Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Το ότι ο «σκακιστής» Κυριάκος δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τη Χιμάρα, την εκλογική νοθεία, τις ελληνικές περιουσίες που υφαρπάζονται και γενικότερα τον στραγγαλισμό της Βορειοηπειρωτικής ομογένειας, νομίζω το αντιληφθήκατε.
Εχετε ξαναδεί στα αλήθεια κυρίαρχο κράτος να αντιδρά σε κακομεταχείριση ομοεθνών από ξένη κυβέρνηση μέσω διαρροών …«διπλωματικών πηγών»; Εχετε ξανακούσει υπουργείο Εξωτερικών ανεξάρτητης χώρας να …ντρέπεται να υπογράψει δήλωση με το όνομα του;
Ε, τα είδαμε κι αυτά. Μόνο που απ΄ότι φαίνεται τα μπλεξίματα με την Αλβανία δεν έχουν τελειώσει και στο τέλος θα κινδυνεύουμε να γίνουμε περίγελως και των Τσάμηδων. Ή εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι τους και ορέγονται…τσιφλίκια στη Θεσπρωτία.Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ιδανικά ο «γράντ μέτρ» της …soft διπλωματίας θα ήθελε το πρόβλημα με την Χιμάρα να μην υφίσταται. Να είχε εκλείψει ως δια μαγείας όπως τείνει να συμβεί με την μειονότητα προκειμένου να μπορεί να συνεχίζει απρόσκοπτος τα σαλιαρίσματα με τον Ράμα και να ευλογεί την «ευρωπαική προοπτική» της Αλβανίας.
Σας βεβαιώνω ότι υπό άλλες συνθήκες ο Μητσοτάκης ούτε καλημέρα δεν θα έλεγε στον δύστυχο τον Φρέντι. Η ξαφνική αγάπη και το ενδιαφέρον ήταν μία καθαρά ψηφοθηρική επινόηση, ένας ελιγμός του ποδαριού για να προσθέσει μια-δυό πολυπόθητες μονάδες στο αξιοθρήνητο εκλογικό του αποτέλεσμα πείθοντας κάποιους αφελείς ότι η Νέα Δημοκρατία διαθέτει πατριωτικά ανακλαστικά.
Πρώτος βεβαίως όφειλε να το έχει καταλάβει ο ίδιος ο Μπελέρης που έγινε αντικείμενο στυγνής μικροκομματικής εκμετάλλευσης. Αλλά ο άνθρωπος ζούσε την περιπέτεια του και έβλεπε αποκούμπι ακόμη και στον Παπασταύρου που τον επισκεπτόταν στο κελί του, υποσχόμενος ότι σήμερα-αύριο τον απελευθερώνουν οι Αλβανοί χάρις στις πιέσεις του «Μεγάλου».
Ο «Μεγάλος» βέβαια, το μόνο που κοίταζε εκείνες τις μέρες ήταν να ξεγελάσει κανένα ψηφοφόρο και ο πολυμήχανος Παπασταύρου που είναι εξαιρετικός ντιλαδόρος σε άλλους τομείς, αλλά δεν διακρίνεται για τις μεσολαβητικές του ικανότητες ούτε στο εξωτερικό, ούτε στο εσωτερικό αν κρίνουμε από τις αποτυχημένες εισπηδήσεις σε πάρτυ ολιγαρχών, φόρτωνε με την σειρά του τον Μπελέρη με παραμύθια.
Όλα αυτά βεβαίως έχουν μάλλον ακαδημαϊκή σημασία δεδομένου ότι το μείζον εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου(και όχι μόνο της Χιμάρας) πουλήθηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις της δεκαετίας του ΄90, όταν απαγορεύτηκε στην «Ομόνοια» να λειτουργεί ως πολιτικό κόμμα και οι ελληνικής καταγωγής υποψήφιοι εντάχθηκαν με τις ευλογίες του επίσημου ελληνικού κράτους στα μεγάλα αλβανικά κόμματα.
Δεν περίμενε κανείς από τον σημερινό Μητσοτάκη που υποκλίνεται αδιακρίτως σε οποιονδήποτε εχθρό της χώρας και κλείνει το μάτι στην διεθνή αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου να παλέψει για το ζήτημα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Το πρόβλημα είναι όμως ότι παρότι οι Βορειοηπειρώτες εγκαταλείφθηκαν στη τύχη τους και στις ορέξεις του Ράμα κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπλεγμένοι με τους Αλβανούς να ζητούν τα ρέστα για τους…Τσάμηδες.Μου το επισήμανε προ εβδομάδων ένας καλός συνάδελφος που όμως έχει την κακή συνήθεια να λέει τα πράγματα με το όνομα τους και αυτό του έχει στοιχίσει ακριβά.
Πρώτος σε σταυρούς βουλευτής της «Ομόνοιας» το 1991, όταν η οργάνωση κατάφερε τον άθλο ανάδειξης πέντε εκπροσώπων στο αλβανικό κοινοβούλιο, εξαιρετικός δημοσιογράφος και πανεπιστημιακός ο Παναγιώτης Μπάρκας τιμωρήθηκε με διωγμούς από το καθεστώς Μπερίσα και εγκαταλελειμμένος από την Ελλάδα κατάντησε να επιβιώνει ταξιτζής στο Αργυρόκαστρο.
Ανθρωπος που γνωρίζει σε βάθος τις ιδιαιτερότητες της αλβανικής πολιτικής σκηνής και έχει παλέψει για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού λαού, αντί να προσφέρει τις γνώσεις του ως εμπειρογνώμονας του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, ανταμείφθηκε τελικά με ένα ξεροκόμματο ως ανταποκριτής ελληνικών μέσων ενημέρωσης και εσχάτως πλήρωσε την «αθυροστομία» του με μια πανηγυρική απόλυση από το (κρατικό) Αθηναικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Επειτα από 27 χρόνια!
Ο ίδιος αποφεύγει να μιλάει για αυτό το ζήτημα, αλλά μπορώ με σιγουριά να σας μεταφέρω, ότι αιτία της απόλυσης ήταν η κάλυψη του θέματος Μπελέρη.
Ο Μπάρκας που γνωρίζει τους Αλβανούς κι απ΄τη καλή κι απ΄την ανάποδη αρνήθηκε να συμμεριστεί την «αισιοδοξία» για άμεση αποφυλάκιση του σημερινού ευρωβουλευτή, κυρίως όμως απέφυγε να εκθειάσει τις διπλωματικές ικανότητες του Παπασταύρου που στα ελληνικά φιλοκυβερνητικά μέσα εμφανιζόταν ως…ο μικρός Ελληνας Κίσσιγκερ!Ο έμπειρος Βορειοηπειρώτης δημοσιογράφος έβλεπε το φιάσκο να έρχεται και αρνήθηκε να γίνει όργανο της προπαγάνδας Μητσοτάκη περί δήθεν «σκακιστικών χειρισμών» που θα βραχυκυκλώσουν τον Ράμα.
Στο τέλος ο Ράμα βραχυκύκλωσε πανηγυρικά την Αθήνα και ο Μπάρκας, ένας μονοκόμματος άνθρωπος που δεν έμαθε ποτέ να «γλείφει», πλήρωσε την άρνηση του να γίνει φερέφωνο ψεύτικων προσδοκιών.
Πριν μερικές εβδομάδες μου επέστησε την προσοχή σε μία είδηση που πέρασε στα ψιλά των ελληνικών μέσων ενημέρωσης. Το αλβανικό κόμμα των Τσάμηδων κατέθεσε στην βουλή ψήφισμα για επικύρωση της άρση του εμπολέμου που βλακωδώς, για να μην πω υπόπτως, αποφάσισε η δεύτερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1987, αλλά δεν τόλμησε ποτέ να φέρει προς ψήφιση στην ελληνική βουλή.
Η εισήγηση που πολύ πονηρά καλεί την ελληνική βουλή να «συνεργασθεί» με την σύσταση μικτής επιτροπής για να αρθεί η εκκρεμότητα εγκρίθηκε πανηγυρικά από πλειοψηφία Αλβανών βουλευτών και είναι βέβαιον ότι θα αποτελέσει διαπραγματευτικό εργαλείο πίεσης της Αλβανίας στην ενταξιακή της πορεία, καθώς θα ισχυρίζεται ότι μεταξύ υποψήφιων προς ένταξη χωρών και μελών δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοια κατάλοιπα του παρελθόντος.
Αντί λοιπόν να θέτουμε εμείς προαπαιτούμενα για τα δικαιώματα της μειονότητας, έφτασαν να θέτουν οι Αλβανοί, αφού το ψήφισμα ζητά από το αλβανικό υπουργείο εξωτερικών να εγείρει το ζήτημα στο ΝΑΤΟ, την Ευρωπαική Ενωση και άλλους διεθνείς οργανισμούς και να αποτελέσει ένα είδος όρου για την βελτίωση των σχέσεων με την Ελλάδα!
Δυστυχώς αυτό το «κατάλοιπο» στο οποίο αναφέρονται οι Αλβανοί έχει αμφίδρομες συνέπειες και με το θράσος που διαθέτουν εύκολα μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για να εγείρουν αξιώσεις τις οποίες εμείς δεν προβάλουμε ούτε στους απογόνους των Γερμανών ολετήρων της Κατοχής.Τα Τίρανα δηλαδή μπορεί να θέσουν επισήμως πλέον στο διεθνές πεδίο ζήτημα επιστροφής περιουσιών των Τσάμηδων κι εδώ ισχύει το εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι!
Η…soft κυβέρνηση Μητσοτάκη αντί να αντιδράσει άμεσα με διάβημα έκανε συνήθως ότι δεν είδε-δεν άκουσε, πλην όμως το θέμα έτσι όπως ετέθη είναι ανοιχτό και θα το βρούμε μπροστά μας.
Είναι δε αμφίβολο αν το υπουργείο εξωτερικών επεξεργάζεται απάντηση σε αυτή την εξωφρενική απαίτηση και προσέξτε: αν ποτέ έρθει στην ελληνική βουλή με τον «ευέλικτο» Τασούλα πρόεδρο και το αξιοθρήνητο πολιτικό προσωπικό που διαθέτει μπορεί και να περάσει ως διορθωτική κίνηση απέναντι στον «αναχρονισμό» του εμπολέμου.
Την ίδια ώρα βεβαίως που η Ελλάδα κάνει τα στραβά μάτια στο τουρκικό casus belli και «εμβαθύνει» τις φιλικές σχέσεις με τους εξ Ανατολών γείτονες. Είναι τέτοια η σχιζοφρενική ανακολουθία της ελληνικής διπλωματίας που δικαίως επιτρέπει και στους Αλβανούς να μας γλεντάνε…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου