Το χειρότερο όλων είναι ότι η Ελλάδα χρωστά τα περισσότερα στο Ταμείο και στις ευρωπαϊκές χώρες. Κι αυτό το χρέος δεν «κουρεύεται», δεν χαρίζεται, αλλά πρέπει να αποπληρωθεί.
Η τελευταία έκθεση της αποστολής του ΔΝΤ για την Ελλάδα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης, καθώς πρόκειται για ένα έγγραφο που θα χαράξει την πορεία της χώρας για τα επόμενα δέκα και πλέον χρόνια. Έχει την ίδια σημασία που είχε για το λαό της Κύπρου η πέμπτη και τελευταία εκδοχή του φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν, η οποία ευτυχώς απορρίφθηκε από τη συντριπιτκή πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων. Η έκθεση του Ταμείου έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Εάν το Σχέδιο Ανάν αποτελούσε τον «οδικό χάρτη» που έθετε την Κύπρο υπό τον απόλυτο έλεγχο της Τουρκίας, η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν κρύβει απολύτως τίποτα και πρέπει να διαβαστεί για να μην αναζητούμε αργότερα δικαιολογίες για το δρόμο που πήρε η χώρα. Στην έκθεση αυτή καταγράφονται όλα όσα πρέπει να γίνουν πράξη – όπως υποσχέθηκαν η παρούσα κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Διαφορετικά, το Ταμείο προειδοποιεί για τα χειρότερα που έρχονται, ανάμεσα στα οποία πρώτη θέση έχει η «άτακτη χρεοκοπία» και ως αποτέλεσμά της η έξοδος από την Ευρωζώνη. Τονίζει, μάλιστα, ότι χωρίς τη συνεισφορά του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων, το τέλος είναι αναπόφευκτο, που σημαίνει ότι όποτε αποφασίσουν να κλείσουν τη στρόφιγγα ακολουθεί ο οικονομικός θάνατος.
Οι «υψηλοί κίνδυνοι» στους οποίους αναφέρεται η αποστολή είναι πραγματικοί και δυστυχώς, μετά την έγκριση της δανειακής σύμβασης, οι τύχες της Ελλάδας εξαρτώνται όχι από τις αποφάσεις του λαού και της ηγεσίας του, αλλά από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Με λίγα λόγια, μελετώντας την έκθεση, ο αναγνώστης καταλήγει στο συμπέρασμα πως «τα ψέματα τελείωσαν». Ούτε περιθώρια πισωγυρίσματος υπάρχουν ούτε η επόμενη κυβέρνηση δύναται «να κάνει πίσω» από τα συμφωνηθέντα, όπως διατείνονται κάποιοι εκ των συνεργατών του προέδρου της ΝΔ.
Εάν το ερώτημα είναι «τι άλλο θα μπορούσε να κάνει τώρα η Ελλάδα;», η απάντηση «κλείνεται» σε μία λέξη: «Τίποτα». Το μόνο που προβλέπει η έκθεση είναι η πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων και η απόλυτη υλοποίηση όσων απαιτεί το νέο πρόγραμμα: μειώσεις μισθών, σαρωτικές απολύσεις στο Δημόσιο, περικοπές παντού...
Το χειρότερο όλων είναι ότι η Ελλάδα χρωστά τα περισσότερα στο Ταμείο και στις ευρωπαϊκές χώρες. Κι αυτό το χρέος δεν «κουρεύεται», δεν χαρίζεται, αλλά πρέπει να αποπληρωθεί. Όπως πολύ σωστά έγραψε η Wall Street Journal, τον κύριο λόγο έχουν οι δανειστές, οι οποίοι έχουν δικαίωμα και άποψη στον τρόπο δαπάνης των δανείων τους. Κι αν κρίνει ο καθένας που έχει λάβει τραπεζικά δάνεια γνωρίζει πως η αδυναμία αποπληρωμής τους σημαίνει αυτόματα πώληση περιουσιακών στοιχείων για να πληρωθούν οι τράπεζες. Το ίδιο ακριβώς καθεστώς –και χειρότερο– διέπει τα δάνεια που ζήτησε η χώρα μας από το Ταμείο και τους Ευρωπαίους.
Η κατάσταση είναι τραγική και δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε ή να καμωνόμαστε πως δεν γνωρίζουμε πια. Η οργή για τους πολιτικούς που κατέστρεψαν την Ελλάδα με τις αποφάσεις τους είναι δικαιολογημένη κι αυτό που δεν υπολόγισαν οι δανειστές, εμπιστευόμενοι τις διαβεβαιώ σεις των αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι η πιθανότητα οι επερχόμενες εκλογές να αποδειχτούν δημοψήφισμα για τις αποφάσεις που έλαβαν, χωρίς να υπολογίσουν ότι εάν επέλθει η «άτακτη χρεοκοπία» θα είναι καταστροφική και θα θυμίσει στους παλαιότερους τις επιπτώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – ενώ θα ήταν «διαχειρίσιμη» εάν συνέβαινε το 2010 ή το 2011...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου