Το κρυφό μήνυμα της Διάσκεψης του Bürgenstock. Ετοιμαστείτε για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πως αλλάζει το αμερικανικό Zeitgeist.

<img height="469" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/897fcaac0efa3719a57ea545b31d8e23_XL.jpg" width="727" /><br /><br /><div>Ο «Πόλεμος» της Ρωσίας για να επαναδιαμορφώσει το αμερικανικό Zeitgeist<br /><br />Η G7 και η επακόλουθη ελβετική «Διάσκεψη του Bürgenstock» μπορούν – εκ των υστέρων – να θεωρηθούν ως προετοιμασία για έναν παρατεταμένο πόλεμο στην Ουκρανία.<br />Οι τρεις κεντρικές ανακοινώσεις που προέκυψαν από το G7 – το 10ετές σύμφωνο ασφαλείας της Ουκρανίας, το «δάνειο της Ουκρανίας» ύψους 50 δισ. δολαρίων και η κατάσχεση τόκων από ρωσικά δεσμευμένα κεφάλαια – είναι τα τρία μηνύματα που οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Ο πόλεμος πρόκειται να κλιμακωθεί.<br />Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτές οι αποφάσεις αποσκοπούσαν στην προετοιμασία του δυτικού κοινού ενόψει των γεγονότων.<br />Και σε περίπτωση οποιασδήποτε αμφιβολίας, η κλιμάκωση της εχθρότητας προς τη Ρωσία που προέκυψε από τους ηγέτες των ευρωπαϊκών εκλογών ήταν αρκετά ξεκάθαρη: Προσπάθησαν να μεταδώσουν μια σαφή εντύπωση ότι η Ευρώπη προετοιμάζεται για πόλεμο.<br /><br />Τι θα επακολουθήσει<br /><br />Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου John Kirby, «η θέση της Ουάσιγκτον για το Κίεβο είναι «απόλυτα σαφής»:<br />«Πρώτον, πρέπει να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο».<br />«Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βεβαιωθούμε ότι μπορούν να το κάνουν αυτό.<br />Στη συνέχεια, όταν τελειώσει ο πόλεμος… Η Ουάσιγκτον θα βοηθήσει στην οικοδόμηση της βιομηχανικής βάσης της Ουκρανίας».<br />Αν αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο, η πρόθεση των ΗΠΑ να παρατείνουν και να μεταφέρουν τον πόλεμο βαθιά στη Ρωσία υπογραμμίστηκε από τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Jake Sullivan.<br />«Η εξουσιοδότηση για ουκρανική χρήση αμερικανικών όπλων για διασυνοριακές επιθέσεις εκτείνεται οπουδήποτε από όπου οι ρωσικές δυνάμεις περνούν τα σύνορα».<br />Επιβεβαίωσε, επίσης, ότι η Ουκρανία μπορεί να χρησιμοποιήσει F-16 για να επιτεθεί στη Ρωσία και να χρησιμοποιήσει συστήματα αεράμυνας που παρέχονται από τις ΗΠΑ «για να καταρρίψει ρωσικά αεροπλάνα -ακόμα και στον ρωσικό εναέριο χώρο- εάν πρόκειται να βρεθούν στον ουκρανικό εναέριο χώρο».<br />Οι Ουκρανοί πιλότοι έχουν το περιθώριο να κρίνουν την «πρόθεση» των ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών;<br />Οι παράμετροι αυτής της «εξουσιοδότησης» θα διευρυνθούν γρήγορα – βαθύτερα στις αεροπορικές βάσεις από τις οποίες απογειώνονται τα ρωσικά μαχητικά βομβαρδιστικά.<br />Κατανοώντας ότι ο πόλεμος πρόκειται να μεταμορφωθεί ριζικά –και εξαιρετικά επικίνδυνα– ο Πρόεδρος Putin (στην ομιλία του στο Συμβούλιο του Υπουργείου Εξωτερικών) εξήγησε πώς ο κόσμος είχε φτάσει σε αυτή τη κομβική συγκυρία – που θα μπορούσε να επεκταθεί στα πυρηνικά.<br />Η βαρύτητα της ίδιας της κατάστασης απαιτούσε την προσφορά μιας «τελευταίας ευκαιρίας» στη Δύση, την οποία ο Putin είπε εμφατικά ότι «δεν ήταν προσωρινή κατάπαυση του πυρός για το Κίεβο για να προετοιμάσει μια νέα επίθεση, ούτε επρόκειτο για το πάγωμα της σύγκρουσης», αλλά μάλλον, οι προτάσεις του αφορούσαν την τελική ολοκλήρωση του πολέμου.<br />«Αν, όπως πριν, το Κίεβο και οι δυτικές πρωτεύουσες το αρνηθούν – τότε στο τέλος, αυτό είναι δική τους υπόθεση», είπε ο Putin.<br />Ο Putin σχεδόν σίγουρα δεν περίμενε ποτέ ότι οι προτάσεις θα γίνονταν δεκτές στη Δύση παρά μόνο με την περιφρόνηση και τον χλευασμό με τον οποίο, στην πραγματικότητα, αντιμετωπίστηκαν.<br />Ούτε ο Putin θα εμπιστευόταν –για μια στιγμή– τη Δύση να μην υπαναχωρήσει από μια συμφωνία, αν επρόκειτο να επιτευχθεί κάποια συμφωνία σε αυτές τις γραμμές.<br />Εάν ναι, γιατί τότε ο Πρόεδρος Putin έκανε μια τέτοια πρόταση το περασμένο Σαββατοκύριακο, εάν η Δύση δεν μπορεί να εμπιστευτεί και η αντίδρασή της ήταν τόσο προβλέψιμη;<br /><br />Το παράδειγμα της Matryoshka<br /><br />Σαν μια κούκλα Matryoshka, αντί να κοιτά κανείς το εξωτερικό περίβλημα, η «τελική λύση» του Putin πιθανότατα δεν θα επιτευχθεί αξιόπιστα μέσω κάποιου «πλανόδιου μεσίτη» της ειρήνης.<br />Στην ομιλία του στο υπουργείο Εξωτερικών, ο Putin απορρίπτει φράσεις όπως «κατάπαυση του πυρός» ή «πάγωμα».<br />Επιδιώκει κάτι μόνιμο: Μια ρύθμιση που έχει «στιβαρά πόδια» και αντοχή.<br />Μια τέτοια λύση –όπως υπαινίχθηκε ο Putin προηγουμένως– απαιτεί να δημιουργηθεί μια νέα αρχιτεκτονική παγκόσμιας ασφάλειας.<br />Και αν αυτό συνέβαινε, τότε μια πλήρης λύση για την Ουκρανία θα οδηγούνταν σε μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων.<br />Δηλαδή, με τον μικρόκοσμο μιας λύσης της Ουκρανίας να απορρέει σιωπηρά από τη συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και των δυνάμεων της «Heartland» - διευθέτηση των συνόρων στα αντίστοιχα συμφέροντα ασφαλείας τους.<br />Αυτό είναι ξεκάθαρα αδύνατο τώρα, με τη νοοτροπία των ΗΠΑ να είναι κολλημένη στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου της δεκαετίας του 1970 και του 1980.<br />Το τέλος αυτού του πολέμου –η φαινομενική νίκη των ΗΠΑ– έθεσε τα θεμέλια για το Δόγμα Wolfowitz του 1992, το οποίο υπογράμμισε την αμερικανική υπεροχή με κάθε κόστος σε έναν μετασοβιετικό κόσμο, μαζί με την «εξάλειψη των αντιπάλων, όπου κι αν προκύψουν».<br />«Σε συνδυασμό με αυτό, το Δόγμα Wolfowitz όριζε ότι οι ΗΠΑ θα… εγκαινιάσουν ένα σύστημα συλλογικής ασφάλειας υπό την ηγεσία τους και τη δημιουργία μιας δημοκρατικής ζώνης ειρήνης».<br />Η Ρωσία, από την άλλη, αντιμετωπίστηκε διαφορετικά - η χώρα έπεσε από τα ραντάρ.<br />Έγινε ασήμαντη ως γεωπολιτικός ανταγωνιστής στα μάτια της Δύσης, καθώς οι πρωτοβουλίες της για ειρηνικές προσφορές αποκρούστηκαν – και οι εγγυήσεις που της δόθηκαν σχετικά με την επέκταση του ΝΑΤΟ χάθηκαν».</div><div><br />«Η Μόσχα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να αποτρέψει μια τέτοια προσπάθεια.<br />Το διάδοχο κράτος της πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν ισάξιο της, και επομένως δεν θεωρούνταν αρκετά σημαντικό ώστε να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.<br />Ωστόσο, παρά το μειωμένο μέγεθος και τη σφαίρα επιρροής της, η Ρωσία επέμενε να θεωρείται βασικός παίκτης στις διεθνείς υποθέσεις».<br />Πλέον, η Ρωσία σήμερα είναι ένας εξέχων παγκόσμιος παράγοντας τόσο στον οικονομικό όσο και στον πολιτικό τομέα.<br />Ωστόσο, για τα κυβερνώντα στρώματα στις ΗΠΑ, η ισότητα μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον δεν συζητείται.<br />Η νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου εξακολουθεί να εμποτίζει το Beltway με την αδικαιολόγητη σιγουριά ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί με κάποιο τρόπο να οδηγήσει σε ρωσική κατάρρευση και διαμελισμό.<br />Ο Putin στην ομιλία του, αντίθετα, έβλεπε μπροστά στην κατάρρευση του ευρωατλαντικού συστήματος ασφαλείας – και στην ανάδυση μιας νέας αρχιτεκτονικής.<br />«Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος», είπε ο Putin.<br />Εμμέσως, υπαινίσσεται ότι μια τέτοια ριζική αλλαγή θα ήταν ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.<br />Μια συμφωνία που θα προκύψει από το ευρύτερο πλαίσιο συναίνεσης σχετικά με τον καταμερισμό συμφερόντων μεταξύ του Rimland και του Heartland (στη γλώσσα Mackinder) θα αντικατοπτρίζει τα συμφέροντα ασφαλείας κάθε μέρους - και δεν θα επιτυγχάνεται σε βάρος της ασφάλειας των άλλων.<br />Εάν αυτή η ανάλυση είναι σωστή, η Ρωσία μπορεί να μην βιάζεται τόσο πολύ να ολοκληρώσει τα θέματα στην Ουκρανία.<br />Η προοπτική μιας τέτοιας «παγκόσμιας» διαπραγμάτευσης μεταξύ Ρωσίας-Κίνας και ΗΠΑ είναι ακόμα μακριά.<br /><br />Η θέση της Δύσης<br /><br />Το θέμα εδώ είναι ότι η συλλογική δυτική ψυχή δεν έχει μεταμορφωθεί επαρκώς.<br />Η αντιμετώπιση της Μόσχας ως ίση παραμένει εκτός για την Ουάσιγκτον.<br />Η νέα αμερικανική αφήγηση δεν είναι διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα τώρα, αλλά ίσως γίνει δυνατή κάποια στιγμή στις αρχές του νέου έτους - μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ.<br />Αλλά ο Putin μπορεί να εκπλήξει και πάλι – μην υποστηρίζοντας την προοπτική, αλλά αποκρούοντάς την, εκτιμώντας ότι οι Αμερικανοί εξακολουθούν να μην είναι έτοιμοι για διαπραγματεύσεις για ένα «απόλυτο τέλος» του πολέμου – ειδικά καθώς αυτή η τελευταία αφήγηση τρέχει ταυτόχρονα με τις συζητήσεις για μια νέα επίθεση στην Ουκρανία που θα διαμορφωθεί το 2025.<br />Φυσικά, πολλά είναι πιθανό να αλλάξουν το επόμενο διάστημα έτος.<br />Ωστόσο, τα έγγραφα που περιγράφουν μια υποτιθέμενη νέα εντολή ασφαλείας είχαν ήδη συνταχθεί από τη Ρωσία το 2021 - και αγνοήθηκαν δεόντως στη Δύση.<br />Η Ρωσία ίσως έχει την πολυτέλεια να περιμένει στρατιωτικά γεγονότα στην Ουκρανία, στο Ισραήλ και στον οικονομικό τομέα.<br />Όλοι, σε κάθε περίπτωση, ακολουθούν τον τρόπο του Putin.<br />Είναι όλα αλληλένδετα και έχουν τη δυνατότητα για ευρεία μεταμόρφωση.<br />Έτσι, ο Putin περιμένει τη διαμόρφωση του αμερικανικού Zeitgeist.<br />Φαινόταν πολύ σίγουρος τόσο στην Αγία Πετρούπολη όσο και την περασμένη εβδομάδα στο Υπουργείο Εξωτερικών.<br />Η προσπάθεια των G7 για την Ουκρανία φαινόταν να σχετίζεται περισσότερο με τις εκλογές των ΗΠΑ, παρά με πραγματικό: Αυτό σημαίνει ότι η προτεραιότητα στην Ιταλία ήταν η οπτική των εκλογών, παρά η επιθυμία να ξεκινήσει ένας πλήρης πόλεμος.<br />Αλλά αυτό μπορεί να είναι λάθος.<br />Οι Ρωσόφωνοι κατά τη διάρκεια αυτών των πρόσφατων συγκεντρώσεων –κυρίως ο Sergei Lavrov – άφησαν να εννοηθεί σε γενικές γραμμές ότι η εντολή είχε ήδη καταλήξει για πόλεμο με τη Ρωσία.<br />Η Ευρώπη φαίνεται, όσο απίθανο κι αν είναι, να προετοιμάζεται για πόλεμο – με πολλές φλυαρίες για τη στράτευση.<br /><br />Ο χρόνος της κλιμάκωσης<br /><br />Η επερχόμενη φάση φαίνεται πιθανό να συνεπάγεται δυτική κλιμάκωση, με προκλήσεις να σημειώνονται στο εσωτερικό της Ρωσίας.<br />Οι τελευταίοι θα αντιδράσουν έντονα σε κάθε υπέρβαση των (πραγματικών) κόκκινων γραμμών από το ΝΑΤΟ ή σε οποιαδήποτε πρόκληση ψευδούς σημαίας (τώρα ευρέως αναμένεται από τους Ρώσους στρατιωτικούς μπλόγκερ).<br />Και εδώ βρίσκεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος: Στο πλαίσιο της κλιμάκωσης, η αμερικανική περιφρόνηση για τη Ρωσία αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο.<br />Η Δύση λέει τώρα ότι αντιμετωπίζει τις έννοιες της υποτιθέμενης πυρηνικής ανταλλαγής ως «μπλόφα» του Putin.<br />Οι Financial Times μας λένε ότι οι προειδοποιήσεις της Ρωσίας για τα πυρηνικά «φτιάχνουν» τη Δύση.<br />Εάν αυτό είναι αλήθεια, οι δυτικοί αξιωματούχοι αντιλαμβάνονται εντελώς την πραγματικότητα.<br />Μόνο εάν κατανοήσουμε και λάβουμε σοβαρά υπόψη τις ρωσικές πυρηνικές προειδοποιήσεις, μπορούμε να αποκλείσουμε τον κίνδυνο να μπουν στο παιχνίδι τα πυρηνικά όπλα, καθώς ανεβαίνουμε τη σκάλα της κλιμάκωσης με μέτρα αντιστοίχισης.<br />Παρόλο που λένε ότι πιστεύουν ότι είναι μπλόφα, τα στοιχεία των ΗΠΑ ωστόσο διαφημίζουν τον κίνδυνο μιας πυρηνικής ανταλλαγής.<br />Αν πιστεύουν ότι είναι μπλόφα, φαίνεται να βασίζεται στην υπόθεση ότι η Ρωσία έχει λίγες άλλες επιλογές.<br />Αυτό θα ήταν λάθος: Υπάρχουν πολλά κλιμακωτικά βήματα που η Ρωσία μπορεί να αναλάβει τη σκάλα, πριν φτάσει στο στάδιο των τακτικών πυρηνικών όπλων: Εμπορική και οικονομική αντεπίθεση, συμμετρική παροχή προηγμένου όπλου στους δυτικούς αντιπάλους (που αντιστοιχεί στις προμήθειες των ΗΠΑ στην Ουκρανία), διακοπή της διανομής ηλεκτρικής ενέργειας από την Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, χτυπήματα στα συνοριακά σημεία διέλευσης πυρομαχικών και χρησιμοποιώντας τους Houthis που έχουν καταρρίψει πολλά εξελιγμένα και δαπανηρά drones των ΗΠΑ, απενεργοποιώντας την υποδομή πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR) της Αμερικής.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το κρυφό μήνυμα της Διάσκεψης του Bürgenstock. Ετοιμαστείτε για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πως αλλάζει το αμερικανικό Zeitgeist.

Ο «Πόλεμος» της Ρωσίας για να επαναδιαμορφώσει το αμερικανικό Zeitgeist Η G7 και η επακόλουθη ελβετική «Διάσκεψη του Bürgenstock» μπορούν – ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική "ψυχολογία" έναντι του Ελληνισμού

<img height="378" src="https://s.parapolitika.gr/images/1130x667/jpg/files/2023-04-11/erdogan_copy.jpg" width="712" /><br /><b><br /></b><div><b>Αλέξανδρος Ιτιμούδης </b><br />Για να κατανοηθεί ο τουρκικός ψυχισμός, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι σύγχρονοι Τούρκοι μένουν πιστοί σε μεγάλο βαθμό στον οθωμανικό τρόπο σκέψης, μιας και η σύγχρονη Τουρκία επιβλήθηκε ως κράτος από τα πάνω προς τα κάτω, χωρίς κάποιο κοινωνικό συμβόλαιο ή λαϊκή απαίτηση.</div><div><br />Ως εκ τούτου για τους Τούρκους σε κάθε επαφή με τους με την Ελλάδα ισχύουν τα εξής:Στην Οθωμανική αντίληψη περί «δικαίου» υπάρχει η κατηγορία των ζιμμή (zimmi), οι οποίοι επρόκειτο για άτομα τα οποία είχαν υπαχθεί στην προστατευτική κατοχή της μουσουλμανικής πολιτείας, παραδίδοντας την δική τους πολιτεία και ζητώντας από τα ισλαμικά στρατεύματα έλεος (αμάν ή εμάν).<br />Η δικαιϊκή συμφωνία επομένως που συνέδεε τους «ζιμμή» με την ισλαμική πολιτεία ήταν μια συμφωνία η οποία συναπτόταν μεταξύ του νικητή και του υποταγμένου οικειοθελώς(!) Διαφορετικά ο οίκτος εξέλειπε από πλευράς των ισλαμικών στρατευμάτων.</div><div><br />Επομένως, μιλάμε για μία διμερή σύμβαση προσχώρησης, της οποίας τους όρους καθόριζε εξουσιαστικά το ένα μέρος, στην διακριτική ευχέρεια του οποίου ανήκε και η παραπέρα τήρηση των συμφωνηθέντων. Δηλαδή η σύμβαση ενώ για το ένα αδύναμο μέρος είναι προσχώρησης, για το άλλο και ισχυρό είναι παραχώρησης.</div><div><br />Δεύτερο στοιχείο είναι πως η έννοια της δικαιοσύνης στον οθωμανικό τρόπο σκέψης προέρχεται από τον σουλτάνο και αποδίδεται ως χάρη προς τους υπόλοιπους. Επομένως δεν μιλάμε για δικαιοσύνη βασισμένη σε κανόνες και θεμελιώδη δικαιώματα αλλά για δικαιοσύνη μεσανατολικού τύπου.</div><div><br />Το τρίτο στοιχείο το περιγράφει εναργέστερα ο Νεοκλής Σαρρής στην Οσμανική Πραγματικότητα και έχει ως εξής:"Η ιδιοποίηση της 'νύφης' από ηγέτη φυλής χαμηλότερης πολιτισμικής στάθμης υποδηλώνει την αγωνία του να ανέλθει πολιτισμικά, πράγμα που πρέπει να θεωρηθεί προσπάθεια ψυχο-κοινωνικής αναπλήρωσης.Από αυτό αυτό ασυνείδητο πλέγμα οι Οθωμανοί και ειδικότερα οι Τούρκοι δεν λυτρώθηκαν ποτέ."</div><div><br />Και συνεχίζει:"Αν οι Οσμανοί δεν κατόρθωσαν να αφομοιωθούν και να αφομοιώσουν απόλυτα τα δεδομένα της Βυζαντινής πραγματικότητας, αυτό οφείλεται, κατά κύριο λόγο στην αντίθεση την οποία παρουσίαζε η κοινωνική τους ιδιοσυστασία σε σχέση προς την κοινωνική δομή των Βυζαντινών αλλά και στην ολοκληρωτική αντιπαράθεση της ισλαμικής/πολιτικής/θρησκευτικής ιδεολογίας προς τη χριστιανική."<br /><br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η τουρκική "ψυχολογία" έναντι του Ελληνισμού

Αλέξανδρος Ιτιμούδης  Για να κατανοηθεί ο τουρκικός ψυχισμός, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι σύγχρονοι Τούρκοι μένουν πιστοί σε μεγάλο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα -Τουρκία: ο Καναδός χαρτογράφος, οι μυστικές συνομιλίες και η εμπλοκή των Ελβετών.

<br /><img height="308" src="https://omegapress.gr/images/AEGEAN.jpg" width="691" /><div><br /></div><div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη</b><br />Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες συνεχίζονται με πλήρη μυστικότητα. Επίκεινται δύο συναντήσεις μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν, μία στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον στις 9 Ιουλίου και μία στη Νέα Υόρκη το Σεπτέμβριο. Το τελευταίο διάστημα όμως εντείνονται οι πληροφορίες ότι οι δύο πρωτεύουσες οδεύουν προς κάποιας μορφής προσέγγιση ή τουλάχιστον προς ένα βήμα , πέρα από το μορατόριουμ.<br /><br />Την Αθήνα επισκέπτεται συχνά ο κορυφαίος παγκοσμίως, Καναδός χαρτογράφος Μάρτιν Πρατ που εργάζεται για το ελληνικό κράτος πάνω από 20 χρόνια. Ο Πρατ έχει βοηθήσει σημαντικά την Ελλάδα από το 2000 όταν επί Σημίτη εργάστηκε για την δημιουργία των χαρτών του Αιγαίου για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, την επέκταση των χωρικών υδάτων, αλλά και τη συμφωνία με την Αίγυπτο. Είναι εκ φύσεως μυστικοπαθής και για τον πρόσθετο αυτόν λόγο η συνεργασία με την Αθήνα είναι απρόσκοπτη.<br /> Πέραν του Πρατ, δύο Ελβετοί, ένας διπλωμάτης και ένας νομικός, εμπλέκονται σε συνομιλίες και κυβερνητικούς και ακαδημαικούς παράγοντες , με διάθεση να προσφέρουν στην επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Το πρόβλημα όμως είναι η στάση του πρωθυπουργού και τι αποφάσεις θα πάρει και φυσικά, αν θα είναι προς την σωστή κατεύθυνση για τη χώρα....<br /><br />Το παρασκήνιο και τα προβλήματα<br /><br />Το μόνο δεδομένο που έχουμε αυτή την στιγμή, είναι το μορατόριουμ. Ως προς τις διερευνητικές συνομιλίες αυτές διεξάγονται με την μορφή του πολιτικού διαλόγου μεταξύ των δύο ΥΠΕΞ με την Αθήνα να εκπροσωπείται από την υφυπουργό Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, που συνομιλεί με την Άγκυρα με εντολή του πρωθυπουργού, αν και δεν μπορεί να διαβάσει ειδικούς χάρτες. Η Παπαδοπούλου συνεργάζεται με μια κλειστή ομάδα στο ΥΠΕΞ και με το Μέγαρο Μαξίμου απευθείας. Ο Υπουργός Γιώργος Γεραπετρίτης έχει διακοσμητικό ρόλο στην εξωτερική πολιτική και απλά διεκπεραιώνει τα σχεδόν ,υπηρεσιακά καθήκοντά του. Η στενή του πρόσδεση όμως με τα πολιτικά συμφέροντα του πρωθυπουργού είναι αρκετή για την ειδική σχέση που έχει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.<br /><br />Σε ένα δεύτερο επίπεδο, πέραν των πολιτικών συνομιλιών, υπάρχει οργιώδες παρασκήνιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, στο οποίο εμπλέκονται και επιχειρηματίες, κυρίως από τον τομέα της ενέργειας που ωθούν τις κυβερνήσεις σε συμφωνίες με κοινές ελληνοτουρκικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο. Ωστόσο η επιχειρηματική συνεργασία δεν μπορεί να γίνει στο κενό , δεδομένου ότι η Τουρκία έχει πάντα ως βάση την συνεκμετάλλευση, ενώ παραμένει ως θεμέλιο της πολιτικής της η υπόθεση των γκρίζων ζωνών. Υπό αυτό το πρίσμα, η συνεργασία σκοντάφτει σε σοβαρά ζητήματα εθνικής κυριαρχίας. Αν η κυβέρνηση θέλει να παρακάμψει τα θέματα αυτά, τότε θα υπάρξει μείζον πολιτικό πρόβλημα. Από την άλλη , αν η Άγκυρα αποσύρει την θεωρία των γκρίζων ζωνών, φυσικά η συνεργασία θα έχει άλλα χαρακτηριστικά και άλλη προοπτική. Προς το παρόν όμως τίποτα δεν έχει αλλάξει και όλα καλύπτονται από ένα γκρίζο πέπλο μυστικότητας. Σημειώνεται πως ούτε το υπουργείο Άμυνας έχει πρόσβαση στους φακέλους των συνομιλιών παρά μόνο στα ΜΟΕ για τα οποία, έτσι όπως γίνεται ο διάλογος σήμερα, ουδείς ενδιαφέρεται και στις δύο πλευρές του Αιγαίου….<br /><br />Η Χάγη και οι χάρτες<br /><br />Πολλοί στην Αθήνα πιστεύουν ότι η συνάντηση Μητσοτάκη -Ερντογάν στη Νέα Υόρκη το Σεπτέμβριο, στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, ίσως είναι κομβική. Με την έννοια, ότι κάποιοι αναμένουν την ανακοίνωση μιας καταρχήν προσέγγισης που θα συνοδεύεται από διαβεβαιώσεις για συνέχιση των συνομιλιών. Άλλοι όμως θεωρούν βέβαιο, ότι οι αποκλίσεις είναι τόσο σοβαρές και τόσο άκαμπτη η Άγκυρα στην αναθεωρητική της πολιτική, που ο κύκλος που διανύουμε , μπορεί να συνοδευθεί και από το κλείσιμο του μορατόριουμ και το άνοιγμα του κύκλου της έντασης…<br />Ακριβώς για τους λόγους αυτούς και υπό το πρίσμα ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει η αποτίμηση του διαλόγου, οι δύο χώρες προετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο. Και για μια θετική προσέγγιση και για την αρνητική. Η θετική απαιτεί προετοιμασία επί … χάρτου, αν υποθέσουμε ότι μπορεί οι δύο χώρες να συζητούν μέχρι και την προσφυγή στη Χάγη, που απαιτεί συνυποσχετικό. Οι πιθανότητες είναι απειροελάχιστες, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη για προετοιμασία.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν καλοθελητές σε κάθε γωνιά της ΕΕ και των ΗΠΑ που ναι μεν αυτή την περίοδο δεν εμπλέκονται με πρωτοβουλίες και πιέσεις, ωστόσο οι δίαυλοι είναι ορθάνοιχτοι . Κανένας στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον δεν θέλει μέτωπο στο Αιγαίο, κάθε άλλο, όχι μόνο το απεύχονται , αλλά εργάζονται γι αυτό.<br /><br />Οπότε στο πλαίσιο της προετοιμασίας επισκέπτεται συχνά την Αθήνα το τελευταίο διάστημα ο Μάρτιν Πρατ ο οποίος συνεργάζεται με την Μάνια Τελαλιάν, πρώην επικεφαλής της νομικής υπηρεσίας του ΥΠΕΞ, που συγκρούστηκε με τον Δένδια και την πήρε στο Μαξίμου ως σύμβουλο ο Μητσοτάκης. Η Τελαλιάν είναι ιδιαίτερα ικανή νομικός , προορίζεται για διευθυντική θέση στον ΟΑΣΕ, που ακούει και μιλάει έχει δηλαδή άποψη και θέση. Ο Πρατ χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης όλων. Στην Αθήνα γνωρίζουν, ελάχιστοι είναι αλήθεια, ότι ο Πρατ είναι συχνός επισκέπτης της ελληνικής πρωτεύουσας και με τις γνώσεις του εγγυάται αξιόπιστα την υπεράσπιση της ελληνικής πολιτικής, με την οποία, οι γνωρίζοντες λένε ότι συμφωνεί και ότι η Τουρκία δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά σε κανένα δικαστήριο όσα ισχυρίζεται για τις γκρίζες ζώνες….<br />Η ομάδα των Ελβετών επισκέπτεται επίσης συχνά την Αθήνα και πραγματοποιεί πλήθος επαφών, με στόχο να παρέμβει σε κατάλληλο χρόνο, ανάλογα με τις εξελίξεις. Έχουν την υποστήριξη της κυβέρνησής τους, αλλά το κατά πόσο μπορούν να έχουν ουσιαστικό ρόλο θα φανεί στην πορεία.<br /><br />Έρχεται ο νέος κύκλος;<br /><br />Εν κατακλείδι, ανάμεικτα συναισθήματα, καχυποψία, προσδοκίες και επιφυλάξεις, όλα μαζί συνθέτουν μια ασταθή εικόνα σχετικά με την πορεία των συνομιλιών Ελλάδας -Τουρκίας και το ενδεχόμενο να καταλήξουν σε διμερή συμφωνία ή στην σύνταξη συνυποσχετικού για την παραπομπή στη Χάγη. Οι πιο επιφυλακτικοί , εντός και εκτός της κυβέρνησης, θεωρούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να κάνει τίποτα και θα αφήσει τον χρόνο να κυλά έως ότου εγκαταλείψει το Μέγαρο Μαξίμου. Είναι ευτυχής με το μορατόριουμ και εκτιμά ότι η σχεδόν υποτακτική στάση του έναντι των ΗΠΑ του διασφαλίζει ήρεμα νερά.<br /><br />Η Τουρκία όμως βρίσκεται σε αναβρασμό. Το φανατικό Ισλάμ ενισχύεται, ο Ερντογάν αποδυναμώνεται αλλά παραμένει ισχυρός ηγέτης, οι κεμαλιστές δεν θα χαθούν ποτέ. Το μείγμα είναι εκρηκτικό γιατί όσο πλησιάσει η διαδοχή του Ερντογάν, τόσο απρόβλεπτη θα γίνει η Τουρκία. Εκρηκτικό ενδέχεται να γίνει το κλίμα και στην Αθήνα, αν οι Καραμανλής και Σαμαράς, θεωρήσουν ότι ο Μητσοτάκης απέχει πολύ από μια παραγωγική και πατριωτική εξωτερική πολιτική, όπως εκείνοι την εννοούν και ανεβάσουν τους τόνους, εγκλωβίζοντας τον πρωθυπουργό στην ακινησία.<br /><br />Να θυμίσουμε ότι η κατά τα άλλα πατριωτική εξωτερική πολιτική των Καραμανλη και Σαμαρά έχει προκαλέσει ζημιά στα εθνικά συμφέροντα. Ο πρώτος όταν ακύρωσε το Ελσίνκι και την ελληνοτουρκική προσέγγιση που κληρονόμησε από τον Σημίτη, χωρίς καμία εναλλακτική πολιτική και καταλήξαμε στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών και στο Ουρούτς Ρέις. Ο δεύτερος όταν το 1991 υπέγραψε στο Συμβούλιο ΥΠΕΞ της ΕΕ το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της τότε “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” και μετά , μέχρι σήμερα, παριστάνει τον μακεδονομάχο….<br />Το τι θα φέρει στην Ελλάδα η γεωπολιτική κρίση είναι μια δύσκολη πρόβλεψη. Το τι θα προκύψει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ένας γρίφος που περικλείει ελάχιστες ελπίδες και πολλές ανησυχίες...</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ελλάδα -Τουρκία: ο Καναδός χαρτογράφος, οι μυστικές συνομιλίες και η εμπλοκή των Ελβετών.

Του Σωτήρη Σιδέρη Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες συνεχίζονται με πλήρη μυστικότητα. Επίκεινται δύο συναντήσεις μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι πρώτες ισραηλινές συλλογές Spice για τα F-16 Viper μέσα στο 2024.

<img height="362" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/06/240624224736_F-16-SPICE1000-SQR-SPICE250-1.jpg" width="694" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Game changer που μετατρέπουν τις απλές βόμβες σε έξυπνα όπλα με εμβέλεια 60 χλμ.</span></h3><b>Τou ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ</b><br />Στα τέλη του 2024 υπολογίζει το αεροπορικό επιτελείο ότι θα ξεκινήσουν οι παραλαβές των πρώτων συλλογών Spice από το Ισραήλ. Το παραπάνω έρχεται ως «είδηση» και προσθήκη στα γεγονότα που σχετίζονται με την ενίσχυση της μαχητικής ισχύος του στόλου των F-16 Viper.<br /><br />Λίγες ημέρες πριν είχε γίνει ήδη γνωστό ότι η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως στους Ισραηλινούς με το οποίο μπορούν να επέμβουν στην «καρδιά» των Spice ώστε αυτές ν’αναγνωρίζουν και να λειτουργούν στον πιο προηγμένο τύπο του F-16 που διαθέτει ο ελληνικός αεροπορικός στόλος.<br /><br />Και αν παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα δεδομένα, στα νέα Viper πλησιάζουν προσθήκες για αποστολές κρούσης που καθιστούν την ίδια την αεροπορία ως game changer.Spice, Rampage, JASSM ER, εφόσον υπάρξει η απαραίτητη LOR for LOA προς τις ΗΠΑ θα προστεθούν στην δύναμη κρούσης της χώρα μας.<br /><br />Είχε προηγηθεί το επίσημο ερώτημα που απαντήθηκε πρόσφατα στην πολεμική αεροπορία για την τιμή του συγκεκριμένου πυραύλου και την διαθεσιμότητα. Μένει πλέον το εξελικτικό βήμα της επίσημης ερώτησης με το οποίο η Αθήνα θα δεσμεύεται για την αγορά του.<br /><br />Αν μείνουν όμως στις πολύτιμες συλλογές Spice, οι συζητήσεις με την Ισραηλινή πλευρά δείχνουν να βρίσκονται στο σημείο της υπογραφής ανάμεσα σε Αθήνα και Τελ Αβίβ για ένα όπλο που φέρνει νέα ισχυρά δεδομένα.<div><br />Το «έξυπνο» όπλο<br /><br />Όπως επισημαίνουν με νόημα πηγές από την πολεμική αεροπορία οι πύραυλοι Rampage και οι συλλογές Spice, μετά την «απελευθέρωσή τους» για τα ελληνικά φτερά, δεν θ’ απευθύνονται μόνο στον τύπο του F-16 Viper, καθώς δύναται να τοποθετηθούν και σε προγενέστερους, για τους οποίους όμως δεν έχει ληφθεί η τελική απόφαση που αφορά την αναβάθμιση τους.<br />Οι 300 συλλογές Spice, με την εφαρμογή τους στις βόμβες ελεύθερης πτώσης των 1000 και 2000 λιβρών, τις μετατρέπει ακόμη και εντός του 2024 σε «έξυπνα» όπλα.<br /><br />Είτε με ηλεκτροπτικό αισθητήρα, είτε με GPS το πάλαι ποτέ «σκέτο σίδερο» θα μπορεί να ταξιδέψει σε αποστάσεις άνω των 60 χλμ, πλήττοντας τον στόχο τους με ιδιαίτερη ακρίβεια και προσφέροντας ασφάλεια και επιβιωσιμότητα για τον ιπτάμενο και το αεροσκάφος.<br /><br />Πολύ σημαντικό θεωρείται το γεγονός ότι οι συλλογές Spice μπορούν να πιστοποιηθούν για όλες τις εκδόσεις του F-16, αρκεί αυτό να το θέλει η ίδια η πολεμική αεροπορία.<br /><br />Τις Spice πολλοί αναλυτές τις έχουν ονομάσει ως το Ισραηλινό «JDAM». Το συγκεκριμένο όπλο καθοδήγησής μετά την άφεση με GPS, ήταν εκείνο που ενεργοποιούσε ήδη τ’ αντανακλαστικά της αεροπορίας από το 2009, όταν δηλαδή είχε γίνει η προμήθεια των F-16 Block 52 Advanced.<br /><br />Με 15ετή καθυστέρηση…<br /><br />Κινήσεις και συνομιλίες μπορεί να είχαν γίνει και τότε για την απόκτηση των συλλογών, πλην όμως τα φιλόδοξα σχέδια γι’ αυτό το Stand off όπλο μεγάλου βεληνεκούς για όλα τα Block 52+, δεν προχώρησαν καθώς ήρθαν οι ραγδαίες οικονομικές εξελίξεις και οι περικοπές των κονδυλίων για την άμυνα.<br /><br />15 χρόνια μετά, το αεροπορικό επιτελείο, σιωπηρά συνεχίζει μια τιτάνια προσπάθεια, έναν αγώνα μεγάλης απόστασης για να καλύψει ό,τι μπορεί, ώστε η αναγνωρισμένη διεθνώς Πολεμική Αεροπορία, ν’ αποτελέσει και στο μέλλον μια από τις ισχυρότερες και υπερσύγχρονες αεροπορίες στην περιοχή.<br /><br />Τα διαφορετικά υπό-προγράμματα δημιουργούν ένα «πακέτο» όπλων που ισχυροποιεί τον στόλο των μαχητικών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας. Όλο αυτό το πακέτο εφόσον ολοκληρωθούν οι διαδικασίες και γίνει σταδιακά πραγματικότητα για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, σε όλο του το εύρος φέρνει δυο σημαντικά πλεονεκτήματα.<br /><br />Δημιουργεί αυξημένες δυνατότητες σε αποστολές κρούσης, ακόμη και κατά στόχων επιφανείας και δεύτερον, απαλλάσσει τον στόλο των F-16 από τα όπλα παλαιάς κοπής, δηλαδή τις βόμβες ελεύθερης πτώσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι πρώτες ισραηλινές συλλογές Spice για τα F-16 Viper μέσα στο 2024.

Game changer που μετατρέπουν τις απλές βόμβες σε έξυπνα όπλα με εμβέλεια 60 χλμ. Τou ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ Στα τέλη του 2024 υπολογίζει το αεροπορι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική μαφία παίρνει σταδιακά τον «έλεγχο» στην Θράκη!

<a href="https://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2024/06/BB1okt2d.jpg"><img src="https://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2024/06/BB1okt2d-696x348.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μετά την χαλάρωση των προϋποθέσεων εισόδου από την Τουρκία στην Ελλάδα – Συνεργάτες τους η βουλγαρική μαφία των τουρκικής καταγωγής κατοίκων.</span></h3>Σε άλλες διαστάσεις κινούνται πλέον οι Τούρκοι μαφιόζοι (ή αιτούντες ασύλου ή τουρίστες) κατά την ελληνική κυβέρνηση καθώς μετά την χαλάρωση στα σύνορα σχεδόν ελεύθερα κινούνται μέσω του Έβρου για να «κανονίσουν« τις δουλειές» τους στην Ελλάδα!<br /><br />Και αυτές οι κινήσεις έχουν αυξηθεί τόσο λόγω της ευκολίας που περνούν τα σύνορα ως αιτούντες ασύλου από τον ποταμό είτε απλά γιατί έχουν γίνει πολύ εύκολες οι θεωρήσεις εισόδου και εισέρχονται κανονικά από τα σύνορα.<br /><br />Το ζήτημα είναι ότι τουρκική μαφία και ΜΙΤ συνεργάζονται στενά καθώς αποτελούν «την προπορευμένη δύναμη» της Τουρκίας όταν θέλει να πετύχει κάτι, όπως χρησιμοποιούν τις μαφίες πάντα οι μυστικές υπηρεσίες κρατών.<br /><br />Να θυμίσουμε ιστορικά την κατάληψη «αναίμακτα» της Σικελίας από Βρετανούς-Αμερικανούς το 1943 γιατί απλά η αμερικανική κυβέρνηση είχε συνεργαστεί με τον αρχιμαφιόζο Λάκι Λουτσιάνο όταν πραγματοποίησαν την «Επιχείρηση Υπόκοσμος», κατά την οποία οι Ηνωµένες Πολιτείες χρησιµοποίησαν τις διασυνδέσεις των Αμερικανών µαφιόζων στη γενέτειρά τους, τη Σικελία, ώστε να προετοιμάσουν καλύτερα την απόβαση του 1943 στην ιταλική χερσόνησο.<br /><br />Τούρκοι σήμερα μαφιόζοι εκμεταλλευόμενοι παράνομους μετανάστες, μουσουλμάνους της Θράκης αλλά και τουρκική βουλγαρική μαφία από το σχεδόν 1.000.000 Τούρκων (αναγνωρισμένοι) της Βουλγαρίας, που είναι πολίτες της ΕΕ, έτσι πλέον περνούν άνετα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, καθορίζουν πολλά.<br /><br />Αγορές ακινήτων, διακινήσεις παράνομων μεταναστών και κάθε είδους λαθραίο υλικό έχουν από πίσω τους την τουρκική μαφία, η οποία βρίσκει βοήθεια και σε Έλληνες που μετά την οικονομική κρίση είναι ευκολότερα δεκτικοί να πουλήσουν κάτι ή να δεχθούν να δουλέψουν γι αυτούς.<br /><br />Μάλιστα η ευκολότερες μεταβιβάσεις ακινήτων ακόμα και σε μουσουλμάνους, πλέον, και σε συνδυασμό με τα τεράστια ποσά που διακινούν οι Τούρκοι μαφιόζοι έχουν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλέγμα στην Θράκη.<br /><br />Θυμίζουμε ότι μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 οι κυβερνήσεις άτυπα είχαν περιορισμούς επί των αγοραπωλησιών ακινήτων όπως το να μην δίνεται η άδεια (με κάθε τρόπο) της αγοράς σπιτιού σε σταυροδρόμι για να μην ελέγχουν τις οδεύσεις τόσο περιφερειακά (σε 4 κατευθύνσεις).<br /><br />Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις χαλαρώσεις ελέγχων για την είσοδο Τούρκων πολιτών και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ διαμαρτύρονται όταν αυτές καθυστερούν αλλά η παράνομη μετανάστευση παραμένει η μεγαλύτερη πληγή.<br /><br />Όμως αυτό σημαίνει ότι πλέον βλέπουμε Τούρκους μαφιόζους που έρχονται στην Ελλάδα παράνομα μέσω του ποταμού Έβρου, αιτούνται άσυλο μέσω του ΚΥΤ Φυλακίου και μένουν ελεύθεροι και στη συνέχεια έχουμε… ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ τους μεταδίδει το <a href="https://www.evros-news.gr/2024/06/23/%ce%ad%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%8d%cf%81%ce%ba%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%cf%86%ce%b9%cf%8c%ce%b6%ce%bf%ce%b9-%ce%ae%cf%81%ce%b8%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac/">evros-news.gr</a>.<br /><br />Αυτό είναι δεδομένο για τον Τούρκο κουρδικής καταγωγής, που δολοφόνησε μέσα σε σούπερ μάρκετ στον Πειραιά πριν από 10 περίπου ημέρες έναν ομοεθνή του.<br /><br />Ο δράστης της επίθεσης, είχε περάσει τα σύνορα τον περασμένο Φεβρουάριο από τον Έβρο, ακολουθώντας τα ίχνη του 23χρονου θύματος, που βρισκόταν στην Ελλάδα από τον Σεπτέμβριο.<br /><br />Έτσι τον σκότωσε και τραυμάτισε έναν ακόμα, υποστηρίζοντας ότι το θύμα είχε σκοτώσει στην Τουρκία τον θείο του και είχαν διαφορές για εμπόριο ναρκωτικών.<br /><br />Είναι λοιπόν δεδομένο ότι οι συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος από την Τουρκία έχουν μεταφέρει την «βεντέτα» τους και στην Ελλάδα και ποιος ξέρει τι άλλο.<br /><br />Το κάνουν μάλιστα ερχόμενοι μέσω του Έβρου. Αυτό συνέβη και με δύο συλληφθέντες τον περασμένο Φεβρουάριο στα Χανιά, οι οποίοι αποδείχθηκε ότι ήρθαν στη χώρα το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου, διασχίζοντας τα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας στον Έβρο.<br /><br />Υπέβαλαν την ίδια ημέρα αίτημα ασύλου στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) Φυλακίου, δηλώνοντας ότι κινδυνεύουν από το καθεστώς στην Τουρκία!<br /><br />Έτσι έμειναν ελεύθεροι, αλλά τουλάχιστον στην περίπτωση αυτοί τέθηκαν υπό επιτήρηση από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και τον περασμένο Φεβρουάριο αποφασίστηκε η σύλληψή τους από αστυνομικούς της υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Χανίων το πρωί της Δευτέρας 19 Φλεβάρη και υπό άκρα μυστικότητα.<br /><br />Οι δυο νεαροί Τούρκοι ηλικίας 22 και 27 ετών, έμεναν στο Ακρωτήρι Χανίων και συγκεκριμένα σε υπερπολυτελή μισθωμένη βίλα όπου είχαν καταλύσει, στην παραλία Τερσανάς, σε κοντινή απόσταση από το αεροδρόμιο (έχουν πολλά χρήματα).<br /><br />Για τις μετακινήσεις τους οι δύο Τούρκοι υπήκοοι χρησιμοποιούσαν ένα αυτοκίνητο Porsche Cayenne, το οποίο –σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές– κατασχέθηκε από υπαλλήλους του Τελωνείου Χανίων για παραβάσεις του τελωνειακού κώδικα.<br /><br />Αξιωματούχοι που μετείχαν στην έρευνα είχαν χαρακτηρίσει την υπόθεση σοβαρή, αποφεύγοντας να αποκαλύψουν λεπτομέρειες για τη δράση των δύο νεαρών στην Κρήτη και εν γένει στην Ελλάδα.<br /><br />Ένα από τα σενάρια που εξεταζόταν, για την εγκληματική δράση των δύο νεαρών, είναι να έχουν ανάμειξη σε υποθέσεις διακίνησης παράτυπων μεταναστών, καθώς, τόσο η Κρήτη όσο και η Γαύδος δέχονταν τους τελευταίους μήνες μεγάλη μεταναστευτική πίεση, με σκάφη να καταφθάνουν από τις ακτές της Αιγύπτου και της Λιβύης.<br /><br />Μετά τη σύλληψη των δύο νεαρών Τούρκων, αποκαλύφθηκε πως ο ένας εκ των δύο, ήταν μέλος του κυκλώματος οργανωμένου εγκλήματος «Bayğaras» που δρούσε στα Άδανα της Τουρκίας και της οποίας αρχηγός είναι ο καταζητούμενος Ramazan Baygara.<br /><br />Ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης, ο οποίος καταζητείται διεθνώς για το αδίκημα της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, συνελήφθη από μονάδες της INTERPOL στην Αθήνα στις 15 Μαίου και αποδείχθηκε ότι ο ένας από τους δυο νεαρούς που είχαν συλληφθεί στα Χανιά και είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο μέσω του ΚΥΤ Φυλακίου, ανήκε στην εγκληματική του οργάνωση.<div><br /></div><div><a href="https://www.anixneuseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η τουρκική μαφία παίρνει σταδιακά τον «έλεγχο» στην Θράκη!

Μετά την χαλάρωση των προϋποθέσεων εισόδου από την Τουρκία στην Ελλάδα – Συνεργάτες τους η βουλγαρική μαφία των τουρκικής καταγωγής κατοίκων...

Διαβάστε την συνέχεια

Για την “κόλαση” της ΥΔΡΑΣ στην Ερυθρά.

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2024/06/%CE%A8%CE%91%CE%A1%CE%91-780x470.jpg" width="714" /><br /><br /><b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Στις 6 Ιουνίου κατέπλευσε στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας, η φρεγάτα ΥΔΡΑ (F 452) που από 26 Φεβρουαρίου βρισκόταν σε αποστολή στο πλαίσιο της Επιχείρησης ASPIDES της ΕΕ, στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, υλοποιώντας την δέσμευση της Ελλάδας για συμμετοχή. Εξαρχής είχε σχεδιαστεί η παραμονή της για 3 μήνες. Στις 19 Ιουνίου απέπλευσε η φρεγάτα ΨΑΡΑ (F 454) και σήμερα εισήλθε στην “καυτή ζώνη”, περνώντας την Διώρυγα του Σουέζ.<br /><br />Τις ημέρες μετά τον κατάπλου της ΥΔΡΑΣ, εμφανίστηκαν δημοσιεύματα που διεκτραγωδούσαν την κατάσταση με την οποία βρέθηκε η ελληνική φρεγάτα, χρησιμοποιώντας περιγραφές εμφανώς αποβλέπουσες στην δημιουργία εντυπώσεων και στην αλλοίωση της θετικής εικόνας για το Πολεμικό Ναυτικό και την ελληνική συμμετοχή. Η πολεμική μονάδα που όλοι γνωρίζουν την ηλικία και τις ικανότητές της, εμφανιζόταν περίπου ως “γυμνή” και “τυφλή”, με αναξιόπιστα συστήματα, όπλα και πλήρωμα, ενώ τα όπλα που εξαπέλυαν οι απειλές των Χούθι ήταν παντού και αδύνατο να αντιμετωπιστούν. Για να συντηρηθούν οι εντυπώσεις περί των “τραγελαφικών” καταστάσεων, μερικές ημέρες αργότερα ακολούθησε νέο δημοσίευμα που παρουσίαζε τον Α/ΓΕΕΘΑ να “συναντά” το πλήρωμα για… “ακρόαση” της ΥΔΡΑΣ (!) με σκοπό δήθεν να επιβεβαιώσει όσα είχαν αναφερθεί στο αρχικό δημοσίευμα, που ευκαιρίας δοθήσεις, επαναλαμβάνονται. Κάτι τέτοιο, πολύ απλά δεν έγινε ποτέ.<br /><br />Τα δύο ανυπόγραφα δημοσιεύματα (με το πρώτο να αναφέρεται σε πλήρωμα 136 και το δεύτερο 205 μελών) είναι υπερβολικά.<br /><br />Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο που χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει εντυπώσεις ανικανότητας, είναι περιστατικό στο οποίο η φρεγάτα ενημερώθηκε από το Κέντρο Επιχειρήσεων ένα λεπτό μετά την πρόσκρουση “δίπλα” στο πλοίο, για την εκτόξευση πυραύλου από τους Χούθι. Στην πραγματικότητα, η φρεγάτα έλαβε ειδοποίηση για την ύπαρξη απειλής, 20 δευτερόλεπτα προ της πρόσκρουσής της. Η απειλή δεν έπεσε δίπλα στην φρεγάτα αλλά 200 μέτρα από το εμπορικό πλοίο που αυτή συνόδευε.<br /><br />Το περιστατικό δεν είναι κάτι μη αναμενόμενο σε εμπόλεμη ζώνη και δη της φύσεως στην οποία επιχειρούν τα πλοία της ΕΕ με την συγκεκριμένη αποστολή. Επειδή οι συνοδείες διεξάγονται από πολεμικά πλοία διαφορετικών δυνατοτήτων και σε μεμονωμένη βάση κι όχι στο πλαίσιο Δυνάμεως Επιχειρήσεων, η Επιχείρηση ASPIDES στηρίζεται για Έγκαιρη Προειδοποίηση στην αμερικανική συνδρομή, που υλοποιείται με την Επιχείρηση PROSPERITY GUARDIAN. Κάθε απειλή που εκτοξεύεται από τις περιοχές των Χούθι στην Υεμένη, εντοπίζεται και μεταφέρεται η πληροφορία σύμφωνα με τα καθορισμένα πρωτόκολλα. Καθώς οι “επιχειρήσεις” συνεχίζονται και οι Χούθι αξιολογούν καθημερινώς την ανταπόκριση των πολεμικών πλοίων, αναπροσαρμόζουν τις τακτικές τους και είναι φυσιολογικό ότι κάποιες από αυτές μπορεί να περάσουν ή και να μην εντοπιστούν εγκαίρως.<br /><br />Εν τούτοις, η εμφάνιση των Ελλήνων ως ανήμπορων να σταθούν στο πεδίο, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Αντιθέτως, η ΥΔΡΑ, όχι μόνο έδινε καθημερινώς εξετάσεις και αντιμετώπισε απειλές αλλά όταν χρειάστηκε, έδωσε το παρών εκεί όπου δεν μπορούσαν οι άλλοι Σύμμαχοι. Συγκεκριμένα, υπήρξε περιστατικό κατά το οποίο γαλλικό πολεμικό δήλωσε αδυναμία να αναλάβει συνοδεία, την οποία επωμίστηκε η ΥΔΡΑ, πλέοντας μάλιστα σε περιοχή εκτός της τυπικής “ζώνης ευθύνης” της αποστολής της. Δεν υπήρξε δισταγμός, αντιθέτως επιδείχθηκε επαγγελματισμός κι αυξημένη ετοιμότητα, με αποτέλεσμα την υποδειγματική εκτέλεση της διαταγής.<br /><br />Βελτιωμένο σύστημα anti-drone από την ΕΑΒ<br /><br />Οι αδυναμίες των μη εκσυγχρονισμένων μέχρι σήμερα φρεγατών MEKO 200HN είναι αντιληπτές από όλους και είναι γνωστή η προσπάθεια που καταβλήθηκε για την προετοιμασία της ΥΔΡΑΣ, για την αποστολή, από πλευράς εξοπλισμού. Οι αδυναμίες που εντοπίσθηκαν στην λειτουργία του συστήματος αντιμετωπίσεως μη επανδρωμένων απειλών (anti-drone) επιδιώχθηκε να αντιμετωπιστούν στα ΨΑΡΑ, με την εγκατάσταση αντιστοίχου συστήματος αναπτύξεως της ΕΑΒ. Το προηγούμενο σύστημα, αποδείχθηκε ότι δεν ανταποκρινόταν απολύτως στις απαιτήσεις ηλεκτρονικής συμβατότητος EMI/EMC με τα υπόλοιπα συστήματα του πλοίο. Το νέο σύστημα, αναφέρεται ότι επέδειξε ανώτερη απόδοση στις σχετικές δοκιμές. Ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα, που από την πρώτη στιγμή απετέλεσε πεδίο προσοχής και δόθηκε μια πρώτη λύση, συνέχισε να υπάρχει μέριμνα για ταχεία βελτίωση κι υπήρξε αποτέλεσμα.<br /><br />Συνοψίζοντας, το Πολεμικό Ναυτικό εξακολουθεί να φέρει εις πέρας την αποστολή που του ανατέθηκε, τα πληρώματα ανταποκρίνονται και η στρατιωτική ηγεσία, σε επίπεδο Α/ΓΕΝ και φυσικά Α/ΓΕΕΘΑ, υποστηρίζουν με όλες τις δυνάμεις τους το έργο αυτό. Από την πλευρά του δε, ο ΥΕΘΑ πράττει αναλόγως, ενεργώντας και σύμφωνα με την δέσμευσή του για αναγνώριση διά σχετικής οικονομικής ενισχύσεων των πληρωμάτων. Όλοι οι υπεύθυνοι, προσπαθούν για το καλύτερο ενώ φανταστικές ιστορίες και υπερβολές, δεν βοηθούν. Ουδείς υποστήριξε ότι τα πράγματα είναι εύκολα ή ότι δεν υπάρχουν κίνδυνοι σε μία εμπόλεμη ζώνη αλλά έχει κριθεί ότι για λόγους εθνικής πολιτικής η συμμετοχή της χώρας στην Επιχείρηση ASPIDES είναι απαραίτητη.<br /><br /><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Για την “κόλαση” της ΥΔΡΑΣ στην Ερυθρά.

Σάββας Δ. Βλάσσης Στις 6 Ιουνίου κατέπλευσε στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας, η φρεγάτα ΥΔΡΑ (F 452) που από 26 Φεβρουαρίου βρισκόταν σε αποστολή στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι είπαν επιζήσαντες αξιωματικοί από την κόλαση του “Αττίλα”…

<img height="380" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/06/cypros-eisboli-SLpress-825x490.jpg" width="710" /><br /><br /><b>ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ ΚΡΙΝΙΩ<br /></b>Αν ζούσαν σήμερα ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης δεν θα αρνούνταν ασφαλώς να επαναλάβουν αυτά που είχαν πει στην εποχή τους για την αναλλοίωτη φύση του πολέμου. Του πολέμου κάθε μορφής, από τον ομηρικό πόλεμο και τον ”ιδανικό” ελληνοπερσικό (όπως εκλαμβάνεται ο πόλεμος των αρχαίων Ελλήνων κατά των Μήδων στους κλασικούς χρόνους) μέχρι τον σύγχρονο ρωσο-ουκρανικό.<br /><br />Τον ρωσο-ουκρανικό που έχει βαθύτερη αιτία (για όσους ερμηνεύουν την εισβολή της Ρωσίας το 2022 στην Ουκρανία ως πράξη άμυνας έναντι της επέκτασης του ΝΑΤΟ) την αυτονόμηση της Ουκρανίας από τη ρωσική σφαίρα επιρροής μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 (”Νόμος Θουκυδίδη”: Ο φόβος, στο επίπεδο συλλογικών οντοτήτων κρατών ή πόλεων, προκαλεί τον πόλεμο).<br /><br />Για τη φύση των πολέμων και το πώς επηρεάζουν αυτοί και αντανακλούν ανθρώπινες καταστάσεις (όπως συμβαίνει στις αρχαίες τραγωδίες) θα μπορούσαν να μας πουν πολλά και ο Ηρόδοτος, ο Ηράκλειτος, ο Ισοκράτης και ο Δημοσθένης, έστω και αν οι σύγχρονες διεθνείς και εθνικές συνθήκες πολέμου είναι τελείως διαφορετικές από εκείνες της ελληνικής αρχαιότητας.<br /><br />Διαφορετικές κι από τον ”πόλεμο της ντροπής”, τον πόλεμο-τραγωδία της Κύπρου το 1974. Έναν πόλεμο που πέρασε, γραφειοκρατικά, σαν θερμό επεισόδιο, στον οποίο οι εμπλεκόμενοι εκπρόσωποι του Ελληνισμού (Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι αξιωματικοί και στρατιώτες) είχαν διπλή ατυχία:<br /><br />1. Την ατυχία του αιφνιδιασμού (κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους εισβολείς εξοπλιστικά και ψυχολογικά απροετοίμαστοι) και 2. Την ατυχία της μη κήρυξης επίσημα του πολέμου μεταξύ Τουρκίας-Κύπρου για πολιτικούς λόγους (”εθνικά επιβεβλημένους” προς αποφυγή εμπλοκής της ”μόλις ανανήψασας από την 7ετή δικτατορία” απογυμνωμένης εξοπλιστικά Ελλάδας σε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο).<br /><br />Αποτέλεσμα της δεύτερης αυτής ατυχίας – στην περίπτωση των Ελλαδιτών πεσόντων στην Κύπρο τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, ειδικότερα – ήταν η συνύπαρξή τους για πολλά χρόνια στους καταλόγους των νεκρών του 1940…<br /><br />Αλλά και εκπαιδευτικά, η τραγωδία της Κύπρου – που κορυφώθηκε με την τουρκική εισβολή του ’74 και συνεχίζει να αποτελεί αιμάσσουσα πληγή του Ελληνισμού λόγω του ατιμώρητου εισβολέα και της κατοχής επί 50 χρόνια του 37% της βόρειας Κύπρου – δεν δικαιώνει ιστορικά τη θυσία των ηρωικών πεσόντων, παρά τείνει (από δεκαετίας και βάλε) να παρουσιάζει το μείζον ζήτημα της Κύπρου ως μικροδιαφορά γειτόνων που βαίνει προς… βολική τακτοποίηση.<br />Δικαιώνοντας την Τουρκία… <br /><br />Με τον τρόπο αυτό, φυσικά, δικαιώνουμε την Τουρκία. Αυτό πιστοποιεί, δυστυχώς, και η ”ευοίωνη” πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων σήμερα ερήμην του Κυπριακού και των συνεπειών της κυπριακής τραγωδίας (αγνοούμενοι, εποικισμός, ντε φάκτο τουρκοποίηση των Κατεχομένων), αφού απ’ τη διεθνοποίησή της πήγαμε στη συλλογή ψηφισμάτων από διεθνείς οργανισμούς.<br /><br />Ψηφισμάτων με ηθική αποκλειστικά αξία και, έκτοτε (περιοδικά), σε απευθείας διακοινοτικές συνομιλίες Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων (χωρίς αποτέλεσμα) με πρωτοβουλία του ΟΗΕ και ”μάρτυρες” ξένους παράγοντες από Αμερική και Αγγλία. Μοιραία διολίσθηση λόγω της υπάρχουσας κόπωσης, εν μέρει, Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων οι οποίοι – σε πολιτικό επίπεδο – δίνουν την εντύπωση ότι θέλουν να κλείσουν όπως-όπως την πληγή της κυπριακής τραγωδίας, που κουβαλάει εντός της πολλούς σκελετούς και ένοχες συνειδήσεις…<br /><br />Δίνουν την εντύπωση ότι θέλουν να κλείσουν τα αυτιά τους, για να πάψουν να ακούν τις κραυγές του πόνου και της αγωνίας των συγγενών των νεκρών (τα οστά πολλών εκ των οποίων δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμα) και των συγγενών των αγνοουμένων της Κύπρου.<br /><br />Η βαθύτερη αιτία, ωστόσο – αυτή της μοιραίας διολίσθησης του Κυπριακού σε δικοινοτικό πρόβλημα – εδράζεται στο γεγονός ότι όλο και λιγότεροι σε Ελλάδα και Κύπρο το θεωρούν εθνικό πρόβλημα ή έστω πρόβλημα, αφού γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά της διαβεβαίωσης Κυπρίων πολιτών ότι ”δεν υφίσταται πλέον αυτό, γιατί ”τα έχουν βρει οι Κύπριοι μεταξύ τους…”.<br /><br />Αυτό λέγεται ”ύβρις”! Ύβρις κατά των νεκρών της κυπριακής τραγωδίας και των αγνοουμένων της. Ύβρις κατά των θυμάτων της τουρκικής βίας μεταξύ του άμαχου πληθυσμού και της βεβήλωσης των ιερών και οσίων που άφησαν πίσω τους οι 200.000 εκτοπισμένοι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες των Κατεχομένων της Κύπρου. Ύβρις που επιβεβαιώνει ότι τα σκληρά παθήματα της 50ετίας στην Κύπρο δεν έγιναν μαθήματα στην ατομική και συλλογική συνείδηση Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων, γιατί δείχνουν αμφότεροι να μην έχουν αφομοιώσει το τετελεσμένο του 1974 ως δραματικό για τον Ελληνισμό ιστορικό γεγονός.<div><br />Επιζήσαντες από τον εφιάλτη του Αττίλα…<br /><br />Γεγονός που αξίζει να τους το θυμίσουμε στην μνήμη των πεσόντων στρατιωτικών, πολιτών, πληροφοριοδοτών, αγνοουμένων-νεκρών, αλλά και εκείνων οι οποίοι επέζησαν απ’ τον εφιάλτη του Αττίλα και ”έφυγαν” σε καιρό ειρήνης με την ελπίδα ότι η ”ιστορική περιοχή” του ’74 θα πάψει να παραμένει ”terra incognita” (”άγνωστη γη”) για τους Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο…<br /><br />Μιλώ για τους τελευταίους και η λύπη βουλιάζει τον νου μου στη σκέψη ότι πολλοί εξ αυτών μπαινοβγαίνουν στα ψυχιατρεία χτυπημένοι από το ”σύνδρομο των βετεράνων”. Με σπασμένα τα κομμάτια του ψυχικού τους καθρέφτη. Περιφέρονται σιωπηλοί, νιώθοντας μέσα τους έτοιμη να εκραγεί τη λάβα των αναμνήσεων στο φαινομενικά αδρανοποιημένο απ’ τα ηρεμιστικά μυαλό τους. Λάβα που τους οδηγεί σε ανία, πλήξη ή μοναξιά και συχνά στην αναβίωση των δραματικών γεγονότων στα πεδία των μαχών της Κύπρου, όπου οι μόνοι ανθρώπινοι ψίθυροι (μέσα στον πύρινο όλεθρο τον οποίο σκορπούσαν τα τουρκικά βομβαρδιστικά) ήταν τα τελευταία λόγια των ετοιμοθάνατων συμπολεμιστών τους στο ομιχλώδες τοπίο του θανάτου:<br /><br />– Εμείς πεθαίνουμε για την πατρίδα. Σειρά σας να συνεχίσετε. Σας περιμένουμε…<br /><br />Τοπίο κόλασης σε δυο ειδικά περιπτώσεις γι’ αυτούς που είχαν την τύχη ή την ατυχία να επιζήσουν:<br /><br />1. Στην περίπτωση της επιχείρησης ”Νίκη” (σε εφαρμογή του ”Σχεδίου Κ” για συνδρομή της Ελλάδας σε περίπτωση τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) που αποδείχθηκε αποστολή αυτοκτονίας (29 νεκροί καταδρομείς και τέσσερεις αεροπόροι της 354 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών ”Πήγασος” της Πολεμικής Αεροπορίας), στην οποία συμμετείχαν 15 αεροσκάφη μας Nord 2501D Noratlas και C-47 Dakota (τα ”15 πορτοκάλια” που θα στέλναμε, ξημερώματα 21ης-22η Ιουλίου 1974, με χαμηλή πτήση και χωρίς συνοδεία μαχητικών λόγω μυστικότητας της επιχείρησης, σύμφωνα με το σήμα του ελληνικού κέντρου επιχειρήσεων προς το ΓΕΕΦ Λευκωσίας).<br /><br />Αεροσκάφη στα οποία επιβιβάστηκαν τελικά 319 Έλληνες καταδρομείς της Α’ Μοίρας Καταδρομών από το Μάλεμε Χανίων Κρήτης και 25 της Γ’ Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών απ’ το Μεγάλο Πεύκο Αττικής, καθώς η πτήση των καταδρομέων της Β’ Μοίρας Καταδρομών με έδρα τη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης (που θα αερομεταφέρονταν στην Κύπρο δια της Ολυμπιακής Αεροπορίας, σύμφωνα με το σχέδιο) ακυρώθηκε.<br /><br />2. Στην περίπτωση του Αγίου Ιλαρίωνα στο Σταυροβούνι, όπου οι διασωθέντες καταδρομείς του δεύτερου Ντακότα (που απογειώθηκε από την Κρήτη και χτυπήθηκε στο αεροδρόμιο Λευκωσίας αφήνοντας στο έδαφος 9 νεκρούς και τραυματίες) αντίκρισαν μια κόλαση πυρός μπροστά τους, στην προσπάθειά τους να βρουν επιζώντες της 20ης-22ας Ιουλίου μετά τις μάχες της 33ης Μοίρας Καταδρομών.<br /><br />Τις μάχες που δόθηκαν στο φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα, το Μπέλλα-Πάις και την Κερύνεια από τον ηρωικό διοικητή της Μοίρας Ταγματάρχης Γεώργιο Κατσάνη και τον – ”Λεωνίδα της Κερύνειας” – ήρωα λοχαγό Νικόλαο Κατούντα, ο οποίος πότισε με το αίμα του το χώμα της όταν έσπευσε με 62 άνδρες να στηρίξει – την ώρα της εισβολής – το 251ο Τάγμα Πεζικού υπό τον γενναίο αντισυνταγματάρχη Παύλο Κουρούπη.<br />Πού είναι, μωρέ, η Ελλάδα…<br /><br />Αλλά αυτά τα ανδραγαθήματα που θυμίζουν σελίδες της Ομηρικής Ιλιάδας έμειναν να τα θυμούνται μόνο οι άνθρωποι που βλέπουν σκιές, συνωμοσίες και εφιάλτες. Οι επιζώντες που άντεξαν και τους απονεμήθηκαν, έστω κι αργά, μετάλλια ανδρείας. Μετάλλια ανδρείας για εξαίρετες πράξεις προς την πατρίδα, τα οποία δεν μπορούν να χαρούν, δυστυχώς, γιατί κρύβουν την ταραχή του ”πολέμου της ντροπής” μέσα τους, όπως χαρακτήρισε την τουρκική εισβολή πριν πεθάνει, ο συνταγματάρχης Νίκος Νικολούδης (2009).<br /><br />Ο ε.α συνταγματάρχης που βίωσε έντρομος τον Ιούλιο του ’74 (μαζί με τους αντισυνταγματάρχες Παπαθανασίου και Μπούτο, επικεφαλής των 281 Τ.Π, 285 Τ.Μ.Χ και 286 Τ.Π) την ισοπέδωση απ’ την τουρκική αεροπορία – με βόμβες Ναπάλμ και ρουκέτες – του χωριού Κοντεμένο της επαρχίας Κερύνειας, οι δρόμοι του οποίου είχαν γεμίσει από πτώματα Ελληνοκυπρίων και τραυματίες.<br /><br />Μεταξύ των τελευταίων και ο ηρωικός αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Μπούτος, ο οποίος πέθανε λίγες μέρες αργότερα (3 Αυγούστου 1974) σε νοσοκομείο της Αθήνας μ’ ένα παράπονο στα χείλη πριν ξεψυχήσει, αγνοώντας προφανώς την κακιά μοίρα της επιχείρησης αερομεταφοράς ”Νίκη”:«Γιατί η Ελλάδα δεν έστειλε έστω και ένα αεροπλάνο για να βοηθήσει την Κύπρο. </div><div><i>Πού είναι, μωρέ, η Ελλάδα να στείλει έστω και τρία αεροπλάνα και να έβλεπες τους Τούρκους που θα πήγαιναν»…</i></div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι είπαν επιζήσαντες αξιωματικοί από την κόλαση του “Αττίλα”…

ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ ΚΡΙΝΙΩ Αν ζούσαν σήμερα ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης δεν θα αρνούνταν ασφαλώς να επαναλάβουν αυτά που είχαν πει στην εποχή τους ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από εσωτερική κατανάλωση σε παγκόσμια κρίση, ένα “RussiaGate” δρόμος.

<img height="388" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/06/EU-NATO-825x500.jpg" width="752" /><div><br /></div><div><b>ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b></div><div>Αυτό που αποκαλείται “Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση” σε μεγάλο βαθμό καθοδηγείται από τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και όχι των λαών της Ευρώπης. Αυτό έχει σοβαρές συνέπειες: Πρώτον, βαθιά διαιρεμένες κοινωνίες: Χώρες όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία καλούνται να επιλέξουν εκβιαστικά μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, γεγονός που τις αποσταθεροποιεί εσωτερικά.<br /><br />Δεύτερον, στρατιωτικοποιημένες διαχωριστικές γραμμές: Αυτές μετακινούνται σταδιακά όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα, δημιουργώντας προκλήσεις ασφαλείας για τους Ρώσους. Σαν αποτέλεσμα, η “Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση” στον 21ο αιώνα προωθείται μέσα από αιματοχυσίες και πολέμους.<br /><br />Η καλλιέργεια μίσους ανάμεσα στους λαούς είναι μέρος της διαδικασίας. Πριν ξεκινήσει ο ουκρανικός πόλεμος, είχε μεθοδικά καλλιεργηθεί η μαζική ψύχωση στην αμερικανική κοινωνία να βλέπει τη Ρωσία όχι απλώς ως αντίπαλο ή ακόμη ως εχθρό, αλλά ως υπαρξιακή απειλή. Είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την πορεία που οδήγησε σ’ αυτήν την ψύχωση —εξάλλου, ό,τι σημαντικό συμβαίνει στο εσωτερικό των ΗΠΑ κατά κανόνα έχει διεθνείς προεκτάσεις.<br /><br />Όλοι οι Πρόεδροι που συναντήθηκαν με τον Βλαντιμίρ Πούτιν —Κλίντον, Μπους, Ομπάμα, Τραμπ— καθώς και ένα ευρύ φάσμα διπλωματών, έλεγαν ότι ο Πούτιν είναι ένας ορθολογικός και έξυπνος ηγέτης που αποσκοπούσε στη προστασία των ρωσικών συμφερόντων, και ότι μπορούσαν να συναλλάσσονται μαζί του. Ποτέ κανείς απ’ αυτούς τους Προέδρους ή τους διπλωμάτες δεν ισχυρίστηκε ότι ο Πούτιν ήταν ψυχοπαθής, τύραννος, εγκληματίας ή “Χίτλερ”.<br /><br />Όλα αυτά εμφανίστηκαν εν μιά νυκτί, με την εκδήλωση του σκανδάλου “RussiaGate”: Αρχικά η Χίλαρι Κλίντον ισχυρίστηκε ότι έχασε τις εκλογές του 2016 λόγω της διαδικτυακής ανάμειξης του Κρεμλίνου. Στη συνέχεια, οι μηχανισμοί του Δημοκρατικού Kόμματος, σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες, ενέπλεξαν τον ίδιο τον Τραμπ με το Κρεμλίνο, με στόχο να τον εμποδίσουν να κυβερνήσει.<br /><br /></div><div>Πλύση εγκεφάλου με το “RussiaGate”<br /><br />Η συνομωσία συνοδεύτηκε από καθημερινή πλύση εγκεφάλου του κοινού. Ξεκινώντας από το φαντασιακό κόσμο του “RussiaGate” —εντελώς επινοημένο και γεμάτο προπαγανδιστική τύφλωση— τα νεοφιλελεύθερα ΜΜΕ κατέληγαν σε παραληρηματικά δημοσιεύματα, απόλυτα συντονισμένα: New York Times: “Τραμπ, προδοτικός προδότης”, Boston Globe: “Τραμπ ο προδότης”, Chicago Sun-Times: “Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πράκτορας της Ρωσίας, μιας εχθρικής δύναμης”.<br /><br />Μεγάλο ποσοστό Αμερικανών εθίστηκαν να μισούν τον Τραμπ και τη Ρωσία (κυρίως αυτοί που ανήκουν στην εύπορη ανώτερη τάξη, πλούτισαν από τη dot-com χρηματιστηριακή φούσκα και προωθούν woke πολιτικές). Συνεχίστηκε αυτό, ακόμα και όταν οι έρευνες του Ειδικού Εισαγγελέα, Ρόμπερτ Μίλλερ, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του “RussiaGate. Η υπόθεση έκλεισε νομικά, και σήμερα ο “προδότης” ετοιμάζεται για μια δεύτερη προεδρική θητεία.<br /><br />Δυστυχώς, ο Μίλλερ δεν αποκάλυψε τους αντι-δημοκρατικούς μηχανισμούς που κρύβονταν πίσω από τους προπαγανδιστές των ΜΜΕ, απελευθερώνοντας έτσι τις δυσοίωνες προοπτικές του “RussiaGate”. Έθεσε θέμα βιωσιμότητας της αμερικανικής δημοκρατίας γιατί προσέφερε κάλυψη σε παράγοντες που υπονομεύουν την ακεραιότητα των δημοκρατικών διαδικασιών στις ΗΠΑ, και που αξίζουν πολύ υψηλότερης προτεραιότητας από οποιαδήποτε επιρροή που ίσως θέλησε να ασκήσει η Ρωσία.<br /><br />Τι έγραψαν μεγάλα πρακτορεία<br /><br />Οι προπαγανδιστές ποντάρουν πότε στο φόβο, πότε στη τρομοκράτηση, πότε στην άγνοια και πότε στην αποβλάκωση. Το “RussiaGate” είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Παρουσίασε την υποτιθέμενη ανάμειξη του Κρεμλίνου στις αμερικανικές εκλογές μέσω του διαδικτύου σαν μια χωρίς προηγούμενο ενέργεια καταπάτησης του διεθνούς δικαίου. Απευθύνθηκε σε λωτοφάγους, αφού όλοι οι υπόλοιποι γνώριζαν ότι οι ΗΠΑ μονίμως επεμβαίνουν στα εσωτερικά άλλων χωρών περιφρονώντας το διεθνές δίκαιο:<br /><br />— Reuters: “H μυστική επιχείρηση των ΗΠΑ μέσω ψεύτικων λογαριασμών στο διαδίκτυο έθεσε υπό αμφισβήτηση την ασφάλεια των εμβολίων και άλλων σωτήριων βοηθημάτων που παρείχε δωρεάν η Κίνα στις Φιλιππίνες. Ήταν μια απάνθρωπη διαδικτυακή απάτη που έθεσε σε κίνδυνο αθώες ζωές”.<br /><br />— CATO: “Η έκταση της ανάμειξης της κυβέρνησης Ομπάμα στα εσωτερικά της Ουκρανίας κόβει την ανάσα. Ήταν εκπληκτικό το ότι διπλωματικοί αντιπρόσωποι μιας ξένης χώρας -που διατυμπανίζει την ανάγκη σεβασμού των δημοκρατικών διαδικασιών- σχεδίαζαν την απομάκρυνση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης και την αντικατάστασή της με άτομα που είχαν την αμερικανική έγκριση”.<br /><br />— New York Times: “Οι ΗΠΑ έβαλαν χονδροειδώς το χέρι τους τουλάχιστον σε μια ρωσική εκλογική αναμέτρηση. Οι αμερικανικοί φόβοι ότι ο Γέλτσιν δεν θα επανεκλεγεί το 1996 οδήγησαν σε ένα συνδυασμό φανερών και μυστικών παρεμβάσεων, με την παρότρυνση του Προέδρου Μπιλ Κλίντον. Η απομάκρυνση των HΠΑ από τα δημοκρατικά ιδεώδη πήγαινε πολύ μακριά. Η CIA σχεδίασε δολοφονίες σε Λατινική Αμερική, Αφρική, Ασία, και βοήθησε στην ανατροπή εκλεγμένων ηγετών σε Ιράν και Γουατεμάλα”.</div><div><br />Γιατί το “RussiaGate”<br /><br />Το “RussiaGate” λειτούργησε ως παραπληροφόρηση/αντιπερισπασμός για ό,τι θα ακολουθούσε. Το αφήγημά του, που αρχικά ήταν αποκλειστικά για εσωτερική πολιτική κατανάλωση, το εκμεταλλεύτηκε για τους δικούς του σκοπούς το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα. Μαζί με τις υπηρεσίες ασφαλείας/πληροφοριών αποτελούν το λεγόμενο “Βαθύ Κράτος”. Σε πρώτη φάση επικεντρώθηκαν στην ακύρωση της διπλωματίας, καταγγέλλοντας κάθε πιθανή διευθέτηση με τη Μόσχα ως επικίνδυνη εκτροπή από τη καταστροφή μιας χώρας που είναι εμπόδιο στην αμερικανική γεωστρατηγική ηγεμονία.<br /><br />Κάθε συνομιλία Αμερικανών με Ρώσους αξιωματούχους θεωρήθηκε προδοσία. Από τους πρώτους που πλήρωσαν το “μάρμαρο” ήταν αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ. Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, στρατηγός Μάικλ Φλιν καταδικάστηκε για κακούργημα, επειδή είχε μια τηλεφωνική συνομιλία με τον Ρώσο πρέσβη στην Ουάσιγκτον όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Προσπάθησαν να φυλακίσουν τον υπουργό Δικαιοσύνης Τζεφ Σέσσιονς επειδή είχε δύο περαστικές συνομιλίες με Ρώσους αξιωματούχους όταν ήταν στη Γερουσία. Μετά τη συνάντηση καλής θελήσεως των Τραμπ-Πούτιν στο Ελσίνκι, εξαπολύθηκε ένας χείμαρρος ύβρεων που, όπως παρατήρησε ο Μπιλ Βαν Όκεν, <a href="https://www.wsws.org/en/articles/2018/07/17/pers-j17.html">«</a>αγγίζουν τα όρια μιας άμεσης έκκλησης προς τον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Τραμπ».<br /><br />Σε δεύτερη φάση, το αφήγημα του “RussiaGate” ενσωματώθηκε στην Ουκρανική επιχείρηση για να υπηρετήσει τους γεωστρατηγικούς/γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του “Βαθέως Κράτους” που συγκλίνουν στη στήριξη του “Κόμματος του Πολέμου”. Στόχος η επανάληψη της κούρσας των εξοπλισμών του Ψυχρού Πολέμου, αδιαφορώντας για το ανθρώπινο κόστος. Η αιματοχυσία στην Ουκρανία μεταφράζεται σε τεράστια χρηματικά ποσά στα ταμεία του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, αλλά έχει μια κρίσιμη διαφορά με τη ψυχροπολεμική περίοδο: Τότε, ΝΑΤΟ και Ρωσία απέφευγαν να βρεθούν αντιμέτωποι γιατί θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε πυρηνική αντιπαράθεση, αντίθετα, σήμερα το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να στείλει στρατό στην Ουκρανία για να πολεμήσει τους Ρώσους, κάνοντας τη πυρηνική εμπλοκή αναπόφευκτη.</div><div><br />Η θεωρία του τρελού…<br /><br />Δεν είναι μόνο ότι θέλουν πόλεμο, είναι ότι χλευάζουν το φυσιολογικό φόβο των πυρηνικών όπλων: Είτε ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας (τα πυρηνικά όπλα θα είναι περιορισμένης ισχύος, οι αντίπαλοι δεν θα προλάβουν να τα χρησιμοποιήσουν κλπ.), είτε ασπάζονται τη “Θεωρία του Τρελού” του Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον (είχε πει: «Την ονομάζω θεωρία του τρελού. Θα διαρρεύσετε στους Βορειοβιετναμέζους ότι δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τον Πρόεδρο όταν θυμώσει -και έχει το χέρι του στο κουμπί των πυρηνικών»). Είτε επιζητείται εξομάλυνση της πυρηνικής απειλής στα μάτια των δυτικών κοινωνιών, είτε είναι μια προσομοίωση της τρέλας σαν αντίβαρο στη πυρηνική απειλή, αμφότερες είναι ανεύθυνες και πολύ επικίνδυνες προσεγγίσεις.<br /><br />Επειδή τα αμερικανικά ήθη τα αντιγράφουν πιστά οι ευρωπαϊκοί δορυφόροι τους, τα αγγλικά ΜΜΕ σήμερα επαναλαμβάνουν το “RussiaGate”, με στόχο τον Νάιτζελ Φάρατζ. Συνεχίζουν να προπαγανδίζουν ότι η Ευρασία αποτελεί υπαρξιακή απειλή για τη Δύση, αποκρύπτοντας ότι αυτός που έχει πραγματικά συντρίψει τις δυτικές κοινωνίες είναι ο νεοφιλελευθερισμός.Το “RussiaGate” απέδειξε ότι, στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας, μια πολιτική μίσους για εσωτερική κατανάλωση μπορεί να ενσωματωθεί σε μια παγκόσμια κρίση. Εξακολουθεί να παίζει ένα καίριο ρόλο στα πλαίσια του ευρύτερου ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για την κυριαρχία στην Ευρασία. Προς το παρόν, θέτει τις ΗΠΑ-ΕΕ εναντίον των Ρωσίας-Κίνας. Αλλά, αυτοί που βλέπουν μακριά πιστεύουν ότι, τελικά, ίσως να θέσει τις ΗΠΑ εναντίον της Ευρώπης, αν κάποια στιγμή η τελευταία επιλέξει την προοπτική της “Ενοποιημένης Ηπειρωτικής Ευρώπης”.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Από εσωτερική κατανάλωση σε παγκόσμια κρίση, ένα “RussiaGate” δρόμος.

ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Αυτό που αποκαλείται “Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση” σε μεγάλο βαθμό καθοδηγείται από τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και όχι τω...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τραμπ παρουσιάζει σχέδιο για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, τι απαντά η Ρωσία.

<img height="395" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/06/11/putin_trump_SOKmgb9zwYAlCvnNSHbzvbnXqiAgfISk.jpg" width="706" /><br /><br />Το Κρεμλίνο δήλωσε ότι το όποιο ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία, που θα προταθεί από μια πιθανή μελλοντική αμερικανική κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ, θα πρέπει να αντανακλά την πραγματικότητα επί του πεδίου, αλλά και ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν παραμένει ανοικτός σε συνομιλίες.<br /><br />Το Reuters μετέδωσε ότι δύο βασικοί σύμβουλοι του Τράμπ του παρουσίασαν ένα σχέδιο για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία –για την περίπτωση που εκείνος θα κερδίσει τις εκλογές– που περιλαμβάνει ότι θα δηλωθεί στην Ουκρανία πως θα λάβει περισσότερα αμερικανικά όπλα μόνο εάν ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες. Παράλληλα, οι ΗΠΑ θα προειδοποιήσουν τη Μόσχα, με βάση το σχέδιο αυτό, ότι η όποια άρνηση να διαπραγματευθούν θα οδηγήσει σε αυξημένη στήριξη της Ουάσινγκτον προς την Ουκρανία, όπως δήλωσε σε συνέντευξη ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Κιθ Κέλογκ, ένας από τους συμβούλους εθνικής ασφάλειας του Τραμπ.<br /><br />Με το σχέδιο του Κέλογκ και του Φρεντ Φλάιτς, οι οποίοι και οι δύο θήτευσαν στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Τραμπ κατά την προεδρία του το 2017-2021, θα υπάρξει κατάπαυση πυρός κατά μήκος των γραμμών μάχης κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών.<br /><br />«Η αξία του όποιου σχεδίου βρίσκεται στις λεπτομέρειες και στο να λαμβάνει υπόψιν την πραγματική κατάσταση επί του πεδίου», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ στο Reuters. «Δεν γνωρίζουμε για τι είδους σχέδιο μιλάμε, ή τι ακριβώς αναφέρεται σε αυτό».<br /><br />«Ο πρόεδρος Πούτιν έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι η Ρωσία ήταν και παραμένει ανοικτή σε διαπραγματεύσεις, λαμβάνοντας υπόψιν την πραγματική κατάσταση επί του πεδίου», δήλωσε. «Παραμένουμε ανοικτοί σε διαπραγματεύσεις και προκειμένου να αξιολογήσουμε το σχέδιο, πρέπει πρώτα να εξοικειωθούμε με αυτό».<br /><br />Ο Πεσκόφ δήλωσε ότι οι πρόσφατες προτάσεις του Πούτιν για ειρήνη δεν έγιναν δεκτές από τη Δύση ή την Ουκρανία.<br /><br />«Γνωρίζετε ότι ο Πούτιν πρόσφατα παρουσίασε μια ειρηνευτική πρωτοβουλία, η οποία δυστυχώς δεν έγινε δεκτή ούτε από τη Δύση ούτε από τους ίδιους τους Ουκρανούς», δήλωσε.<br /><br />Η στρατηγική που προτείνουν ο Κέλογκ και ο Φλάιτς είναι το πιο λεπτομερές έως τώρα σχέδιο από συνεργάτες του Τραμπ, ο οποίος έχει δηλώσει ότι θα διευθετήσει γρήγορα τον πόλεμο στην Ουκρανία, εάν κερδίσει τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, αν και δεν έχει συζητήσει συγκεκριμένα σημεία.<br /><br />Τα βασικά στοιχεία του σχεδίου παρουσιάστηκαν σε μια μελέτη, διαθέσιμη στο ευρύ κοινό, που δημοσιεύτηκε από το “America First Policy Institute,” ένα φίλα προσκείμενο προς τον Τραμπ ινστιτούτο όπου ο Κέλογκ και ο Φλάιτς κατέχουν υψηλά αξιώματα.<br /><br />Ο Κέλογκ δήλωσε ότι θα είναι σημαντικό η Ρωσία και η Ουκρανία να οδηγηθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων γρήγορα, εάν ο Τραμπ κερδίσει τις εκλογές.<br /><br />«Λέμε στους Ουκρανούς ‘Πρέπει να έρθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και, εάν δεν έρθετε στο τραπέζι, η στήριξη από τις ΗΠΑ θα στερέψει», δήλωσε. «Και λέμε στον Πούτιν, ‘Πρέπει να έρθει στο τραπέζι και, εάν δεν έρθει στο τράπεζι, τότε θα δώσουμε στους Ουκρανούς ό,τι χρειάζονται για να σας σκοτώσουν στο πεδίο’».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Τραμπ παρουσιάζει σχέδιο για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, τι απαντά η Ρωσία.

Το Κρεμλίνο δήλωσε ότι το όποιο ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία, που θα προταθεί από μια πιθανή μελλοντική αμερικανική κυβέρνηση του Ντό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πάγος με Μαξίμου και ο βρασμός των «πρώην»

<a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/06/b5-170.jpg?v=1719070134"><img src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/06/b5-170-660x370.jpg?v=1719070136" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πώς αποφάσισαν να βρεθούν στο ίδιο βήμα Καραμανλής και Σαμαράς. Τους ενώνει, λένε, εδώ και καιρό μια κοινή δυσαρέσκεια.</span></h3><div><b>Σταύρος Παπαντωνίου</b></div><div>Μια τριγωνική εξίσωση για πολύ δυνατούς λύτες αποτελεί πλέον η σχέση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους δύο πρώην προέδρους και πρωθυπουργούς της παράταξης, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά. Η κοινή εμφάνιση των δύο «πρώην», με διαδοχικές ομιλίες, τη Δευτέρα 1η Ιουλίου, στο Πολεμικό Μουσείο, αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο μιας έντασης που σοβεί υπόγεια εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια και έχει ενώσει στο παρασκήνιο Καραμανλή και Σαμαρά. Η εκδήλωση που γίνεται για την παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή» είναι το φόντο πάνω στο οποίο οι δύο πρώην πρωθυπουργοί θα τοποθετηθούν για την επικαιρότητα, μόλις λίγες ημέρες μετά τις ευρωεκλογές που έφεραν τη Ν.Δ. στο χαμηλότερο ποσοστό της εποχής Μητσοτάκη. Ο χρονισμός επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ: ο δίαυλος επικοινωνίας του Μαξίμου με τους δύο πρώην έχει κοπεί εδώ και καιρό.<br /><br />Μια «μη σχέση»<br /><br />Ο Κώστας Καραμανλής λειτουργούσε πάντα θεσμικά. Αυτό έκανε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε πρόεδρος της Ν.Δ. ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά το γεγονός ότι εκπροσωπούν διαφορετικές «πολιτικές σχολές». Ο πρώην πρωθυπουργός ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την εισπήδηση στη Ν.Δ. στελεχών που υπήρξαν σφοδροί πολέμιοί του την περίοδο της προεδρίας του, παρότι η αντίθετη άποψη λέει πως αυτή η διεύρυνση ήταν που «κλείδωσε» την αυτοδυναμία για τον Μητσοτάκη. Εχοντας όμως πάντα «κομματικό πατριωτισμό», όχι μόνο δεν δημιούργησε πρόβλημα, αλλά αντιθέτως στην τελική ευθεία των κρίσιμων εκλογών του 2019, που σηματοδοτούσαν την επιστροφή της Ν.Δ. στην εξουσία, συμμετείχε ενεργά, κάνοντας μάλιστα μια ομιλία στο Βελλίδειο που έκλεισε με το περίφημο «σας καλώ όλους να σταθούμε στο πλευρό του Κυριάκου». Η «κακή χημεία», όμως, μεταξύ των δύο δεν κρυβόταν. Το γεύμα που έλαβε χώρα μεταξύ τους στον Μαραθώνα –και μάλιστα μετά συζύγων–, ακριβώς πριν από τρία χρόνια, ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. </div><div><br /></div><div>Μάλιστα τότε λέγεται πως ο κ. Καραμανλής πρότεινε στον πρωθυπουργό να πάει σε πρόωρες εκλογές, με τον κ. Μητσοτάκη να δείχνει να ακούει την άποψη αυτή, χωρίς βέβαια να την υιοθετεί. Ενα χρόνο και κάτι μετά, αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών, το οποίο ο Καραμανλής, λένε όσοι συνομιλούν μαζί του, θεωρεί «κηλίδα» για τη δημοκρατία. Το δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος στην ομιλία του στα Ανώγεια, τον Αύγουστο του 2022, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το να προκλήθηκαν τα γεγονότα αυτά από κυβερνητική πρωτοβουλία είναι εκτός από αντιδημοκρατικό και παράνομο, τόσο πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας που είναι αδιανόητο». Επιστέγασμα της σταδιακής αποξένωσης ήταν η απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις εθνικές εκλογές του 2023, ενώ συνομιλητές του λένε πως τα τελευταία χρόνια εξέφραζε όλο και πιο συχνά την απογοήτευσή του για το ότι η Ν.Δ. έχει παραδοθεί στις ορέξεις μιας πολιτικής σχολής την οποία εκείνος πολέμησε και τον πολέμησε και εκείνη. Ενδεικτικό της τροπής που πήρε η σχέση Καραμανλή – Μητσοτάκη είναι πως στον πρώην πρωθυπουργό αποδίδεται επιφυλακτικότητα ακόμη και για την εκδήλωση στο Ιδρυμα Καραμανλή για την επέτειο των 50 ετών από τη Μεταπολίτευση, καθώς θα έπρεπε αναγκαστικά να… συμπέσει με τον πρωθυπουργό.<br /><br />Στον αντίποδα, τα τελευταία χρόνια η παλιά οικειότητα με τον Αντώνη Σαμαρά είχε αρχίσει να ξαναζεσταίνεται. Οι δυο τους γνωρίζονται από παλιά, με τον Σαμαρά μάλιστα ως παλαιότερο στη Βουλή να είναι αυτός που έδειξε στον Καραμανλή το 1989 τα κατατόπια του Κοινοβουλίου. Στον Καραμανλή χρεώνεται ότι δεν παρενέβη ώστε να τηρηθεί το καταστατικό στη διαδοχή του (που τότε προέβλεπε εκλογή προέδρου από το συνέδριο), με αποτέλεσμα να γίνει εκλογή από τη βάση και η Ντόρα –το αδιαφιλονίκητο φαβορί– να χάσει το κόμμα από τον Σαμαρά. Ο απερχόμενος τότε πρόεδρος είχε τηρήσει πάντως αυστηρή ουδετερότητα, πράγμα που δεν έκαναν πολλά καραμανλικά στελέχη. «Παρότι δεν συμφωνούσαμε πολύ με τον Σαμαρά, δεν θα αφήναμε ποτέ να μας πάρουν το κόμμα οι Μητσοτάκηδες», εξηγούσε τότε ιστορικό στέλεχος της καραμανλικής πτέρυγας. Μετά την εκλογή, πάντως, υπήρξε μια περίοδος ψυχρότητας μεταξύ των δύο, καθώς ο Καραμανλής δεν ήθελε να διαταράξει την ισορροπία με την Ντόρα. Κακή ήταν και η περίοδος της υπόθεσης Novartis, την κατασκευή της οποίας ο Σαμαράς χρέωνε σε παράγοντες καραμανλικής επιρροής.<br /><br />Ο Κώστας Καραμανλής ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την εισπήδηση στη Ν.Δ. στελεχών που υπήρξαν σφοδροί πολέμιοί του. Μάλιστα, συνομιλητές του λένε πως τα τελευταία χρόνια ο πρώην πρωθυπουργός εξέφραζε όλο και πιο συχνά την απογοήτευσή του για «τη μετάλλαξη της παράταξης» και για το ότι η Ν.Δ. έχει παραδοθεί στις ορέξεις μιας πολιτικής σχολής την οποία πολέμησε και τον πολέμησε και εκείνη.<br /><br />Αν πάντως το 2009 οι «καραμανλικοί» ήταν διχασμένοι μεταξύ του Σαμαρά και της Ντόρας, το 2015 ήταν όλοι με τον Μεϊμαράκη. Λένε πως ο Καραμανλής έκανε αργότερα δεύτερες σκέψεις για τη στήριξη στον Βαγγέλη, καθώς είχε αποθαρρύνει τότε τον Δένδια από το να είναι υποψήφιος (το ίδιο είχε προσπαθήσει να κάνει και με τον Τζιτζικώστα, χωρίς να εισακουστεί).</div><div><br />Η ποταμοποίηση<br /><br />Η σχέση του Αντώνη Σαμαρά και του Κυριάκου Μητσοτάκη μοιάζει πιο πολύ με καρδιογράφημα, σε αντίθεση με τη σχέση Καραμανλή – Μητσοτάκη που ήταν πάντα σε κωματώδη κατάσταση. Φύσει διαφορετικός χαρακτήρας, πιο εξωστρεφής και πιο οξύς, ο Αντώνης Σαμαράς είναι διαρκώς δραστήριος, στα μεγάλα και στα μικρά. Ο ίδιος θεωρεί πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογή Μητσοτάκη στην προεδρία της Ν.Δ., τόσο άμεσα όσο και έμμεσα μέσω του Αδώνιδος. «Χωρίς εμάς δεν θα ήταν πρόεδρος ο Μητσοτάκης», λένε προσκείμενες πηγές. Κατά την πρώτη διετία, έχοντας στενή σχέση με τον Γρηγόρη Δημητριάδη, ο Σαμαράς έδειχνε πως ένιωθε να έχει σκιώδη συμμετοχή στη διακυβέρνηση. Είχε συνεχή επαφή με το Μαξίμου, δίνοντας κατευθύνσεις και συμβουλές για πρόσωπα και καταστάσεις. Οι διάδοχοι του Δημητριάδη δεν κράτησαν την ίδια επαφή, ενώ ο ίδιος ο Μητσοτάκης ποτέ δεν επιδίωξε να έχει δίαυλο επικοινωνίας μαζί του. Ο Μεσσήνιος αρχηγός διαπίστωσε σύντομα πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ευθύς απέναντί του, καθώς, ενώ αρχικά είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα τον πρότεινε για επίτροπο, εν συνεχεία κάτι τέτοιο δεν έγινε, με τη δικαιολογία πως η Ελλάδα δεν θα έπαιρνε αντιπροεδρία στην Κομισιόν ώστε η θέση να είναι αντάξια ενός πρώην πρωθυπουργού. Τελικώς ο Μαργαρίτης Σχοινάς πήρε και το αξίωμα του επιτρόπου και μία αντιπροεδρία.<br /><br />Ο Αντώνης Σαμαράς στο συνέδριο της Ν.Δ., τον Μάιο του 2022, είχε στείλει το πρώτο μήνυμα πως «η Ν.Δ. δεν θα γίνει Ποτάμι» και «Κεντροδεξιά χωρίς Δεξιά δεν υπάρχει». Ακολούθησαν οι υποκλοπές, για τις οποίες η άποψή του ταυτίζεται με αυτήν του Καραμανλή, τα ελληνοτουρκικά και ο «διάλογος με τους πειρατές», η υπόθεση με τη νομιμοποίηση των μεταναστών και φυσικά ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών.<br /><br />Τα παραπάνω πάντως δεν είναι το μείζον για τον κ. Σαμαρά. «Το θέμα δεν είναι ούτε οι θέσεις ούτε ποιος μιλάει με ποιον, αλλά πώς πηγαίνει η πατρίδα», είναι η φράση που αποτυπώνει τη φιλοσοφία του. Και εκεί ο πρώην πρωθυπουργός έχει εκδηλώσει εμφατικά τις διαφωνίες του, ήδη από το συνέδριο της Ν.Δ. τον Μάιο του 2022. Τότε είχε στείλει το πρώτο μήνυμα πως «η Ν.Δ. δεν θα γίνει Ποτάμι» και «Κεντροδεξιά χωρίς Δεξιά δεν υπάρχει». Ακολούθησαν και άλλα. Οι υποκλοπές, για τις οποίες η άποψη Σαμαρά ταυτίζεται με αυτή του Καραμανλή, τα ελληνοτουρκικά και ο «διάλογος με τους πειρατές». Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών ήταν για εκείνον η εκπλήρωση της προφητείας του: η Ν.Δ. είχε γίνει Ποτάμι. Το ενδιαφέρον πάντως είναι πως το ναδίρ της σχέσης Σαμαρά – Μαξίμου ήρθε όταν στο νεοκλασικό της Ηρώδου Αττικού ήταν ο Σταύρος Παπασταύρου, άλλοτε συνεργάτης του, κάτι που δείχνει πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Οσον αφορά την επανασύνδεση με τον παλιό του φίλο Κώστα Καραμανλή, αυτή έχει ξεκινήσει τουλάχιστον δύο χρόνια, με τα δημόσια γεύματα των δύο πρώην πρωθυπουργών να γίνονται αντικείμενο σχολιασμού εντός της Ν.Δ. Χαρακτηριστικό είναι πως τον Σεπτέμβριο του 2022, στην ομιλία Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, ο Καραμανλής πρότεινε στον Σαμαρά να πάνε να φάνε μαζί. Επισημοποιήθηκε έτσι σιωπηρώς μια σύμπλευση που την επόμενη Δευτέρα θα λάβει και φωνή.<br /><br />«Ο πρόεδρος παίρνει τις αποφάσεις»<br /><br />Και τι λέει το Μαξίμου για όλα αυτά; Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως έχει γίνει σαφές όλο το προηγούμενο διάστημα, δεν πρόκειται να χορέψει στον ρυθμό που θέλουν οι πρώην. «Αυτός είναι πρόεδρος και πρωθυπουργός και αυτός κρίνεται από τους πολίτες», λένε στενοί συνεργάτες του, υπερασπιζόμενοι την αυτονόητη αυτονομία του: εκείνος δηλαδή να παίρνει τις αποφάσεις, όπως ακριβώς έκαναν και οι προκάτοχοί του. Στην κυβέρνηση παρακολουθούν πάντως την ευθυγράμμιση των δύο πρώην κρατώντας, παρά την ενόχληση, την πολιτική ψυχραιμία τους, όπως φάνηκε από την πρώτη αντίδραση του Παύλου Μαρινάκη, ο οποίος έκανε λόγο για «μια καλή ευκαιρία να ακούσουμε με προσοχή τις τοποθετήσεις τους». Προφανώς και το επόμενο βήμα στην τριγωνική σχέση των τριών κορυφαίων πολιτικών της παράταξης θα κριθεί και από το περιεχόμενο των ομιλιών της εκδήλωσης της επόμενης Δευτέρας, για την οποία ο κ. Μητσοτάκης δέχεται εισηγήσεις να δώσει το «παρών».<br /><br />Εισηγήσεις όμως έχει δεχθεί ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της θητείας του να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει με τους δύο πρώην, κάτι που δεν το έχει κάνει. Χαρακτηριστικό είναι ότι Μητσοτάκης και Σαμαράς λέγεται πως έχουν πλέον να μιλήσουν πάνω από δύο χρόνια. Οπως αναφέρουν οι ίδιες, καλά πληροφορημένες πηγές, στην παρούσα φάση ο κ. Μητσοτάκης δεν δείχνει διάθεση να βάλει νερό στο κρασί του, καθώς προέχουν τα προβλήματα της χώρας. «Στην πολιτική όμως ποτέ μη λες ποτέ». Ολο και πιο συχνά είναι τα μηνύματα που φθάνουν στο πρωθυπουργικό γραφείο που λένε πως ο Κώστας Καραμανλής είναι μια ιδανική περίπτωση για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καθώς θα κλείσει στον πρωθυπουργό το βασικότερο μέτωπο που έχει ανοίξει μετά τις ευρωεκλογές: τις διαρροές από τη βάση της Ν.Δ. «Ταυτόχρονα, όμως, ο Καραμανλής ανοίγει άλλο μέτωπο, καθώς αποτελεί κόκκινο πανί για τους εκσυγχρονιστές που αποτελούν βασικό πυρήνα του Κυριάκου Μητσοτάκη», απαντούν οι αντίθετες φωνές. Οι ίδιες πηγές πάντως προσθέτουν πως όσοι εισηγούνται στον Μητσοτάκη να κάνει Πρόεδρο τον Καραμανλή ξεχνούν πως ο πρωθυπουργός έφτιαξε το ηγετικό του brand με την απόφασή του να καταψηφίσει για την Προεδρία έναν στενό συνεργάτη του Καραμανλή: τον Προκόπη Παυλόπουλο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο πάγος με Μαξίμου και ο βρασμός των «πρώην»

Πώς αποφάσισαν να βρεθούν στο ίδιο βήμα Καραμανλής και Σαμαράς. Τους ενώνει, λένε, εδώ και καιρό μια κοινή δυσαρέσκεια. Σταύρος Παπαντωνίου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αστοχία Ολκής Αθήνας με στήριξη Τουρκίας σε ΟΑΣΕ, Κύπρος στον κάλαθο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.protagon.gr/wp-content/uploads/2020/01/Mitsotakis_USA_Protagon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="800" height="381" src="https://www.protagon.gr/wp-content/uploads/2020/01/Mitsotakis_USA_Protagon.jpg" width="696" /></a></div><div><br /></div><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Σοβαρή εμπλοκή φέρνοντας σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τη Λευκωσία, έχει προκαλέσει η κοινή υποψηφιότητα Ελλάδας -Τουρκίας για δυο κορυφαίες θέσεις του ΟΑΣΕ καθώς η ανάδειξη Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού που υποψήφιος είναι ο Τούρκος διπλωμάτης, Φ. Σινιρίογλου γίνεται με consensus. Ελλάδα και Τουρκία υποστηρίζουν επίσης από κοινού την υποψηφιότητα της νομικού και πρώην Επικεφαλής της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών Μάνια Τελαλιάν, για τη θέση του Διευθυντή του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ.<br /><br />Η εκλογή του ΓΓ του ΟΑΣΕ ουσιαστικά μετά από διεργασίες οδηγείται συνήθως στη διαμόρφωση μιας υποψηφιότητας η οποία εγκρίνεται χωρίς ψηφοφορία εφόσον κάποιο μέλος του Οργανισμού δεν σπάσει τη σιωπηρή διαδικασία της ομοφωνίας.<br /><br />Έτσι, η Κύπρος με την υποβολή της κοινής υποψηφιότητας η οποία φαίνεται σε ό,τι αφορά τον Φ. Σινιρίογλου έχει και τη στήριξη της Ρωσίας, θα βρεθεί μπροστά σε μια εξαιρετικά δύσκολη επιλογή. Εάν δεν σπάσει την ομοφωνία της διαδικασίας, τότε θα εμφανισθεί να υποστηρίζει και να δίνει το πράσινο φως για την εκλογή σε ένα Διεθνή Οργανισμό που συμμετέχει ως ισότιμο μέλος και με δικαίωμα βέτο του εκπροσώπου της Τουρκίας, η οποία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο, κατέχει στρατιωτικά το βόρειο τμήμα του νησιού και μπλοκάρει τις κυπριακές υποψηφιότητες σε κάθε οργανισμό που έχει η ίδια δικαίωμα βέτο. Διαφορετικά, θα επιχειρηθεί να της χρεωθεί το αδιέξοδο στον ΟΑΣΕ και επίσης το βάρος για το μπλοκάρισμα μιας εμφατικής πρωτοβουλίας στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.<br /><br />Ο ΟΑΣΕ «παιδί» του Ψυχρού Πολέμου φυτοζωεί ειδικά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με την Ρωσία μάλιστα να έχει μπλοκάρει ακόμη και τον προϋπολογισμό του και έτσι σήμερα συντηρείται με εθελοντικές εισφορές των κρατών μελών. Ορισμένες χώρες μέλη του ΟΑΣΕ κυρίως Σκανδιναβικές συζητούν ανοικτά για την κατάργηση και διάλυση του ΟΑΣΕ, θεωρώντας ότι πλέον δεν έχει να προσφέρει πολλά στην Ευρώπη, ένας οργανισμός του οποίου μέλος με δικαίωμα βέτο είναι η Ρωσία.<br /><br />Η Μόσχα έχει μπλοκάρει και τη διαδικασία εκλογής νέου ΓΓ βάζοντας βέτο σε υποψήφιους προερχόμενους από ευρωπαϊκές χώρες με αποτέλεσμα να έχει παραταθεί η θητεία της νυν ΓΓ της Γερμανίδας Χ.Σμιτ, αλλά η Προεδρία της Μάλτας επιδιώκει η διαδικασία εκλογής του νέου ΓΓ να γίνει έως τα τέλη Ιουλίου.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρωτοβουλία Γεραπετρίτη - Φιντάν για κοινή υποψηφιότητα εκδηλώθηκε ως ιδέα και για να αναδειχθεί η ελληνοτουρκική «προσέγγιση» αλλά και για να αρθεί το αδιέξοδο στον ΟΑΣΕ καθώς εκτιμάται ότι η Ρωσία δεν θα προβάλει βέτο στον υποψήφιο της Τουρκίας. Βεβαίως, στους υπολογισμούς της Άγκυρας ήταν ότι η Λευκωσία θέλοντας να αποφύγει τριβές με την Αθήνα δεν θα εμπόδιζε την εκλογή του Τούρκου υποψηφίου.<br /><br />Προς το παρόν, πάντως, υπάρχουν 5 ακόμη υποψήφιοι για τη θέση του ΓΓ του ΟΑΣΕ, από τη Νορβηγία, την Ολλανδία, τον Καναδά, τη Σλοβακία και από την Αλβανία.<br /><br />Για τη θέση του Διευθυντή του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ, που διεκδικεί η Μανία Τελαλιάν, υπάρχουν επτά υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων και υποψήφιοι από τη Βόρεια Μακεδονία, τη Γεωργία, τη Βοσνία και την Ουγγαρία.<br /><br />Για την Κύπρο υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα καθώς στις αρχές Ιουλίου έχει προγραμματισθεί να υποβάλει την έκθεση της στον ΓΓ του ΟΗΕ η προσωπική απεσταλμένη του για το Κυπριακό Α. Ολγκίν-Κουεγιαρ χωρίς ακόμη να είναι γνωστό αν αυτή η έκθεση θα είναι μια απλή καταγραφή των συνομιλιών που είχε και οι οποίες δεν οδήγησαν σε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, ή εάν θα καταλογίσει και τις ευθύνες λόγω της άρνησης της τουρκοκυπριακής πλευράς να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις.<br /><br />Η έγκριση από τη Λευκωσία της τουρκικής υποψηφιότητας για τη θέση του ΓΓ του ΟΑΣΕ, θα έδινε λάθος μήνυμα και στη διεθνή κοινότητα αλλά και στην απεσταλμένη του ΟΗΕ, καθώς γίνονται προσπάθειες στο παρασκήνιο ώστε η έκθεση της να μην επιρρίπτει ευθύνες στους Τουρκοκυπρίους.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αστοχία Ολκής Αθήνας με στήριξη Τουρκίας σε ΟΑΣΕ, Κύπρος στον κάλαθο.

Νίκος Μελέτης Σοβαρή εμπλοκή φέρνοντας σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τη Λευκωσία, έχει προκαλέσει η κοινή υποψηφιότητα Ελλάδας -Τουρκίας για δυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδιωτικοποιούνται τα στρατιωτικά εργοστάσια;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/06/MilDepot02-790x400.jpeg" width="744" /><br /><br />Πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν με τα στρατιωτικά εργοστάσια και μάλιστα τόσο οφθαλμοφανώς που αυτονόητα δημιουργείται το ερώτημα αν τελικά αποτελούν επίσημη πολιτική του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) και κατ’ επέκταση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.<br /><br />Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που αυτό δεν ισχύει, πάλι δημιουργείται το ερώτημα αν είναι φυσιολογικό να λαμβάνουν χώρα τέτοια συμβάντα.<br /><br />Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες, ταξίαρχος του Σώματος του Υλικού Πολέμου συνοδευόμενος από προέδρους και εκπροσώπους δύο ελληνικών εταιριών αμυντικού υλικού πραγματοποίησε την Τετάρτη 12 Ιουνίου 2024 επίσκεψη σε στρατιωτικό εργοστάσιο στον Πειραιά, που το παραγωγικό αντικείμενο του είναι συναφές με τις δραστηριότητες των δύο εταιριών.<br /><br />Η επίσκεψη ήταν σε γνώση της ιεραρχίας; Δηλαδή είχαν γνώση των επισκέψεων, των ιδιοτήτων των επισκεπτών και του σκοπού των επισκέψεων, η Διεύθυνση Στρατιωτικών Εργοστασίων (ΔΙΣΕ), η Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκηση Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ) στην οποία υπάγεται η ΔΙΣΕ ή και το ΓΕΣ; Υπήρχε επίσημη έγκριση για τις συγκεκριμένες επισκέψεις;<br /><br />Αποτελούσαν αυτές οι επισκέψεις μέρος κάποιας συνολικότερης δράσης εξωστρέφειας που έχει αναληφθεί από κάποιο φορέα του ΓΕΣ ή του υπουργείου Εθνικής Άμυνας; Έγιναν αυτές οι επισκέψεις κατόπιν συνεννόησης με κάποιο συλλογικό φορέα που εκπροσωπεί τις εγχώριες εταιρίες αμυντικού υλικού; Έχουν προσκληθεί και άλλες ελληνικές εταιρίες αμυντικού υλικού για να τους γίνει αντίστοιχη ενημέρωση και ξενάγηση στο υπόψη στρατιωτικό εργοστάσιο;<br /><br />Έχει εγκριθεί από την ιεραρχία η έστω και άτυπη συζήτηση με ιδιωτικές εταιρίες για τρόπους «συνεκμετάλλευσης» της παραγωγικής δυνατότητας του εργοστασίου, που εικάζουμε ότι πιθανώς αφορά τον χρόνο εκτός του κανονικού ωραρίου λειτουργίας του; Τελικά, αποτελεί η «συνεκμετάλλευση» των παραγωγικών δυνατοτήτων του συγκεκριμένου εργοστασίου απόφαση ή επιλογή που διερευνάται από το ΓΕΣ, δηλαδή το υπουργείο Εθνικής Άμυνας;<br /><br />Αν ναι, τότε γιατί γίνονται ξεναγήσεις, ενημερώσεις και επαφές εν κρυπτώ και δεν απευθύνεται δημόσια πρόσκληση στους συλλογικούς φορείς της βιομηχανίας και σε κάθε ενδιαφερόμενο, αφού έχουν προηγηθεί οι σχετικές ανακοινώσεις της πολιτικής ηγεσίας;<br />Αν όχι, πως είναι δυνατόν χωρίς άδεια της ιεραρχίας να διοργανώνονται ξεναγήσεις και ενημερώσεις εντός στρατιωτικών μονάδων και να συζητούνται θέματα όπως η «συνεκμετάλλευση» των παραγωγικών δραστηριοτήτων;<br /><br />Το αίσθημα αμφισβήτησης των πολιτών απέναντι σε θεσμούς και αξίες, υπό την έννοια του κατά πόσο είναι δυνατόν πλέον κάποιος να εμπιστευτεί τους εκάστοτε εκπροσώπους τους, έχει διαπιστωθεί πολλές φορές, με πιο πρόσφατη τα αποτελέσματα των πρόσφατων Ευρωεκλογών.<br /><br />Επίσης πολλές φορές έχει διαπιστωθεί πως το κράτος αυτό στο οποίο ζούμε έχει ανάγκη επανίδρυσης, για να θυμηθούμε κάποιες παλαιότερες υποσχέσεις παρελθόντα πρωθυπουργού. Η λύση, όπως έχει πολλές φορές γραφεί, είναι να κατορθώσουμε να αποκαταστήσουμε τη σχέση εμπιστοσύνης πολίτη – κράτους και να κάνουμε επιτέλους το πολυπόθητο άλμα προς το μέλλον.<br /><br />Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι καθ’ ύλην αρμόδιοι καλούνται να δώσουν απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ιδιωτικοποιούνται τα στρατιωτικά εργοστάσια;

Πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν με τα στρατιωτικά εργοστάσια και μάλιστα τόσο οφθαλμοφανώς που αυτονόητα δημιουργείται το ερώτημα αν τελικ...

Διαβάστε την συνέχεια