Τα επιχειρήματα ορισμένων εγχώριων ή… foreign συμφερόντων τα οποία αντιστρατεύονται την αξιοποίηση των Ελληνικών υδρογονανθράκων φαίνεται πως σταδιακά στερεύουν. Έχοντας σχεδόν απογυμνωθεί από χειροπιαστά επιχειρήματα – παρά τη στήριξη που παρέχεται σε κατευθυνόμενες ΜΚΟ, βαρύγδουπα ερευνητικά ιδρύματα, χειραγωγούμενους(;) ακαδημαϊκούς και πολιτικούς – φαίνεται να στερεύουν και από ικανούς τεχνοκράτες ώστε να στηρίξουν τις -κατά την υποκειμενική μας άποψη- παρανοϊκές θέσεις τους, στον πόλεμο που διαπράττεται στην αξιοποίηση των Ελληνικών υδρογονανθράκων.
Το 2010 κανείς σχεδόν στην Ελλάδα δεν πίστευε ότι τελικώς υδρογονάνθρακες υπάρχουν: όποιος τολμούσε να μιλήσει για έρευνες των Ελληνικών υδρογονανθράκων και για την κατασκευή του αγωγού EastMed θεωρούταν το λιγότερο τρελός. Από το 2010 όμως, «έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι» και τα πράγματα άλλαξαν.
Έκτοτε, κοιτάσματα υδρογονανθράκων ανακάλυψε το Ισραήλ, η Αίγυπτος και αναμένεται και η Κύπρος. Το υπέδαφος αυτών των χωρών έχει παρόμοια γεωλογική μορφή με αυτό της Ελλάδας. Συνεπώς δεν γίνεται το χωράφι του διπλανού σου να είναι εύφορο και το δικό σου να μην είναι.
Ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται το θέατρο του παραλόγου που παιζόταν εδώ και δεκαετίες στις πλάτες του από ορισμένα ντόπια και ξένα συμφέροντα τα οποία κέρδιζαν από την επιβολή του fake news πως η Ελλάδα δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες.
Εσχάτως λοιπόν, φαίνεται πως προκειμένου να στρεβλώσουν την ψευδή «πραγματικότητα» με την οποία είχαν συνηθίσει να κοιμίζουν τον ελληνικό λαό, στρέφονται στη χρήση ειδικοτήτων οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με στρατηγικό σχεδιασμό, με επενδύσεις, με χημεία, με γεωφυσική, με γεωπολιτική, με γεωοικονομία, με βιώσιμη ανάπτυξη κ.λπ.
Έτσι, στο διαδίκτυο κυκλοφορούν εξωφρενικά κείμενα-μηνύματα τα οποία εκπέμπονται από «πομπούς» άσχετους κυριολεκτικά με το αντικείμενο αυτό καθαυτό των υδρογονανθράκων και της ενέργειας γενικότερα. Κάντε το δικό σας: ας πούμε ότι το παιδί σας έχει πονόδοντο. Θα το στέλνατε σε… γαστρεντερολόγο;
Πρόσφατα λοιπόν εκφράσθηκε – ακόμη μία φορά – η άποψη ότι ο αγωγός EastMed αποτελεί «χίμαιρα» για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Μάλιστα, παρατίθεντο και μία σειρά από σοβαροφανή επιχειρήματα-κριτήρια σύμφωνα με τα οποία ο αγωγός EastMed αποτελεί «όνειρο θερινής νυκτός».
Θα περίμενε λοιπόν ο αναγνώστης, όταν διαβάσει ένα κείμενο που φιλοδοξεί να εμφανιστεί ως «εξειδικευμένο», πχ. το οποίο να άπτεται θέματα οδοντιατρικής, να το έχει γράψει ένας οδοντίατρος ή κάποιας άλλης παρεμφερούς ειδικότητας. Πόσο αξιόπιστο θα ήταν ένα κείμενο περί οδοντιατρικής εάν αυτό έχει γραφτεί από γαστρεντερολόγο;
Οποία έκπληξις! Στην Ελλάδα όμως, φαίνεται πώς όλα γίνονται: στην Ελλάδα ορισμένοι «γαστρεντερολόγοι» απαιτούν από τους γονείς όταν τα παιδιά τους έχουν πονόδοντο να τα στείλουν για κολονοσκόπηση. Τί να πει κανείς στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Για να τελειώνουν όμως κάπου εδώ τα αστεία ας ειπωθούν μερικά λόγια σταράτα:
1. Η αξιοποίηση των Ελληνικών υδρογονανθράκων θα γίνει όσο και αν αυτό πολεμάται από συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας.
2. Ποια είναι τα συμφέροντα του εξωτερικού τα οποία θα πληγούν από την αξιοποίηση των ελληνικών υδρογονανθράκων; Πολλά… Ορισμένες φορές βρίσκουν πρόθυμους συμμάχους εντός Ελλάδας. Follow the money.
3. Ο αγωγός EastMed σίγουρα είναι ένα project αρκετά πολύπλοκο τεχνικά. Τα τεχνικά προβλήματα όμως ξεπερνούνται με την ανάπτυξη των σύγχρονων τεχνολογιών.
Πριν 10 χρόνια ακριβώς, ουδείς πίστευε ότι θα μιλούσαμε σήμερα για ρομποτικά θηρία τα οποία θα χρησιμοποιούνται στη δημιουργία υποθαλάσσιων ορυχείων. Κι όμως. Σήμερα αυτά τα ρομποτικά θηρία υπάρχουν και εντός του 2019 θα ξεκινήσει η δημιουργία του πρώτου υποθαλάσσιου ορυχείου. Ο άνθρωπος πήγε στο φεγγάρι από τη δεκαετία του ’60.
Κριτήρια για την κατασκευή του αγωγού EastMed δεν είναι τόσο ο οικονομικός και ο τεχνολογικός πυλώνας ώστε να καταστεί το έργο βιώσιμο. Βασικότερος πυλώνας-κριτήριο για την τελική απόφαση για την κατασκευή του EastMed είναι όμως ο γεωπολιτικός πυλώνας, αρέσει δεν αρέσει.
Αυτός ακριβώς είναι ο πυλώνας που θα ζυγίσει περισσότερο στην απόφαση «GO» ή «NO-GO». Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα. Αυτό όμως θέτει ένα νέο πλαίσιο στην αξιολόγηση των προθέσεων ενός εκάστου που επιθυμεί ή/και επιδιώκει να δημοσιολογεί.
Ποιο είναι το ελληνικό εθνικό συμφέρον σε μια συγκυρία οικονομικού μαρασμού και ποιοι το στηρίζουν. Κι επειδή κάποιοι εκ των κρατούντων, υπεύθυνοι για τον τομέα, έχουν κάνει κάποιες προσπάθειες, πριν πιάσουν με κεντρική κατεύθυνση Μαξίμου το… κατενάτσιο για λόγους μωρίας και μικροπολιτικών υπολογισμών (μην απομακρύνουν τη βάση του κόμματος που εμφορείται από στρεβλές εν προκειμένω και αντιεπιστημονικές θεωρήσεις περί οικολογίας) θα δώσουμε μια «συμβουλή»…
Ειδικά σε τόσο εξειδικευμένα αντικείμενα, δεν μπορείς να κάνεις προκοπή με ιστορικούς και αρχαιολόγους, ασχέτως του πόσο καλοί επιστήμονες είναι στον τομέα τους. Εάν διαθέτουν πολιτικές ικανότητες, ασφαλώς και θα πρέπει να είναι στην ομάδα που θα ακούει και θα αξιολογεί.
Ας φροντίσει όμως «το κεφάλι» να στρίψει το καράβι προς την κατεύθυνση που τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα του(ς) το πιστώσουν… Ας αφήσουμε τις αριστερές ή τις δεξιές ιδεοληψίες κατά μέρος κι ας κοιτάξουμε το συμφέρον της πατρίδας και του ελληνικού λαού.
Δεν είναι πάρα πολλά δέκα χρόνια κρίσης που γονάτισε ακόμα και «παχιά» πορτοφόλια»; Πόσο μάλλον τον καθημερινό άνθρωπο που πάντα αγωνιζόταν…Δεν είναι κρίμα σε ένα ακόμα θέμα να ακολουθήσουμε την πεπατημένη με μια εικοσαετία καθυστέρηση;
Τα ίδια κάναμε και με την κρίση, έως ότου οι μοναδικοί που διακήρυτταν ότι υπάρχει εναλλακτική λύση πραγματοποίησαν την πιο θεαματική στροφή στην Ιστορία (σ.σ. kolotoumba) και ανακάλυψαν τη ζοφερή πραγματικότητα στον πλανήτη, κυρίως όμως ότι το ευκταίο απέχει από το εφικτό.
Ας κόψουμε την «πλάκα» λοιπόν κι ας επιταχύνουμε. Διότι αν το σοβαρέψουμε, φοβούμαστε πως θα βρούμε πολλά κοινά ανάμεσα στην οικονομική κρίση και τη συλλογική συμπεριφορά μας στο ζήτημα των υδρογονανθράκων. Διότι σε τέτοιες καταστάσεις πάντα κάποιοι βρίσκουν την άκρη τους.
Ακόμα και στην Κατοχή το ίδιο δεν έγινε; Δεν ανησύχησαν με το τέλος της; Τουλάχιστον σήμερα φοβούνται ότι απλώς θα «ξεβολευτούν» και θα αναζητήσουν άλλες λύσεις, προσαρμοσμένες στη νέα εποχή. Κι αυτό παίρνει λίγο χρόνο.
Πάλι μέσα θα βρεθούν διότι πάντα έτσι γίνεται. Εκτός αν αποφασίσουν πιο ισχυρές δυνάμεις να τους ξηλώσουν, αν παρουσιάσουν αδυναμία προσαρμογής. Μας είναι παγερά αδιάφορο αν θα επιλέξουν προσαρμογή ή θα το διακινδυνεύσουν.
Όμως, η ζημιά σε μια χώρα, όταν τα πάντα καταγράφονται και ανασύρονται εάν χρειαστεί, μπορεί να πληρωθεί πανάκριβα, εάν το υπαγορεύσει αυτό που είναι πάνω από όλους και όλα: Οι διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες. Που συμπεριλαμβάνουν σαφέστατα και την ενέργεια.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου