Με μια ακόμα προκλητική όσο και εξόχως ενδιαφέρουσα ανάλυση – παρέμβαση στις εξελίξεις, το γνωστό think tank των ΗΠΑ, το STRATFOR (Strategic Forecasting), προβαίνει σε επισημάνσεις τις οποίες οι ειδικοί «ψιθυρίζουν» μεταξύ τους, ωστόσο, δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής κάποια ευρωπαϊκή φωνή να τα διατυπώσει «δυνατά και καθαρά»…
Το κεντρικό επιχείρημα στην ανάλυση του STRATFOR είναι ότι η θεμελιώδης αδυναμία της Ενωμένης Ευρώπης και κυρίως της Ευρωζώνης είναι αυτό καθαυτό το ελεύθερο εμπόριο. Επίσης, εξίσου σημαντική είναι η επισήμανση, ότι ενώ η Γερμανία τηρεί εξαιρετικά σκληρή στάση, στην πραγματικότητα η ίδια κινδυνεύει θανάσιμα από το ενδεχόμενο διάλυσης της Ευρωζώνης για έναν πολύ απλό λόγο:Όντας η πλέον –σχεδόν μοναδική– ωφελημένη χώρα από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και την Ευρωζώνη, καθώς το 50% σχεδόν των προϊόντων της προωθούνταν στις χώρες της Ενωμένης Ευρώπης όπου ισχύει το ελεύθερο εμπόριο, ενδεχόμενη απώλεια αυτού του «ζωτικού χώρου» για τη γερμανική οικονομία θα σήμαινε σοβαρές περιπέτειες για τη χώρα, με πλέον πιθανή εξέλιξη τη σοβαρή ύφεση. Κατά συνέπεια, συμπεραίνει ο Δρ. Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτής του STRATFOR, ότι η Γερμανία εξαρτάται στην πραγματικότητα από τις χώρες του Νότου, πολύ περισσότερο από όσο φαίνεται ή θέλει να δείχνει, προσθέτουμε εμείς. Σε μια τέτοια περίπτωση, επισημαίνουμε, έχοντας ασχοληθεί ξανά με το θέμα, η γερμανική κοινωνία θα συνειδητοποιούσε «από την καλή» όσα εθελοτυφλώντας σήμερα αρνείται και θα αντιλαμβανόταν ότι ο δικός της πλουτισμός και η ευημερία έγινε στις πλάτες των υπολοίπων…
Επεκτείνοντας το επιχείρημα του STRATFOR, το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι το «κούρεμα» χρέους, το οποίο προωθούν οι Γερμανοί, εξακολουθεί να εξυπηρετεί την πολιτική τους για έναν πολύ απλό λόγο: Η Γερμανία ασφαλώς και είχε απολύτως συναίσθηση του αδιεξόδου στο οποίο εισέρχονταν οι χώρες του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα εμπορικά ελλείμματα να διογκώνονται διαρκώς, άρα οι υπεύθυνοι μπορούσαν σε μεγάλο βαθμό να προβλέψουν, έστω κατά προσέγγιση, το τι θα ακολουθούσε κάποια στιγμή στο μέλλον, δηλαδή την κρίση που βιώνουμε σήμερα.
Προφανώς όμως, ωθούμενη από τον υπολογισμό του γερμανικού –όχι του ευρωπαϊκού– συμφέροντος, επέλεξε να συνεχίσει για όσο μεγαλύτερο διάστημα μπορούσε, με σκοπό να συσσωρεύσει πλούτο που θα της έδινε το αναμφισβήτητο πλεονέκτημα. Όπως και συνέβη, οπότε η αντιμετώπιση της κρίσης τη βρίσκει σε θέση ισχύος, με όλους τους υπολοίπους να εξαρτώνται από αυτήν. Αυτό όμως εξακολουθεί να μη «θεραπεύει» το θεμελιώδες πρόβλημα στη λογική της Ευρωζώνης και πιθανότατα η «συνταγή» των Γερμανών, η σκληρή λιτότητα, με σκοπό να εξισορροπηθεί σταδιακά το σύστημα και η… επαναφορά των ιδίων στη σκληρή πραγματικότητα να είναι πιο ομαλή, πολύ απλά, μπορεί και να μη «βγαίνει», αφού το να καταστούν όλες οι χώρες του Νότου ανταγωνιστικές απέναντι στον δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγέα του κόσμου είναι προφανώς αδύνατο…Δεδομένης της ορθότητας αυτών των επισημάνσεων, οι προοπτικές επιβίωσης του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος είναι δυσοίωνες… Ο δε Δρ. Τζορτζ Φρίντμαν περιγράφει με έναν πολύ έξυπνο τρόπο την κατάσταση. Η γερμανική ηγεσία, αναφέρει, αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να απαντήσει στο ακόλουθο ερώτημα: «Είμαι Ευρωπαίος ή Γερμανός;» Και δίνει την απάντηση: «Είμαι Ευρωπαίος… επειδή αυτό εξυπηρετεί το γερμανικό συμφέρον»…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου