Σήμερα στη Τουρκία γιορτάζεται η εορτή νεολαίας και άθλησης, αλλά στην ουσία γιορτάζεται η άφιξη του Κεμάλ, στις 19 Μαΐου, στη Σαμψούντα με την 18μελή συνοδεία του με το πλοίο “Bandırma”. Σημείο καμπής για τους γείτονες, το οποίο αποτελεί το πρώτο ενθαρρυντικό σημάδι σε μια σειρά ιστορικών γεγονότων, που είχαν οδηγήσει στη σταδιακή διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην κατοχή της Πόλης από τις δυνάμεις της Αντάτ και στη διαρκή διαμάχη των μεγάλων δυνάμεων να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους “σκυλεύοντας στο πτώμα” της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας. Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν η αποστολή του Κεμάλ ήταν υπό την έγκριση του υπουργού στρατιωτικών με σκοπό να διαλύσει το κίνημα των αδελφών μας Ποντίων. Πράγματι πέτυχε του σκοπού του και εκμεταλλευόμενος την άφιξη του ελληνικού στρατού κατόρθωσε να ξυπνήσει τον τουρκικό εθνικισμό, να ανεξαρτητοποιηθεί από το Σουλτάνο και βοηθούμενος από τα δικά μας τραγικά λάθη να ιδρύσει το 1923 τη σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία.
Παρακολουθώντας την προεκλογική περίοδο στη Τουρκία και λαμβανομένου υπόψη των εσωτερικών γεγονότων στη γειτονική χώρα σε συνδυασμό με τις ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή, διαπιστώνεται ότι υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των δύο περιόδων, η δε ελληνική εξωτερική πολιτική τείνει να επαναλάβει το ίδιο λάθος, δηλαδή να μην αξιολογεί σωστά τις προθέσεις και τους σκοπούς του κυρίαρχου τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν και του ηγετικού πυρήνα του κόμματος, που κυβερνά από το 2003 και να παρασύρεται από τα παραπλανητικά λόγια του, διακυβεύοντας το μέλλον της χώρας.
Οι κινήσεις του Ερντογάν, σε αγαστή συνεργασία με τον ΥΠΕΞ Νταβούτογλου, στοχεύουν στην διασφάλιση της εξουσίας και την αναρρίχηση του ιδίου στην προεδρία με αυξημένες αρμοδιότητες, ώστε να γιορτάσει το 2023 τα 100 χρόνια της τουρκικής δημοκρατίας έχοντας επιβάλει τις τουρκικές απαιτήσεις στη γύρω περιοχή και ιδιαίτερα στο Αιγαίο, Θράκη Κύπρο και Β.Ιράκ κλπ, δηλαδή επαναφέροντας εν μέρει την οθωμανική δόξα και πετυχαίνοντας ο ίδιος να “πλησιάσει” τον Κεμάλ, που κατά βάθος αντιπαθεί, διότι διέλυσε τις βάσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας (θρησκεία, χαλιφάτο κλπ). Οι βασικότερες κινήσεις του τούρκου πρωθυπουργού ήταν οι παρακάτω:
Α. Αφού οι σχέσεις του με το Στρατό πέρασαν από σαράντα κύματα (λόγω της εκλογής του Γκιούλ στην προεδρεία), με τη συνάντηση στο Ντολμάμπαχτσε με τον Αρχηγό του Επιτελείου, πέτυχε τουλάχιστον να εξασφαλίσει την ανοχή των Στρατιωτικών, ουσιαστικά μη θίγοντας ζητήματα που ενδιαφέρουν τις ένοπλες δυνάμεις ( προνόμια, προμήθειες, ΟΥΑΚ) κερδίζοντας ελάχιστα, σχετικά με την στρατιωτική δικαιοσύνη, προσαγωγή στρατιωτικών στα πολικά δικαστήρια (για αδικήματα εκτός στρατιωτικού ποινικού κώδικα) και επανέλεγχο των αποφάσεων του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου. Το μεγαλύτερο όμως κέρδος που πέτυχε ήταν η ανύψωση του προφίλ του, στο εξωτερικό και εσωτερικό, που παραπλάνησε ακόμη και το διάσημο συγγραφέα Ορχάν Παμούκ ώστε να τον εγκωμιάσει δημόσια.
Β. Με την μερική τροποποίηση του Συντάγματος (δημοψήφισμα 12 Σεπ 2010) πέτυχε την τροποποίηση του αριθμού των δικαστών – μελών της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ανεβάζοντας το σύνολο σε 21, εκ των οποίων τα 16 διοριζόμενα. Τοιουτοτρόπως πέτυχε των έλεγχο των ανωτάτων δικαστηρίων καθώς και τον έλεγχο στους διορισμούς και μεταθέσεις των δικαστικών λειτουργών. Τούτο του επέτρεψε να συνεχίσει τις δίκες Εργκενεκόν και Βαριοπούλα και να χειραγωγήσει τις δίκες για τα σκάνδαλα της παράταξης του.
Γ. Στο κουρδικό ζήτημα αφού πήρε τις ψήφους των κούρδων υποσχόμενος λύση, έκανε στροφή 180 μοιρών σκληραίνοντας τη στάση του εγκαταλείποντας το θέμα στους στρατιωτικούς οι οποίοι συνεχίζουν και προεκλογικά τις επιχειρήσεις , παρά τη μονομερή κατάπαυση του πυρός που έχει ανακοινώσει ο Οτζαλάν από τη φυλακή. Η επιθυμία του τελευταίου είναι να μετατραπεί η ποινή του σε κατ οίκον περιορισμό και μάλλον υπακούει στις εντολές των συνομιλητών του από τη κυβέρνηση.
Δ. Στην οικονομία εφαρμόζοντας πιστά το μονεταριστικό πρόγραμμα του πρώην υπουργού οικονομικών και νυν διεθνούς οικονομικού στελέχους, Κεμάλ Ντερβίς πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που οδήγησαν τη Τουρκία στην 17η θέση στη κλίμακα της παγκόσμιας οικονομίας αλλά χωρίς να μεταφέρεται ο παραγόμενος πλούτος στο λαό, ενδεικτικό είναι ότι στη κλίμακα του κατά κεφαλήν εισοδήματος είναι μόλις στην 57η θέση.
Ε. Το μεγαλύτερο επίτευγμα όμως του Ερντογάν είναι η ανάπτυξη (αριθμητικά και ποιοτικά ) της αστυνομίας, συνεπικουρούμενος από την οργάνωση του αυτοεξόριστου στις ΗΠΑ, Φετχιουλάχ Γκιουλέν. Δεν θα είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι βαίνουμε από το στρατιωτικό σε αστυνομικό κράτος, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Πλέον των παραπάνω υπάρχουν και άλλα πολλά, τα οποία σταδιακά μετέτρεψαν το κόμμα του Ερντογάν σε “καθεστώς” αυτόν δε τον ίδιον σε αλαζόνα και μεγαλομανή, που δεν θυμίζουν καθόλου τον αδικημένο στέλεχος, όταν αποφυλακιζόταν στις Σαράντα Εκκλησιές, για να αρχίσει τη πολιτική του σταδιοδρομία .
Οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν τις ελπίδες τους για ειρηνική επίλυση των προβλημάτων στο πρόσωπο του Ερντογάν. Οι διμερείς συνομιλίες συνεχίζονται χωρίς ουσιαστική πρόοδο, αντίθετα οι τούρκοι συνεχώς θέτουν, μέσα από τα ΜΜΕ, διάφορα θέματα (μουσουλμανική μειονότητα, Αγαθονήσι κλπ) ακολουθώντας πιστά το “κανόνα του παζαριού”, δηλαδή σε μία διαπραγμάτευση όσα πιο πολλά θέματα θέτεις κάτι θα μείνει στο τέλος.
Φθάνουν δε στο σημείο, γνωρίζοντας τη κακή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, να προτείνουν πάγωμα των εξοπλισμών όταν αυτοί έχουν εξασφαλίσει τις ανάγκες τους σε βάθος 15-20 χρόνων παράλληλα δε διατηρούν πολεμική βιομηχανία με τις γνωστές δυνατότητες.
Βασικός στόχος του τούρκου πρωθυπουργού στις επικείμενες εκλογές είναι η εξασφάλιση 367 εδρών στη Βουλή που θα του επιτρέψει να αλλάξει το Σύνταγμα και τη μορφή του πολιτεύματος σε προεδρικό σύστημα (πιθανόν παρόμοιου με το γαλλικό) ώστε πριν το 2015 να εκλεγεί από το λαό ως πρόεδρος.
Στη προσπάθεια του για επίτευξη του στόχου του δεν φείδεται μέσων, επιδιώκοντας ακόμη σπίλωση των αντιπάλων του, μέσω υλικού υποκλοπών. Αν θα πετύχει του σκοπού του, θα το ξέρουμε το βράδυ στις 12 Ιουνίου.
Η ελληνική όμως πλευρά κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να σταματήσει εντέχνως τις ατέρμονες συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά και να διακηρύξει ότι πριν την άρση των κυριαρχικών αμφισβητήσεων στο Αιγαίο δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί η συζήτηση επί άλλων θεμάτων. Τούτο όμως προϋποθέτει εθνική σύμπνοια, ικανές δυνάμεις αποτροπής και σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος.
Οι επικείμενες τουρκικές εκλογές είναι κρίσιμες όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για τη ευρύτερη περιοχή, είναι προτιμότερο να εξέλθει ο Ερντογάν και το κόμμα του με μειωμένες δυνάμεις από την εκλογική αναμέτρηση, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα αλαζονείας και μεγαλοϊδεατισμού και να υπάρξει ισορροπία στις σχέσεις των πόλων εξουσίας στη γειτονική χώρα .
Στρατής Χαραλάμπους
Υπτγος ε.α.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου