Η συνάντηση της Διεθνούς Ομάδας Υποστήριξης για τη Συρία φαίνεται να σηματοδοτεί την ανάληψη της υπόθεσης από τον Λευκό Οίκο σε βάρος των «νεο-συντηρητικών» και «φιλελεύθερων γερακιών». Η τελική δήλωση επιβάλλει μια αμερικανορωσσική εποπτεία στον ΟΗΕ, απαλλάσσοντας τον Jeffrey Feltman από τα προνόμια που είχε. Απαιτεί μια ελεύθερη ροή της ανθρωπιστικής βοήθειας και την παύση των εχθροπραξιών. Η διατύπωση που επιλέχτηκε νομιμοποιεί τη ρωσική στρατιωτική δράση, όχι μόνο κατά του Μετώπου Αλ-Nusra και του Ντάες/Daesh αλλά και ενάντια στις Αχράρ αλ-Σαμ και Jaysh αλ-Ισλάμ. Ωστόσο, η δήλωση δεν λέει τίποτα από το γαλλοβρετανικό σχέδιο για τη δημιουργία ενός ψευδο-Κουρδιστάν.
Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία)
του Τιερί Μεϊσάν
Μετά τη Διάσκεψη των Φίλων της Συρίας στο Παρίσι στις 6 Ιουλίου 2012, ο πόλεμος κατά της Συρίας ξεφεύγει από τον Λευκό Οίκο και το Κρεμλίνο. Η συμφωνία που είχαν συνάψει κατά την πρώτη διάσκεψη στη Γενεύη στις 30 Ιουνίου 2012, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Οι πολλές μεταγενέστερες προσπάθειες για την ειρήνη υπονομευτήκαν όλες από την ομάδα πολεμοκάπηλων που περιλαμβάνει επιφανείς Αμερικανούς προσωπικότητες (John McCain, Χίλαρι Κλίντον, Jeffrey Feltman, Ντέιβιντ Πετρέους, John Allen), πολυεθνικές εταιρείες (Exxon-Mobil, τα επενδυτικά κεφάλαια KKR, τον ιδιωτικό στρατό Blackwater-Academi) και ορισμένα κράτη (Γερμανία, Σαουδική Αραβία, Γαλλία, Ισραήλ, Κατάρ, Ηνωμένο Βασίλειο, Τουρκία).
Ωστόσο, από τις 30 Σεπτεμβρίου 2015, η Ρωσία ανέπτυξε μια σημαντική δύναμη κρούσης για να βομβαρδίσει τις «τρομοκρατικές» ομάδες. Τέσσερις μήνες αργότερα, καταστράφηκαν τα περισσότερα από τα εργοστάσια όπλων και υπόγεια καταφύγια που είχαν κατασκευάσει. Περεταίρω, τα μέσα μεταφοράς του κλεμμένου πετρελαίου από το Ντάες/Daesh καταστράφηκαν επίσης. Ο Συριακός Αραβικός στρατός, ο οποίος ηγείται μιας χερσαίας επιχείρησης από τις 6 Ιανουαρίου 2016 απελευθερώνει εδάφη σε μια δωδεκάδα μετώπων ταυτόχρονα, με εξαίρεση του Βορειοανατολικού τμήματος. Ενώ η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία μεταφέρουν στους «αντιπολιτευόμενους» ενισχύσεις και όπλα προς στα βόρεια της χώρας.
Ο Μπαράκ Ομπάμα ξαναπαίρνει το φάκελο της Συρίας στο χέρι
Ο απολογισμός της διεθνούς πολιτικής του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα περιλαμβάνει ήδη το κατευνασμό με την Κούβα και την αλλαγή γραμμής στο Ιράν. Διαθέτει λιγότερο από ένα χρόνο για να προσθέσει την ειρήνη στη Συρία. Που θα σήμαινε ότι ο ίδιος θα πάρει το πάνω χέρι σε αυτό το ζήτημα και θα καταλήξει σε κοινή ανάλυση της κατάστασης με τον Ρώσο εταίρο του. Ως εκ τούτου, κατέληξε σε μια νέα συμφωνία με τη Ρωσία και διόρισε έναν «Τσάρο αντι-Ντάες/Daesh», Brett McGurk, για τον οποίον εξασφάλισε τεράστια στρατιωτικά μέσα.
Νομικός από σπουδές, αλλά διπλωμάτης καριέρας, ο Brett McGurk υπηρέτησε τον πρόεδρος George W. Bush Jr. στο Ιράκ από το 2004. Ήταν μέλος της ομάδας η οποία, γύρω από τον John Negroponte και τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους, κατάφερε να εκτρέψει την οργή των Ιρακινών εναντίον του κατοχικού στρατού προκαλώντας σεχταριστικές συγκρούσεις μεταξύ σουνιτών και σιιτών. Με την ιδιότητα αυτή, ασχολήθηκε με τη δημιουργία του «Ισλαμικού Εμιράτου του Ιράκ», μελλοντικού Ντάες/Daesh. Στη συνέχεια, διαπραγματεύτηκε τις συνθήκες για την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων. Διορίστηκε πρεσβευτής στη Βαγδάτη από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα το 2012, αλλά δεν επιβεβαιώθηκε από τη Γερουσία η οποία τον κατηγόρησε για μια εξωσυζυγική σχέση με μια δημοσιογράφο της εφημερίδας Wall Street Journal. Κατόπιν τούτου, έγινε βοηθός του ειδικού απεσταλμένου του Λευκού Οίκου στον Διεθνή Συνασπισμό κατά του Ντάες/Daesh, στρατηγού John Allen. Μπορούσε να παρατηρήσει ο ίδιος ότι, απουσίας σαφών κατευθυντήριων γραμμών, το αφεντικό του όχι μόνο δεν καταπολέμησε τη τρομοκρατική οργάνωση, αλλά, αντίθετα, την υποστήριξε μέχρι την άφιξη των Ρώσων και τη παραίτησή του.
Τώρα, υπεύθυνος για τις επιχειρήσεις, ο Brett McGurk προετοιμάζει την εξάλειψη του χαλιφάτου εκτός Συρίας -αλλά όχι από το Ιράκ-. Διαθέτει έναν διπλό στρατιωτικό προϋπολογισμό σε σύγκριση με τον προκάτοχό του και θα συνεργαστεί τόσο με το Συριακό Αραβικό στρατό όσο και με τα κουρδικά στρατεύματα της Συρίας.
Η συμφωνία μεταξύ του Λευκού Οίκου και του Κρεμλίνου
Ο Λευκός Οίκος και το Κρεμλίνο συμφώνησαν και αναγνώρισαν ότι η ενδεχόμενη πτώση της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας θα βυθίσει στο χάος ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένου και του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, αυτό που ήταν ο αρχικός σκοπός του Τζορτζ Μπους και του Αριέλ Σαρόν έγινε σήμερα επίφοβο για τον Μπαράκ Ομπάμα και τον ισραηλινό στρατό (Τσαχάλ).
Φαίνεται ότι ο Λευκός Οίκος έχει παραιτηθεί από το να διαμελίσει τη Συρία και έχει συμφωνήσει με το Κρεμλίνο να εμποδίσουν το γαλλο-βρετανικό σχέδιο για τη δημιουργία ενός ψευδο-Κουρδιστάν στα βόρειοανατολικά της χώρας. Η αμερικανική πλευρά, δεν επιθυμεί να αφήσουν το Παρίσι και το Λονδίνο αποικιακές δυνάμεις στη Μένα ξαναγίνουνση Ανατολή, μολονότι αυτό το επιχείρημα είχε χρησιμοποιηθεί για να τους δελεάσουν να συμμετάσχουν στην επιχείρηση «Αραβική Άνοιξη».
Τελικά, ο Λευκός Οίκος και το Κρεμλίνο χρησιμοποίησαν τη Γενεύη 3 για να αφήσουν να δυσφημιστεί η αντιπολίτευση που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία. Η τελευταία πράγματι αρνήθηκε διαδοχικά να διαπραγματευτεί και μετά έθεσε προϋποθέσεις και τελικά αρνήθηκε μονομερώς να αφήσει να κυκλοφορήσει η ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ η Δαμασκός το είχε αποδεχθεί.
Η σύγκληση της Διεθνούς Ομάδας Υποστήριξης για τη Συρία (GISS), στις 11 και 12 Φλεβάρη 2016 στο Μόναχο, επέτρεψε στον Λευκό Οίκο να αναλάβει εξ αρχής τον έλεγχο των "αντιπάλων του", και κυρίως του Jeffrey Feltman, πολιτικού διευθυντή του ΟΗΕ. Μην έχοντας την ικανότητα να τον ανακαλέσει, ο πρόεδρος Ομπάμα τον υποβίβασε στη θέση του, ήτοι του διεθνούς ανώτερου υπάλληλου, πιέζοντας τους Τζον Κέρι και Σεργκέι Λαβρόφ να ανακοινώσουν ότι μαζί θα επιβλέψουν τις περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Αν αυτό επιβεβαιωθεί στη πράξη, οι συνωμότες θα χάσουν το διπλωματικό τους πλεονέκτημα, αφού έχασαν ήδη τη στρατιωτική τους υπεροχή.
Η συνάντηση του Μονάχου
Το GISS συμφώνησε για την εφαρμογή του «Ανακοινωθέντος της Γενεύης» (δηλαδή το σχέδιο του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ συμπληρωμένο από τον Κόφι Ανάν), σύμφωνα με τους όρους του ψηφίσματος 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Παρά το γεγονός ότι η Γαλλία δεν διευκρίνισε αν διατηρεί τις επιφυλάξεις της σχετικά με το «Ανακοινωθέν της Γενεύης» -το οποίο μόνο αυτή ερμηνεύει αντίθετα ως συνθηκολόγηση της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας - ενέκρινε την τελική δήλωση της συνάντησης του Μονάχου.
Η τελευταία προβλέπει την εφαρμογή, εντός μίας εβδομάδας, της ελεύθερης ροής της ανθρωπιστικής βοήθειας –την οποία μόνο η «αντιπολίτευση» είχε αρνηθεί- και μια «παύση των εχθροπραξιών», πριν από μια «κατάπαυση του πυρός». Για τον καθέναν από αυτούς τους δύο στόχους, μια δημιουργήθηκε μια Task Force υπό τη συμπροεδρία ΟΗΕ-ΗΠΑ-Ρωσίας και με τη συμμετοχή των μελών που είναι σε θέση να ασκούν πίεση στους εμπόλεμους.
Σχετικά με την ανθρωπιστική βοήθεια, η GISS συμφώνησε ότι θα πρέπει να σταλεί εντός μιας εβδομάδας, με αλεξίπτωτα ή οδικώς σε επτά ονοματισκά προσδιορισμένες περιοχές. Η τελική δήλωση αναφέρει ότι «πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια δεν θα πρέπει να έχει μια συγκεκριμένη ομάδα εις βάρος των άλλων, αλλά θα πρέπει να χορηγείται από όλα τα μέρη σε όλα τα πρόσωπα που έχουν ανάγκη, σε πλήρη συμμόρφωση με το ψήφισμα 2254 και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο»(...).
Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία «θα διασφαλίσουν ότι οι συνοδείες βοήθειας θα χρησιμοποιούνται μόνο για ανθρωπιστικούς σκοπούς». Είναι γνωστό ότι από τον Ιούλιο του 2012, ο Jeffrey Feltman χρησιμοποιεί τις συνοδείες των Ηνωμένων Εθνών για να προμηθεύσει όχι μόνο τρόφιμα και φάρμακα στις «αντάρτικες περιοχές», αλλά και όπλα.
Ο όρος «παύση των εχθροπραξιών» φαίνεται συνώνυμο με «κατάπαυση του πυρός», ωστόσο, ισχύει και για τη Ρωσία, χωρίς να περιλαμβάνει νομικές συνέπειες. Με την υιοθέτηση της τελικής διακήρυξης, η Μόσχα έχει δεσμευτεί ότι δεν θα βομβαρδίσει άλλους στόχους παρά εκείνες τις ομάδες που έχουν προσδιοριστεί ως «τρομοκράτες» από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου των Τζον Κέρι και Σεργκέι Λαβρόφ που ακολούθησε τη συνάντηση του Μονάχου, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών διευκρίνισε ότι η Ahrar al-Sham ( «Ισλαμικό Κίνημα των ελεύθερων ανθρώπων της Συρίας») και η Jaysh αλ-Ισλάμ (« ο Στρατός του Ισλάμ ») έχουν δηλώσει δημοσίως τους δεσμούς τους με αυτές τις τρομοκρατικές ομάδες. Η Ahrar al-Sham χρηματοδοτείται από την Τουρκία και το Κατάρ, έχει Πακιστανούς στρατιωτικούς εκπαιδευτές και διεκδικεί δεσμούς με τους Αφγανούς Ταλιμπάν. Η Jaysh αλ-Ισλάμ χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία, έχει εκπαιδευτές από την Academi, διαφημίζει ότι μοιράζει τα ιδανικά του Οσάμα Μπιν Λάντεν και ότι συνεργάζεται με την Αλ Κάιντα. Επιπλέον, ο ιδρυτής της, Zahran Allouche, δήλωσε ότι σκοπεύει να «καθαρίσει» τη χώρα, καλώντας σαφώς να εξολοθρευτούν όλοι οι Αλαουίτες.
Δεν φαίνεται λοιπόν ότι η δέσμευση της Μόσχας θα αλλάξει τη δράση της στο έδαφος, αλλά αντίθετα -παρά την επίσημη πρόσκληση του Τζον Κέρι για να «αλλαχτούν οι στόχοι»- ότι η τελική διακήρυξη του Μονάχου της αναγνωρίζει μια νομιμότητα.
Θα παρατηρήσετε ότι η τελική δήλωση του Μονάχου παραπέμπει το θέμα της «πολιτικής μετάβασης» στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων της Γενεύης 3. Με τον τρόπο αυτό, στερεί τελεσίδικα τις 114 προσωπικότητες που είχαν επιλεγεί από τη Σαουδική Αραβία από κάθε ελπίδα για υπουργικό θώκο. Πράγματι, όλες αυτές οι προσωπικότητες σχετίζονται με τις πιο πάνω κατονομαζόμενες ένοπλες ομάδες.
Αντίθετα, ανοίγει ευκαιρίες για τις προσωπικότητες της αντιπολίτευσης, στη Συρία και στην εξορία, οι οποίες κλήθηκαν στη Γενεύη μετά τη καταγγελία τους για τη χρήση όπλων.
Κατά τη Διάσκεψη για την Ασφάλεια, έγινε μια δυνατή σύγκρουση μεταξύ του Σεργκέι Λαβρόφ και του Frank-Walter Steinmeier σχετικά με τη νομιμότητα των βομβαρδισμών του Συνασπισμού και εκείνων της Ρωσίας.
Η Σαουδική Αραβία και η Γαλλία δεν αφοπλίζονται.
Αν και η τελική δήλωση του Μονάχου αντιπροσωπεύει μια άνευ προηγουμένου πρόοδο για τα τρία τελευταία χρόνια, δεν παρέλειψε να προκαλέσει τη κριτική από εκείνους που την υιοθέτησαν με κρύα τη καρδιά. Έτσι, η Σαουδική Αραβία, μέσω στόματος του Υπουργού Εξωτερικών της Αντέλ αλ-Joubeir, επανέλαβε, κατά την ετήσια Διάσκεψη για την Ασφάλεια που ακολούθησε, ότι δεν θα υπάρξει ειρήνη στη Συρία όσο ο πρόεδρος Άσαντ θα παραμείνει στην εξουσία. Ενώ η Γαλλία, μέσω του υπουργού Άμυνας Jean-Yves Le Drian και του πρωθυπουργού Manuel Valls, επανέλαβαν στην ίδια αίθουσα τις κατηγορίες τους κατά της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας και της Ρωσίας: χρησιμοποίηση βόμβων βαρελιών, οργάνωση λημοκτονιών, βομβαρδισμός αμάχων. Επιπλέον, έβαλαν στην ίδια κατηγορία τον πρόεδρο και τον «Χαλίφη», κατηγορώντας ότι και ο ένας και ο άλλος είναι εγκληματίες και ότι εκ των πραγμάτων (de facto) μόνο οι παραπάνω ένοπλες ισλαμικές ομάδες θα είχαν τη νομιμοποίηση να ασκούν την εξουσία. Η Τουρκία, η οποία είχε κατηγορηθεί για την άσκηση μιας «παρανοϊκής πολιτικής» στα προπαρασκευαστικά έγγραφα της Διάσκεψης, παραήταν απασχολημένη να αμυνθεί για να είναι σε θέση να σχολιάσει την τελική δήλωση του GISS.
Έβαλε συνεπώς το βαρύ πυροβολικό της να βομβάρδισει τις θέσεις των Κούρδων στο βορρά της χώρας.
Θυμηθείτε:
Βάζοντας τέλος σε τρία χρόνια εσωτερικών αναταραχών και δισταγμών, ο Λευκός Οίκος ξαναπήρε το φάκελο της Συρίας στα χέρια του, διόρισε τον Brett McGurk για να εξαλείψει το Ντάες/Daesh από τη Συρία, και δημιούργησε ένα διευθυντήριο με το Κρεμλίνο για να αναγκάζει τον Jeffrey Feltman να ξαναπάρει το ρόλο του ως ανώτερο αξιωματούχο του ΟΗΕ. Η τελική δήλωση του Μονάχου προβλέπει την ελεύθερη κυκλοφορία της ανθρωπιστικής βοήθειας και την παύση των εχθροπραξιών μέσα σε μια εβδομάδα.Η διατύπωση της νομιμοποιεί το ρωσικό βομβαρδισμό των Ahrar αλ-Σαμ και Jaysh el- Ισλάμ, των ένοπλων ομάδων που εξοπλίζονται δημόσια από την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία.πηγή
Δημοσίευση σχολίου