Η σύγκρουση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν φαίνεται πώς κλιμακώνεται και πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν “τουρκικό δάκτυλο”. Η Άγκυρα προσπαθεί να ανάψει “φωτιά” σε ένα ακόμη ευαίσθητο σημείο, προκαλώντας τη Ρωσία και όλα δείχνουν πώς συμπεριφέρεται ως “παγκόσμιος τρομοκράτης”.
Ο αριθμός των νεκρών στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αυξάνεται και οι απειλές και από τις δύο πλευρές δείχνουν πώς δεν θα αποφευχθεί μία σύρραξη ανάμεσα στις δύο χώρες χωρίς κανείς να γνωρίζει μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή. Οι Αζέροι χτυπούν με Πυροβολικό, ενώ οι Αρμένιοι απειλούν πώς θα απαντήσουν με ακόμη πιο βαριά όπλα. Να σημειωθεί πώς στην Αρμενία έχουν εγκατασταθεί ρωσικά οπλικά συστήματα, όπως S-400.
Εκείνο όμως το στοιχείο που προκαλεί ενδιαφέρον και ανησυχία είναι η στάση της Τουρκίας. Φαίνεται να σιγοντάρει το Αζερμπαϊτζάν να επιτεθεί στην Αρμενία λέγοντας ο Ρ.Τ. Ερντογάν ότι “θα υποστηρίξουμε το Αζερμπαϊτζάν μέχρι τέλους” και “προσευχόμαστε για να θριαμβεύουν οι Αζέροι αδελφοί μας στις μάχες αυτές με τις λιγότερες δυνατές απώλειες”. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι Τούρκοι προκάλεσαν τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Ένας λόγος που οι Τούρκοι θέλουν να επιτεθεί το Αζερμπαϊτζάν στην Αρμενία, αν οι ίδιοι δεν έχουν ανάψει το φιτίλι, είναι και για να προκαλέσουν την αντίδραση της Ρωσίας. Εξακολουθούν δηλαδή να παίζουν με τη φωτιά, μη αντιλαμβανόμενοι τις συνέπειες των πράξεων τους. Θεωρούν πώς το Ναγκόρνο Καραμπάχ μπορεί να τους εξιλεώσει από την οδυνηρή ήττα που υπέστησαν στη Συρία.
Δημιουργεί δηλαδή η Τουρκία μία ακόμη έκρηξη στην ευρύτερη περιοχή και διεκδικεί επάξια το ρόλο του “παγκόσμιου τρομοκράτη”, αφού είναι αυτή που στήριξε και στηρίζει τους τζιχαντιστές, τους υποθάλπει και τους στρατολογεί διευκολύνοντας τους το πέρασμα προς τη Δύση. Αρχικά είχε στόχο την πτώση του Άσαντ προκειμένου να εισβάλει στη Συρία, αλλά η επέμβαση των Ρώσων της χάλασε τα σχέδια.
Το γεγονός δε ότι οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράκ αποτελεί μεγάλο χαστούκι στον Ερντογάν που βρίσκεται σε παράκρουση. Το άδειασμά της Ουάσιγκτον είχε την ευκαιρία να το αντιληφθεί ο Τούρκος πρόεδρος κατά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ τόσο από τις πρωτοφανείς δηλώσεις του Μπάρακ Ομπάμα όσο και από το ξεκάθαρο μήνυμα του Τζο Μπάιντεν.
Οι Τούρκοι επιχείρησαν και εισβολή στο Ιράκ (ουκ ολίγες φορές), αλλά και εκεί τα βρήκαν σκούρα, καθώς κατάλαβαν πώς δεν βλέπουν μόνο οι ίδιοι με ενδιαφέρον τις πετρελαιοπηγές. Υπάρχουν άλλοι, ισχυρότεροι και με ακόμη μεγαλύτερα συμφέροντα.
Η Τουρκία επί εποχής Ερντογάν και Νταβούτογλου δείχνει να ξεφεύγει. Η θεωρία των “μηδενικών προβλημάτων” με τους γειτόνους είναι πλέον ανέκδοτο. Στο Αιγαίο εξακολουθεί να εγείρει ζητήματα συνδιαχείρισης και να προκαλεί συνεχώς, με την Αίγυπτο και το Ισραήλ έχει πολλοί κακές σχέσεις, όπως άλλωστε και με το Ιράν.
Ένας ακόμη στόχος, το να ηγηθεί η Άγκυρα δηλαδή του μουσουλμανικού κόσμου έχει καταρρεύσει, όπως και τα μηδενικά προβλήματα. Απεναντίας είναι αυτή που προκαλεί προβλήματα και εντάσεις στην περιοχή νομίζοντας πώς μπορεί να έχει κυρίαρχο ρόλο.
Και μπορεί οι ΗΠΑ να δείχνουν ανοχή στην Τουρκία παρά τα χαστούκια, γιατί την χρειάζονται, αλλά η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει να τεθούν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της στην ευρύτερη περιοχή. Και μιλάμε τόσο για την Συρία και την Αρμενία, όσο και για την Ουκρανία που η Άγκυρα έχει αρχίσει να παίζει περίεργα παιχνίδια.
Το μήνυμα η Μόσχα στην Τουρκία το έχει ήδη στείλει επανειλημμένα. Και όταν τα διπλωματικά μέσα εξαντλούνται τότε υπάρχουν και τα στρατιωτικά.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου