Σάλο γενικά και προβληματισμό ειδικά, προκαλεί η είδηση της παραίτησης του Α’ Γενικού Διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Ρούσου Κούνδουρου. Επικαλείται λόγους υπηρεσιακής τάξης και προσωπικής ευθιξίας, ενώ με τα λεγόμενά του, εκ των πραγμάτων ασκεί κριτική στην ηγεσία του υπουργείου, υπό τον Γιώργο Γεραπετρίτη.
Ο διπλωμάτης καριέρας, παραιτήθηκε καταγγέλλοντας ότι παραλείφθηκε από την σύνθεση της ελληνικής αντιπροσωπείας κατά την πρόσφατη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, παρόλο που από τουρκικής πλευράς παρίστατο ο ομόλογός του. Το ΥΠΕΞ αυτό το διαψεύδει. Επίσης, ότι δεν ελήφθησαν ποτέ υπόψη οι ενστάσεις που διατύπωνε γραπτώς, για την πορεία που έχει λάβει ο ελληνοτουρκικός διάλογος.
Όπως τονίζει στην επιστολή που διέρρευσε στη δημοσιότητα, «χάριν της γενικότερης εικόνας, προσθέτω ότι δεν εθόδθη συνέχεια σε σειρά σοβαρών, κατά κρίση υπογράφοντος, ζητημάτων ελληνοτουρκικών και ευρωτουρκικών σχέσεων, οποία υποβλήθηκαν εγγράφως». Επίσης, καταλογίζει στην ηγεσία του ΥΠΕΞ απουσία ενημέρωσης, ή ολοκληρωμένης συζήτησης μαζί του, ως υπηρεσιακού υπευθύνου, αναφορικά με τους χειρισμούς, αλλά και της διαμόρφωσης πλαισίου επί άλλων σημαντικών ζητημάτων που εξ αντικειμένου αφορούσαν την Α’ Γενική Διεύθυνση του υπουργείου.
Καταλήγοντας, αναφέρει ότι με αυτά τα δεδομένα «καθίσταται προβληματική η άσκηση των καθηκόντων του Α’ Γενικού Διευθυντή, περιλαμβανομένης και της επικοινωνίας με ομολόγους μου τρίτων χωρών, οι οποίοι υποβάλλουν ευλόγως ερωτήσεις για το ένα ή το άλλο ζήτημα».
Διπλωματικές πηγές
Σύμφωνα με το ΑΠΕ «διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι ο κ. Ρούσσος ως υπηρεσιακός προϊστάμενος των πολιτικών διευθύνσεων του υπουργείου, είχε την επίβλεψη της λειτουργίας τους και ήταν σε συνεχή επικοινωνία με την πολιτική ηγεσία για τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής». Οι ίδιες πηγές αναφέρουν, πάντα σύμφωνα με το ΑΠΕ, ότι ο κ. Κούνδουρος αφυπηρετεί σε ένα μήνα, και σημειώνουν ότι «η εμπιστοσύνη της παρούσας πολιτικής ηγεσίας στο πρόσωπό του καταδείχτηκε από την παράταση που έλαβε, για ένα χρόνο, από τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών, κ. Γ. Γεραπετρίτη για την άσκηση των καθηκόντων του, παρά τη συμπλήρωση του ορίου συνταξιοδότησης».
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές που επικαλείται το ΑΠΕ «ενόψει της συνταξιοδότησής του, λόγω της συμπλήρωσης του εκ του Συντάγματος ανώτατου ηλικιακού ορίου στα τέλη του 2024, είχε δρομολογηθεί η αντικατάστασή του από το νυν διευθυντή της διεύθυνσης Ελληνοτουρκικών, ο οποίος και συμμετείχε στην τελευταία συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών και του Τούρκου ομολόγου του, ενόψει της προετοιμασίας του ΑΣΣ Ελλάδας-Τουρκίας τον ερχόμενο Ιανουάριο».
Οι ίδιες πηγές καταλήγουν: «Στις διευρυμένες συνομιλίες των αντιπροσωπειών που πραγματοποιήθηκαν κατά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας-Τουρκίας της 8ης Νοεμβρίου, δεν συμμετείχε ο ομόλογός του. Μέχρι τη συνάντηση αυτή, ο Πολιτικός Διευθυντής συμμετείχε στο σύνολο των συναντήσεων του ελληνοτουρκικού πολιτικού διαλόγου».
Αναμένονται κυβερνητικές διευκρινίσεις
Ό,τι και να λέγεται, το γεγονός της παραίτησης εγείρει σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν απλώς να παρακαμφθούν. Ωστόσο, προς το παρόν αυτό που διαπιστώνεται, είναι η προσπάθεια διαχείρισης των επικοινωνιακών συνεπειών για την κυβέρνηση. Στα κοινωνικά δίκτυα επικρατεί αναβρασμός, ενώ στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης έχει αρχίσει διακριτικά μια προσπάθεια υποβάθμισης του θέματος, αρχικά διά της ειδησεογραφικής παρουσίασης, αποφεύγοντας κάθε σχολιασμό. με ολίγη από… πηγές.
Αυτό δεν ίσχυσε σε πλειάδα άλλων θεμάτων της επικαιρότητας. Βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα, αναλόγως της πορείας του θέματος στη δημόσια συζήτηση, οι στρατηγικές θα προσαρμοστούν αναλόγως. Δεδομένου ότι επρόκειτο για πρέσβη που θα αποχωρούσε στο τέλος του έτους με σύνταξη, ήταν αναμενόμενο να του αποδοθούν εμμέσως ιδιοτελή κίνητρα. Η ερμηνεία δηλαδή να παραπέμπει στην απόφαση πραγματοποίησης μιας υψηλού προφίλ και δημοσιότητας… ηρωικής εξόδου με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη ημέρα για τον ίδιο.
Αυτά τα περιμένουμε να συμβούν. Δεν θα τα σχολιάσουμε είτε θετικά είτε αρνητικά και ο λόγος είναι απλός: Ασχέτως κινήτρων, το ζήτημα με την πολιτική της χώρας απέναντι στην Τουρκία υφίσταται. Δεν είναι τυχαίο και το ότι αποτελεί και την αιχμή της σφοδρής εσωκομματικής κριτικής που ασκείται στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και φυσικά στους χειρισμούς -και το εν γένει ύφος- του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη.
Οι αναφορές του πρέσβη κατατίθενται έγγραφα και ενυπόγραφα, ενώ συνιστούν βαρύτατες καταγγελίες για όσα γίνονται εντός του υπουργείου Εξωτερικών. Η κυβέρνηση ποτέ δεν έδειξε να αντιλαμβάνεται ότι οι διεθνείς σχέσεις της χώρας δεν αποτελούν προνομιακό πεδίο για κάποιους… πεφωτισμένους που δεν υποχρεώνονται να δίνουν λόγο για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους. Με παρακαταθήκη και διαπιστευτήρια την αντίσταση επί του πεδίου το 2020, ακολουθεί έναν περίεργο δρόμο, χρησιμοποιώντας αυτό το δεδομένο ώστε να μην κατηγορηθεί. Κάπου εκεί ακούγεται το απίστευτης γελοιότητας επιχείρημα, ότι μοναδική εναλλακτική είναι ο πόλεμος! Το έργο αυτό το έχουμε όμως ξαναδεί πολλάκις.
Δείχνουν συνεχώς διατεθειμένοι και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους, να προχωρήσουν στις συνεννοήσεις αναλόγως των ιδεοληψιών, στερεοτύπων ή και εικαζομένων δεσμεύσεών τους οπουδήποτε, ώστε να είναι έτοιμοι στην πρώτη ευκαιρία να περάσουν κάποια συμφωνία, ερήμην της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Επιδεικνύουν επίσης μια πολύ περίεργη απόψεως ψυχολογικής ερμηνείας, ιδιοκτησιακή σχέση με την Ελλάδα, η οποία συνοδεύεται από ακραία περιφρόνηση των αντιρρήσεων.
Αυτές τις αντιρρήσεις τις χρεώνουν σε… πατριδοκάπηλους, ακροδεξιούς και άλλα γραφικά, τσουβαλιάζοντας συλλήβδην όποιον διαφωνεί και χώνοντάς του μια βολική ταμπέλα στα μούτρα. Απέναντι έχουν μια Τουρκία που δεν έχει μετακινηθεί ούτε κατά κεραία από τον αναθεωρητισμό της, αλλά δεν τους αποθαρρύνει. Πιστεύουν ειλικρινά, ότι εάν υπογράψουν μια συμφωνία δίνοντας γενναία ανταλλάγματα από την Τουρκία, θα λύσουν το πρόβλημα. Η αφέλεια αυτή εξελίσσεται σε πολύ επικίνδυνη…
Εάν σε αυτή την εικόνα προστεθεί και η παρόμοια στάση στα της άμυνας της χώρας, η Ελλάδα αρχίζει να μοιάζει με ένα βασίλειο κομματικής αυθαιρεσίας, χωρίς εθνική πολιτική. Ουδέποτε όμως έλαβαν εντολή να κυβερνήσουν… ελέω Θεού. Όποιος νομίζει ότι η εικόνα αυτή έχει οποιαδήποτε σχέση με τη δημοκρατία την οποία άπαντες επικαλούνται και ομνύουν στην υπεράσπισή της, πλανάται.
Όλα αυτά θα έχουν αναπόφευκτα αντίκτυπο στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου. Εντυπωσιάζει βέβαια η αλαζονεία αλλά και η πλήρης απουσία αντανακλαστικών -πέραν του τομέα της επικοινωνίας- στο μέτρο που άπαντες κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις. Αυτό προδίδει πεποίθηση ότι είναι απρόσβλητοι και πως οτιδήποτε κι αν συμβεί, στο τέλος θα υπερισχύσει το αφήγημα περί απουσίας μιας αξιόπιστης αντιπολίτευσης και θα τους διασώσει. Αυτό όμως δεν μπορεί να περιγραφεί αλλιώς, παρά ως γενικευμένη κατάντια του πολιτικού συστήματος. Θα επανέλθουμε αναλόγως των εξελίξεων σε αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα.
Ό,τι και να λέγεται, το γεγονός της παραίτησης εγείρει σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν απλώς να παρακαμφθούν. Ωστόσο, προς το παρόν αυτό που διαπιστώνεται, είναι η προσπάθεια διαχείρισης των επικοινωνιακών συνεπειών για την κυβέρνηση. Στα κοινωνικά δίκτυα επικρατεί αναβρασμός, ενώ στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης έχει αρχίσει διακριτικά μια προσπάθεια υποβάθμισης του θέματος, αρχικά διά της ειδησεογραφικής παρουσίασης, αποφεύγοντας κάθε σχολιασμό. με ολίγη από… πηγές.
Αυτό δεν ίσχυσε σε πλειάδα άλλων θεμάτων της επικαιρότητας. Βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα, αναλόγως της πορείας του θέματος στη δημόσια συζήτηση, οι στρατηγικές θα προσαρμοστούν αναλόγως. Δεδομένου ότι επρόκειτο για πρέσβη που θα αποχωρούσε στο τέλος του έτους με σύνταξη, ήταν αναμενόμενο να του αποδοθούν εμμέσως ιδιοτελή κίνητρα. Η ερμηνεία δηλαδή να παραπέμπει στην απόφαση πραγματοποίησης μιας υψηλού προφίλ και δημοσιότητας… ηρωικής εξόδου με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη ημέρα για τον ίδιο.
Αυτά τα περιμένουμε να συμβούν. Δεν θα τα σχολιάσουμε είτε θετικά είτε αρνητικά και ο λόγος είναι απλός: Ασχέτως κινήτρων, το ζήτημα με την πολιτική της χώρας απέναντι στην Τουρκία υφίσταται. Δεν είναι τυχαίο και το ότι αποτελεί και την αιχμή της σφοδρής εσωκομματικής κριτικής που ασκείται στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και φυσικά στους χειρισμούς -και το εν γένει ύφος- του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη.
Οι αναφορές του πρέσβη κατατίθενται έγγραφα και ενυπόγραφα, ενώ συνιστούν βαρύτατες καταγγελίες για όσα γίνονται εντός του υπουργείου Εξωτερικών. Η κυβέρνηση ποτέ δεν έδειξε να αντιλαμβάνεται ότι οι διεθνείς σχέσεις της χώρας δεν αποτελούν προνομιακό πεδίο για κάποιους… πεφωτισμένους που δεν υποχρεώνονται να δίνουν λόγο για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους. Με παρακαταθήκη και διαπιστευτήρια την αντίσταση επί του πεδίου το 2020, ακολουθεί έναν περίεργο δρόμο, χρησιμοποιώντας αυτό το δεδομένο ώστε να μην κατηγορηθεί. Κάπου εκεί ακούγεται το απίστευτης γελοιότητας επιχείρημα, ότι μοναδική εναλλακτική είναι ο πόλεμος! Το έργο αυτό το έχουμε όμως ξαναδεί πολλάκις.
Δείχνουν συνεχώς διατεθειμένοι και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους, να προχωρήσουν στις συνεννοήσεις αναλόγως των ιδεοληψιών, στερεοτύπων ή και εικαζομένων δεσμεύσεών τους οπουδήποτε, ώστε να είναι έτοιμοι στην πρώτη ευκαιρία να περάσουν κάποια συμφωνία, ερήμην της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Επιδεικνύουν επίσης μια πολύ περίεργη απόψεως ψυχολογικής ερμηνείας, ιδιοκτησιακή σχέση με την Ελλάδα, η οποία συνοδεύεται από ακραία περιφρόνηση των αντιρρήσεων.
Αυτές τις αντιρρήσεις τις χρεώνουν σε… πατριδοκάπηλους, ακροδεξιούς και άλλα γραφικά, τσουβαλιάζοντας συλλήβδην όποιον διαφωνεί και χώνοντάς του μια βολική ταμπέλα στα μούτρα. Απέναντι έχουν μια Τουρκία που δεν έχει μετακινηθεί ούτε κατά κεραία από τον αναθεωρητισμό της, αλλά δεν τους αποθαρρύνει. Πιστεύουν ειλικρινά, ότι εάν υπογράψουν μια συμφωνία δίνοντας γενναία ανταλλάγματα από την Τουρκία, θα λύσουν το πρόβλημα. Η αφέλεια αυτή εξελίσσεται σε πολύ επικίνδυνη…
Εάν σε αυτή την εικόνα προστεθεί και η παρόμοια στάση στα της άμυνας της χώρας, η Ελλάδα αρχίζει να μοιάζει με ένα βασίλειο κομματικής αυθαιρεσίας, χωρίς εθνική πολιτική. Ουδέποτε όμως έλαβαν εντολή να κυβερνήσουν… ελέω Θεού. Όποιος νομίζει ότι η εικόνα αυτή έχει οποιαδήποτε σχέση με τη δημοκρατία την οποία άπαντες επικαλούνται και ομνύουν στην υπεράσπισή της, πλανάται.
Όλα αυτά θα έχουν αναπόφευκτα αντίκτυπο στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου. Εντυπωσιάζει βέβαια η αλαζονεία αλλά και η πλήρης απουσία αντανακλαστικών -πέραν του τομέα της επικοινωνίας- στο μέτρο που άπαντες κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις. Αυτό προδίδει πεποίθηση ότι είναι απρόσβλητοι και πως οτιδήποτε κι αν συμβεί, στο τέλος θα υπερισχύσει το αφήγημα περί απουσίας μιας αξιόπιστης αντιπολίτευσης και θα τους διασώσει. Αυτό όμως δεν μπορεί να περιγραφεί αλλιώς, παρά ως γενικευμένη κατάντια του πολιτικού συστήματος. Θα επανέλθουμε αναλόγως των εξελίξεων σε αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου