Με ένα τηλεοπτικό σόου ο υπουργός Άμυνας Ακάρ πετώντας με στρατιωτικό αεροσκάφος πάνω από την ανατολική Μεσόγειο και συνομιλώντας από αέρος με τον Ερντογάν για την τουρκική ισχύ επιχείρησε να συντηρήσει το ρεσιτάλ εθνικισμού για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία. Συνολικά πέταξε 1.700 χιλιόμετρα σε τρεις ώρες στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.
Παράλληλα, σε ένα ρεσιτάλ δουλοπρέπειας απέναντι στο μεγάλο αφεντικό, τον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος πρέπει να πιστώνεται καθετί “πατριωτικό” που συμβαίνει στην Τουρκία, ο Ακάρ συνομίλησε σε μια σκηνοθετημένη παράσταση με τον πρόεδρο και απόλυτο ηγεμόνα της χώρας, ενημερώνοντάς τον ότι πετάει και επιτηρεί με τους φίλους του τους στρατιωτικούς τα θαλάσσια σύνορα της χώρας, δηλώνοντας ότι περιμένει διαταγές του…
Σε διπλωματικό επίπεδο, ο Ακάρ υποτίθεται ότι έστειλε στην Ελλάδα μήνυμα υπέρ της ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών! Με διάλογο, στον οποίο όμως όπως έχει η Τουρκία δηλώσει κατ’ επανάληψη, δεν επιθυμεί εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Δηλώνοντας εκβιαστικά ότι εάν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν είναι αποστρατιωτικοποιημένα τότε η κυριαρχία τους δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και είναι… υπό συζήτηση!
Οι προκλητικότατοι γείτονες καταθέτουν διαμαρτυρία και στον ΟΗΕ για την αδειοδότηση του “οικοπέδου 5” της κυπριακής ΑΟΖ που παραχωρείται σε αμερικανική κοινοπραξία υπό την ExxonMobil. Το πρόβλημά τους είναι ότι χάνουν τη δυνατότητα να βραχυκυκλώνουν τη διαδικασία αξιοποίησης των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Γι’ αυτό δεν τους αρέσει η παρουσία αμερικανικών πολεμικών πλοίων, ακόμα και αεροπλανοφόρου στη Μεσόγειο…
Επιδιώκουν μάλιστα να βραχυκυκλώσουν τις διαδικασίες, σε περιοχές που δεν μπορεί καν να τεθεί υπό συζήτηση, καθώς αυτό που θέλουν να επιβάλουν είναι ότι τα νησιά δεν δικαιούνται θαλασσίων ζωνών πέραν των έξι ναυτικών μιλίων! Και να εμφανιστούν… μεγαλόψυχοι, παραχωρώντας δικαίωμα 12 ναυτικών μιλίων στη διαπραγμάτευση! Δηλαδή αμφισβητώντας ευθέως κυριαρχικό δικαίωμα. Και αλήθεια περιμένουν ότι η άλλη πλευρά θα θέσει τέτοια θέματα υπό συζήτηση!
Το θέμα είναι κατά πόσον μπορεί και να εμπλακεί με τέτοιους όρους μια σοβαρή χώρα σε συζητήσεις. Ακόμα κι αυτές οι περίφημες διερευνητικές καταντούν απίστευτο φιάσκο και είναι θέμα προς διερεύνηση εάν η ελληνική πλευρά θα πρέπει να προσέρχεται, ή να δηλώσει ότι συζητήσεις με χώρα που αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα δεν μπορεί να υπάρξει.
Μια χώρα που παριστάνει την υπερδύναμη ενώ βρίσκεται οικονομικά “στα γόνατα” διότι ο ηγέτης της επιμένει να δημιουργήσει καινούργια οικονομική θεωρία, την οποία μάλιστα οφείλουν όλοι να αποδεχτούν, κι εάν δεν το κάνουν σημαίνει ότι συνωμοτούν σε βάρος της Τουρκίας.
Σε ένα τέτοιο παρανοϊκό σκηνικό, είναι δυνατόν να υπάρχει δυνατότητα λογικής συζήτησης, ακόμα και διαπραγμάτευσης για την εξεύρεση μιας λύσης όπως με τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου; Όταν προσπαθούν να δελεάσουν την Αίγυπτο λέγοντας ότι εάν συμφωνήσει μαζί τους θα πάρει μεγαλύτερη ΑΟΖ, λες και είναι οι ιδιοκτήτες της που θα αποφασίσουν ποιος θα πάρει τι, είναι δυνατόν να υπάρξει ακόμα και συζήτηση;
Είναι δυνατόν μια χώρα με τεκμηριωμένες επιδόσεις στον αντισημιτισμό και την αξιοποίησή του για εσωτερικούς λόγους, να παριστάνει ότι επιθυμεί καλές σχέσεις με το Ισραήλ, ενώ έχει αποδεδειγμένα περιθάλψει τη Χαμάς και κάθε είδους δυνάμεις που επιδιώκουν την καταστροφή του εβραϊκού κράτους; Με ποια αξιοπιστία να μπορέσει να μιλήσει και να πείσει για τις “αγαθές” της προθέσεις στην Ιερουσαλήμ και στο Κάιρο;
Η Ελλάδα ίσως έφτασε η στιγμή να επιδιώξει μια απάντηση στην πολιτική των Τούρκων η οποία θα είναι πολύ πιο συγκεκριμένη και θα κατονομάζει την Άγκυρα. Διότι η εξαιρετικά ευφυής σύλληψη των τριμερών σχημάτων, προς το παρόν περιορίζεται σε σωστές μεν, αλλά έμμεση αναφορή και καταδίκη των πράξεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μήπως πρέπει να ξεκινήσει η επεξεργασία ενός κειμένου που θα ζητά συγκεκριμένα πράγματα από την Τουρκία; Διότι όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να συμπεριληφθεί σε μια διευθέτηση για την περιοχή. Εξάλλου αυτό προβλέπει και το διεθνές δίκαιο. Η Τουρκία επιθυμεί να βραχυκυκλώνει τις διαδικασίες έως ότου λάβει μεγάλο μέρος από όσα επιθυμεί σε βάρος των υπολοίπων.
Άρα, θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαριστεί ότι αυτή της η στρατηγική δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Και ότι όλες μαζί οι χώρες της περιοχής θα υπερασπίσουν ακόμα και στρατιωτικά τα δικαιώματά τους τα οποία στηρίζονται στη διεθνή νομιμότητα. Διότι αλίμονο εάν επιτραπεί στην Άγκυρα να θέσει αυτή το πλαίσιο των συζητήσεων, βάζοντας στο τραπέζι οτιδήποτε παρανοϊκό.
Χρειάζεται βούληση και ανάληψη πρωτοβουλιών. Διότι δεν φτάνει να δείχνεις πυγμή λέγοντας πως αν κάνει κίνηση θα το πληρώσει ακριβά. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι η “στρατηγική του βραχυκυκλώματος” των διαδικασιών, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Τούρκων και στρέφεται πρωτίστως εναντίον του Ελληνισμού.
Διότι στρατιωτικά “νταβατζιλίκια” δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε στους Ισραηλινούς ούτε στους Αιγύπτιους. Απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο τα κάνουν. Θα συνεχίσουν για πολύ οι Έλληνες, οι Ιταλοί και οι Γάλλοι που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα να το ανέχονται;
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου