Αγρεύουν τα πράγματα στον εναέριο χώρο της Συρίας, σύμφωνα με περιγραφές των ίδιων των Αμερικανών πιλότων που πετούν στην περιοχή.
Αυτό γιατί, όπως αναφέρουν, τα ρωσικά μαχητικά εμφανίζονται να επιζητούν κάποιου είδους αναμέτρηση με τα αμερικανικά μαχητικά ή τουλάχιστον θέλουν να δοκιμάσουν τις αντιδράσεις των πιλότων τους όταν πλησιάζουν στον χώρο που κινούνται/ελέγχουν οι τελευταίοι.
Ο πιλότος της USAF Karl Ox ο οποίος πετά με το καλύτερο μαχητικό της αμερικανικής Αεροπορίας το F-22A αναφέρει στο Aviation Week την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στη Συρία, αλλά κυριότερα τονίζει και τις αδυναμίες του Raptor.
«Πάνω από τη Συρία» αναφέρει ο Ox, «τα αεροσκάφη που μπορεί να γίνουν εν δυνάμει απειλές πετούν πολλές φορές τόσο κοντά που μπορείς να τα δεις με γυμνό μάτι, αλλά ο κορεσμένος, από αεροσκάφη, εναέριος χώρος κάνει την αναγνώριση του τύπου τους και σε ποια Αεροπορική δύναμη ανήκουν δύσκολη.
Αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο τη νύχτα καθώς τα Raptor δεν έχουν το προηγμένο ηλεκτροπτικό σύστημα που διαθέτει το F-35, ή άλλα προηγμένα μαχητικά 4ης γενιάς είτε στο ρύγχος είτε σε ατρακτίδιο», λέει ο Ox για να συνεχίσει:
«Είναι τόσο όλα στριμωγμένα εκεί πάνω που οι τακτικές επάνω στις οποίες έχουμε εκπαιδευτεί για εμπλοκές σε πολύ μεγάλες αποστάσεις δεν μπορούν να ισχύσουν στη Συρία.
Οι χρόνοι αντίδρασης είναι ελάχιστοι, το ίδιος ελάχιστος και χρόνος που πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, ειδικότερα με εκείνα τα αεροσκάφη που πρέπει να αναγνωρίσουμε οπτικά και πλησιάζουν όλο και πιο εγγύτερα στο χώρο που περιφρουρούμε», λέει ακόμη ο Αμερικανός πιλότος εστιάζοντας στο γεγονός της έλλειψης ενός ικανού συστήματος IRST από το F-22.
Από τη στιγμή που διαπιστώνεται πως το ή τα αεροσκάφη δεν ανήκουν στον «συνασπισμό» τότε οι πιλότοι των F-22 πρέπει να μεταδώσουν ότι πληροφορίες, βλέπουν από την δική τους οθόνη του ραντάρ, στα κέντρα ελέγχου, είτε αυτά είναι εναέρια είτε κάποιο κέντρο στο έδαφος (Combined Air Operations Center).
Η ευθύνη του κέντρου είναι να απομακρύνουν άλλα αεροσκάφη από την περιοχή (για παράδειγμα A-10 ή ελικόπτερα) σε περίπτωση που υπάρξει κάποια θερμή αναμέτρηση.
Σε αυτή την αποστολή, που ονομάζεται DCA (defensive counterair, βέβαια ο όρος defensive φαντάζει και είναι σχήμα οξύμωρο καθώς τα αμερικανικά αεροσκάφη πετούν εντός του… συριακού εναέριου χώρου), τα κυριότερα πλεονεκτήματα του αεροσκάφους, εκτός από την ικανότητα stealth είναι ο προηγμένος ηλεκτρονικός τους εξοπλισμός και η ικανότητα συγχώνευσης των δεδομένων από τους διάφορους αισθητήρες που διαθέτουν.
Στην ίδια όμως αποστολή τα F-15E που πραγματοποιούν επίσης αποστολές DCA έχουν καλύτερες ικανότητες από το F-22.
Αυτό γιατί τα αεροσκάφη διαθέτουν το σύστημα μετάδοσης πακέτων δεδομένων Link-16, μεταδίδοντας έτσι το σύνολο τω πληροφοριών που έχουν συλλέξει.
Αντίθετα το F-22 δεν διαθέτει πλήρη ικανότητα Link-16, κάτι που σημαίνει πως μπορούν μεν να δεχθούν εικόνα αλλά δεν μπορούν να μεταδώσουν τη δική τους. Έτσι ότι πληροφορία στέλνουν αυτή αποστέλλεται φωνητικά μέσω ασυρμάτου.
Ο Αμερικανός πιλότος αναφέρει ακόμη ότι από τη στιγμή που η ένταση έχει αποκλιμακωθεί τότε η υπόθεση γίνεται ένα παιχνίδι αναμονής. Τα Raptor επιτηρούν τα ρωσικά μαχητικά για το οποιοδήποτε σημάδι επιθετικής συμπεριφοράς έτοιμα, να δράσουν, όπως αναφέρει ο ίδιος σε οποιαδήποτε επιθετική συμπεριφορά εκ μέρους τους.
Όπως αναφέρεται ακόμη ένα πρόβλημα που έχουν τα Raptor είναι η έλλειψη σκοπευτικού επι κράνους. Αυτό τους στερεί χρήσιμο χρόνο, καθώς είναι αναγκασμένοι να κοιτούν έξω για να εντοπίσουν οπτικά τον εχθρό και στη συνέχεια μέσα για δουν τις οθόνες τους.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου