«Επειδή έχουμε ορκιστεί να στραφούν τα όπλα μας εναντίον του εχθρού στις κατεχόμενες περιοχές και την προστασία των συνόρων μας, και όχι ενάντια στο λαό μας και τα παιδιά μας, ανακιινώνω την αποχώρησή μου από το Στρατό και την στήριξή μου στο ειρηνικό επαναστατικό κίνημα της Συρίας». Αυτό υποστηρίζει σ’ ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε στο YouTube, ο λοχαγός Ιμπραήμ Mουνίρ Μαϊμπούρ, πρώην αξιωματικός του στρατού της Συρίας. Όπως και εκείνος, εκατοντάδες στρατιώτες της Συρίας έχουν αφήσει τις ένοπλες δυνάμεις του Άσσαντ και το θάνατο που τους περίμενε, αφού αρνήθηκαν να υπακούσουν στους Αλεβίτες αξιωματικούς τους και να δολοφονήσουν τους συμπατριώτες τους.
Μέχρι σήμερα, είναι περισσότεροι από 100 αξιωματικοί της Συρίας σε αυτήν την κατάσταση, κατέφυγαν στην Ιορδανία κι άλλοι στην Τουρκία, εκτός από τις περίπου 1.500 στρατιώτες που έχουν καταφύγει στην ανατολική έρημο ή στα βουνά ΒΑ προς το Κουρδιστάν. Ωστόσο, σε αντίθεση με την περίπτωση της Λιβύης, στη Συρίας δεν έχει ακόμη δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί ένα σοβαρό κενό όσον αφορά την διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο αξιωματικών από την αλεβίτικη μειονότητα. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι στρατιωτικοί λιποτάκτες είναι κυρίως σουνίτες, που αρνήθηκαν ν’ ανοίξουν να πυρ κατά του πλήθους.
Ο Μπασάρ αλ Άσσαντ, ο Πρόεδρος της Συρίας, είχε υποσχεθεί πριν από λίγους μήνες στην ομιλία του στο κοινοβούλιο: «Προτεραιότητά μας είναι η ασφάλεια και τη σταθερότητα της χώρας.“ Μεταφρασμένο σε πρακτικό επίπεδο, ήταν μια ανακοίνωση για τη βίαιη καταστολή κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής. Στη βίαιη καταστολή των ταραχών, η κυβέρνηση δεν βασίζεται μόνο στη μυστική αστυνομία και την πολιτοφυλακή του κόμματος Μπάαθ, σε δύο πυλώνες: τη χωροφυλακή και IV θωρακισμένο σύνταγμα.
Το τέταρτο σύνταγμα είναι η πραγματική σπονδυλική στήλη του καθεστώτος. Με διοικητή τον συνταγματάρχη Μαχέρ αλ Άσσαντ – 43 ετών, τον αδελφό και επικεφαλής της Προεδρικής Φρουράς – το σύνταγμα είναι ανεξάρτητο και αντιπροσωπεύει το άμεσο σκέλος προστασίας του καθεστώτος. Κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συνέντευξης, ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατηγόρησε το συνταγματάρχη Μαχέρ για «απάνθρωπη μεταχείριση» απέναντι στους διαδηλωτές.
Για να υποστηρίχθεί το καθεστώς της βίαιης καταστολής της εξέγερσης η κυβέρνηση κινητοποίησε, και τα ένοπλα στοιχεία του Λιβάνου που ελέγχει, όπως μέλη της Χεζμπολάχ που συνδέονται με τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν. Πολλοί από τους πρόσφυγες που έχουν διαφύγει στην Τουρκία δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ανάμειξη και είναι άνδρών του Basij, η που δεν είναι άλλοι από τους Φρουρούς της Επανάστασης, τους γνωστούς Πασνταράν (Pasdaran). Ο ρόλος τους είναι κυρίως να παρέχει ελεύθερους σκοπευτές και άνδρες έτοιμους να σκοτώσουν στρατιώτες της Συρίας που ήταν απρόθυμοι να βάλλουν κατά του πλήθους.
Ο Τουράντ σείχ Ταμέρ ανήκει στη φυλή Χαντιγιντίν, ο οποίος προσχώρησε στο επαναστατικό κίνημα, όπως πολλές άλλες φυλές στη Συρία. Σε συνέντευξη του στην αλγερινή εφημερίδα Echourouk, ο Τουράντ, επιβεβαίωσε την παρουσία των στοιχείων της Χεζμπολάχ του Λιβάνου στη Συρία μαζί με τις κυβερνητικές δυνάμεις. Μερικοί εντοπίστηκαν στο Τζισρ Ζογκούρ, περιοχή στα σύνορα με την Τουρκία, και σκηνή των τελευταίων βίαιων συγκρούσεων με συμμετοχή βαρέων αρμάτων μάχης.
Τρεις μήνες από την έναρξη της εξέγερσης θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι το συριακό είναι μια επανάσταση στην οποία μετέχουν διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Όχι μόνο τις κατώτερες τάξεις, αλλά και οι πλούσιοι πολλοί από τους οποίους χρηματοδοτούν τις εξεγέρσεις με κεφάλαια που κατευθύνονται στην αγορά σύγχρονων μέσω επικοινωνίας (κινητά, βίντεοκάμερες, κομπιούτερ, συνδέσεις, δορυφορικές επικοινωνίες ή φάρμακα και ιατρικές υπηρεσίες εκτός της κρατικής περίθαλψης). Έχουν ενταχθεί επίσης οι ιμάμηδες των τεμενών και πρώην μέλη του κόμματος Μπάαθ, όπως το εδώ και τρεις διαδικασίες παράνομο κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Ένα επιπλέον πρόβλημα για το καθεστώς είναι το οικονομικό: σύμφωνα με εκτιμήσεις διπλωματών στο Damsco, θα εξακολουθεί να διαθέτει πόρους για την χρηματοδότηση της εκστρατείας καταστολής για περίπου έξι μήνες. Αυτό θα μπορούσε να ωθήσει την κυβέρνηση να κάνει τις επιλογές ακόμα πιο απελπιστικές. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει ν’ αποκλείεται μια διεύρυνση της σύγκρουσης: το καθεστώς έχει δείξει ότι είναι έτοιμο για την καταστολή ένατι όποιου τιμήματος και δεν θα διστάσει να επεκτίνει την κρίση στην υπόλοιπη περιοχή, και συγκεκριμένα στο Λίβανο, το Ισραήλ και την Τουρκία. Τα σημάδια υπάρχουν ήδη.
Ισραήλ και Λίβανος
Κινούμενος κατά του ισραήλ σε μια απόπειρα να προκαλέσει αισθήματα «λαϊκής ενότητας» κατά του Ισραήλ, ο πρόεδρος της Συρίας στις αρχές του μήνα είχει προκαλέσει την οργή των Παλαιστινίων κατά τη διάρκεια της επετείου 44 χρόνων από την Naksa αλλά και τηςΤουρκίας. Ο αλ-Άσαντ έχει δώσει εντολές για την ανάπτυξη μονάδων στα Συρό-Ισραηλινά σύνορα, μια χειρονομία που είχει επιδεινώσει την κρίση μεταξύ Άγκυρας και της Δαμασκού, και οδήγησε τις ΗΠΑ να προειδοποιήσει το καθεστώς ότι να μην προκαλέσει με τη στάση του το ΝΑΤΟ.
Τέλος, δημιουργήθηκε η γέννηση μιας νέας λιβανικής κυβέρνησης υπό την ηγεσία της Χεζμπολάχ, έναν ισχυρό σύμμαχο του καθεστώτος αλ Άσαντ στην περιοχή. Μια μέρα μετά την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης, δήλωσε στις σελίδες της λιβανέζικης εφημερίδας As-Safir, που παραδοσιακά στηρίζει τη Συρία, δήλωνε ο νέος πρωθυπουργός: “Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος αλ Άσσαντ είναι τώρα πιο ισχυρός στον Λίβανο και τη Συρία.”
Ακόμα και μετά από τη συριακή αποχώρηση από το Λίβανο το 2005, al-Assad θεώρησε ότι ο Λίβανος θα πρέπει να παραμείνει ένα πεδίο ανταλλαγής ή πεδίο επίδειξης δύναμης τόσο με την αραβική κοινότητα και με τη διεθνή. Η πολιτική αυτή βρήκε γόνιμο έδαφος στην πρόσφατη συμμαχία μεταξύ της Συρίας και του Ιράν, μέσω του λιβανέζου συμμάχου, της Χεζμπολάχ. Σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στη Χεζμπολάχ, το σιιτικό κίνημα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να ξεκινήσει μια επίθεση εναντίον του Ισραήλ (ως το καλοκαίρι του 2011) για την ανακούφιση των δυτικών πιέσεων στο καθεστώς Αλ Άσσαντ.
Η διεθνής κοινότητα
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το λεπτό περιφερειακό πλαίσιο, οι επιλογές για τη διεθνή κοινότητα να φαίνεται πολύ περιορισμένη. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν κι Μουν έχει επανειλημμένα καταδικάσει τη βία από το συριακό καθεστώς και κάλεσε προσωπικά τον Άσσαντ να προβεί στον τερματισμό της καταστολής και την έναρξη διαλόγου. Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες εντείνουν τις επαφές με τους Σύρους που προτίθενται να αρχίσουν μια πραγματική αλλαγή στη χώρα, όπως τόνισε η Βικτόρια Νούλαντ, εκπρόσωπος του Σταήτ Ντηπάρτμεντ. Με αυτή την έννοια, εργάζεται ήδη για τη μετα-Άσσαντ περίοδο.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέφρασε την υποστήριξή του στις «διπλωματικές προσπάθειες που αποσκοπούν στη διασφάλιση ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα επωμισθεί τις ευθύνες του και θα παράσχει επαρκή απάντηση στην κατάσταση στη Συρία. Με άλλα λόγια, το θέμα στον ΟΗΕ είναι να υιοθετήσει ψήφισμα που θα καταδικάζει το καθεστώς αλ Άσαντ, γνωρίζει την ευαίσθητη κατάσταση στην περιοχή και την ουσιαστική αδυναμία, για τώρα, μια άμεση διεθνή επέμβαση. Παρά τη ρωσική αντιπολίτευση για οποιοδήποτε ψήφισμα- καταδίκη, ακόμα και στη Μόσχα – μια παραδοσιακή σύμμαχο της Συρίας – υπάρχουν ενδείξεις ότι απομακρύνεται πλέον από το καθεστώς.
Τελικά, η συριακή κυβέρνηση έχει ακόμα τις κάρτες για να παίξει, απλώς και μόνο λόγω της ικανότητάς της να προκαλέσει ή να επιτείνει περιφερειακά προβλήματα σε μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι η Δαμασκός λαμβάνει αποφάσεις όλο και πιο υψηλού κινδύνου και ότι η σκληρή εσωτερική καταστολή δεν έχει σταματήσει τις ταραχές.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου