Ή αλλιώς, τα τρομερά κενά της Ελληνικής Αστυνομίας… Μπροστά στο εξελισσόμενο σίριαλ της καταδίωξης των περιβόητων πλέον δραπετών της φυλακής των Τρικάλων, έχουμε όλοι γίνει μάρτυρες μίας άνευ προηγουμένου κινητοποίησης των αρχών για τον εντοπισμό και την σύλληψη τους.
του Ίωνος Στράτου
Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, Ειδικές Δυνάμεις από τον Στρατό (ΕΤΑ), το Λιμενικό (ΜΥΑ), την Αστυνομία (ΕΚΑΜ), έως και μη επανδρωμένο αερόχημα Sperwer χρησιμοποιήθηκε (φανταστείτε τι γινόταν, για να δοθεί εντολή απογείωσης Sperwer, ενός συστήματος που ο ΕΣ φυλάει ως κόρη οφθαλμού…).
Τα ανωτέρω, μεταξύ άλλων καταδεικνύουν με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο το πραγματικό έλλειμμα της Ελληνικής Αστυνομίας στον τομέα επιτήρησης και εντοπισμού ανά την επικράτεια.
Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στο θέμα της φύλαξης των χερσαίων συνόρων και στην ανάγκη για σύγχρονα μέσα, που άλλωστε αποτελεί εδώ και χρόνια φαίνεται να έχει αναλάβει αποκλειστικά… το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το οποίο μέσω μελετών του φροντίζει να εξοπλίζεται η ΕΛΑΣ με μέσα επιτήρησης στον Έβρο. Θα αναφερθούμε όμως στην Υπηρεσία Εναερίων Μέσων της ΕΛΑΣ, τα ελικόπτερα της οποίας κάποιοι θυμούνται μόνο όταν αυτά χρειαστούν.
Για την ιστορία, η ΕΛΑΣ απέκτησε τρία ελικόπτερα τύπου BO-105 το διάστημα 1995-97 και δύο τύπου EC-135 το 2001. Τα τρία πρώτα είναι εξοπλισμένα με συστήματα θερμικής απεικόνισης παρωχημένης πλέον τεχνολογίας, ενώ τα δύο τελευταία δεν διαθέτουν ΚΑΝΕΝΑ σύγχρονο σύστημα επιτήρησης και εντοπισμού! Εννοείται ότι ο …προβολέας δεν θεωρείται σύστημα ικανό για να αντεπεξέλθει στις σημερινές επιχειρησιακές ανάγκες από μόνο του.
Επιπλέον, διαγωνισμοί για αγορά επιπλέον ελικοπτέρων, με σύγχρονο εξοπλισμό έχουν στο πρόσφατο παρελθόν προκηρυχτεί και τέλος ακυρωθεί ή βαλτώσει λόγω «περιπλοκών», με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει (όπως πάντοτε άλλωστε σε τέτοιες καταστάσεις) στο προσωπικό της Υπηρεσίας Εναερίων Μέσων της ΕΛΑΣ, το οποίο και υπερβαίνει εαυτόν καθημερινά.
Σημειώνεται, ότι σύγχρονα, απολύτως ψηφιακά συστήματα θερμικής απεικόνισης δύνανται να εντοπίσουν άνθρωπο σε αποστάσεις πολύ μεγαλύτερες των δέκα χιλιομέτρων, και από μεγάλα ύψη, επιτρέποντας έτσι την κάλυψη μεγάλων εκτάσεων, αλλά και την πτήση του όποιου ιπτάμενου μέσου – φορέα από ασφαλή απόσταση.
Θα πείτε, που να βρεθούν κονδύλια για καινούργια ελικόπτερα και εκσυγχρονισμό των αισθητήρων των υφιστάμενων με τέτοια κρίση; Μα, από τα κονδύλια του Ταμείου Εξωτερικών Συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο συνχρηματοδοτεί οποιαδήποτε αγορά σχετικού συστήματος έως το ποσοστό του 80%! Εάν δε υπολογίσουμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις στο κόστος ενός συστήματος περιλαμβάνεται ΦΠΑ 23%, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το κράτος δύναται να προμηθεύεται συστήματα για την φύλαξη των συνόρων του (και την επιτήρηση γενικότερα) πρακτικά δωρεάν!
Στο σημείο αυτό ακριβώς εντοπίζεται και η ολιγωρία των κρατούντων που σε αντίθεση με άλλες πολλές χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συμπεριλαμβανομένων και γειτονικών) δεν εκμεταλλεύονται πιστώσεις που δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό!
Μα ακόμα κι αν δεν ήταν έτσι, ποιο είναι αλήθεια το έως τώρα κόστος της συνεχιζόμενης επιχείρησης εντοπισμού των δραπετών; Ποιο το κόστος της απώλειας ένστολων, πεσόντων εν ώρα καθήκοντος; Ποιο το κόστος για τις οικογένειες τους (και δεν αναφερόμαστε φυσικά μόνο στο οικονομικό);Πολύ θα εκτιμούσαμε μια απάντηση των αρμοδίων.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου