του Ιωάννη Μπαλτζώη*
Πολλά έχουν λεχθεί και γραφεί για τις σχέσεις Ελλάδος – Ισραήλ, με υποστηρικτές και φανατικά αντίθετους σε κάθε σχέση και συνεργασία με την χώρα αυτή. Τελευταία με την υποτυπώδη «αναθέρμανση» των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία, αναμενόμενη σε κάποιο βαθμό, η δεύτερη κατηγορία βγήκε και ξιφούλκησε κατά του Ισραήλ, με το επιχείρημα ότι τελικά ήταν πρόσχημα και περίπου αναγκαιότητα η στρατηγική μας σχέση και συνεργασία, μέχρι να τα ξαναβρούν με τους Τούρκους. Καταλήγουν δε στο λανθασμένο τελικά συμπέρασμα ότι μας χρησιμοποίησαν ξεδιάντροπα μέχρι να επιτύχουν τον τελικό τους σκοπό που είναι η «ζεστή αγκαλιά» των Τούρκων, πουλώντας τους αφελείς Έλληνες. Ουδέν ανακριβέστερο και αποδεικνύουν έτσι τον αντισημισμό των, που όπως φαίνεται είναι διαχρονικός και δεν πείθεται με τίποτα και αναζητά προσχήματα να εκδηλωθεί. Και θα το αποδείξουμε παρακάτω.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα ας αναφερθούμε εν συντομία στους δύο όρους που αφορούν το Ισραήλ και το Εβραϊκό έθνος, τον Σιωνισμό και τον Σημιτισμό, η για την ακρίβεια τα αντίθετα αυτών..
Ο Σιωνισμός είναι πολιτικό κίνημα που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα με σκοπό τη δημιουργία στην περιοχή της Παλαιστίνης (σημερινό Ισραήλ και Δυτική Όχθη) ενός νέου εβραϊκού κράτους, που θα συγκέντρωνε όλους τους Εβραίους της διασποράς. Το όνομα του προέρχεται από τον λόφο της Σιών στην Ιερουσαλήμ. Στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη Σιών χρησιμοποιείται συνεκδοχικά για την πόλη Ιερουσαλήμ. Ο όρος αντισιωνισμός και αντισιωνιστής αφορά το αντίθετο όλων των παραπάνω.
Ως Αντισημιτισμός χαρακτηρίζεται η οποιαδήποτε συστηματική αντίθεση προς την Εβραϊκή φυλή, καθώς και οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού της όποιας έκφρασής της, φθάνοντας πολύ συχνά στην εχθρότητα, αλλά και σε προσπάθειες ακόμη μέχρι και την εξόντωσή της είναι δε σαφώς ρατσιστική αντίληψη και συμπεριφορά. Η εχθρότητα αυτή προς την εβραϊκή φυλή παρουσιάζει ιστορικά ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό συνεχείας σε αντίθεση με άλλες που περιορίσθηκαν ή περιορίζονται τόσο τοπικά όσο και χρονικά. Ο αντισημιτισμός απαντάται από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερα, εκδηλούμενος πότε σε μια χώρα, πότε σε άλλη, και πότε σε πολλές μαζί, έτσι ώστε να προσλαμβάνει ο όρος μια παγκόσμια έκφανση. Έτσι ο αντισημιτισμός θεωρείται και είναι μια κεκαλυμμένη μορφή αντισιωνισμού .
Οι επεξηγήσεις αυτές θεωρήθηκαν αναγκαίες για να αντιληφθούμε την συμπεριφορά ορισμένων και δη «υπερ-πατριωτών», οι οποίοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το εθνικό συμφέρον από (προσωπικές) εμμονές, αντιλήψεις, παραπληροφόρηση, συμπάθειες και αντιπάθειες. Θεωρούν ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας θα πρέπει να καθορίζεται από τις προαναφερθείσες αντιλήψεις και όχι από σοβαρή και καλά σχεδιασμένη εθνική πολιτική, από στρατηγικές συμμαχίες με ισχυρούς και ωφέλιμους, με ταύτιση συμφερόντων και αντιμετώπιση ομοειδών απειλών.
Ερχόμαστε τώρα στην είδηση που δεν αναφέρθηκε πουθενά , ούτε θα αναφερθεί από τα Ελληνικά ΜΜΕ και ούτε θα αναλυθεί η πραγματική της σημασία. Η είδηση έρχεται από το Ισραήλ και αναφέρει: «Οι IDF (Israel Defense Forces) και το Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ αποφάσισαν τον τερματισμό λειτουργίας του γραφείου ΑΚΑΜ (Ακόλουθος Άμυνας) στην Ελβετία, αυτό το καλοκαίρι. Παράλληλα, αποφασίστηκε η έναρξη λειτουργίας ενός νέου γραφείου ΑΚΑΜ στην Ελλάδα, ως αντίβαρο στην υποβάθμιση των στρατιωτικών σχέσεων με την Τουρκία. Μέχρι στιγμής, ο ΑΚΑΜ του Ισραήλ στην Ιταλία ήταν υπεύθυνος και για τις συναλλαγές και τις σχέσεις στον τομέα της ασφάλειας με την Ελλάδα, εντούτοις ένας μόνιμος ΑΚΑΜ θα εγκατασταθεί τώρα στην Αθήνα, με σκοπό τη διαχείριση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών σε ζητήματα ασφάλειας».
Η απόφαση αυτή όπως αναμένετο για τους γνωρίζοντες, δεν έγινε δεκτή χωρίς αντιδράσεις στους κόλπους του Ισραηλινού στρατιωτικού κατεστημένου, δεδομένου ότι η Ελβετία αγοράζει παραδοσιακά περισσότερα Ισραηλινά συστήματα ασφάλειας σε σχέση με την Ελλάδα. Η Ελβετία θα λέγαμε ότι είναι από τους καλύτερους πελάτες των πολεμικών βιομηχανιών του Ισραήλ και αυτός είναι και ο λόγος, που το Ισραήλ είχε τοποθετήσει ΑΚΑΜ σε μια χώρα με ανύπαρκτο στρατιωτικό και γεωστρατηγικό ενδιαφέρον, στην καρδιά της Ευρώπης. Και γιατί το έκαναν αυτό οι Ισραηλινοί; Το επεξηγούν με διπλωματικό και κεκαλυμμένο τρόπο, οι ίδιοι στην ανακοίνωσή των: «Οι IDF [Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις] και το ΥΠΕΘΑ δήλωσαν σχετικά ότι η τοποθέτηση ενός ΑΚΑΜ καθορίζεται ανάλογα με τη συνολική εκτίμηση της κατάστασης, που αποτελείται από τις ανάγκες, τους πόρους καθώς και άλλα σχετικά στοιχεία». Και για όσους διαβάζουν πίσω από τις ανακοινώσεις με απλά λόγια το Ισραήλ επέλεξε την Ελλάδα γιατί την θεωρεί πολύ σημαντική σύμμαχο και εταίρο σε θέματα γεωστρατικής και στρατιωτικής συμμαχίας και είναι προς το αμοιβαίο συμφέρον των δύο χωρών. Έτσι οι Κασσάνδρες διαψεύδονται και πάλι και η Ελλάδα και το Ισραήλ αναβαθμίζουν ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των, ιδιαίτερα τις στρατιωτικές και αυτό είναι καλό για τα εθνικά μας θέματα, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή.
Η στρατηγική συμμαχία Ελλάδος – Ισραήλ θεωρούμε ότι είναι δεδομένη και επωφελής για τα εθνικά μας θέματα και τις αναμενόμενες εξελίξεις στην περιοχή με πλείστα όσα θέματα εν εξελίξει. Θεωρούμε ότι θα πρέπει να συνεχιστεί και να ενδυναμωθεί για το εθνικό μας συμφέρον, καθόσον είναι επωφελής και για τα δύο μέρη. Από την δική μας πλευρά και για τους σκεπτικιστές και εν αμφιβολία για την συμμαχία μας αυτή, ας αναλογιστούμε για λίγο με ποιο γειτονικό κράτος θα μπορούσαμε να κάνουμε στρατιωτική συμφωνία και στρατηγική συμμαχία, που θα είναι επωφελής για τα εθνικά θέματα, καθώς θα εγγυάται έναν ισχυρό σύμμαχο σε περίπτωση ανάγκης. Και ας θυμηθούμε την κατάσταση προ των Βαλκανικών πολέμων και την στρατηγική συμφωνία της Ελλάδας με τα Βαλκανικά κράτη, που οραματίστηκε και υλοποίησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και τα επακόλουθα αυτής της συμμαχίας με τον υπερδιπλασιασμό της Ελλάδος. Μήπως με τα ανύπαρκτα στρατιωτικά κράτη στα βόρεια σύνορα μας; Με την Τουρκία, την αιματούσα Συρία ή το Λίβανο; Ή μήπως με τα διαλυμένα από τις «ευεργετικές επιπτώσεις» της Αραβικής Άνοιξης κράτη της Βορείου Αφρικής; Η απάντηση είναι ένα καθαρό και ξάστερο Όχι. Άρα το μόνο που απομένει είναι το Ισραήλ και είναι η ευκαιρία μας. Ας μην την κλωτσήσουμε αφρόνως. Με δύο όμως προϋποθέσεις: Η συμμαχία μας αυτή να είναι ισοβαρής και να μην είναι λεόντειος, υπέρ του Ισραήλ και η δεύτερη και πολύ σημαντική. Να μην διαταραχθούν οι πολύ καλές σχέσεις μας με τον Αραβικό κόσμο και ιδιαίτερα με τον Παλαιστινιακό λαό, που οι σχέσεις μας είναι ιστορικές και θα λέγαμε «αδελφικές» από παλιά. Και εκτιμούμε ότι έτσι η Ελλάδα θα είναι χρήσιμη και στις δύο πλευρές, την Ισραηλινή και την Παλαιστινιακή, τώρα που το Παλαιστινιακό βρίσκεται σε τέλμα, αλλά σύντομα το θέμα θα «ανοίξει» και δεν μπορεί, αυτό το χρονίζον θέμα θα λυθεί.
Η διεθνής κοινότητα το οφείλει στον Παλαιστινιακό λαό, ίσως τον πιο αδικημένο λαό στην Μέση Ανατολή. Και ο ρόλος της πατρίδος μας; Μα ο έντιμος ενδιάμεσος που θα εμπιστεύονται και οι δύο πλευρές στις μελλοντικές συνομιλίες που αναγκαστικά θα ακολουθήσουν. Ιδού ο διεθνής σημαντικός ρόλος της Ελλάδος, που θα την βγάλει εξάλλου και από την διεθνή ανυποληψία και διπλωματική ανυπαρξία. Έτσι η τοποθέτηση του Ισραηλινού ΑΚΑΜ στην Ελλάδα είναι θετικό μήνυμα για τις Ελληνο-Ισραηλινές σχέσεις και απόδειξη ότι η Ισραηλινή πλευρά επιθυμεί την συνέχιση και την βελτίωση αυτών το σχέσεων και για το μέλλον, προσβλέποντας στην στρατηγική συμμαχία με την Ελλάδα και όχι στην Τουρκία για το μέλλον. Και έρχονται δύσκολοι καιροί και καταστάσεις και η πατρίδα θα πρέπει να βρίσκεται με τους ισχυρούς, αφήνοντας στην άκρη εσφαλμένες ιδεοληψίες και αντιλήψεις, συμπάθειες και αντιπάθειες και γνώμονα μόνο το εθνικό συμφέρον.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου