Η επιτευχθείσα ενεργειακή συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας αποτελεί σαφώς μεγάλη επιτυχία του Ρώσου προέδρου, προσωπικά. Με τις σχέσεις Ρωσίας – Δύσης να βρίσκονται στο Ναδίρ, η ρωσική και η κινεζική ηγεσία επιχειρούν κινήσεις προσέγγισης πέραν του ενεργειακού πεδίου, οι οποίες βασίζονται στην κοινή τους οπτική ότι δεν θα επιτρέψουν καμία επέμβαση στα εσωτερικά τους και στα συμφέροντά τους από τη Δύση.
ΠΗΓΗ: Russia Direct, Του Andrei Kazantsev (Director of the Analytical Center of the Moscow State Institute of International Relations), “After Putin’s visit to China, what comes next?”, May 23, 2014
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Όλα δείχνουν ότι η εν λόγω συμφωνία τείνει να ανατρέψει όλη τη δεδομένη γεωπολιτική πραγματικότητα. Είναι γνωστό ότι η ρωσική οικονομία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη εξαγωγή πρώτων υλών και κυρίως υδρογονανθράκων στις ευρωπαϊκές αγορές. Κατά συνέπεια το Κρεμλίνο όφειλε να λάβει υπόψη τις ευρωπαϊκές προσπάθειες ενεργειακής απεξάρτησης.
Μοιραία η Ρωσία, μη έχοντας άλλη επιλογή στράφηκε προς την Κίνα και τις ασιατικές αγορές. Ένας σοβαρός στρατηγικός στόχος για τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα, είναι η συνεργασία τους στην κεντρική Ασία, όπου μη συμβατικές απειλές θα πρέπει και πάλι να αντιμετωπισθούν, μετά την αποχώρηση από το Αφγανιστάν της διεθνής δύναμης.
Η Κίνα τήρησε ουδέτερη, έως φιλική, στάση έναντι της Ρωσίας, στην ουκρανική κρίση. Με δεδομένη την τραγική οικονομική κατάσταση στην Κριμαία, η αξία της συνεργασίας Μόσχας – Πεκίνου μεγιστοποιείται. Ο έκπτωτος, σήμερα, πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς, είχε υπογράψει, λίγο πριν χάσει την εξουσία, σημαντική οικονομική συμφωνία με την Κίνα.
Η Ρωσία που προσάρτησε την Κριμαία αποδέχτηκε και τη συμφωνία αυτή, για την κατασκευή μεγάλου λιμανιού στην Κριμαία. Επιπλέον η Κίνα είχε προτείνει την κατασκευή μιας γέφυρας που θα ενώνει τη χερσόνησο της Κριμαίας, με τη Ρωσία, μέσω του πορθμού του Κερτς.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Πούτιν στην Κίνα, τέθηκαν στο τραπέζι και προτάσεις για στρατιωτικές συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών. Οι προτάσεις αυτές αφορούν κοινές ασκήσεις ρωσικών και κινεζικών δυνάμεων, σε ξηρά και θάλασσα. Ήδη το ρωσικό και το κινεζικό ναυτικό έχουν πραγματοποιήσει κοινές ασκήσεις.
Το 2012 οι ρωσικές εξαγωγές όπλων προς την Κίνα άγγιζαν το 12% των συνολικών εξαγωγών των ρωσικών αμυντικών βιομηχανιών. Τον Μάρτιο του 2013 Ρωσία και Κίνα υπέγραψαν ένα πλαίσιο συμφωνίας για την πώληση, από την πρώτη στη δεύτερη, 24 μαχητικών Su-35 και τεσσάρων συμβατικών υποβρυχίων, κλάσης «Lada».
Υπάρχουν επίσης σκέψης για τη διεύρυνση της συνεργασίας στον τομέα των εξαγωγών οπλικών συστημάτων. Παράλληλα η Κίνα θα αγοράσει αντιαεροπορικά συστήματα S-400 και αεροσκάφη Il-76 και Il-78. Όλα τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι η Ρωσία απέκτησε εναλλακτική διέξοδο, έναντι της Ευρώπης, επιτυγχάνοντας παράλληλα την ανάπτυξη των σχετικών υποδομών στη Σιβηρία.
Αν και η Δύση σημειώνει ότι η Ρωσία πέτυχε μικρότερη τιμή διάθεσης του φυσικού της αερίου στην Κίνα, σε σχέση με την τιμή διάθεσής του στην Ευρώπη, εντούτοις η προβλεπόμενη ανάπτυξη των υποδομών στην Σιβηρία, αντισταθμίζει με το παραπάνω, αφού η ανάπτυξη της Σιβηρίας και της ρωσικής Άπω Ανατολής αποτελεί, από την εποχή των τσάρων, στρατηγικό στόχο της Ρωσίας. Επίσης, η συμφωνία είχε ως αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της τιμής των μετοχών της ρωσικής Gazprom.
Η Δύση παρόλα αυτά θεωρεί ότι, τελικά, ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύει η ρωσοκινεζική συμφωνία, δεν είναι τόσο σοβαρός. Στη συμφωνία, η Ρωσία είναι το αδύνατο μέρος και κινδυνεύει, κατά τους δυτικούς, να εκπέσει σε απλό προμηθευτή πρώτων υλών της ραγδαία αναπτυσσόμενης Κίνας. Επίσης, η Ρωσία, μετά τη συμφωνία θα υποχρεωθεί να ταχθεί στο πλευρό της Κίνας, στις σοβαρές διαμάχες της με την Ιαπωνία, την Ινδία, τη Νότια Κορέα, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ.
Όμως η Ρωσία κινδυνεύει να εμπλακεί στην ενδοκινεζική διαμάχη μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν. Παράλληλα όμως η άνοδος του κινεζικού εθνικισμού, αποτελεί τον εν δυνάμει μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Ρωσία, ο οποίος απειλεί ακόμα και αυτή την εδαφικής της ακεραιότητας.
Τέλος, υπάρχει και η νέα κινεζική πολιτική, η ονομαζόμενη στρατηγική του δρόμου του μεταξιού, η οποία προβλέπει την αύξηση της κινεζικής επιρροής στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας και ειδικά το Κιργιστάν. Η κινεζική αυτή στρατηγική αντιμάχεται, εξ ορισμού, το ευρασιατικό γεωπολιτικό όραμα του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ρώσοι αναλυτές δεν υποτιμούν τους κινδύνους αυτούς, αντίθετα με τον Πούτιν που δεν αποδέχεται ότι η Ρωσία κινδυνεύει να γίνει εξάρτημα μιας συμμαχίας με την Κίνα. Η Μόσχα θεωρεί ότι έχει διατηρήσει περιθώρια ελιγμών. Πάνω από όλα όμως θεωρεί ότι τα πλεονεκτήματα της επιτευχθείσας συμφωνίας είναι κατά πολύ σημαντικότερα των όποιων πιθανών κινδύνων που απορρέουν από αυτήν.πηγή
Δημοσίευση σχολίου