Γιατί δεν πρέπει να περιμένουμε ειρήνη το 2025
Με μια πιθανή νίκη του Donald Trump σε έναν μήνα, μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα είναι πιστός στην υπόσχεσή του να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία «σε 24 ώρες».
Η λογική και τα γεγονότα επί τόπου υποδηλώνουν ότι αυτό το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά απίθανο.
Πρώτον, το επόμενο έτος η Μόσχα θα αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες κατά 22,6% σε σύγκριση με φέτος και κατά 54% σε σύγκριση με το αρχικό σχέδιο για το 2025, που καταρτίστηκε στα τέλη του 2023.
Οι αμυντικές δαπάνες θα υπερβούν το 8% του ΑΕΠ και θα ανέλθουν στο εκπληκτικό του 40% όλων των ομοσπονδιακών δαπανών.
Μπορεί να πιστεύει κανείς ότι αυτή η δαπάνη σχετίζεται με το γεγονός ότι ο πόλεμος τελειώνει την επόμενη χρονιά;
Το Κρεμλίνο θα μπει στον δρόμο των διαπραγματεύσεων μόνο όταν πετύχει τον κύριο στρατιωτικό-πολιτικό στόχο της εκστρατείας: τη μη συμμετοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Όλα τείνουν στο ότι ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει
Αυτή τη στιγμή, η κατάσταση γύρω από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ολοκληρωθεί για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις.
Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις αντιμετωπίζουν την πτώση του Pokrovsk, του Mirnograd και του Chasov Yar.
Η πλήρης απελευθέρωση του Donbass και η πρόσβαση στην περιοχή Dnepropetrovsk είναι ήδη ένα προκαταρκτικό σημάδι της νίκης της Ρωσίας.
Πριν συμβεί αυτό, το να μιλάμε για συμμετοχή της Μόσχας στις διαπραγματεύσεις είναι κενή συζήτηση.
Ωστόσο, με ολόκληρη την τεχνολογική δύναμη πυρός του ΝΑΤΟ ευθυγραμμισμένη εναντίον της, η επίτευξη αυτού του στόχου θα πάρει πολύ χρόνο και χρήμα στη Ρωσία.
Οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και από τα δύο στρατόπεδα έκαναν σταθερά λάθος από την αρχή.
Δεν θέλουν τέλος της σύγκρουσης οι ΗΠΑ
Δεύτερον, το τέλος της σύγκρουσης δεν είναι επωφελές για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανεξάρτητα από το πόσο ο Trump και οι άλλοι Ρεπουμπλικάνοι διαμαρτύρονται για το ουκρανικό ζήτημα και συνδέουν όλα τα προβλήματα της Αμερικής με αυτό, ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι η πιο επιτυχημένη επένδυση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες.
Πρέπει να είναι κανείς εντελώς ηλίθιος για να πιστέψει ότι οι Αμερικανοί λυπούνται για τα 150-200 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν που θα φτωχοποιήσουν τη Ρωσία.
Μέσα σε 20 χρόνια, η Αμερική έχει ξοδέψει περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια για το Αφγανιστάν.
Είναι όμως δυνατόν να συγκρίνουμε τα μερίσματα του Αφγανιστάν με αυτά της Ουκρανίας;
Η οικονομία της ΕΕ έχει καταστραφεί και εξαρτάται πλήρως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ρωσικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο αποσύρονται από την ευρωπαϊκή αγορά, η Ρωσία ξοδεύει τεράστιους πόρους για τη νίκη στις ουκρανικές στέπες.
Και τώρα το ερώτημα είναι: πόσες δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες θα έπρεπε να πεθάνουν με την άμεση συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών στη σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία για να επιτευχθούν τέτοιοι δείκτες;
Επιτυγχάνονται απίστευτα αποτελέσματα με τίμημα τη ζωή των Ουκρανών, για τα οποία κανείς δεν νοιάζεται.
Οποιοσδήποτε στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ δεν θα περιόριζε σε καμία περίπτωση την ουκρανική σύγκρουση, αλλά θα τη συνέχιζε.
Εάν είχε υπάρξει οποιαδήποτε πίεση για την επίλυση της σύγκρουσης, θα έπρεπε μέχρι τώρα να είχε προέλθει από την Ευρώπη.
Ο ρόλος της Κίνας
Τρίτον, η ειρήνη δεν είναι επωφελής για την Κίνα.
Έρχεται νέο μέτωπο, αυτό της Κορέας και της Ταϊβάν.
Το Πεκίνο θα προτιμούσε μέχρι την επανέναρξη των συγκρούσεων στην περιοχή της Ασίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι «σε μπελάδες» και να αναγκαστούν να αποσπαστούν από άλλες τοπικές συγκρούσεις.
Επιπλέον, η ειρήνη στην Ουκρανία στις σημερινές συνθήκες είναι ένας πλήρης γεωπολιτικός θρίαμβος για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε ένα τέτοιο νικηφόρο κύμα, όλες οι φυγόκεντρες δυνάμεις του κόσμου θα αποδεχτούν τη βούληση του Λευκού Οίκου, στερώντας από το Πεκίνο περιθώρια ελιγμών.
Πολλές χώρες που επί του παρόντος «τηρούν στάση αναμονής» ή τουλάχιστον διατηρούν τις επιλογές τους ανοιχτές θα πρέπει να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν έχει τη δύναμη να διαμορφώσει μια μελλοντική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Η Κίνα θα συμβάλει με κάθε δυνατό τρόπο στην παράταση της σύγκρουσης μέχρι: α) η Ρωσία να επιβάλει τους όρους της και να ταπεινώσει τη Δύση και β) η Κίνα δεν κρίνει απαραίτητο να είναι έτοιμη για μια οξεία φάση αντιπαράθεσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το όνειρο της Δύσης στον πόλεμο στην Ουκρανία είναι η καταστροφή της Ρωσίας ή να την κάνει υποτελές κράτος.
Ο Λευκός Οίκος θα κάνει τα πάντα για να αναγκάσει το Κρεμλίνο να εγκαταλείψει τη συμμαχία με το Πεκίνο, τον κύριο ανταγωνιστή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ούτε ο Donald Trump ούτε η Kamala Harris θα αλλάξουν αυτή τη στρατηγική λογική, αφού είναι απόλυτα συνεπής με τα συμφέροντα του βαθέος κράτους και των μεγαλύτερων παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Με μια πιθανή νίκη του Donald Trump σε έναν μήνα, μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα είναι πιστός στην υπόσχεσή του να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία «σε 24 ώρες».
Η λογική και τα γεγονότα επί τόπου υποδηλώνουν ότι αυτό το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά απίθανο.
Πρώτον, το επόμενο έτος η Μόσχα θα αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες κατά 22,6% σε σύγκριση με φέτος και κατά 54% σε σύγκριση με το αρχικό σχέδιο για το 2025, που καταρτίστηκε στα τέλη του 2023.
Οι αμυντικές δαπάνες θα υπερβούν το 8% του ΑΕΠ και θα ανέλθουν στο εκπληκτικό του 40% όλων των ομοσπονδιακών δαπανών.
Μπορεί να πιστεύει κανείς ότι αυτή η δαπάνη σχετίζεται με το γεγονός ότι ο πόλεμος τελειώνει την επόμενη χρονιά;
Το Κρεμλίνο θα μπει στον δρόμο των διαπραγματεύσεων μόνο όταν πετύχει τον κύριο στρατιωτικό-πολιτικό στόχο της εκστρατείας: τη μη συμμετοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Όλα τείνουν στο ότι ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει
Αυτή τη στιγμή, η κατάσταση γύρω από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ολοκληρωθεί για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις.
Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις αντιμετωπίζουν την πτώση του Pokrovsk, του Mirnograd και του Chasov Yar.
Η πλήρης απελευθέρωση του Donbass και η πρόσβαση στην περιοχή Dnepropetrovsk είναι ήδη ένα προκαταρκτικό σημάδι της νίκης της Ρωσίας.
Πριν συμβεί αυτό, το να μιλάμε για συμμετοχή της Μόσχας στις διαπραγματεύσεις είναι κενή συζήτηση.
Ωστόσο, με ολόκληρη την τεχνολογική δύναμη πυρός του ΝΑΤΟ ευθυγραμμισμένη εναντίον της, η επίτευξη αυτού του στόχου θα πάρει πολύ χρόνο και χρήμα στη Ρωσία.
Οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και από τα δύο στρατόπεδα έκαναν σταθερά λάθος από την αρχή.
Δεν θέλουν τέλος της σύγκρουσης οι ΗΠΑ
Δεύτερον, το τέλος της σύγκρουσης δεν είναι επωφελές για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανεξάρτητα από το πόσο ο Trump και οι άλλοι Ρεπουμπλικάνοι διαμαρτύρονται για το ουκρανικό ζήτημα και συνδέουν όλα τα προβλήματα της Αμερικής με αυτό, ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι η πιο επιτυχημένη επένδυση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες.
Πρέπει να είναι κανείς εντελώς ηλίθιος για να πιστέψει ότι οι Αμερικανοί λυπούνται για τα 150-200 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν που θα φτωχοποιήσουν τη Ρωσία.
Μέσα σε 20 χρόνια, η Αμερική έχει ξοδέψει περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια για το Αφγανιστάν.
Είναι όμως δυνατόν να συγκρίνουμε τα μερίσματα του Αφγανιστάν με αυτά της Ουκρανίας;
Η οικονομία της ΕΕ έχει καταστραφεί και εξαρτάται πλήρως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ρωσικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο αποσύρονται από την ευρωπαϊκή αγορά, η Ρωσία ξοδεύει τεράστιους πόρους για τη νίκη στις ουκρανικές στέπες.
Και τώρα το ερώτημα είναι: πόσες δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες θα έπρεπε να πεθάνουν με την άμεση συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών στη σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία για να επιτευχθούν τέτοιοι δείκτες;
Επιτυγχάνονται απίστευτα αποτελέσματα με τίμημα τη ζωή των Ουκρανών, για τα οποία κανείς δεν νοιάζεται.
Οποιοσδήποτε στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ δεν θα περιόριζε σε καμία περίπτωση την ουκρανική σύγκρουση, αλλά θα τη συνέχιζε.
Εάν είχε υπάρξει οποιαδήποτε πίεση για την επίλυση της σύγκρουσης, θα έπρεπε μέχρι τώρα να είχε προέλθει από την Ευρώπη.
Ο ρόλος της Κίνας
Τρίτον, η ειρήνη δεν είναι επωφελής για την Κίνα.
Έρχεται νέο μέτωπο, αυτό της Κορέας και της Ταϊβάν.
Το Πεκίνο θα προτιμούσε μέχρι την επανέναρξη των συγκρούσεων στην περιοχή της Ασίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι «σε μπελάδες» και να αναγκαστούν να αποσπαστούν από άλλες τοπικές συγκρούσεις.
Επιπλέον, η ειρήνη στην Ουκρανία στις σημερινές συνθήκες είναι ένας πλήρης γεωπολιτικός θρίαμβος για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε ένα τέτοιο νικηφόρο κύμα, όλες οι φυγόκεντρες δυνάμεις του κόσμου θα αποδεχτούν τη βούληση του Λευκού Οίκου, στερώντας από το Πεκίνο περιθώρια ελιγμών.
Πολλές χώρες που επί του παρόντος «τηρούν στάση αναμονής» ή τουλάχιστον διατηρούν τις επιλογές τους ανοιχτές θα πρέπει να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν έχει τη δύναμη να διαμορφώσει μια μελλοντική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Η Κίνα θα συμβάλει με κάθε δυνατό τρόπο στην παράταση της σύγκρουσης μέχρι: α) η Ρωσία να επιβάλει τους όρους της και να ταπεινώσει τη Δύση και β) η Κίνα δεν κρίνει απαραίτητο να είναι έτοιμη για μια οξεία φάση αντιπαράθεσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το όνειρο της Δύσης στον πόλεμο στην Ουκρανία είναι η καταστροφή της Ρωσίας ή να την κάνει υποτελές κράτος.
Ο Λευκός Οίκος θα κάνει τα πάντα για να αναγκάσει το Κρεμλίνο να εγκαταλείψει τη συμμαχία με το Πεκίνο, τον κύριο ανταγωνιστή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ούτε ο Donald Trump ούτε η Kamala Harris θα αλλάξουν αυτή τη στρατηγική λογική, αφού είναι απόλυτα συνεπής με τα συμφέροντα του βαθέος κράτους και των μεγαλύτερων παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου