Του Πανίκου Παναγιώτου
Λένε πολλοί ότι «δεν υπάρχει άλλη οδός» από το πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Το ίδιο είπε και ο Έσπεν Μπαρθ Άιντε, ο οποίος εγκαταλείπει το Κυπριακό «κυνηγημένος», όπως και οι περισσότεροι προκάτοχοί του.
«Είμαι πεπεισμένος ότι μια αμοιβαία αποδεκτή λύση μπορεί να εξευρεθεί μόνο στο πλαίσιο των παραμέτρων του ΟΗΕ», τόνισε χαρακτηριστικά, αλλά ο ίδιος αγνόησε συστηματικά τον Καταστατικό Χάρτη του διεθνούς οργανισμού και λειτούργησε «εκτός όρων εντολής».
Για 43 χρόνια αυτό γίνεται και για 43 χρόνια η διχοτόμηση εδραιώνεται. Και εδώ που έφτασε η διαπραγμάτευση, με τις υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς και τις ανυποχώρητες τουρκικές απαιτήσεις δεν μπορεί να προκύψει μια σωστή και λειτουργική λύση.
Η Κύπρος μοιράστηκε και ο Κόσμος της βιώνει ακόμη τα αποτελέσματα ενός διπλού εγκλήματος επειδή η κάθε πλευρά, ο κάθε ηγέτης, το κάθε κόμμα και ένα υπολογίσιμο ποσοστό πολιτών πίστευαν ότι γνώριζαν την «απόλυτη αλήθεια».
Ο Τούρκος μούγκριζε απειλητικά απέναντι στις ακρογιαλιές της Κερύνειας και εμείς ως «μοιραίοι Έλληνες» γίναμε θύματα της αγγλικής πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε», ανοίγοντας Κερκόπορτες στους βαρβάρους. Τίποτα δεν άλλαξε από την εποχή που «Η Πόλις Εάλω»: εξουσιομανία, απληστία, διχασμός, μαγκιά και πολιτική ελαφρότητα.
Η άποψη λοιπόν ότι «το Κυπριακό θα λυθεί μόνο μέσα από το δικοινοτικό διάλογο στο πλαίσιο του ΟΗΕ» δεν μπορεί να είναι απόλυτη. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Δεν υπάρχουν εύκολες συνταγές και εύκολες προτάσεις. Αλλά, αν η ελληνοκυπριακή πλευρά συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια πορεία, αργά ή γρήγορα είτε θα επαναληφθεί μια καινούργια αποτυχημένη διάσκεψη είτε θα συμφωνηθεί λύση που θα καταψηφιστεί σε δημοψήφισμα και θα επιφέρει την οριστική διχοτόμηση.
Γι’ αυτό, απαιτείται από τα γεγονότα και την ιστορική εμπειρία να εγκαταλειφθούν επιτέλους χρεοκοπημένες εμμονές και αναχρονιστικοί δογματισμοί.
Μπορεί να βρεθεί τρόπος ώστε το Κυπριακό «να μείνει» στον ΟΗΕ, αλλά την ίδια στιγμή να αναζητηθούν πιο πειστικές επιλογές, με πιο ελπιδοφόρες προδιαγραφές για την αποτίναξη της τουρκικής κατοχής και την ουσιαστική επανένωση του τόπου μας. Απλά, χρειάζεται όραμα, ρήξη με το παρελθόν, ενωτική διάθεση και συγκροτημένη στρατηγική.
Δημοσίευση σχολίου