Του Μιχαήλ Βασιλείου
Από τις αναρτήσεις μας είναι εμφανές ότι η θέση που έχουμε πάρει είναι όχι υπέρ του Μνημονίου, αλλά το ότι δυστυχώς η χώρα έχει μείνει χωρίς επιλογές και καλείται να κάνει όλα όσα αρνιόταν πεισματικά η κοινωνία επί δεκαετίες.
Δεν έχει νόημα καν να υπενθυμίσουμε τους πανηγυρισμούς των συνδικάτων για τη «μεγάλη νίκη» εναντίον των μεταρρυθμίσεων του καθηγητή Σπράου, ή του Γιαννίτση, τη νίκη «εναντίον του ανάλγητου φιλελευθερισμού». Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμα, απλά, η άρνηση της πραγματικότητας οδήγησε στα σημερινά αποτελέσματα, ενώ οι «μεγάλοι νικητές» συνδικαλιστές, ανταμείφθηκαν με θέσεις στο Κοινοβούλιο κ.λπ. Ο κόσμος υποφέρει σήμερα και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι που καλούνται να δουλεύουν για να επιβιώσουν, έχοντας πληγεί βάναυσα από τις ιδεοληψίες των γονέων τους που τους καταδίκασαν στη σημερινή μιζέρια.
Η στάση μας έχει πιο πολύ τη λογική της εναντίωσης αυτού που εμφανίζεται ως εναλλακτική λύση, τη «μονομερή καταγγελία του Μνημονίου» που ευαγγελίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως κάτι ξεπερασμένα απομεινάρια του κρατικοδίαιτου παρελθόντος μας, το πρόβλημα των οποίων μπορεί να θεραπεύσουν μόνο ο ίδιος ο λαός, ή… ο ψυχίατρος.
Πως συμβιβάζονται όλα αυτά με το ότι διαβάζουμε με πολύ προσοχή και προβληματιζόμαστε με όσα γράφει και λέει δημοσίως και ευθαρσώς ο καθηγητής Γιάννης Βαρουφάκης;
Πρώτον, το στερεότυπό μας απέναντί του δεν θα μπορούσε να είναι πιο θετικό για τον πολύ απλό λόγο ότι ο άνθρωπος είναι πραγματικός επιστήμονας. Ανεξάρτητη σκέψη, επιστημονικές δημοσιεύσεις, παρέμβαση, όπως οφείλουν να κάνουν οι πνευματικοί ταγοί του τόπου, μεταξύ αυτών οι πανεπιστημιακοί καθηγητές.
Δεύτερον, διότι παρότι διαφωνεί μαζί του, έχει εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για τον συνάδελφό του, καθηγητή Γιάννη Στουρνάρα, όσον αφορά την επιστημονική κατάρτισή του και την αξία του (υπενθυμίζουμε το: http://www.defence-point.gr/news/?p=51589). Δηλαδή, ο άνθρωπος έχει την αρετή – κυριολεκτούμε – να μη συσκοτίζεται η κρίση του από βλακώδεις ιδεοληψίες, αλλά να περιορίζει την κριτική του αυστηρά στο επιστημονικό επίπεδο. Τι πιο υγιές από την επιστημονική διαφωνία; Έτσι μας έπεισε να ασχοληθούμε σοβαρά με όσα λέει.
Τρίτον, ο Βαρουφάκης δεν κοροϊδεύει την κοινωνία λέγοντας εύπεπτες κουβέντες για να χαϊδέψει τα αυτιά του εκλογικού σώματος. Δεν μας έχει ανάγκη. Η επιστημονική του αξία του έχει εξασφαλίσει δραστηριότητα – ενδεχομένως και καλοπληρωμένη σε σύγκριση τουλάχιστον με όσα θα αμειβόταν στην Ελλάδα – στο εξωτερικό, από όπου δίνει τη δική του μάχη να βοηθήσει την Ελλάδα μέσα από τις ιδέες και τις γνώσεις του. Η συνεχής παρουσία του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωση (ΜΜΕ) διεθνώς πέραν του ότι περνάει το μήνυμα μιας άλλης Ελλάδας, αυτής του ανταγωνιστικού επιστήμονα και όχι του «τεμπέλη και φυγόπονου» εργαζόμενου, ενώ επιχειρηματολογεί πειστικά για την ανεπάρκεια των πολιτικών ηγεσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τη βυθίζουν στην ύφεση και διακινδυνεύουν τα επιτεύγματα δεκαετιών.
Τέταρτον, στο ίδιο μήκος κύματος, μας υπόσχεται έναν δύσκολο δρόμο, ο οποίος όμως θα μας ενισχύσει διαπραγματευτικά και θα αυξήσει τις πιθανότητες να ωθήσουμε την Τρόικα (όχι τους υπαλλήλους που μας επισκέπτονται αλλά τους προϊσταμένους…) στη λήψη πραγματικών καινοτόμων αποφάσεων που θα φέρουν την ανάπτυξη στη Γηραιά Ήπειρο, μοναδική προϋπόθεση επιτυχίας των προσπαθειών για τη θεραπεία των προβλημάτων του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, του ευρώ, τα οποία ήταν γνωστά στους δημιουργούς του, αλλά οι επίγονοι αποδείχθηκαν μέχρι στιγμής τουλάχιστον ανίκανοι να τα επιλύσουν.
Η επιχειρηματολογία
Ο Βαρουφάκης επιμένει ότι η Ελλάδα ΔΕΝ πρέπει να πάρει τη δόση, άρα υποστηρίζει πως ο τακτικός μας στόχος σε αυτή τη χρονική συγκυρία στην ουσία ισοδυναμεί με στρατηγικό σφάλμα, ενδεχομένως και μοιραίο. Σοβαρότατο επιχείρημα που αξίζει εξέτασης, ενώ ελπίζουμε να έχει αξιολογηθεί από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία δείχνει να προσδοκά σε παρασκηνιακές συνεννοήσεις και υποσχέσεις, καθότι εάν δεχθούμε ότι η κατάσταση είναι ακριβώς αυτή που γνωρίζουμε, τότε ίσως και να πορευόμαστε χωρίς πυξίδα…
Τα μέτρα θα επιταχύνουν την ύφεση και σαν αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. Αξιόπιστο επιχείρημα εάν αναλογιστεί κανείς ότι ΟΛΟΙ πέφτουν συνεχώς έξω στις προβλέψεις του, με τα νούμερα να αποδεικνύονται χειρότερα… Θα χρειαστούμε σύντομα χρήματα ξανά, άρα και α πάρουμε νέα μέτρα, τα οποία θα ζητούν λεφτά από εκεί που θα έχουν οριστικά τελειώσει. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος…
Αυτό που λέει μοιάζει απλό: Το πρωτογενές έλλειμμα είναι αυτή τη στιγμή 1,5% δηλαδή μας λείπουν 2,5 δισ. ευρώ για να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό. Η πρόταση του Βαρουφάκη είναι να μην εφαρμόσουμε τα μέτρα που ζητά η Τρόικα για να αποφύγουμε την περαιτέρω ύφεση που θα ακολουθήσει και να πετσοκόψουμε άμεσα τα 2,5 δισ. μειώνοντας τις δαπάνες του δημοσίου. Η πρότασή του δεν είναι απολύσεις, αλλά στο μισθολόγιο να κατεβούν όλοι μία κλίμακα, δηλαδή, ο υψηλότερος μισθός να μειωθεί στα επίπεδα του αμέσως επόμενου κλιμακίου, το οποίο θα πάει να πέσει στο επόμενο και πάει λέγοντας. Πεποίθησή του είναι ότι έτσι το έλλειμμα θα εξαλειφθεί μέσα σε τρεις εβδομάδες!
Αυτό πρακτικά θα σημαίνει ότι το κράτος θα είναι σε θέση να πληρώνει μισθούς και συντάξεις και η ανακοπή της ύφεσης τουλάχιστον θα σταθεροποιήσει προσωρινά τουλάχιστον την κατάσταση κι έτσι η χώρα δεν θα έχει ανάγκη τη δόση. Στη συνέχεια θα ζητηθούν διαπραγματεύσεις που θα αφορούν στον τρόπο πληρωμής του χρέους στους πιστωτές.
Η κριτική μας
Δεν είμαστε οικονομολόγοι, οπότε ο κίνδυνος να πούμε και πράγματα που δεν ισχύουν είναι υπαρκτός. Με την πλέον καλόπιστη διάθεση θα προβάλλουμε ένα επιχείρημα το οποίο κατά τη γνώμη μας εστιάζει στο σημείο που νομίζουμε ότι το «σχέδιο Βαρουφάκη» έχει ένα σοβαρό κενό. Στόχος μας είναι να διευκρινιστεί λίγο καλύτερα, χωρίς βέβαια να αποκλείουμε ότι ο άνθρωπος έχει ήδη δώσει απαντήσεις οι οποίες έχουν διαλάθει της προσοχής μας.
Το κενό αυτό είναι στο ότι στην οικονομία μας δεν υπάρχει μόνο ο δημόσιος τομέας, αλλά και ο ιδιωτικός. Ναι, το δημόσιο εάν ισχύουν όσα λέει θα έχει λεφτά για μισθούς και συντάξεις. Ψυχανεμιζόμαστε όμως ότι θα διαψευστεί η προσδοκία για την αναχαίτιση της ύφεσης. Τα χρήματα που περιμένουμε θα πάνε ουσιαστικά στις τράπεζες. Θυμίζουμε, ότι στο παρελθόν το «defence-point.gr» έχει αρθρογραφήσει υπέρ των θέσεων του Γιάννη Βαρουφάκη ότι η διάσωση των τραπεζών αποτελεί «στρέβλωση», αφού θα πρέπει να εξηγηθεί το γιατί ένας ιδιωτικός οργανισμός που αποδείχθηκε ανεπαρκής δεν πρέπει να κλείσει και το κενό να αντικατασταθεί από κάποιον άλλο, αδιάφορο αν θα είναι από το εξωτερικό, που θα μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα.
Με την ίδια λογική, έχουμε αναφέρει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί οι τράπεζες δεν πρέπει να υποχρεωθούν να «κουρέψουν» τα δάνεια του κόσμου αφού η εκταμίευσή τους βασίστηκε σε στοιχεία και παραδοχές που αποδείχθηκαν σάπιες. Ομολογούμε, αν και δεν μας αρέσει, ότι η εφαρμογή του μέτρου είναι επιτακτική στους δημοσίους υπαλλήλους λόγω της μονιμότητας, καθότι δεν έχεις τη δικαιολογία ότι «δεν φταίω εγώ που έχασες τη δουλειά σου» που ενδεχομένως θα μπορούσε να προβληθεί στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα.
Αν έχασε με νόμο π.χ. 30% του εισοδήματός του, λυπούμαστε, αλλά στο ίδιο ποσοστό πρέπει να κουρευτούν και τα δάνειά του, αφού δεν ευθύνεται γι’ αυτή τη μείωση, ενώ η τράπεζα έδωσε το δάνειο αποδεχόμενη την παραδοχή του μισθού στο προηγούμενο ύψος του. Αυτό ισχύει και για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, να και στην περίπτωση των δημόσιων είναι πολύ ξεκάθαρο. Εάν δε οι τράπεζες έχουν εκταμιεύσει δάνειο η δόση του οποίου ισούται με ένα «τρελό» ποσοστό των αποδοχών που παρουσίαζε ο δανειολήπτης, τότε συγνώμη, αλλά θα πρέπει να τεθεί επί τάπητος η απορρόφηση ακόμα μεγαλύτερων απωλειών, αν και θα πρέπει και αυτός να εξηγήσει με βάση ποια στοιχεία δέχθηκε να αναλάβει τέτοια υποχρέωση.
Επιστρέφοντας στην κριτική μας για να καταλήξουμε, πιστεύουμε ότι εάν οι τράπεζες δεν πάρουν τα χρήματα με παράλληλα την υποχρέωση να δανειοδοτήσουν τις επιχειρήσεις, οι απολύσεις δεν θα αναχαιτιστούν, ούτε το κλείσιμο των επιχειρήσεων. Οπότε εισερχόμαστε στον ίδιο φαύλο κύκλο. Εάν η λογική του αποσκοπεί στην «αγορά χρόνου» με σκοπό να πειστούν οι εταίροι σε μια άλλη προσέγγιση, τότε το ξανασυζητάμε.
Πάντως, οι απόψεις του Γιάννη Βαρουφάκη αξίζει να μας προβληματίσουν σοβαρά. Και δεν κρύβουμε ότι πολύ θα θέλαμε να ακούσουμε από κυβερνητικής πλευράς τον αντίλογο. Δεν τους ζητάμε να απαντήσουν στα παρανοϊκά που λένε τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες, αλλά σε όσα υποστηρίζει ένα πρόσωπο με αποδοχή σε όλο τον κόσμο, που αν μη τι άλλο είναι συνομιλητής πολλών και οι απόψεις του τυγχάνουν σοβαρής επεξεργασίας από επιστήμονες.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου