Η ακροβασία της Τουρκίας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/5b/5b5e87fa37bb4ddf9b444c15b3537167.Jpeg?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br />Του <b>Dimitar Bechev</b><br />Ένα ερώτημα απασχολεί τους Τούρκους σχολιαστές από τον Ιανουάριο: γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος Joe Biden δεν έχει μιλήσει στον Τούρκο ομόλογο του Erdogan. Όλοι οι κρίσιμοι ηγέτες παγκοσμίως είχαν τηλεφωνική επικοινωνία με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο -συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου Vladimir putin- αλλά όχι ο τούρκος πρόεδρος. Ο Erdogan πρέπει να περιμένει μέχρι τις 22 Απριλίου για να μιλήσει με τον biden, όταν πρόκειται να παρευρεθεί σε μια σύνοδο κορυφής μεσω βιντεο για το κλίμα, που διοργανώνει ο Λευκός Οίκος. Ακόμη και έτσι, μια πολυμερής συγκέντρωση δεν είναι το ίδιο με τηλεφωνικό τετ α τετ.<br /><br />Η αδιαφορία του biden έρχεται σε αντίθεσ με τη σχέσ που απολάμβανε ο προκάτοχος του Trump με τον ισχυρό άνδρα της Τουρκίας, και επίσης με τις μεγάλες προσπάθειες που έχει καταβάλει η ευρωπαϊκή ηγεσία για να δεσμεύσει την άγκυρα. Η πρόσφατη επίσκεψη στην Τουρκία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel και της επικεφαλής της Κομισιόν Ursula von der Leyen, είναι ακόμη φρέσκα στη μνήμη όλων.<br /><br />Ένας λόγος για τον οποίο ο Biden θέλει να αγνοήσει τον Erdogan, είναι ασφαλώς ιδεολογικός. Έχοντας αποκαλέσει τον πρόεδρο της Τουρκίας απολυταρχικό ηγέτη στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θέλει να υπάρξει μια σαφή διάκριση με την τάση της κυβέρνησης Trump να συμμαχεί με ανελεύθερους ηγέτες ανά τον κόσμο. Ο Biden θα ήθελε να δει τις ΗΠΑ να ανακτούν την ηθική τους. Ως εκ τούτου, αυξάνει την ένταση απέναντι σε προσωπικότητες όπως ο Mohammed bin Salman της Σαουδικής Αραβίας (κάτι με το οποίο παρεμπιπτόντως η Τουρκία δεν έχει κανένα πρόβλημα).<br /><br />Αλλά αυτό δεν είναι όλη η ιστορία. Στην ουσία, οι ΗΠΑ δίνουν στην Τουρκία μια γεύση του δικού τους φαρμάκου. Υπό τη διοίκηση Erdogan, η σχέση μεταξύ των δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ έχει υποβαθμιστεί σε μια συναλλαγή διευκόλυνσης. Η Τουρκία κάλεσε σε δύο καρέκλες, κάνοντας γεωπολιτικές business με τη Ρωσία και καλώντας τις ΗΠΑ κατά περίπτωση, όταν τυχαίνει να συγκλίνουν τα συμφέροντα. Με τον Trump στην εξουσία, ο Erdogan κατόρθωσε να αποφύγει μεγάλες κυρώσεις για την εξαγορά των ρωσικών S-400.<br /><br />Τώρα η ομάδα του Biden αλλάζει τα πράγματα, εφαρμόζοντας τη δική της εκδοχή της συναλλαγής. Η Αμερική θα επικοινωνήσει με την Τουρκία όταν παραστεί ανάγκη. Από τη στιγμή που επί του παρόντος η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν θέτει προτεραιότητα είτε τη Μέση Ανατολή είτε τη μαύρη Θάλασσα, οι υπηρεσίες του Erdogan δεν χρειάζονται. Ας ασχοληθούν οι Ευρωπαίοι με την Τουρκία, με την προς ανανέωση συμφωνία του 2016 για το προσφυγικό και τα προβλήματα που δημιουργούνται στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι ΗΠΑ έχουν άλλα πράγματα να ασχοληθούν.<br /><br />Αντιμέτωπη με αυτή την αλλαγή, η Άγκυρα έχει παίξει το χαρτί της Ρωσίας. Η Τουρκία, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση της, είναι το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που έχει αποδειχθεί πρόθυμο και ικανό ένα ελέγξει τον επεκτατισμό του Κρεμλίνου. Σε όλη τη διάρκεια του 2020, τα τουρκικά drones επέφεραν ισχυρές απώλειες στα ρωσικά proxies στη Συρία και στη Λιβύη -το καθεστώς του Bashar al-Assad και τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης του Στρατηγού Khalifa Haftaar- καταστρέφοντας μεγάλο αριθμό αντίστοιχων ρωσικών. Ήταν η ίδια ιστορία στο Ναγκόρνο-Καραμπαχ, όπου η Τουρκία χρησιμοποίησε στις προσφάτως αποκτηθείσες ικανότητες να εισέρχεται εκεί που η Μόσχα παρουσιάζει ως προνομιακή σφαίρα επιρροής της.<br /><br />Η Άγκυρα γίνεται όλο και πιο τολμηρή παρουσιάζοντας τις στενές της σχέσεις με το Κιέβο επίσης. Το ταξίδι του Ουκρανού προέδρου Zelensky στην Τουρκία τον Οκτώβριο του 2020, οδήγησε σε μια κοινή έκκληση για "να σταματήσει η κατάληψη της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαία και της πόλης της Σεβαστούπολης, καθώς και την αποκατάσταση του ελέγχου της Ουκρανίας σε συγκεκριμένα τμήματα των περιοχών Ντόνετσκ και Λουκάνσκ”. Το Κιέβο επίσης υπέγραψε σύμβαση για την εξαγορά έξι τουρκικών drones Bayraktar TB2, και οι συζητήσεις για κοινή αμυντική παραγωγή είναι ακόμη σε εξέλιξη. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής με τον Erdogan στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Απριλίου, που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την κοινή συνεδρίαση των δύο κυβερνήσεων, ο Zelensky ανέφερε το θέμα της συγκέντρωσης ρωσικού στρατού στα σύνορα. Βαν και ο Τούρκος πρόεδρος μίλησε συμφιλιωτικά και κάλεσε σε αποκλιμάκωση, εξέφρασε επίσης στήριξη προς την Ουκρανία. Την προηγούμενη ημέρα, είχε ανακοινωθεί ότι 20 αμερικανικά θωρηκτά πλοία θα διέσχιζαν τη Μαύρη Θάλασσα μέσω του Βόσπορου.<br /><br />Παλαιότερα, οι Τούρκοι φορείς χάραξης πολιτικής διαμαρτυρόταν ότι η απουσία δέσμευσης από τις ΗΠΑ, άφηνε τη χώρα τους ευάλωτη στη Ρωσία, και ως εκ τούτου δεν είχαν επιλογή από το να διευκολύνουν τον πανίσχυρο βόρειο γείτονα τους. Τώρα η ρητορική έχει αλλάξει. Η Τουρκία κάνει τη βαριά δουλειά για λογαριασμό της Δύσης, μιλώντας με τους Ρώσους, αλλά επίσης από μια θέση ισχύος.<br /><br />Αν και αυτό το επιχείρημα έχει κάποιους υποστηρικτές στις Βρυξέλλες, δεν απηχεί στα αλήθεια τις προθέσεις της κυβέρνησης Biden και η Ουάσιγκτον δεν είναι προετοιμασμένη να κάνει χάρη στην Άγκυρα. Τον Φεβρουάριο, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας πρότεινε μια "λύση-πακέτο” για το θέμα των S-400 και της αμερικανικής ευθυγράμμισης με την PYD στη Σύρια, τον στρατιωτικό βραχίονα ενός πολιτικού κόμματος που θεωρείται στην Άγκυρα ως παρακλάδι του εκτός νόμου ΡΚΚ. Έλαβε μια ευγενική απόρριψη. Οι ΗΠΑ εμμένουν στις θέσεις τους και απαιτούν η Τουρκία να εγκαταλείψει τους ρωσικούς πυραύλους. Όπως το έθεσε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Antony Blinken, στην ακρόασή του στη Γερουσία, "η ιδέα ότι ένας στρατηγικός -αποκαλούμενος ως τέτοιος- εταίρος μας θα ευθυγραμμιζόταν με έναν από τους μεγαλύτερους στρατηγικούς μας ανταγωνιστές στη Ρωσία, δεν είναι αποδεκτή”. Η Ουάσιγκτον προβαίνει επίσης σε περαιτέρω κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας βάσει του νόμου Countering America’s Adversaries Through Sanctions, εκτός από εκείνες που επιβλήθηκαν στο τέλος της θητείας του Trump για την αγορά των S-400.<br /><br />Χωρίς ένα reset με τις ΗΠΑ στον ορίζοντα, ο Erdogan δεν έχει επιλογή από το να παραμείνει κοντά στη Ρωσία. Για αυτό το Κρελίνο δεν αντιδρά υπερβολικά στις λοξοδρομήσεις της Τουρκίας προς τη Δύση ή στις εισβολές της στον μετά-σοβιετικό χώρο. Παρά τις νίκες που πέτυχε η Άγκυρα έναντι της Μόσχας το 2020, παραμένει το πιο αδύναμο μέρος στον ανταγωνισμό που έχουν αναπτύξει οι δύο τους κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Η Ρωσία διατηρεί τη στρατηγική μόχλευση, ιδιαίτερα στη Σύρια, όπου εκατομμύρια πιθανοί πρόσφυγες ζουν δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία. Ο Erdogan είναι απίθανο να πάρει ρίσκο αντίστοιχο με αυτό που πήρε στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, με κίνδυνο να ανταγωνιστεί τη Μόσχα. Αυτό ήταν ένα από τα βασικά που εξήχθησαν από τη συνάντηση Κορυφής με τον zelensky. Αντιθέτως, θα πιέσει με μια εξωτερική πολιτική εξισορρόπησης πολλών παραγόντων, μεταξύ της Δύσης, της Ρωσίας και -όλο και περισσότερο- της Κίνας (εξ ου και η ήπια απάντηση της Τουρκίας στη θλιβερή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ουιγούροι και άλλες τουρκικές ομάδες στην κινεζική περιοχή Xinjiang). Αυτή είναι μια κατάσταση που βολεύει απόλυτα τη ρωσική ηγεσία.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ακροβασία της Τουρκίας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας

Του Dimitar Bechev Ένα ερώτημα απασχολεί τους Τούρκους σχολιαστές από τον Ιανουάριο: γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος Joe Biden δεν έχει μιλήσει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 δεν έπεσε από τον ουρανό

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/04/papadopoulos-tom-papas-slpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Μπαρμπαρούσης Γιάννος</b><br />Πενήντα τέσσερα χρόνια έχουν παρέλθει από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και η διαύγαση των δεδομένων που οδήγησαν στην επιβολή της δικτατορία εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο. Αυτό δεν εκπλήσσει. Εντυπωσιάζουν όμως με την ευήθειά τους ορισμένες απόπειρες ερμηνείας από ασκέπτως ληρούντες και ασχάλλοντες. Για την χούντα δεν ευθύνεται ο ανώριμος ελληνικός λαός, αιώνια ευεπίφορος στην ανευθυνότητα και τον λαϊκισμό, όπως με τρόπο χαμαίζηλο διατείνονται ένιοι.<br /><br />Και ο Γιώργος Παπαδόπουλος δεν μας ήλθε ένα πρωινό του Απρίλη, λόγω αποτυχίας των ιθυνουσών σφαιρών της Πολιτείας. Αυτός και η ΕΕΝΑ (έτσι λεγόταν η συνωμοτική οργάνωσή του) δεν έκαναν κάποια “αεροπειρατεία” στον κρατικό μηχανισμό, αλλά συνιστούσαν στρατηγική εφεδρεία μιας ευρύτερης δομής εξουσίας, κάτοπτρο στο καλειδοσκόπιο του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Η 21η Απριλίου, λοιπόν, δεν υπήρξε μια αποτυχία του μετεμφυλιακού συστήματος, αλλά το ακριβώς αντίθετο: μία περίσταση όπου οι ασφαλιστικές δικλείδες λειτούργησαν, καθώς είχαν την γνώσιν οι φύλακες. Μετά το στρατιωτικό τέλος του Εμφυλίου, η Ελλάδα βρέθηκε σε θέση ασύμμετρου εταίρου με τις ΗΠΑ. Σε αυτήν την συνθήκη, όλα υποτάσσονταν στον Ψυχρό Πόλεμο. Αυτό, βέβαια, δεν ίσχυε μόνο για την Ελλάδα (κατατοπιστικό το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας). Οι κυριότερες μεσομακροπρόθεσμες στοχεύσεις των ΗΠΑ ήταν:<div><ul style="text-align: left;"><li>Πολιτική σταθερότητα που θα εγγυάτο την οικονομική ανάπτυξη και, επέκεινα, την μείωση της θελκτικότητας των κομμουνιστικών ιδεών.</li><li>Μετατροπή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (βασικά, του Στρατού Ξηράς) σε ένα ουσιαστικά αστυνομικό σώμα εσωτερικής ασφάλειας με ξεκάθαρη την προοπτική επέμβασης στο εσωτερικό πολιτικό παίγνιο (όπως και έγινε το 1961).</li><li>Διευθέτηση του ζέοντος Κυπριακού ζητήματος, που έφερνε την Ελλάδα αντιμέτωπη με δύο εταίρους της του ΝΑΤΟ, κατά τρόπο που θα ελαχιστοποιούσε τις ζημίες στην συνοχή της Ατλαντικής Συμμαχίας σε μία γεωπολιτική ζώνη υψίστης σημασίας.</li></ul>Αναντιστοιχία επιδιώξεων<br /><br />Παρέλκει η επισήμανση ότι υφίστατο κραυγαλέα αναντιστοιχία ανάμεσα στις επιθυμίες Αθήνας και Ουάσιγκτον, ειδικά στο τελευταίο ζήτημα. Κι αυτό δεν αφορούσε μόνο την Αριστερά και το Κέντρο, αλλά και την Δεξιά. Έγραφε η “Καθημερινή” στις 22 Σεπτεμβρίου 1955, μετά το πογκρόμ στην Πόλη. Τότε το Κυπριακό βρισκόταν σε κρίσιμη φάση, με την απόρριψη του ελληνικού αιτήματος περί εγγραφής του στην ημερήσια διάταξη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ: «Γνωρίζομεν, τι αξιοί την ώραν αυτήν ο λαός, από της μιας άκρης της χώρας, μέχρι της άλλης: ΑΠΟΧΩΡΗΣΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ, καταγγελίαν ρητήν και απερίφραστον της Ελληνοτουρκικής Συμμαχίας, καταγγελίαν ουρανομήκη της προδοσίας των Συμμάχων απέναντι των ιερωτέρων δικαίων του Ελληνισμού».<br /><br />Εάν αυτά συνέβαιναν στα επιτηρούμενα γκρίζα χρόνια της σιωπηλής γενιάς, τότε δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να μορφώσει κανείς γνώμη για όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν. Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου μπορεί να αποτελούσαν εθνική ταπείνωση για τον Ελληνισμό, αλλά υπό το πρίσμα της αμερικανικής υψηλής στρατηγικής συνιστούσαν μία «imaginative and courageous act of statesmanship», κατά τον πρόεδρο Αϊζενχάουερ.<br /><br />Από το 1961, η κρίση νομιμοποίησης του μετεμφυλιακού garrison state είναι πασίδηλη. Μετά την Ζυρίχη, καθίσταται δυσχερής ο αυτοχαρακτηρισμός “εθνικόφρων παράταξις”. Η Ιστορία επιταχύνει: εκλογές βίας και νοθείας, Ανένδοτος, δολοφονία Λαμπράκη, άνοδος του Κέντρου. Το ρήγμα στο διακομματικό και υπερκομματικό στρατόπεδο των νικητών του Εμφυλίου έχει συντελεστεί.<br /><br />Εδώ εμφανίζεται ο Ανδρέας Παπανδρέου. Tabula rasa, χωρίς καμία εμπλοκή στα συνταρακτικά γεγονότα της 15ετίας 1949-64, θα γίνει ο εκφραστής ενός νέου ριζοσπαστισμού, χωρίς, όμως, να ομιλεί για σοσιαλισμό, έξοδο από το ΝΑΤΟ, ή αλλαγή πολιτεύματος. Ο Ανδρέας της τριετίας 1964-67 (κρίσιμη a fortiori για την κατανόησή του, παρά την άστοχη επιμονή της ελληνόφωνης πολιτικής επιστήμης στην επταετία 1974-81) κάνει λόγο για “προοδευτικό εθνικισμό”. Δεν κηρύττει την αποχώρηση από την Δύση, αλλά την ανασημασιοδότηση των σχέσεων με αυτή. Επικαλείται τόσο τον Ελευθέριο Βενιζέλο όσο και τον Ίωνα Δραγούμη, ενώ διεκδικεί και την “πραγματική εθνικοφροσύνη”.</div><div><br />Από μηχανής θεός<br /><br />Οι ΗΠΑ διεύγασαν τις τιτοϊκές ατραπούς όπου κατέληγε ο “προοδευτικός εθνικισμός”. Ο απαιτητικός σύμμαχος, αριστερός ή δεξιός, που εμμένει στην πρόταξη των δικών του εθνικών προτεραιοτήτων, αποτελεί εφιάλτη για τον σχεδιαστή υπερεθνικής στρατηγικής. Τοσούτω μάλλον εάν διεκδικεί με αξιώσεις την κατίσχυση στα στεγανά του κράτους (ΑΣΠΙΔΑ) και αρνείται να “κλείσει” το Κυπριακό με εκπτώσεις προς την Τουρκία.<br /><br />Ερχόμαστε στους συνωμότες. Δεν ήταν καθόλου άγνωστοι. Η ομάδα του Παπαδόπουλου υπέστη επιχειρησιακή εξάρθρωση δύο φορές: το 1956-57 από τον αρχηγό ΓΕΣ Νικολόπουλο και το 1964 από την ΚΥΠ του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο ίδιος ο μετέπειτα προφητάναξ των Απριλιανών θα μετατεθεί δυσμενώς στο Κιλκίς την πρώτη φορά, στον Έβρο την δεύτερη. Και το 1965 θα διωχθεί κακουργηματικά για τον (κεντρικότατο) ρόλο του στο σχέδιο “Περικλής”.<br /><br />Ποιος τους διέσωσε, ως από μηχανής θεός; Μα, η λογική του συστήματος. Ο πυρήνας του ζητήματος είναι ότι, τελικά, η 15η Ιουλίου υπήρξε σπουδαιότερη τομή της 21ης Απριλίου, η οποία επακολούθησε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αν το 1957 τα Ανάκτορα και η JUSMAGG έπαιξαν τον ρόλο του σωτήρα, το 1965-66 το ίδιο καθήκον εναποτέθηκε στους Αποστάτες.<br /><br />Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Κωστόπουλος μέσα στο 1966 επαναφέρει όλη την ΕΕΝΑ στην Αττική και ο Αρχηγός ΓΕΣ Σπαντιδάκης αναθέτει, τον Νοέμβριο του 1966, στον ίδιο τον Παπαδόπουλο, υποδιευθυντή πια στο 3ο Γραφείο (Επιχειρήσεων) του ΓΕΣ τον επιτελικό σχεδιασμό για την στρατιωτική εκτροπή που κυοφορείται. Πρόκειται για μια παραλλαγή του Σχεδίου “Προμηθεύς”, με την κωδική ονομασία “Ιέραξ ΙΙ”. Την ίδια εποχή ο Παττακός αναλαμβάνει το Συγκρότημα Τεθωρακισμένων, ο Μακαρέζος τον Α’ Κλάδο της ΚΥΠ, ο Ρουφογάλης το Γραφείο Ασφαλείας της ΚΥΠ κ.ο.κ. Ο Σπαντιδάκης προετοίμαζε την εκτροπή για λογαριασμό της κορυφής του πολιτεύματος. Ο Παπαδόπουλος, ευφυέστερος, τον πρόλαβε.</div><div><br />Η οικονομική πλευρά<br /><br />Τέλος, δεν πρέπει να λησμονείται η οικονομική πλευρά. Ο βασικός χορηγός της Αποστασίας Τομ Πάππας, με την γιγαντιαία επένδυση του συγκροτήματος διυλιστηρίων Esso Pappas (βαθύτατα πολιτικού χαρακτήρα, παραπληρωματική της ψυχροπολεμικής υψηλής στρατηγικής) άλλαξε την όψη της Βόρειας Ελλάδας. H κυβέρνηση Παπανδρέου, το 1964, θα επιτύχει την ελάττωση της αρχικής λεόντειου σύμβασης του 1962.<br /><br />Ο σκληροτράχηλος Ελληνοαμερικανός θα επιμείνει και θα αποσπάσει την επίνευση των Αποστατών το 1966. Το 1968, θα του παραχωρηθεί από την χούντα η αντιπροσωπεία της Coca-Cola στην Ελλάδα. Στα Υπουργικά Συμβούλια του Παπαδόπουλου φιγουράρουν υπάλληλοί του (Τοτόμης κ.α.). Ακολουθούν πολλά και εντυπωσιακά (μέχρι και ρόλος στο Watergate).<br /><br />Η Χούντα, εν κατακλείδι, δεν αποτελούσε παρά το ultimum refugium της ψυχροπολεμικής τάξης πραγμάτων. Η κατάλυση της δημοκρατίας στο λίκνο της προκάλεσε δυσάρεστη επίγευση, αλλά η Realpolitik, όπως πάντα, είχε τον τελευταίο λόγο. Αντί, λοιπόν, διάφοροι “πουρκουάδες” να ρίχνουν το ανάθεμα στον αείποτε ανώριμο και λαϊκιστή μέσο Έλληνα πολίτη, ας μελετήσουν την γενναία αυτοκριτική των Μπιλ Κλίντον, Μόντι Στερνς και Μπομπ Κίλι.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 δεν έπεσε από τον ουρανό

Μπαρμπαρούσης Γιάννος Πενήντα τέσσερα χρόνια έχουν παρέλθει από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και η διαύγαση των δεδομένων που οδήγησαν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα «λόγια» Δένδια απαιτούν και πράξεις προς την Τουρκία

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/01/stolos_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-01-04-21.36.21-1.png"><img height="637" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/01/stolos_%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-01-04-21.36.21-1.png" width="640" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Γιώργος Ρωμανός*</b><br />Η δημόσια σύγκρουση Δένδια – Τσαβούσογλου δεν προσφέρεται για εξιδανίκευση της κυβέρνησης –λόγω φόβου επανόδου ΣΥΡΙΖΑ– ούτε για ντελίριο κομματικού ενθουσιασμού, ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης, υπέρ της ΝΔ αλλά ούτε και για μηδενιστική κριτική. Η διεθνοποιημένη διαφορά Ελληνισμού και μεγαλαυχικής Τουρκίας, που θεωρεί ότι της ανήκει ολόκληρος ο πλανήτης –όπως και η Σελήνη εσχάτως…, στην οποία καταφανώς θα καλλιεργήσει πατάτες και κρεμμύδια–, πρέπει να κριθεί ψυχρά. Γιατί η Γεωπολιτική και η Γεωστρατηγική είναι κυνικές. Συναισθηματικές προσεγγίσεις βλάπτουν σοβαρά την Ελλάδα και το Έθνος των χειμαζόμενων Ελλήνων. Έτσι, παραθέτουμε τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα: <br /><br />Ο κ. Δένδιας τα «είπε» στους Τούρκους, αν και όχι όλα όσα έπρεπε, όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια. Οι Έλληνες ψάχνουν ανάσες περηφάνειας μετά από 47 χρόνια ολέθριας Μεταπολίτευσης που κατέληξε σε Μνημόνια, 99 χρόνια κρατικής εθελοδουλίας, μεθοδευμένο εθνομηδενισμό, ευτελισμό της Δημοκρατίας, και κυνικής παράδοσης της Μακεδονίας –ως όνομα, εθνότητα, γλώσσα– από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την οποία τώρα προωθεί φανατικά η ΝΔ. Οι αλήθειες που καλώς είπε, ο Έλληνας ΥπΕξ είναι τα αυτονόητα των ελληνικών θέσεων, τα οποία λέει εδώ και δεκαετίες κι ο τελευταίος Έλληνας πατριώτης. Υπογραμμίζουμε, όμως, πως ακόμη και αυτά ειπώθηκαν, αφού ο κ. Πάιατ επισκέφθηκε τον κ. Δένδια στο γραφείο του, λίγες ώρες πριν μεταβεί στην Τουρκία. Και τούτο σημαίνει πάρα πολλά!<br /><br />Ο κ. Δένδιας με την ήδη ακυρωμένη από τους Τούρκους ανοιχτή διπλωματία του ικανοποίησε στιγμιαία το επί 47 χρόνια καταρρακωμένο αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας των Ελλήνων. Βεβαίως, ως πολιτική προσωπικότητα εμφανίζεται αντιφατικός, σαν Ιανός με δύο πρόσωπα: «ήρωας» εσχάτως για κάποιους, και «ενδοτικός» (τουλάχιστον…) για την συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των υποστηρικτών της ελληνικότητας και μοναδικότητας της Μακεδονίας μας, καθώς και πρόσφατα (14/1/2021) υποστήριξε φανατικά, πως: «Πρέπει να έχουμε πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών για να υπάρξει πρόοδος»… Έτσι, στηρίζει μεν τον ακρωτηριασμό –εθνοτικό, ιστορικό, γεωγραφικό και πολιτισμικό– της Μακεδονίας μας, αλλά υπεραμύνεται (ελπίζουμε σταθερά…) της ακεραιότητος του υπολοίπου της χώρας μας.<br /><br />Η ψυχαναγκαστική ευφορία λόγω των δηλώσεων προσέκρουσε στον τοίχο της πραγματικότητος, μιας και στην διεθνή πρωτίστως διπλωματία πρέπει να είσαι έτοιμος να στηρίξεις τα «λόγια» με πράξεις. Μόλις μια ημέρα μετά από τα «λόγια της Άγκυρας», οι Τούρκοι τα ανέτρεψαν στην πράξη. Εξέδωσαν αντι–NAVTEX, 16/4/21, στο Νότιο Κρητικό Πέλαγος μέσα στην ανακηρυγμένη ελληνική ΑΟΖ με την Αίγυπτο, δυτικά του 28ου μεσημβρινού. Και, με πολεμικό σκάφος τους παρενόχλησαν το γαλλικό ερευνητικό πλοίο «L’ Atalante». Κατόπιν κλιμάκωσαν! Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, κάλεσαν στο τουρκικό ΥπΕξ, τους στην Άγκυρα πρέσβεις, της Ελλάδος, Μιχαήλ-Χρήστο Διαμέση και της Γαλλίας, Χέρβε Μαγκρό, στους οποίους έγιναν αυστηρές συστάσεις, να μην επαναλάβουν οι χώρες τους (Ελλάδα-Γαλλία) παρόμοιες «προκλητικές ενέργειες ερευνών μέσα στην τουρκική ΑΟΖ.» Ωστόσο υπήρξε και χειρότερο! Όταν η κυβερνητική εκπρόσωπος Αρ. Πελώνη ρωτήθηκε σχετικά απάντησε: «το περιστατικό αυτό αφορά τη γαλλική πλευρά. Θα επαναλάβω ότι στόχος μας είναι να αναζητηθούν προοπτικές για μια ‘‘θετική ατζέντα’’, για να υπάρξει σε μια πρώτη φάση ένα κλίμα αποκλιμάκωσης…». <br /><br />Έτσι η ΝΔ προτείνει αποκλιμάκωση λόγω των δηλώσεων Δένδια, αφού η Τουρκία ΔΕΝ αποκλιμακώνει ποια άλλη αποκλιμάκωση μένει; Και, διακηρύσσει, πως για τις απειλές τουρκικών πολεμικών μέσα στην ελληνική ΑΟΖ ευθύνη έχει η Γαλλία! Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να υπερασπιστεί την ανακηρυγμένη ΑΟΖ της χώρας, γιατί προωθεί «Θετική Ατζέντα» με τους κατακτητικούς Τούρκους. Ευχόμεθα και αυτή η γελοιοποίηση να μη φέρει μια νέα εθνική ήττα. <br /><br />Παράλληλα, στο γνωστότατο Ίδρυμα τουρκόφιλης πολιτικής, που συμβουλεύει τον κ. Μητσοτάκη, έχουν βαρύ πένθος (!) για όσα είπε ο κ. Δένδιας. Και, σε άρθρο τους του λένε πως έπρεπε «να σωπάσει μπροστά στον Τσαβούσογλου καθώς η διπλωματία του μεγαφώνου δεν οδηγεί πουθενά…» Σημειώνουμε ότι ο διευθύνων στις «Διερευνητικές» με την Τουρκία είναι ο κ. Αποστολίδης. Ένας υπέρμαχος (και με πρόσφατο (!) γραπτό κείμενό του) της πολιτικής Σημίτη και των προδοτικών που συνέβησαν σε Μαδρίτη, 1997, και Ελσίνκι, 1999.<br /><br />Οι άνθρωποι του προέδρου της ΝΔ, κ. Μητσοτάκη, ταυτίζονται με τον Σημιτισμό, αυτό λέει ο πρώην υφΥπΕξ, κ. Γιάννης Βαληνάκης. Γεγονός είναι πως και μετά τα «λόγια της Άγκυρας» στην κυβέρνηση κρύβουν ότι η Τουρκία μετά το 1974, ακριβώς με την έναρξη της επάρατης Μεταπολίτευσης του εθνικού ξεπεσμού, διεξάγει εναντίον του ελληνισμού έναν «ειρηνοφανή» πόλεμο στον οποίον και σήμερα αντιδρούν στην πράξη φοβικά προς κατευνασμό του «αφέντη Σουλτάνου». <br /><br />Το κλίμα πριν, κατά και μετά την Συνάντηση, στις 15/4/21<br /><ul style="text-align: left;"><li>1. Στις 30/3/2021, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας έλαβε μια σειρά κατακτητικών αποφάσεων εναντίον του ελληνισμού. Αυτές περιλαμβάνουν, ενσωμάτωση στην Τουρκία των νησιών του Αιγαίου ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού (δηλαδή του μισού Αιγαίου), προαναγγέλλουν «απελευθερωτικές κινήσεις» των «Τούρκων, Θράκης, Ρόδου, Καστελόριζου», καταργούν την Κυπριακή Δημοκρατία κπα. </li><li>2. Επί μήνες πριν την Συνάντηση, στις 15/4/21, υπήρξε (και συνεχίζεται…) βροχή κατακτητικών δηλώσεων κατά της Ελλάδος από τον Τούρκο εκπρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος Ερντογάν, Ομέρ Τσελίκ και τον υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Σοϊλού.</li><li>3. Λίγες μέρες πριν την Συνάντηση οι Τούρκοι εκτός από συνεχείς υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος (τα νησιά μας), προωθούσαν λαθρομετανάστες με συνοδεία πολεμικού τουρκικού πλοίου, και προσπαθούσαν να βυθίσουν σκάφη του ελληνικού Λιμενικού. </li><li>4. Μία μέρα πριν την μετάβαση του κ. Δένδια στην Άγκυρα, ο κ. Ερντογάν απείλησε την Κύπρο και την Ελλάδα λέγοντας ότι «τα καράβια μας είναι έτοιμα να επέμβουν»! Και λίγες ώρες μετά ο ίδιος είπε, ότι «θα στείλει γεωτρύπανα στο πεδίο του Συμφώνου Τουρκίας – Σάρατζ, της Δυτικής Λιβύης.»</li><li>5. Ακριβώς την ώρα που ο κ. Δένδιας έβγαινε από το προεδρικό μέγαρο του κ. Ερντογάν για να συναντήσει τον κ. Τσαβούσογλου, οι Τούρκοι διέταζαν το ερευνητικό τους Barbaros να κάνει επίδειξη δύναμης και αδιαλλαξίας, περνώντας επίτηδες έξω από τη Λέσβο. Και, όπως μετέδωσε το lesvosnews.gr, και πλήθος ελληνικών και ξένων ΜΜΕ, έσπευσαν εκεί ελληνικά πολεμικά πλοία. </li></ul><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/barbaros_lesvos.png"><img height="367" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/barbaros_lesvos.png" width="640" /></a><br /><br />Την ώρα της Συνάντησης Δένδια-Τσαβούσογλου, οι Τούρκοι έδωσαν εντολή στο ερευνητικό τους Barbaros να περάσει από τα νερά της Λέσβου. Επί τόπου έσπευσαν ελληνικά πολεμικά. Στην εικόνα το στίγμα του τουρκικού σκάφους. (Εικόνα δημοσιευμένη σε ξένα ΜΜΕ.)<br /><br />Αίσχιστη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, ότι ενώ συνέβαιναν όλα αυτά ο κ. Δένδιας αποκαλούσε κατ’ επανάληψη τον κ. Τσαβούσογλου: «Φίλε Μεβλούτ». Είναι προφανές ότι δεν γνωρίζει πως: Τούρκος της άρχουσας τάξης, της (δήθεν) «Γαλάζιας Πατρίδας», φίλος δεν πιάνεται. Λόγοι εθνικής αξιοπρέπειας δεν επιτρέπουν προσφωνήσεις καφενείου με τον επίδοξο κατακτητή σου! Ο κ. Δένδιας δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του και την συγχυτική (επιεικώς…) κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά τον ελληνικό λαό! Και αυτός ο λαός δεν αισθάνεται καθόλου «φίλο» τον Τούρκο που μας πολεμάει επί δεκαετίες με κάθε τρόπο. <br /><br />Επίσης αίσχιστη εντύπωση προκάλεσε και η εξαγγελία του κ. Δένδια, και μάλιστα στην αρχή των δηλώσεών του, για άνοιγμα μουσουλμανικού τζαμιού στην Αθήνα, την στιγμή που οι Τούρκοι έκαναν τζαμί την Αγιά Σοφιά και την ιερά Μονή της Χώρας. Δεν κατάλαβε ο κ. Δένδιας ότι αυτή η δήλωση ήταν εκτός τόπου και χρόνου;<br /><br />Τι δεν ανέφερε και δεν έπραξε ο κ. Δένδιας<br /><ul style="text-align: left;"><li>i. Ο κ. Δένδιας δεν ανέφερε τίποτε για τα καταπατημένα δικαιώματα των Ελλήνων σε Ίμβρο και Τένεδο, τα οποία στην κοπή πίττας των Ιμβρίων, τον Ιανουάριο, ο ίδιος είχε δηλώσει πως θα τα διεκδικήσει. </li><li>ii. Το υπουργείο του θα έπρεπε να είχε ετοιμάσει και υποβάλλει τον μακρύ κατάλογο των ελληνικών διεκδικήσεων για τις περιουσίες των Ελλήνων που υπέστησαν επανειλημμένους διωγμούς, από το 1922 μέχρι τις αρχές του Β΄ΠΠ. Και κατόπιν, το 1955 με διωγμούς που κορυφώθηκαν μέχρι το 1964, και δεν σταμάτησαν ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για τις λεγόμενες «Ροδιακές περιουσίες-ιδιοκτησίες» στα Μικρασιατικά παράλια, όπως και για τόσα άλλα. </li><li>iii. Η Κύπρος έλλειψε δραματικά από τις δηλώσεις του κ. Δένδια. Δεν έκανε καμία αναφορά στον νέο Αττίλα ΙΙΙ με την κατάκτηση της Αμμοχώστου, το 2020. Δεν ανέφερε τίποτε για το σχεδιαζόμενο έγκλημα της Πενταμερούς στη Γενεύη, όπου η κυβέρνηση της ΝΔ θα υπερασπιστεί την ολέθρια Δικοινοτική–Διζωνική για την Κύπρο. Πενταμερής σημαίνει απόλυτη εξίσωση του τουρκοκυπριακής κοινότητας με την Δημοκρατία της Κύπρου. Δικοινοτική–Διζωνική σημαίνει εξίσωση του 18% των Τουρκοκυπρίων με το 82% των Ελληνοκυπρίων. Σημαίνει κατάργηση της μίας ψήφου ανά ένα άτομο, αφού το 18% θα είναι ισότιμο με το 82%. Δεν είπε καν ο κ. Δένδιας, ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος, μέλος της ΕΕ, και πως αν θέλει οποιαδήποτε συζήτηση στο Κυπριακό η Τουρκία θα πρέπει προηγουμένως να την αναγνωρίσει! </li><li>iv. Ο κ. Δένδιας δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε καν για τις προαναφερθείσες αποφάσεις που έλαβε στις 30/3/2021, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, της Τουρκίας. </li></ul>Εν κατακλείδι, παραμένει ζητούμενο ποια θα είναι η κυβέρνηση που θα υπερασπιστεί τα 200 χρόνια ελεύθερης και ακέραιης ύπαρξης της Ελλάδος. <br /><br />Η πολιτική ευθύνης και εθνικής υπερηφάνειας μόνο στην πράξη αποδεικνύεται, όχι στα λόγια.<div><br /></div><div><b><i>*Συγγραφέας – Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα «λόγια» Δένδια απαιτούν και πράξεις προς την Τουρκία

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός* Η δημόσια σύγκρουση Δένδια – Τσαβούσογλου δεν προσφέρεται για εξιδανίκευση της κυβέρνησης –λόγω φόβου επανόδου ΣΥΡ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ναύαρχοι προεξοφλούν το τέλος του Ερντογάν: ''Θα πέσει η τουρκική κυβέρνηση''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-04/BD8EF3E9-119B-401C-B8D0-824A07B4D372.jpeg?itok=MKr8CaPz" width="640" /><br /><br />Ανδρέας Μουντζουρούλιας<br />Δήλωση με τεράστιο νόημα ξεστόμισε ο όμηρος πλέον του τουρκικού καθεστώτος και σχεδιαστής της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' Ναύαρχος ε.α. Τζεμ Γκιουρντενίζ, ο οποίο δήλωσε σε δημοσιογράφο ότι “αυτή τη φορά τελείωσε η κυβέρνηση, λίγο μετά την είσοδο της στην λογική ότι είναι μια μεγάλη χώρα”.<br />Ο κύριος υπαίτιος του μεγαλόπνοου τουρκικού σχεδίου επέκτασης σε Αιγαίο και Α.Μσόγειο Cem Gürdeniz, είναι κρατούμενος και κλήθηκε να φορέσει ηλεκτρονικό βραχιολάκι στο πόδι, ωστόσο αποδείχθηκε οι αστυνομικοί που ήρθαν στο σπίτι του για να του το τοποθετήσουν, δεν μπόρεσαν να το κάνουν, διότι δεν ήταν δυνατή η επικοινωνία με τον τουρκικό δορυφόρο.<br /><br />Ο αρχισυντάκτης της τουρκικής εφημερίδας Sözcü, Aytunç Erkin, ήταν δίπλα στον Ναύαρχο Gürdeniz τη στιγμή που οι αστυνομικοί επιχείρησαν ανεπιτυχώς να του βάλλουν βραχιολάκι στο πόδι.<br /><br />"Οι αστυνομικοί είχαν έρθει για να τοποθετήσουν ηλεκτρονικό βραχιολάκι στον ναύαρχο όπως έκαναν και στους υπόλοιπους ναυάρχους. Το GPS όμως δεν ανταποκρίνονταν σε τέσσερις ξεχωριστές προσπάθειες, έτσι οι αστυνομικοί αφαίρεσαν το ηλεκτρονικό βραχιολάκι και αποχώρησαν», είπε ο ίδιος.<br /><br />Ο Erkin, μίλησε με τον Γκιουρντενίζ ο οποίος δήλωσε ότι: «Είμαι στο στόχαστρο και πάλι μετά από 10 χρόνια. Πριν από 10 χρόνια, όταν στις ΗΠΑ πρόεδρος ήταν ο Μ.Ομπάμα, το όνομά μου φιγουράριζε στις υποθέσεις Ergenekon και Βαριοπούλα”, για αυτό και με αποστράτευσαν στις 30 Αυγούστου 2012.<br /><br />Θεωρώ ως το μεγαλύτερο έγκλημα αυτήν την περίοδο, την στάση των αξιωματούχων όσον αφορά τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας στην θάλασσα, κυρίως στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένης της Γαλάζιας Πατρίδας.<br /><br />Μέχρι στιγμής, έχω γράψει 7 βιβλία και 500 άρθρα, ενώ συμμετείχα σε 400 συνέδρια και συνεντεύξεις σχετικά με την Γαλάζια Πατρίδα και την γεωπολιτική. Πιστεύω ότι έχω διδάξει το κράτος και τον λαό τι σημαίνει Γαλάζια Πατρίδα.<br /><br />Τώρα έχουμε μια γεωπολιτικά αναπόφευκτη και μη αναστρέψιμη πορεία της Τουρκίας στον 21ο αιώνα, κατά την οποία η Γαλάζια Πατρίδα και η θάλασσα θα είναι στην κορυφή. Αυτό δεν είναι επιλογή αλλά πεπρωμένο.<br /><br />Αυτή τη φορά όμως τελείωσε η κυβέρνηση, λίγο μετά την είσοδο σε αυτή την διαδικασία της Γαλάζιας Πατρίδας συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, η μεγάλη κρίση προέρχεται από μια απλή επιστολή αποστράτων αξιωματικών. Βλέπω ότι το σχέδιο της Γαλάζιας Πατρίδας είναι στην πραγματικότητα “στοχευμένο” (από εξωτερικούς παράγοντες), εμπλέκοντας την συνθήκη του Μοντρέ και τα Στενά, κάτι που μου θυμίζει την περίοδο που έκανε κουμάντο η οργάνωση FETO.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, το Παρίσι, μέσω του γαλλικού ερευνητικού πλοίου, εισήλθε στη δικαιοδοσία μας στην Ανατολική Μεσόγειο, σε μια προσπάθεια που δεν είναι τίποτα άλλο, από μια δοκιμή διάλυσης του σχεδίου μας.<br /><br />Σήμερα, ήρθαν και προσπάθησαν να μου φορέσουν χειροπέδες στο πόδι μου. Αν υπήρχε ένας Έλληνας δημοσιογράφος εδώ σήμερα στη θέση μου, τι τίτλο θα έκανε;<br /><br />Οι Έλληνες με έκαναν πρωτοσέλιδο με τίτλο “η Γαλάζια Πατρίδα σβήστηκε, ο εμπνευστής της συνελήφθη". <br /><br />Σε αυτό το σημείο, να αφέρουμε, πως μόνο το Πενταπόσταγμα αναφέρθηκε σε αυτό το ζήτημα και με αυτό τον τίτλο, άρα μας ''φωτογραφίζει''. <br /><br />Και συνέχισε:<br /><br />Έβαλαν και μια γραφική παράσταση με μια φυλακή δίπλα στη φωτογραφία μου με τη στολή του ναύαρχου και με ταπεινωτικές εκφράσεις εξέφρασαν την ευτυχία τους.<br /><br />Είδα την ίδια ευτυχία να παρουσιάζεται στους ιστότοπους της FETO με τον ίδιο ενθουσιασμό. Έκανα λοιπόν σωστή δουλειά. Έτσι απέδειξα ότι είμαι ο ναύαρχος του Μουσταφά Κεμάλ. Αν η Ελλάδα είναι ευχαριστημένη με την αιχμαλωσία μου, είμαι στην σωστή πλευρά των γεγονότων”, κατέληξε ο ίδιος μεταξύ άλλων.<br /><br />Ο ναύαρχος με αυτά που δηλώνει ουσιαστικά μας προεξοφλεί ότι υλοποιείται ήδη μια νέα κατάσταση στην Τουρκία, κατά την οποία ο Ερντογάν θα αποχωρήσει είτε με το καλό είτε με το άγριο (λόγω μεγάλης αντιπάθειας), ενώ το όνειρο της Γαλάζιας πατρίδας και της Μεγάλης Τουρκίας θα μείνει απλά όνειρο απατηλό.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι ναύαρχοι προεξοφλούν το τέλος του Ερντογάν: ''Θα πέσει η τουρκική κυβέρνηση''

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Δήλωση με τεράστιο νόημα ξεστόμισε ο όμηρος πλέον του τουρκικού καθεστώτος και σχεδιαστής της ''Γαλάζιας Πατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί λέει για πετρέλαιο, Ελλάδα και EastMed ο εκπρόσωπος της Rystad Energy

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/times-petrelaiou.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />Για την αγορά πετρελαίου και τη σχέση της με την πανδημία, για τον EastMed και τις ενεργειακές δυνατότητες της Ελλάδας μίλησε στον Γιώργο Αδαλή ο Έλληνας ανώτερος διευθυντής Επικοινωνίας και Διεθνών σχέσεων και εκπρόσωπος της Rystad Energy Λευτέρης Καραγιαννόπουλος. Η πρωτοποριακή τεχνολογία που χρησιμοποιεί για τις προβλέψεις της η Rystad, την έχει καταστήσει μια από τις τρεις μεγαλύτερες εταιρίες συμβούλων Ενέργειας παγκοσμίως.<br /><br />Η Rystad έχει συστήσει ειδική ομάδα επιστημόνων, η οποία παρακολουθεί τα δεδομένα της πανδημίας διεθνώς. Όπως μας είπε ο Καραγιαννόπουλος: «Έχουμε φτιάξει ένα μοντέλο το οποίο έχει προβλέψει σωστά ακόμη και τον αριθμό των μολύνσεων από τον κορονοϊό. Αυτό που συνέβη το 2020 είναι μία κατάσταση, η οποία συμβαίνει συνήθως μία φορά στη ζωή ενός ανθρώπου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίδονται, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, από την αρχή της κρίσης ως και σήμερα, φτάνουν λίγο πάνω από 100.000.000 παγκοσμίως. Εμείς όμως έχουμε τις δικές μας μετρήσεις. Υπολογίζουμε στην Rystad ότι ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν προσβληθεί στην πραγματικότητα είναι περίπου εφτά φορές παραπάνω και ξεπερνά τα 700.000.000. Πολλοί άνθρωποι το έχουν περάσει και δεν έχουν διαγνωστεί».<br /><br /><img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/energy.jpg" width="625" /><br /><br />Ο λόγος που μια εταιρία συμβούλων Ενέργειας ασχολείται με τον κορονοιό είναι ότι «με βάση αυτόν τον αριθμό υπολογίζουμε τι γίνεται με τα καύσιμα. Και γι’ αυτό ήμασταν απολύτως ακριβείς όταν υπολογίσαμε και τα jet fuels και την συνολική ζήτηση για καύσιμα, γιατί στηριχθήκαμε στο μοντέλο μας και όχι στα ανακοινωμένα κρούσματα».<br /><br />Ο Καραγιαννόπουλος εξήγησε τι συνέβη το 2020 και είδαμε τις τιμές του πετρελαίου WTI να πέφτουν για πρώτη φορά σε αρνητικά επίπεδα: «Όσον αφορά την συνολική ζήτηση για τα καύσιμα, η μεγαλύτερη ζημιά έγινε τον Απρίλιο 2020, επειδή ο κόσμος ήταν απροετοίμαστος. Δεν υπήρχε πλάνο εκείνη τη στιγμή και πάρα πολλά πράγματα έγιναν απότομα, οπότε η ζημιά ήταν τότε πάνω από 20.000.000 βαρέλια/ημέρα στη ζήτηση.<br /><br />»Η ζήτηση συνολικά στον κόσμο πριν την πανδημία, ήταν γύρω στα 99.000.000 βαρέλια/ημέρα. Το 2019 μόλις είχαμε βγει από την κρίση του 2015, οπότε είχανε μόλις ανθίσει οι επενδύσεις. Από τον Απρίλιο 2020 και μετά, η μεγαλύτερη ζημιά ήταν στα καύσιμα των αυτοκινήτων. Περίπου τα μισά βαρέλια από αυτά που είχε χάσει η παγκόσμια ζήτηση ήταν από τα αυτοκίνητα. Για τα αυτοκίνητα χρησιμοποιούσαμε πάνω από 40.000.000 βαρέλια/ημέρα προ κορονοιού. Το 2020 λοιπόν οι βενζίνες και τα diesel χάσανε μεταξύ 10-15 εκατ. βαρέλια/ημέρα. Όσο πέρναγε ο καιρός και ενώ υπήρχε μια ομαλοποίηση σιγά-σιγά τα καύσιμα για αυτοκίνητα άρχισαν να ανακτούν λίγο την ζήτηση».<br />Μοντέλα πρόβλεψης<br /><br />Όταν ρωτήθηκε τι προβλέπει για το μέλλον: «Να σας δώσω και μία είδηση. Ως Rystad πιστεύουμε ότι τα jet fuels θα κάνουν ακόμη καιρό να ανακάμψουν ενώ τα καύσιμα για αυτοκίνητα θα ανακάμψουν στο τέλος του 2021. Τα jet fuels θα ανακάμψουν πλήρως στο τέλος του 2022, ή στις αρχές του 2023». Η παραπάνω εκτίμηση για τις αεροπορικές πτήσεις είναι και εκτίμηση για τον τουρισμό. Η ζήτηση για καύσιμα αυτοκινήτων, πάντως, συσχετίζεται άμεσα με τον εμβολιασμό. «Ο κόσμος όταν χαλαρώνουν τα lockdowns θα χρησιμοποιεί παραπάνω το αυτοκίνητο».<br /><br />Για την πορεία της Αγοράς το 2021, ο Καραγιαννόπουλος μας είπε: «Πιστεύουμε ότι η συνολική ζήτηση το 2021 θα φτάσει στα 95,4 εκατ. βαρέλια/ημέρα κατά μέσο όρο ενώ ο επόμενος Δεκέμβρης μπορεί ίσως πλησιάσει στα 98 εκατ.». Εάν δεν υπήρχε πανδημία θα ξεπερνούσε τα 100 εκατ. βαρέλια/ημέρα. «Λίγος λόξυγκας να πιάσει τις εκστρατείες εμβολιασμού, μπορεί να κόψει μέχρι και ένα εκατομμύριο βαρέλια τη μέρα στην ετήσια ζήτηση»!<br /><br />Ακολούθως, ο Καραγιαννόπουλος περιέγραψε τι συνέβη με τις τιμές του πετρελαίου το 2020: «Αυτό που έγινε το 2020 δεν πιστεύουμε ότι τώρα και στα επόμενα χρόνια θα το ξαναζήσουμε. Σήμερα, έχει δημιουργηθεί ένας μηχανισμός, ο οποίος είναι σε ετοιμότητα για να ισορροπεί την αγορά». Η μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη της Rystad Energy είναι η εξής: «Δεν έχουμε δει να γίνονται πολλοί νέοι αποθηκευτικοί χώροι γιατί πιστεύουμε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της ζήτησης πετρελαίου θα φτάσει στο “ταβάνι” πιο γρήγορα απ’ ό,τι αναμένεται. Πιστεύουμε ότι μέχρι το 2026 θα φτάσει στο “ταβάνι”.<br /><br />»Εδώ θα σας δώσω και άλλη είδηση! Εμείς το “ταβάνι” το έχουμε χαμηλώσει πάρα πολύ πρόσφατα. Πιστεύουμε ότι θα είναι τα 102 εκατ. βαρέλια/ημέρα. Μετά το 2026 θα σταθεροποιηθεί για κάποια χρόνια και θα αρχίσει να πέφτει. Προ κορονοιού περιμέναμε το “ταβάνι” να φτάσει στα 108 εκατ. Εκτιμούμε ότι δεν θα υπάρξει άμεσα ράλι ανόδου της τιμής του πετρελαίου. Αύξηση στις τιμές θα ξαναδούμε στο τέλος του 2022, με αρχές του 2023. Μόλις επανέλθουν τα jet fuels, τότε θα έχουμε ράλι. Δεν μιλάμε για 100 δολάρια/βαρέλι, αλλά για χαμηλότερη τιμή, ίσως κοντά στα 70».<br /><br />Ακολούθως ο Καραγιαννόπουλος εξήγησε οι μεγάλες πολυεθνικές πετρελαίου συγκεντρώνουν τα κεφάλαιά τους και την δραστηριότητά τους σε λιγότερες περιοχές από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Η Rystad πιστεύει ότι θα αρχίσουν ανταλλαγές περιουσιακών στοιχείων και πεδίων. Η τάση είναι να αναπτύξουν κοιτάσματα κοντά σε αυτά που είναι επιτυχημένα για λόγους οικονομίας. Επίσης γιατί μειώνεται το ρίσκο και το κόστος τους.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/xartis-adalis.jpg" /><br /><br />Σχετικά με τον East Med<br /><br />Ο κ. Καραγιαννόπουλος αναφέρθηκε στη Νορβηγία, η οποία «έχει ένα μεγάλο ταμείο, με ένα, τεράστιο “μαξιλάρι” γεμάτο με χρήματα, τα οποία συγκεντρώνει από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Αυτό το ταμείο, σε περιπτώσεις ανάγκης, όπως τώρα, χρηματοδοτεί κυβερνητικές δράσεις υπέρ του πληθυσμού. Η Νορβηγία ήταν πολύ περισσότερο προετοιμασμένη οικονομικά για να ανταπεξέλθει την κρίση της πανδημίας».<br /><br />Αναφερόμενος στην Ελλάδα, ο εκπρόσωπος της Rystad Energy είπε: «Η Ελλάδα έχει πολλή θάλασσα, αλλά οι ανακαλύψεις δεν ήταν μέχρι τώρα τόσες πολλές όσες ελπίζαμε, επειδή δεν δαπανήθηκαν τα χρήματα για να γίνει έρευνα. Κάποια κοιτάσματα τα οποία θα έρθουν on line, όπως π.χ. το κοίτασμα της Energan, που θα αρχίσουν να παράγουν στο τέλος του 2022 αρχές του 2023. Βέβαια δεν είναι τεράστιο κοίτασμα, κρύβει περίπου 35 εκατ. βαρέλια οπότε ο ρυθμός παραγωγής θα είναι σχετικά μικρός. Πιστεύουμε, όμως, γιατί έχουμε κάνει την εκτίμησή μας, ότι η ελληνική υφαλοκρηπίδα κρύβει κι άλλους υδρογονάνθρακες. Αν βρεθεί ένα μεγάλο κοίτασμα, τότε γίνεται upgrade και όλο το σύστημα. Εκτιμούμε ότι αν αυξηθεί ο ρυθμός ερευνών στην Ελλάδα, μπορούν να βρεθούν μέχρι 400 εκατ. βαρέλια πετρέλαιο και ισοδύναμο φυσικό αέριο. Αυτό όμως είναι με βάση μελέτες, δηλαδή είναι θεωρητικό προσδοκία για την Ελλάδα».<br /><br />Αναφερόμενος στον EastMed ξεκαθάρισε ότι «μιλάμε για πολύ ακριβό αγωγό, το κόστος του ίσως φτάσει 9 δισ. δολάρια, οπότε μιλάμε για τεράστιο project. Οι λόγοι που κολλάει μέχρι τώρα είναι δύο. Ο ένας είναι οι προβληματικές σχέσεις μεταξύ των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι επενδυτές θέλουν ασφάλεια για να ρίξουν λεφτά. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τις τιμές του φυσικού αερίου και του LNG. Δηλαδή, πόσο κέρδος μπορεί να βγάλει αυτός ο αγωγός, εάν το αέριο που θα μεταφέρει θα είναι φθηνότερο σε σχέση με το αέριο από άλλες πηγές.<br /><br />»Τα κοιτάσματα παγκοσμίως δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τη μακροπρόθεσμη ζήτηση το 2030-2040. Πρέπει λοιπόν να βρεθούν νέα κοιτάσματα. Ακόμη και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας να αυξηθούν, πρέπει να βρεθεί και άλλο πετρέλαιο για να ικανοποιηθεί η ζήτηση. Αυτό πιστεύουμε ως εταιρία. Στην Ελλάδα αυτήν την στιγμή δεν είμαστε εκεί ίσως που θα θέλαμε όσον αφορά την παραγωγή. Χρειάζονται επενδύσεις. Από την άλλη, η Ελλάδα έχει κατάλληλες συνθήκες για ανανεώσιμες πηγές. Υπάρχουν σχέδια για πολλά μεγάλα αιολικά πάρκα.<br /><br />Η Ελλάδα θα πάρει περίπου 32 δισ. ευρώ από την ΕΕ. Περίπου τα μισά σκοπεύει να τα ξοδέψει σε ανανεώσιμες πηγές. Επίσης, η Ελλάδα μπορεί να αναδειχθεί σε κόμβο αν εκμεταλλευτεί την γεωγραφική της θέση για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, από τον East Med αν κατασκευαστεί, και από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η Ελλάδα αναμειγνύεται στον παγκόσμιο χάρτη ενέργειας και με τον στόλο της που μεταφέρει πετρέλαιο και φυσικό αέριο.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί λέει για πετρέλαιο, Ελλάδα και EastMed ο εκπρόσωπος της Rystad Energy

Αδαλής Γιώργος Για την αγορά πετρελαίου και τη σχέση της με την πανδημία, για τον EastMed και τις ενεργειακές δυνατότητες της Ελλάδας μίλησε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι έχει να διδαχθεί η Ελλάδα από τα Εμιράτα για την αμυντική βιομηχανία

<img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/emirata-opla.jpg" width="640" /><br /><br />Τσιλιόπουλος Ευθύμιος<br />Αν και τα κράτη του Κόλπου είχαν κάνει κάποιες προσπάθειες να αναπτύξουν τη δική τους αμυντική βιομηχανία ήδη από τη δεκαετία του 1960, αυτές οι προσπάθειες δεν παρήγαγαν σοβαρό αποτέλεσμα μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα. Τότε, οι κυβερνήσεις σε Σαουδική Αραβία και Εμιράτα αποφάσισαν να διαθέσουν πόρους και να επεξεργαστούν σχέδια για να ξεπεράσουν την πλήρη εξάρτηση τους (το 2006 έφτανε το 99%) από ξένα όπλα και στρατιωτικό υλικό.<br /><br />Πριν από την ανεξαρτησία των Εμιράτων το 1971, η Ελλάδα μας είχε αναπτύξει αξιόλογη εγχώρια αμυντική βιομηχανία, η οποία μπορούσε να συντηρεί και αργότερα να παράγει οχήματα, όπλα και πυρομαχικά για τις ανάγκες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και προς εξαγωγή. Δεν μιλάμε για την ΠΥΡΚΑΛ του Μποδοσάκη, η οποία γνώρισε λαμπρές στιγμές και προπολεμικά. Οι Έλληνες στρατιώτες για δεκαετίες χρησιμοποιούσαν ατομικό οπλισμό και οχήματα, τα οποία παράγονταν στην Ελλάδα.<br /><br />Δεν είναι του παρόντος να αναφερθούμε στους λόγους που η ελληνική αμυντική βιομηχανία αφέθηκε να μαραζώσει και να απαξιωθεί. Σήμερα είναι σχεδόν ένα φάντασμα του εαυτού της. Μία στιβαρή εγχώρια αμυντική βιομηχανία θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, θα συνέβαλε στην οικονομική διαφοροποίηση, θα έκανε εξαγωγές και θα ενίσχυε τον τομέα της υψηλής τεχνολογίας στην οικονομία. Ας δούμε τι έκαναν και κάνουν στη Σαουδική Αραβία και στα Εμιράτα.<br />Η αμυντική βιομηχανία στον Κόλπο<br /><br />Τα Εμιράτα αποκαλούνται “Μικρή Σπάρτη” και επειδή είναι πολύ πιο επιτυχημένα στην ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας από τη Σαουδική Αραβία. Ο τομέα προσέλκυσε ηγέτες φυλών και αξιωματικών. Στη Σαουδική Αραβία, ειδικά, πρίγκιπες και αξιωματούχοι έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς που σχετίζονται με τις αγορές όπλων. Τα αντισταθμιστικά οφέλη υποχρεώνουν τις αμυντικές εταιρείες να επενδύσουν ένα ποσοστό της αξίας των συμβολαίων στη χώρα αγοράς. Πρόκειται για σημαντικά ποσά, που έχουν χρηματοδοτήσει κοινές επιχειρήσεις και ανάπτυξη προϊόντων, αλλά έχουν επίσης γίνει αιτία διαφθοράς. Παρόλο που οι στρατιωτικοί των αραβικών κρατών στου Κόλπου δεν εμπλέκονται στην οικονομία, όπως οι συνάδελφοί τους σε Αλγερία, Αίγυπτο και Πακιστάν, συχνά δωροδοκούνται.<br /><br />Ριάντ και Αμπού Ντάμπι έχουν χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων από κοινού με ξένες εταιρείες. Τα Εμιράτα π.χ. έχουν εν μέρει χρηματοδοτήσει την έρευνα και ανάπτυξη για το πιο προηγμένο αντιαεροπορικό σύστημα της Ρωσίας και για τους πυραύλους al-Hakim της GEC-Marconi. Αυτές και άλλες επενδύσεις απέδωσαν όχι μόνο με τη μορφή ενίσχυσης της αμυντικής βιομηχανίας ηλεκτρονικών της χώρας, αλλά και με πραγματικά κέρδη.<br /><br />Εκτός από τη χρηματοδότηση έργων μεγάλης κλίμακας, η Σαουδική Αραβία προσφέρει δάνεια για εξειδικευμένες εταιρείες, αν και το πρόγραμμα έχει επικριθεί ότι δεν αναλαμβάνει ρίσκα. Το 2013, το σαουδαραβικό υπουργείο Άμυνας νομοθέτησε ότι οι εγχώριοι παραγωγοί έχουν προτεραιότητα έναντι των ξένων εταιρειών στις προμήθειες των ενόπλων δυνάμεων. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκαν αμυντικές βιομηχανίες σε Εμιράτα και Σαουδική Αραβία.<br />Το μοντέλο της Σαουδικής Αραβίας<br /><br />Τον Δεκέμβριο 2014, τα Εμιράτα ίδρυσαν την Emirates Defense Industries Company (EDIC) με 11 θυγατρικές που αργότερα αυξήθηκαν σε 16 (κατασκευή όπλων, πυροβόλων, πυρομαχικών αεροπορικών εξαρτημάτων).Το 2019 δημιούργησαν τον ολοκληρωμένο όμιλο κρατικής άμυνας και τεχνολογίας (EDGE), με περισσότερους από 12.000 υπαλλήλους, ο οποίος απορρόφησε την EDIC και ενοποίησε 25 θυγατρικές.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία εγκαινίασε την κρατική εταιρεία χαρτοφυλακίου SAMI (Σαουδαραβική Στρατιωτική Βιομηχανία) τον Μάιο 2017. Σε δύο χρόνια υπέγραψε πάνω από 25 συμφωνίες με ξένους εταίρους για την απόκτηση τεχνολογιών που επιτρέπουν στους Σαουδάραβες (υπόκεινται σε εμπάργκο όπλων λόγω του πολέμου στην Υεμένη) να αναπτύξουν οι ίδιοι οπλικά συστήματα.<br /><br />Η Γενική Αρχή Στρατιωτικών Βιομηχανιών (GAMI), που ιδρύθηκε τρεις μήνες αργότερα τη Σαουδική Αραβία, είναι «ρυθμιστής, διευκολυντής και αδειοδότης» της στρατιωτικής βιομηχανίας, επιφορτισμένος με την οικοδόμηση βιώσιμου αμυντικού τομέα. Το GAMI ανακοίνωσε το Νοέμβριο 2019 ότι σχεδίαζε να αυξήσει την υποστήριξη της επιστημονικής έρευνας στο 4% του προϋπολογισμού του στρατού για τα επόμενα 10 χρόνια, προκειμένου να αναπτύξει τεχνολογία στην πολεμική βιομηχανία. Περίπου 40 ειδικοί μηχανικοί απροσδιόριστης εθνικότητας εργάζονται σε βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς και βόμβες με καθοδήγηση λέιζερ.<br />Εμιράτα και Σαουδική Αραβία<br /><br />Η βασική διαφορά μεταξύ των δύο χωρών για την αμυντική βιομηχανία τους είναι η ανισότητα στις προσδοκίες και τις φιλοδοξίες τους. Ο διευθύνων σύμβουλος της SAMI, Andreas Schwer, είπε ότι ο στόχος της εταιρείας του ήταν να γίνει μία από τις 25 κορυφαίες εταιρείες όπλων στον κόσμο. Πρόσθεσε ότι η SAMI στοχεύει να συνεισφέρει άμεσα 3,73 δισ. δολάρια στο ΑΕΠ της Σαουδικής Αραβίας, να αυξήσει τις εξαγωγές, να επενδύσει για έρευνα και ανάπτυξη και να δημιουργήσει πάνω από 40.000 άμεσες θέσεις εργασίας έως το 2030.<br /><br />Ο Σαουδάραβος διάδοχος Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν είναι αποφασισμένος να οικοδομήσει γρήγορα αμυντική βιομηχανία, ώστε οι μισές προμήθειες όπλων έως το 2030 να προέρχονται από το εσωτερικό, ενώ το 2018 ήταν περίπου 2%. Όπως και άλλα φιλόδοξα προγράμματα του διαδόχου, ένα τέτοιο άλμα σε 12 χρόνια είναι ασύμβατο με την πραγματικότητα. Ας σημειωθεί ότι πολλές από τις μπίζνες στην παγκόσμια αγορά εξοπλισμών γίνονται σε εμπορικές εκθέσεις. Εμιράτα και Σαουδική Αραβία φιλοξενούν τις πιο πλούσιες εκθέσεις εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Αυτές προσελκύουν συνήθως πολλούς πωλητές και δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες.<br /><br />Αντίθετα, τα Εμιράτα ακολουθούν ρεαλιστικό πρόγραμμα. Στόχος τους είναι το 10% του 2015 να φτάσει στο σε 30% το 2030. Κι αυτός είναι υψηλός στόχος, αλλά τα Εμιράτα διαθέτουν ήδη πιο ανεπτυγμένη αμυντική βιομηχανία και πιο διαφοροποιημένη οικονομία από τη σαουδαραβική. Αντί να σχεδιάζουν με μικρή απόδοση για να ικανοποιήσουν ματαιοδοξία, τα Εμιράτα εστιάζουν στην ανάπτυξη οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιούν οι ένοπλες δυνάμεις τους και μπορεί να έχουν ζήτηση στις ξένες αγορές. Τα Εμιράτα έχουν στόχο να αναπτύξουν εξειδικευμένα οπλικά συστήματα, όπως μικρά πλοία, προηγμένα μη επανδρωμένα οχήματα κ.λπ.<br /><br />Μία από τις επιτυχίες των Εμιράτων είναι η παραγωγή θωρακισμένων τροχοφόρων πολλαπλών χρήσεων σε συνεργασία με την ρωσική GAZ. Τα οχήματα παράγονται στο Αμπού Ντάμπι. Από το 2007 η εταιρεία έχει αναπτύξει μια οικογένεια θωρακισμένων τροχοφόρων ελαφρού και μεσαίου βάρους. Έχει πουλήσει 1.765 θωρακισμένα στον τοπικό στρατό και το 2012 συμφώνησε για συμπαραγωγή με την Αλγερία για την αγορά της Βόρειας Αφρικής.<br /><br />Η βιομηχανία ηλεκτρονικών συστημάτων των Εμιράτων έχει επίσης μεγαλώσει τόσο στην παραγωγή όσο και στην τεχνογνωσία, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας με κορυφαίες ξένες εταιρείες. Τα Εμιράτα έχουν επίσης πραγματοποιήσει σημαντικές επενδύσεις σε ξένες εταιρείες όπως η ιταλική Piaggio Aerospace και η θυγατρική της ρωσικής βιομηχανίας ελικοπτέρων VR-Technology. Κατάφεραν έτσι να εξάγουν μεταξύ άλλων τα προϊόντα τους στη Ρωσία και στη Σαουδική Αραβία. Το υπουργείο Άμυνας των Εμιράτων αγόρασε επίσης το πρώτο αεροπλάνο τοπικής παραγωγής, το ελαφρύ επιθετικό αεροσκάφος B-250 της Calidus.<div><br />Τι πρέπει να πράξει η Ελλάδα<br /><br />Ο πόλεμος στην Υεμένη έχει χρησιμεύσει ως χώρος δοκιμών για τα πυρομαχικά και τα τεθωρακισμένα των Εμιράτων. Μεταξύ 2014-2018, τα Εμιράτα έγιναν ο 18ος μεγαλύτερος εξαγωγέας μεγάλων όπλων στον κόσμο, μπροστά από την Αυστραλία, τη Νότια Αφρική, και την Βραζιλία: οι τρεις πρώτοι αγοραστές ήταν η Αίγυπτος (41%), η Ιορδανία (10%) και η Υεμένη (7,6%). Τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία χρειάστηκαν και χρειάζονται συνεργάτες για να δημιουργήσουν μεγάλη αμυντική βιομηχανία σχεδόν από το μηδέν.<br /><br />Αμερικανικές εταιρείες με πολύχρονη παρουσία σε Εμιράτα και Σαουδική Αραβία επωφελούνται από τις νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες αδειών και πώλησης τεχνολογίας. Οι Αμερικανοί δυσανασχετούν, όμως, επειδή και τα δύο κράτη του Κόλπου συνεργάζονται στον αμυντικό τομέα με δυτικές και ανατολικές εταιρείες (ιταλικές, σερβικές και ουκρανικές), που προσδοκούν να προσελκύσουν επενδύσεις από τους Άραβες. Η Τουρκία και η Ρωσία, με τις δικές τους βιομηχανίες όπλων, επιδιώκουν επίσης να επωφεληθούν. Ο ανταγωνισμός στις παγκόσμιες αγορές όπλων, πάντως, είναι έντονος, καθώς όλο και περισσότερες χώρες επιδιώκουν να περιορίσουν τις αγορές και να μετατραπούν και σε εξαγωγείς.<br /><br />Οι στοχευμένες προσπάθειες των Εμιράτων έχουν πολλά να διδάξουν τους Έλληνες ιθύνοντες, εάν πραγματικά θέλουν να στήσουν την ελληνική αμυντική βιομηχανία σε νέες γερές βάσεις. Αντίθετα το παράδειγμα της Σαουδικής Αραβίας παραπέμπει στο υδροκέφαλο, στενόμυαλο και ανοικτό στην διαφθορά και στις πολιτικές σκοπιμότητες, που χαρακτήριζε την ελληνική αμυντική βιομηχανία δεκαετίες τώρα.<br /><br />Βέβαια η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια των κεφαλαίων που έχουν τα Εμιράτα, ούτε την δυνατότητα να συνεργαστεί με χώρες που βρίσκονται στα μαύρα κατάστιχα της Δύσης. Μπορεί, όμως, να συνεργαστεί με τα Εμιράτα και το Ισραήλ για μεταφορά τεχνογνωσίας, για συμπαραγωγή οπλικών συστημάτων, αλλά και για εισαγωγή βέλτιστων βιομηχανικών και επιχειρηματικών πρακτικών. Οι σχεδιασμοί πρέπει να είναι αρχικά περιορισμένοι σε ρεαλιστικό πλαίσιο. Προϋπόθεση είναι το κράτος να προσφέρει ένα σώφρον νομικό πλαίσιο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι έχει να διδαχθεί η Ελλάδα από τα Εμιράτα για την αμυντική βιομηχανία

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Αν και τα κράτη του Κόλπου είχαν κάνει κάποιες προσπάθειες να αναπτύξουν τη δική τους αμυντική βιομηχανία ήδη από τη δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα πραγματικά κίνητρα του τουρκικού δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας»

<img height="430" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=erdogan_27.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Θρασύβουλος Μαρκέτος*</b><br />Καθ’όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 2010, στο πλαίσιο της κοινωνικοπολιτικής αναταραχής στον Αραβικό κόσμο –γνωστής ως «Αραβικής Άνοιξης»- γίναμε μάρτυρες εμφύλιων και δι' αντιπροσώπων πολέμων στην Λιβύη, Συρία, Ιράκ και Υεμένη, οι οποίοι σταδιακώς κατέστησαν την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου χώρο συγκρούσεων, ασύμμετρων απειλών και γεωπολιτικών προκλήσεων που υπέσκαψαν την σταθερότητα και νομιμότητα του παλαιού περιφερειακού συστήματος όπως είχε εδραιωθεί κατά την μεταψυχροπολεμική περίοδο. Η επικρατούσα αναστάτωση επηρεάζεται αρνητικώς από διάφορούς περιφερειακούς και εξωτερικούς παίκτες, ιδίως την Ρωσία, Τουρκία και τις αραβικές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου.<br /><br />Η Τουρκία έχει καταστεί ενεργός και επιθετικός παίκτης στα περιφερειακά πολιτικά πράγματα και κρίσεις. Από το 2015, η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας αποκτά ολοένα και περισσότερο στρατιωτικό χαρακτήρα τόσο επί του εδάφους όσο και στην θάλασσα. Επιδιώκει επέκταση της γεωπολιτικής επιρροής της στην Μέση Ανατολή και τις παρακείμενες περιοχές μέσω προβολής στρατιωτικής ισχύος. Ειδικώς το τουρκικό ναυτικό, ενεργοποιείται τόσο με στόχο την εθνική άμυνα όσο και τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό περί την ενέργεια, βασιζόμενο στην ανάπτυξη εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.<br /><br />Στην μεταβολή πολιτικής της Τουρκίας, καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισαν:<br /><br />1. Ο σχηματισμός αντίθετης προς το κίνημα της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» κυβέρνησης στην Αίγυπτο. <br /><br />2. Η ανάμειξη Γαλλίας, Αιγύπτου και ΗΑΕ στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης υπέρ του πολέμαρχου Khalifa Haftar.<br /><br />3. Η στρατιωτική παρέμβαση του Ιράν στην γειτονική Συρία μέσω της Hezbollah. <br /><br />4. Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία.<br /><br />Και 5. Η σύμπλευση των ΗΠΑ προς τις εθνοτικώς κουρδικές, συριακές «Μονάδες Προστασίας του Λαού» στον συριακό εμφύλιο, παρά τις τουρκικές αντιρρήσεις. Τα γεγονότα αυτά, καθώς και η κατά την Άγκυρα μη υποστηρικτική προς την τουρκική κυβέρνηση στάση των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων στο ΝΑΤΟ κατά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, εξώθησε την Τουρκία προς ανεξάρτητη πολιτική στην Μέση Ανατολή.<br /><br /><img height="494" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/xartis(5).PNG" width="640" /><br /><br />Έκτοτε ακολουθεί στρατηγική επικεντρωμένη στην χρήση σκληρής ισχύος (hard power) στην Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή. Επέλεξε το Κατάρ ως κύριο στρατηγικό συνεργάτη λόγω κοινής υποστήριξης του «Πολιτικού Ισλάμ», και ερχόμενη σε ρήξη με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο, μετέφερε στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης τον από μακρού υποβόσκοντα στον σουνιτικό κόσμο ανταγωνισμό υποστηρίζοντας την σεχταριστική, ισλαμικού προσανατολισμού, πλην διεθνώς αναγνωρισμένη, κυβέρνηση της Τρίπολης. Εγκαινιάζοντας το 2016 μεγάλη στρατιωτική βάση στο Κατάρ, άρχισε την κατασκευή προκεχωρημένων βάσεων, πέραν της ισχυρής στρατιωτικής παρουσίας στην Λιβύη.<br /><br />Η Τουρκία διατηρεί την μεγαλύτερη εκτός Ανατολίας εκπαιδευτική στρατιωτική βάση στο Mogadishu της Σομαλίας, τοποθετούμενη δι’ αυτού του τρόπου -κατά μήκος των διεθνών οδών εμπορικής επικοινωνίας Ανατολικής Μεσογείου-Ερυθράς Θάλασσας-Ινδικού Ωκεανού (SLOCs)- πλησίον του Κόλπου του Άντεν, κρίσιμου για την συνεργασία Τουρκίας-Κατάρ.<br /><br />Η απομάκρυνση της Τουρκίας από τους νατοϊκούς της συμμάχους, συνέπεσε με την καινοφανή σύμπτυξη δυνάμεων μεταξύ των υπέρ της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων (status quo) κρατών της Μέσης Ανατολής: Αιγύπτου, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Τα κράτη αυτά, αντιτιθέμενα προς την επιρροή του Ιράν και της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας», διατηρούν στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, παρότι έχουν τηρήσει με την Ρωσία σχέσεις αμοιβαίου οφέλους. Λόγω της συνεργασίας της Τουρκίας με το Ιράν και την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», αναγνωρίζουν την Άγκυρα ως απειλή, παρά την πρόσφατη απόπειρα συμφιλίωσης με το Κατάρ, περιφερειακό συνεργάτη της Τουρκίας.<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν, επιθετικώς ενάντιος του περιφερειακού status quo, υπερασπίζεται με πάθος τους καταφρονεμένους της περιοχής και φλερτάρει κατ’ επανάληψη με τον αλυτρωτισμό ως μέρος της ρητορικής του. Υπερασπιζόμενος την ισλαμικών καταβολών πρώην «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας» (GNA) στην Τρίπολη της Λιβύης με αποστολή συμβούλων, ειδικών δυνάμεων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εν μέσω της εαρινής επίθεσης του ενάντιου στρατάρχη Haftar, αλλά κυρίως υπογράφοντας αμοιβαία συμφωνία διευθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ των δύο μερών (Νοέμβριος 2019), ο Ερντογάν έφερε ασφυκτικώς πλησίον της Αιγύπτου το «Πολιτικό Ισλάμ». Πέραν της κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS-1982) καταπάτησης νομίμων δικαιωμάτων της Ελλάδας, ο στόχος της Τουρκίας μέσω της ανακήρυξης κοινού θαλασσίου ορίου με την Λιβύη είναι η επίτευξη περιφερειακής διευθέτησης των θαλασσίων συνόρων, ώστε η κοινή δράση του αιγυπτιακού και ελληνικού στόλου να αδυνατεί να σχηματίσει ζώνη ελέγχου (cordon sanitaire) από το εξωτερικό όριο του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων, την Κρήτη και από εκεί στο βορειοαφρικανικό σύνορο μεταξύ ανατολικής Λιβύης και δυτικής Αιγύπτου. Προς τον σκοπό αυτό, η Τουρκία διατηρεί αεροπορική και ναυτική παρουσία στην δυτική Λιβύη, θέτοντας σε εφαρμογή νέο στρατηγικό δόγμα χρήσης σκληρής ισχύος ως εργαλείο διασφάλισης λήψης υπ’ όψιν από πλευράς των Μεγάλων Δυνάμεων των τουρκικών συμφερόντων.<br /><br />Αναμφιβόλως, τα αναθεωρητικά στρατηγήματα της Τουρκίας («Γαλάζια Πατρίδα») καταδεικνύουν ότι η κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αφορά πρωτίστως την διασφάλιση ενεργειακών πόρων για την υποστήριξη της τουρκικής οικονομίας, αλλά από δεκαετιών διαφιλονικούμενα θέματα κυριαρχίας, αναμεμειγμένα με παλαιές και νέες γεωπολιτικές φιλοδοξίες. Τον τουρκικό επεκτατισμό τροφοδοτεί και υποκινεί το υλικό κέρδος και η διασφάλιση επικερδών οικονομικών συμφωνιών στην Λιβύη. Καθώς δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στα λιβυκά ύδατα επί του παρόντος, και οι τουρκικές αναζητήσεις πέριξ της Κύπρου δεν έχουν αποδώσει καρπούς, τα κίνητρα της Άγκυρας είναι προφανώς ιδεολογικά. Η αναθεωρητική των διεθνών συνθηκών και κυρίως αυτής της Λωζάννης (1923) Τουρκία, αντιμετωπίζει την Μεσόγειο θάλασσα ως βήμα προς απόκτηση –εν αγαστή συνεργασία με την Ιταλία- περισσότερης επιρροής στην Βόρεια Αφρική, την Υποσαχάρια και Δυτική Αφρική.<br /><br />Ολοένα σαφέστερη επίσης καθίσταται η διαπίστωση ότι η Τουρκία –από μερικών ετών κράτος υπόδειγμα για τον Αραβικό κόσμο ως συνδυάζουσα τον οικονομικό φιλελλευθερισμό, την φιλοδυτική δημοκρατία και τις ισλαμικές αξίες- παρά να βαδίζει προς καθαρό και γρήγορο διαζύγιο με την Δύση, μοχλεύει τους διάφορους θεσμικούς, οικονομικούς και δεσμούς ασφάλειας με τα κράτη της Δύσης, ώστε να ανέβει την κλίμακα ισχύος του περιφερειακού συστήματος, ενώ στο εσωτερικό προσελκύεται ολοένα προς τον αντιφιλελευθερισμό. Στόχος είναι να καταστεί μεγάλη δύναμη, ικανή να διαπραγματεύεται επί ίσοις όροις με τις Μεγάλες Δυνάμεις και, αν είναι δυνατόν, να επιβάλει την θέλησή της μέσω τετελεσμένων. Προκειμένου να αναβιβασθεί στην κλίμακα ισχύος, η Άγκυρα επενδύει στις ένοπλες δυνάμεις και την ικανότητα προβολής στρατιωτικής ισχύος, ενώ εκ παραλλήλου προβάλει ήπια ισχύ παγκοσμίως μέσω της διασκέδασης, της θρησκείας και του εμπορίου. Καταφανές επίσης είναι ότι, καθώς αναπτύσσει δραστηριότητες στην Αφρική, η αντιπαλότητα μεταξύ της Τουρκίας και της συνεννόησης Γαλλίας, ΗΑΕ και Αιγύπτου θα γίνει ένας εκ των κύριων μοχλών των γεωπολιτικών σχέσεων Ευρώπης-Αφρικής.<br /><br /><b><i>* Ο Δρ. Θρασύβουλος Ν. Μαρκέτος είναι Αναλυτής Γεωστρατηγικής Ενέργειας Ευρασίας, Επιστημονικός Συνεργάτης Γεωστρατηγικής-Γεωοικονομίας (ecub Lab) και Επισκέπτης Καθηγητής.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα πραγματικά κίνητρα του τουρκικού δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Θρασύβουλος Μαρκέτος* Καθ’όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 2010, στο πλαίσιο της κοινωνικοπολιτικής αναταραχής στον Αραβικό κόσμο –γνωστής...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ράμα απαγορεύει στους Βορειοηπειρώτες να ψηφίσουν… φασισμός

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/03/edi_rama-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Σε μια ακόμη επίδειξη αυταρχισμού η κυβέρνηση του Έντι Ράμα, αποφασίζει μέτρα, τα οποία δεν θα επιτρέψουν στους Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Ελλάδα να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στην Αλβανία, στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Απριλίου. Αυτή την φορά ο Ράμα εργαλειοποιεί την κρίση του κορονοϊού και κλείνει τα σύνορα με την Ελλάδα, δήθεν στο πλαίσιο των μέτρων για την αποτροπή της μετάδοσης της ασθενείας.<br /><br />Η καραντίνα, που ανακοίνωσε χθες η αλβανική κυβέρνηση (και για όσους προέρχονται από τα Σκόπια), θα έχει διάρκεια 14 ημερών, θα λήξει δηλαδή μετά την ημερομηνία των εκλογών και θα αποθαρρύνει όλους τους Αλβανούς πολίτες που ζουν στην Ελλάδα και προτίθενται να ταξιδέψουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους προκειμένου να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Τόσο οι οργανώσεις των ομογενών όσο και τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως θεωρούν την απόφαση προσχηματική.<br /><br />Δεν αποτελεί άλλωστε μυστικό, πως ο Ράμα θεωρεί τους Αλβανούς πολίτες που ζουν και εργάζονται στην χώρα μας και κυρίως τους Βορειοηπειρώτες ως παράγοντα που μπορεί να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα και μάλιστα εις βάρος του. «Το γεγονός πως η αλβανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει χαλαρά, συγκριτικά με άλλες χώρες, το φαινόμενο της πανδημίας δεν συνάδει με αυτή την απόφαση. Επίσης τα επιδημιολογικά φορτία και στις δύο χώρες δείχνουν μείωση και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως έχουν προχωρήσει οι εμβολιασμοί», σχολίασε ο πρόεδρος της Ένωσης Χειμαρριωτών Θοδωρής Γκούμας, ο οποίος τόνισε ακόμα:<br /><br />«Η κίνηση αυτή του Ράμα δείχνει πως βρίσκεται σε κατάσταση πανικού και παίζει τα τελευταία του χαρτιά με σκοπό να διατηρήσει την θέση του. Η παρεμπόδιση των Αλβανών πολιτών που ζουν στην Ελλάδα να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα την 25η Απριλίου είναι μια πράξη αντιδημοκρατική, σαν αυτές στις οποίες ο Ράμα μας έχει συνηθίσει».<br /><br />Να σημειωθεί ότι στις εκλογές αναφέρθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο οποίος ναι μεν επεσήμανε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ασχολείται με πολιτικά ζητήματα, τόνισε όμως πως υπάρχει και μια δεύτερη αρχή, η οποία θέλει τους ορθοδόξους χριστιανούς της Αλβανίας υπεύθυνους πολίτες, έχοντας την υποχρέωση να ψηφίσουν. Προσέθεσε επίσης πως το κριτήριο της επιλογής είναι η αγνότητα των ανθρώπων και όχι η επιλογή εκείνων που θέτουν σε πρώτο πλάνο το «Εγώ» τους και σε δεύτερο το «Εμείς». Ακόμη αναφέρθηκε στην επιλογή ατόμων που τους παρέχεται η δυνατότητα να εκλεγούν και να αγωνισθούν για την πρόοδο του τόπου.<div><br /></div><div><a href="https://www.blogger.com/#">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ράμα απαγορεύει στους Βορειοηπειρώτες να ψηφίσουν… φασισμός

Σε μια ακόμη επίδειξη αυταρχισμού η κυβέρνηση του Έντι Ράμα, αποφασίζει μέτρα, τα οποία δεν θα επιτρέψουν στους Βορειοηπειρώτες που ζουν στη...

Διαβάστε την συνέχεια