Αιφνιδιασμένη για άλλη μια φορά η Ελλάδα και το υπουργείο Εξωτερικών στο θέμα της ΑΟΖ αυτή τη φορά από τη Λιβύη καθώς ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν κατόρθωσε να βρει «ευήκοα ώτα» από την λιβυκή πλευρά, για τη χάραξη της ΑΟΖ, μιας Λιβύης η οποία κινείται πια σε τροχιά δορυφοριοποίησης από την Τουρκία.
Έτσι σημαντικά κωλύματα φαίνεται πως δημιουργεί η μεταεπαναστατική Λιβύη στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με την Ελλάδα ύστερα από την επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε στη χώρα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών.
Μάλιστα η λιβυκή πλευρά υποβάθμισε τις συναντήσεις του Έλληνα υπουργού καθώς ο τελευταίος δεν συναντήθηκε με τον ομόλογό του Ali Al-Aujali αλλά με τον Λίβυο υπουργό Διεθνούς Συνεργασίας Mohamed Imhamid Abdulaziz ο οποίος ουσιαστικά ασκεί καθήκοντα υφυπουργού Εξωτερικών!
Πιο συγκεκριμένα και σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε μετά το πέρας της συνάντησης του Έλληνα υπουργού με τον Λίβυο υπουργό Διεθνούς Συνεργασίας ο τελευταίος ανέφερε τα εξής εκπληκτικά για την ΑΟΖ αφήνοντας πρακτικά «σύξυλο» τον Δ. Αβραμόπουλο:
«δεν είναι διμερές το θέμα» είπε ο Λίβυος υπουργός για να συνεχίσει: «για την επίλυσή του θα πρέπει να υπάρξουν συνομιλίες όλων των χωρών που έχουν θαλάσσια σύνορα», ενώ ανέφερε χαρακτηριστικά την ανάγκη να αντιμετωπιστεί το θέμα συλλογικά(!).
Από την πλευρά του ο Δημήτρης Αβραμόπουλος φανερά αιφνιδιασμένος περιορίστηκε να μιλήσει περί «ανέμων και υδάτων» και χρησιμοποιώντας κλασικού τύπου διπλωματική γλώσσα χωρίς ουσιαστικά να αρθρώσει λέξη επί της ουσίας είπε ότι οι δύο πλευρές δεν εισήλθαν σε λεπτομέρειες σε αυτή τη φάση (σ.σ. πότε δηλαδή θα εισέλθουν στις περίφημες λεπτομέρειες;) προσθέτοντας ακόμη ότι για την Ελλάδα η προτεραιότητα είναι η οικοδόμηση της επιχειρηματικής συνεργασίας τονίζοντας ότι το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών θα συζητηθεί εν ευθέτω χρόνο, στη διάρκεια της οικοδόμησης μίας σχέσης στρατηγικής συνεργασίας.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για ακόμη μια ήττα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής η οποία υποχρεώνεται σε αναδίπλωση και ουσιαστική υποχώρηση απέναντι σε ένα κράτος που μόλις έχει εξέλθει από ένα αιματηρό και καταστροφικό πόλεμο. Και όμως η Λιβύη έδωσε ξεκάθαρα το «στίγμα» της πολιτικής της απέναντι στην Ελλάδα αναφορικά με την ΑΟΖ λέγοντας πως θα δούμε το θέμα συνολικά δηλαδή και με την Αίγυπτο και με την Τουρκία μέσα!
Είναι φανερό ότι για πολλοστή φορά η ευθυνόφοβη και ηττοπαθής πολιτική του ΥΠΕΞ –η οποία είναι και διαχρονική και… διακομματική- απέτυχε στο να "κεφαλαιοποιήσει" το ρόλο που έπαιξε η Ελλάδα στις επιχειρήσεις εναντίον του Καντάφι ενώ πρακτικά έδωσε «γη και ύδωρ- στο ΝΑΤΟ και τους περί ΝΑΤΟ συμμάχους και τασσόμενη υπέρ των επαναστατών ή «επαναστατών» δείχνει και είναι ανίκανη να μεταφέρει το απλό αυτό δεδομένο στον συνομιλητή της.
Υπενθυμίζουμε πως κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στη Λιβύη η Ελλάδα είχε πρακτικά μετατραπεί σε ένα τεράστιο αεροπλανοφόρο, με την παρουσία και φιλοξενία στην 115ΠΜ –για τουλάχιστον 7 μήνες- μαχητικών αεροσκαφών από το Κατάρ Mirage 2000-5, τη Γαλλία Mirage 2000-5 και τη Νορβηγία με F-16 block 15MLU και άλλου τόσου χρονικού διαστήματος στον Άραξο με τους Βέλγους με F-16 block 15MLU και αυτοί, ενώ η Ελλάδα είχε παραχωρήσει ένα ΕMB-145H ΑΣΕΠΕ ένα Super Puma και φυσικά ναυτικές και αεροπορικές διευκολύνσεις παντός τύπου.
Αυτό το απλούστατο δεδομένο δε στάθηκε ικανή η Ελλάδα να το διατυπώσει με σαφήνεια σε κανένα. Ούτε τώρα στους Λίβυους αλλά ούτε και το 2011 –η τότε ηγεσία του ΥΠΕΞ- ζήτησε το παραμικρό αντάλλαγμα από τις ΗΠΑ για την ελληνική αυτή συνεισφορά, η οποία ήταν σημαντικότατη.
Και το αποτέλεσμα αυτού; Η Λιβύη να αρνείται την χάραξη των ορίων των δύο ΑΠΖ αρνούμενη πρακτικά στην Ελλάδα τη δυνατότητα να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα των 600 δισ.$ που κρύβουν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης. Δεν το λέμε εμείς το λέει η γερμανική Deutsche Bank.
Φυσικά πίσω από τη συγκεκριμένη στάση της Λιβύης κρύβεται η γνωστή Τουρκία, η οποία φέρνει συνεχώς προσχώματα όπου και όπως και μπορεί στην οποιαδήποτε ελληνική προσπάθεια για χάραξη της ΑΟΖ.
Αυτό γιατί γνωρίζει πολύ καλά αφενός πως μια συμφωνία με τη Λιβύη αλλά και την Αίγυπτο θα δημιουργήσει ένα κακό προηγούμενο για την ίδια και αφετέρου γιατί αν η Ελλάδα μπορέσει να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματά της έστω και νότια της Κρήτης αυτό θα έχει θετική επίπτωση στην οικονομία της κάτι που δεν θέλει σε καμία περίπτωση. Αντίθετα πάγια επιδίωξη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι μια Ελλάδα ασθμαίνουσα, καταβεβλημένη, παραπαίουσα. Και για να το επιτύχει αυτό θα χρησιμοποιήσει όλα τα ερείσματα και δυνατότητες που έχει.
Να σημειώσουμε πως η Τουρκία έχει φροντίσει ήδη να εισχωρήσει στη Λιβύη καθώς το τουρκικό Ναυτικό έχει αναλάβει την ανασυγκρότηση του λιβυκού Ναυτικού ενώ θα προχωρήσει και στην κατασκευή ναυτικής βάσης στη Βεγγάζη.
Προ αυτής της κατάστασης είναι… φυσικό που ο Έλληνας υπουργός μίλησε για σχέσεις «στρατηγικής σημασίας» οικοδόμησης επιχειρηματικής συνεργασίας και άλλα τέτοια συναφή άνευ ουσίας αφήνοντας την διευθέτηση της ΑΟΖ στο απώτερο μέλλον! Σαν και η Ελλάδα να έχει την πολυτέλεια του χρόνου…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου