: αν η διανομή των θαλάσσιων πόρων δεν διέπεται από το Διεθνές Δίκαιο τότε από τί θα διέπεται; Από το νόμο της ζούγκλας; Σε αυτή την προσπάθεια λοιπόν οι Κινέζοι ίσως βρήκαν πρόθυμο σύμμαχο και μιμητή, μία κατά τα άλλα, χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ: την Τουρκία.
Έχει άραγε καταστεί η Τουρκία ο Δούρειος Ίππος της Κίνας στο ΝΑΤΟ; Εάν υποτεθεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διά της διπλωματίας τους και του Ναυτικού φροντίζουν να καταγγέλλουν έμπρακτα την παράνομη με βάση το διεθνές δίκαιο συμπεριφορά της Κίνας, λογικά πρέπει να αντιλαμβάνονται το ακόλουθο…
Εάν δεν προβούν σε παρόμοιες κινήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι μόνο κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για δυο μέτρα και δυο σταθμά, το οποίο εν πολλοίς είναι αδιάφορο επί της ουσίας, αλλά να νομιμοποιήσουν εμμέσως όσα οι ίδιες αποκαλούν κινεζικές αυθαιρεσίες. Πρόκειται για ευαίσθητο διπλωματικό και όχι μόνο θέμα, το οποίο όμως υάρχουν ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ το αντιλαμβάνονται πλέον…
ΥΓ. Εάν το άρθρο του 2016 γραφόταν σήμερα, ίσως συμπεριλαμβανόταν μία ακόμη, όγδοη, κοινή μεταβλητή στα δύο παίγνια μεταξύ Ανατολικής Μεσογείου και Νότιας Σινικής θάλασσας: τη μεταβλητή των οικονομικών δασμών που επέβαλλαν πρόσφατα οι ΗΠΑ τόσο στην Κίνα όσο και στην Τουρκία.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου