Νεφέλη Λυγερού
Μετά την κατηγορηματικά αρνητική στάση της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, αλλά και στην ΠΓΔΜ, έχει πλέον πέσει ταφόπλακα στο όνομα Μακεδονία του Ίλιντεν, παρά την προσπάθεια του Ζάεφ να το κρατήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αφήνει, ωστόσο, μία πικρή γεύση, επειδή επιβεβαιώνει πως από ελληνικής πλευράς η διαπραγμάτευση γίνεται χωρίς σαφές κριτήριο.
Είναι αλήθεια ότι αυτό το όνομα διαχωρίζει καθαρά αυτό το κράτος και αυτή την εθνότητα από την αρχαία μακεδονική κληρονομιά, τοποθετώντας τα στο πλαίσιο του σλαβικού ιστορικού χώρου. Το επιχείρημα είναι βάσιμο, αλλά ο διαχωρισμός αυτός δεν αρκεί για να γίνει αποδεκτό ένα όνομα. Πέρα από τον σφετερισμό της αρχαίας μακεδονικής κληρονομιάς, όμως, υπάρχει και η γεωπολιτική πτυχή και αυτή είναι η κρίσιμη.
Σε αντίθεση με το όνομα Γκόρνα Μακεντόνιγια (Άνω Μακεδονία), που αναφέρεται σε ένα τμήμα της γεωγραφικής περιοχής που στους νεότερους χρόνους ονομάζεται Μακεδονία, το όνομα Μακεδονία του Ίλιντεν παραπέμπει στο σύνολο της Μακεδονίας. Δεν είναι τυχαίο ότι εθνική γραμμή μέχρι τώρα ήταν σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Το όνομα που έριξαν στο τραπέζι οι Ζόραν Ζάεφ και Νίκολα Ντιμιτρόφ είναι σύνθετη ονομασία, αλλά με ιστορικό προσδιορισμό.
Πολλοί θεωρούν όχι αδίκως ότι ο ιστορικός αυτός προσδιορισμός είναι η επιτομή του αλυτρωτισμού, όπως είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Είναι αλήθεια ότι εκείνη την εποχή ανταγωνισμού Έλληνες και Βούλγαροι ανταγωνίζονταν για το ποιο από τα δύο αυτά έθνη θα θέσει υπό τον έλεγχό του τη γεωγραφική Μακεδονία, ιδίως το νότιο και κεντρικό τμήμα της, δεδομένου ότι το βόρειο ήταν αντικείμενο ανταγωνισμού μεταξύ Σέρβων και Βουλγάρων.
Το άυλο κόστος
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η εξέγερση εκείνη είχε στόχο την εκδίωξη των Οθωμανών με σκοπό ολόκληρη η Μακεδονία να περιέλθει στον έλεγχο των τότε Βουλγάρων κομιτατζήδων, οι οποίοι είχαν για λόγους σκοπιμότητας υψώσει τη σημαία του Μακεδονισμού. Αυτά, ωστόσο, είναι ιστορία και από μόνα τους ίσως δεν θα ήταν εμπόδιο για μία συμφωνία.
Το κρίσιμο είναι ότι το Μακεδονία του Ίλιντεν παραπέμπει σε ολόκληρη τη γεωγραφική Μακεδονία, άρα και στην ελληνική Μακεδονία. Εκτός αυτού υπάρχει και ένα πρακτικό πρόβλημα. Πως θα ονομάζονται οι πολίτες αυτού κράτους; Ποιο θα είναι το όνομα της ιθαγένειας; Είναι προφανές πως κανείς δεν θα τους αποκαλεί Ilidenmacedonians. Λόγω και του γεγονότος ότι ήδη τους αποκαλούν “Macedonians” θα επικρατήσει αυτό. Αντιθέτως, συμφωνούσαν στο Upper Macedonia θα ήταν πολύ πιο κατανοητό και εύκολο να επικρατήσει το Uppermacedonians.
Όλα αυτά, όμως, φαίνεται πως δεν έχουν απασχολήσει σοβαρά ούτε το Νίκο Κοτζιά, ούτε τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φαίνεται να ενδιαφέρεται για την πολιτική πτυχή, για το τι αντιδράσεις θα συναντήσει και πώς θα το περάσει. Αν και δεν υπάρχει οριστική αποδοχή του νέου ονόματος από την Αθήνα, και μόνο το γεγονός ότι έδειξε να το αποδέχεται έχει δημιουργήσει ένα διπλωματικό τετελεσμένο. Τα “καλά νέα” κυκλοφόρησαν στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στο Παρίσι και έχουν διαμορφώσει κλίμα. Θα είναι δύσκολο για την ελληνική πλευρά να απεμπλακεί χωρίς κόστος.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου