Πανικός για την Ουκρανία μετά μήνες αμεριμνησίας!

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/02/MITSOTAKIS-MICHEL-scaled.jpg"><img height="381" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/02/MITSOTAKIS-MICHEL-scaled.jpg" width="742" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Απόλυτος αιφνιδιασμός και μέγιστη ολιγωρία στη λήψη των αποφάσεων για τη θωράκιση της οικονομίας και της ενεργειακής τροφοδοσίας της χώρας χαρακτηρίζουν τη στάση του Μεγάρου Μαξίμου ενώπιον της κορύφωσης της κρίσης στην Ουκρανία.<br /><br />Αν και η -εκ μέρους της Ρωσίας- τεχνητή αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου είχε καταγραφεί ήδη από τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού και ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζ. Πάιατ προέβη -πριν από τα τέλη Νοεμβρίου- σε απόρρητη ενημέρωση προς την κυβέρνηση για τις επικείμενες σοβαρότατες εξελίξεις, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης συνειδητοποιεί καθυστερημένα το μέγεθος της κρίσης που πλήττει και την Ελλάδα.<br /><br />Ο κ. Μητσοτάκης είχε τηλεδιάσκεψη με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σ. Μισέλ και συγκάλεσε, μόλις προχθές (!), ειδική σύσκεψη «στην οποία» -σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση- «συζητήθηκαν όλα τα πιθανά σενάρια με στόχο την ασφάλεια της τροφοδοσίας σε φυσικό αέριο». <br /><br />Ασφαλώς, παρόμοιες συσκέψεις θα έπρεπε να είχαν συγκληθεί από το Νοέμβριο κατόπιν των συγκεκριμένων προειδοποιήσεων του κ. Πάιατ, που επιβεβαιώνονται στο έπακρο, και όχι κατόπιν εορτής. Άλλωστε ούτε και ο πρόεδρος Βλ. Πούτιν άφησε περιθώρια ψευδαισθήσεων στον κ. Μητσοτάκη κατά τη συνάντησή τους, στο Σότσι, στις 8 Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό και, μεταξύ ξένων διπλωματών στην Αθήνα, ακούγονται διάφορες -επιεικώς απαράδεκτες- ειρωνείες για τις προτεραιότητες του Μαξίμου.<br /><br />Η ηπιότερη εκ των ειρωνειών επισημαίνει ότι, ενώ η κυβέρνηση αποδεικνύεται πλήρως δεκτική έναντι της Ουάσιγκτον σε όλα τα άλλα ζητήματα, δεν έδειξε εμπιστοσύνη στον Αμερικανό πρεσβευτή στο θέμα που αποδεικνύεται κατεξοχήν καθοριστικό για την ελληνική οικονομία και την επιβίωση επιχειρήσεων και νοικοκυριών μετά και την πανδημία του Covid. Αντίθετα, αξιολογήθηκαν σαν πιο αξιόπιστες οι εκτιμήσεις κάποιων ημιαρμοδίων της Ε.Ε. ότι η Μόσχα έκανε απλή «επίδειξη ισχύος» στα σύνορα με την Ουκρανία και ότι η συγκέντρωση δυνάμεων ήταν μικρότερη απ’ ό,τι έδειχναν τα αμερικανικά στοιχεία. <br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, το ανησυχητικό σκηνικό διαμορφώνεται ως εξής:<br />Η Ελλάδα θα βρεθεί, σύντομα, μπροστά στο μέγιστο πρόβλημα είτε περιορισμού (μέχρι διακοπής) του εισαγόμενου φυσικού αερίου από τη Ρωσία είτε διατήρησης της τιμής του σε υψηλότατα επίπεδα επί πολλούς μήνες. Με δεδομένο ότι το 55% των εισαγωγών γίνεται από τη ρωσική Gazprom ή θυγατρικές και συνεργάτες της, οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες για την εθνική οικονομία και τον Έλληνα μέσο πολίτη.<div><br />Η Αθήνα θα κληθεί να υιοθετήσει πακέτο αυστηρότατων κυρώσεων της Ε.Ε. σε βάρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Παρά τις επιφυλάξεις Βερολίνου και Παρισιού έναντι των σκληρών προτάσεων της Ουάσιγκτον, οι τελευταίες πληροφορίες κάνουν λόγο για ευθυγράμμιση ΗΠΑ και Ε.Ε. Μεταξύ άλλων, θα απαγορευθούν οι εξαγωγές ακόμα και υλικών διπλής (πολιτικής και στρατιωτικής) χρήσης και όλες οι συναλλαγές με κρατικούς φορείς της Ρωσίας (συμπεριλαμβανομένων των αμυντικών βιομηχανιών από τις οποίες εξαρτώνται ορισμένα συστήματα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων). Αντιγράφοντας το πρόσφατο μοντέλο των κυρώσεων κατά της Βενεζουέλας, οι ΗΠΑ θα λάβουν μέτρα και κατά ευρωπαϊκών εταιριών που τυχόν θα συναλλάσσονται με τη Ρωσία βασιζόμενες στο επιχείρημα ότι δεν τις αφορά η αμερικανική νομοθεσία.</div><div>  <br />Παρά τις προσδοκίες της ελληνικής κυβέρνησης ότι οι κυρώσεις της Ε.Ε. θα συνοδευθούν με μέτρα των Βρυξελλών για απρόσκοπτη προμήθεια φυσικού αερίου και γενναιόδωρη στήριξη επιχειρήσεων και νοικοκυριών, δεν υπάρχει καμιά σχετική εγγύηση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξασφάλισε την υπόσχεση του Λευκού Οίκου και του Στέητ Ντηπάρτμεντ για την προμήθεια μεγάλων ποσοτήτων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), αλλά οι τιμές θα είναι πολύ αυξημένες και οι μεταφορές με τάνκερ και οι συνδεόμενες διαδικασίες θα διαρκούν ως και 15 ημέρες. Ασφαλώς, τα υψηλά τιμολόγια του LNG οδηγούν και σε αύξηση των τιμολογίων του ηλεκτρικού.</div><div>  <br />Το κρίσιμο σημείο εντοπίζεται στη συνέχιση ή μη της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου μέσω των αγωγών Turk Stream και Trans Balkan (Διαβαλκανικού). Σε περίπτωση διακοπής, η μόνη εναλλακτική είναι η ευρεία χρήση του LNG μέσω των εγκαταστάσεων της Ρεβυθούσας που -παρά την αναβάθμισή τους- λειτουργούν σήμερα κάτω του 50% της δυναμικότητάς τους. Λόγω των έκτακτων αναγκών, η δυναμικότητα επείγει να αυξηθεί στο 100%, χωρίς αυτό να είναι βέβαιο τεχνικά ή εφικτό για μακρύ χρονικό διάστημα. <br /><br />Παράλληλα, συνεχίζονται οι επαφές της Αθήνας με την Ουάσιγκτον για αμιγώς στρατιωτικά θέματα. Οι δύο πλευρές συγκλίνουν ως προς την ακώλυτη χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης και τις αεροπορικές επιχειρήσεις Πληροφοριών, Επιτήρησης και Αναγνώρισης (ISR). Αντίθετα, δεν υπάρχει ακόμα σύγκλιση απόψεων σχετικά με την παραχώρηση μεγάλων εγκαταστάσεων διοικητικής υποστήριξης και τη χρήση εναέριων μέσων υψηλής τεχνολογίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πανικός για την Ουκρανία μετά μήνες αμεριμνησίας!

Aλέξανδρος Τάρκας Απόλυτος αιφνιδιασμός και μέγιστη ολιγωρία στη λήψη των αποφάσεων για τη θωράκιση της οικονομίας και της ενεργειακής τροφο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά: Η δυσκολότερη περίοδος μετά τα Ίμια.

<img height="383" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1812149020_2.jpg" width="734" /><br /><br /><b>Κώστας Λάβδας</b><br />Ενώ η συνοχή και η συλλογική βούληση δοκιμάζονται στο ΝΑΤΟ, ενόψει της επιμονής του Κρεμλίνου να διατηρήσει την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης αποφεύγοντας παράλληλα την περαιτέρω διεύρυνση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η Τουρκία επιλέγει να εστιαστεί σε έναν δυνάμει αντίπαλο, που όμως είναι μέλος του ΝΑΤΟ από την μακρινή δεκαετία του 1950 όπως και η ίδια.<br /><br />Οι νέες «διερευνητικές επαφές» (διερευνητικές συνομιλίες -exploratory talks- είναι ο διεθνής όρος) θα πρέπει οπωσδήποτε να αναβληθούν τη στιγμή που η Τουρκία ουσιαστικά επιχειρεί να "γκριζάρει" και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Στην Άγκυρα, η επίκληση της «γαλάζιας πατρίδας» σημαίνει την προσπάθεια της Τουρκίας να γίνει θαλάσσια δύναμη αλλά με όρους και προθέσεις κατάκτησης ζωτικού χώρου. Σε αυτή τη βάση, την οποία έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, η κυβέρνηση Ερντογάν αλλά και η κεμαλική αξιωματική αντιπολίτευση, δηλώνουν τώρα ότι «αν η Ελλάδα δεν αλλάξει στάση» ως προς την «στρατικοποίηση», θα τεθεί υπό αμφισβήτηση η ελληνική κυριαρχία των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Με άλλα λόγια, η Τουρκία επιχειρεί τώρα να «γκριζάρει» όχι πια περιοχές και βραχονησίδες αλλά μεγάλα ελληνικά νησιά. Με στόχο να αφεθούν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου χωρίς άμυνα ώστε στην κατάλληλη συγκυρία, μετά από κάποια επεισόδια που θα προκληθούν με την κατάλληλη προβοκάτσια η τουρκική αποβατική δύναμη απέναντι να επιχειρήσει την κατάληψη ενός νησιού. Και να ακολουθήσει μια διαπραγμάτευση με την Ελλάδα σε μειονεκτική θέση.<br /><br />Ως προς την Ελλάδα, η Τουρκία χτίζει συστηματικά και μετά -σε περιόδους μεγάλης κρίσης όπως η σημερινή με το Ουκρανικό- επιχειρεί να πραγματοποιήσει κέρδη. Ούτε μένει στα λόγια: το τουρκολιβυκό μνημόνιο υφίσταται, η κατοχή την Κύπρο υφίσταται, το γκριζάρισμα με τα Ίμια υφίσταται.<br /><br />Γι' αυτό και η γενικότερη ενίσχυση της πολυεπίπεδης αποτροπής αλλά και η συμφωνία με τη Γαλλία, την οποία κάποιοι (λίγοι) εισηγούμαστε επί χρόνια, είναι κρίσιμοι παράγοντες, ανεξαρτήτως του περισσότερο «πολυτελούς» ερωτήματος για την κάλυψη της ΑΟΖ. Έχουμε εισέλθει σε μια κρίσιμη περίοδο, ίσως την δυσκολότερη μετά τα Ίμια. Αν δεν προσέξουμε ιδιαίτερα, κινητοποιώντας κάθε δυνατότητα παγκοσμίως, το 2020 θα φαίνεται σχεδόν άσκηση επί χάρτου.<br /><br />Για τις ΗΠΑ, το θεμελιώδες πρόβλημα των ΗΠΑ με την Τουρκία αναφέρεται στην παράμετρο των σχέσεών της με την Ρωσία (S-400 κλπ). Στο πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης είναι προφανές ότι η Τουρκία θα επιχειρήσει να διαδραματίσει πάλι τον επιτήδειο ουδέτερο, ακόμη και τον πρόθυμο διαμεσολαβητή. Όσο η κρίση δεν οδηγείται σε πλήρη ρήξη και πόλεμο, η Άγκυρα θα εμφανίζεται ενισχυμένη.<br /><br />Μια πλήρης ρήξη ΗΠΑ – Ρωσίας θα αποτελέσει κρίσιμο, ακόμη και υπαρξιακό τεστ για την Άγκυρα. Αλλά όπως είχα εξηγήσει αναλυτικά από το τέλος Ιανουαρίου, δεν επίκειται πόλεμος αλλά μια δυστυχώς δύσκολη, μακρότατη και εξαιρετικά επώδυνη διαπραγμάτευση σε πολλά επίπεδα, διανθισμένη με ελεγχόμενες τοπικές συγκρούσεις και με κεντρικά διακυβεύματα την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης και τα όρια της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία θα το εκμεταλλευτεί επενδύοντας στην ανάγκη του ΝΑΤΟ για κοινό μέτωπο. Η Ελλάδα, από την πλευρά της, δεν μπορεί παρά να στηρίζει πάντοτε την εδαφική και κυριαρχική ακεραιότητα των υπαρχόντων κρατών βάσει των συνθηκών.<br /><br />Παράλληλα, εάν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε συμφωνία με την Τουρκία για την προμήθεια 40 νέας τεχνολογίας F-16 (Viper) και τον εκσυγχρονισμό 80 παλαιάς από αυτά που έχει ήδη η Τουρκία, η τουρκική πολεμική αεροπορία θα παραμείνει επικίνδυνη αλλά η Άγκυρα δεν θα έχει άμεσα λόγο να προκαλέσει κρίση με την Ελλάδα. Εάν το Κογκρέσο μπλοκάρει τη συμφωνία, η Τουρκία θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο την Ρωσία, την οποία θα ενδιέφερε κυρίως μια εσωτερική σύγκρουση στο ΝΑΤΟ, π.χ. με ένα «θερμό επεισόδιο» μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας.<br /><br />Με δυο λόγια, όπως εξηγώ επί χρόνια, ενώ ο Ερντογάν αποτελεί ειδικότερα πονοκέφαλο για τη Δύση, η αναθεωρητική Τουρκία γενικώς αποτελεί πονοκέφαλο για την περιοχή μας.<br /><br />Για την Ελλάδα, οι εξελίξεις σημαίνουν πρωτίστως ότι η εύθραυστη ισορροπία μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας θα διαμορφώνεται στο εξής σε ένα επίσης εύθραυστο και απρόβλεπτο περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον. Στο οποίο ένας μεγάλος πόλεμος δεν είναι ιδιαίτερα πιθανός, αλλά πολλοί μικροί πόλεμοι είναι.<br /><br /><b><i>* Ο Κώστας Α. Λάβδας είναι Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνοτουρκικά: Η δυσκολότερη περίοδος μετά τα Ίμια.

Κώστας Λάβδας Ενώ η συνοχή και η συλλογική βούληση δοκιμάζονται στο ΝΑΤΟ, ενόψει της επιμονής του Κρεμλίνου να διατηρήσει την ενεργειακή εξά...

Διαβάστε την συνέχεια

Αγία Σοφία: «Η μετατροπή της σε τζαμί είναι ενάντια στο Κοράνι», λέει τούρκος θεολόγος

<img height="333" src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/02/ImgSrc-2022-02-18T091002.601.jpg?fit=640%2C415&ssl=1" width="803" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Κανείς δεν χρειάζεται την Αγία Σοφία ως τζαμί»</span></h3><b>Δήμητρα Κυρανούδη</b><div>Μια συνέντευξη Τούρκου θεολόγου για τις ψηφοθηρικές βλέψεις Ερντογάν πίσω από τα σχέδια μετατροπής της Αγίας Σοφίας δημοσιεύει η SZ. <br /><br />Με αφορμή την επικείμενη απόφαση της τουρκικής δικαιοσύνης για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η Süddeutsche Zeitung δημοσιεύει συνέντευξη με τον Τούρκο θεολόγο, συγγραφέα και ειδικό σε θέματα Ισλάμ και Τουρκίας Τζεμίλ Κιλίτς σχετικά με τους λόγους του Ερντογάν για μια τέτοια κίνηση αλλά και τον συμβολισμό της Αγίας Σοφίας σήμερα στον ισλαμικό κόσμο. Η SZ υπενθυμίζει ότι η Αγία Σοφία, σύμβολο του Βυζαντίου με ιστορία πάνω από 1500 χρόνια, μετατράπηκε σε τζαμί μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ενώ το 1935 επί Κεμάλ Ατατούρκ μετατράπηκε σε μουσείο. «Κανείς δεν χρειάζεται την Αγία Σοφία ως τζαμί. Υπάρχουν αρκετοί τόποι λατρείας στην Κωνσταντινούπολη» αναφέρει ο Τζεμίλ Κιλίτς συμπληρώνοντας: «Ο πρόεδρος Ερντογάν θέλει να κερδίσει το χαμένο έδαφος μεταξύ των ψηφοφόρων. Λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που επέφερε η πανδημία του κορωνοϊού, η κυβέρνηση βρίσκεται υπό πίεση. Με την Αγία Σοφία ο πρόεδρος θέλει να αποσπάσει την προσοχή από τα οικονομικά προβλήματα».<br /><br />Ο Τζεμίλ Κιλίτς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα αποφανθεί το τουρκικό δικαστήριο αλλά θεωρεί ότι επειδή η κυβέρνηση έχει θέσει το ζήτημα πολύ υψηλά στην ατζέντα, ο Ερντογάν θα πρέπει να το υλοποιήσει. «Εάν οι δικαστές κρίνουν ανενεργό το κεμαλικό διάταγμα -το οποίο υποθέτω- η Αγία Σοφία θα πρέπει να χαρακτηρισθεί ως τζαμί. H κυβέρνηση δεν οφείλει να καταργήσει εντελώς το μουσείο. Μπορεί να το αφήσει ανοιχτό στους τουρίστες αλλά το κτίσμα θα μπορεί να χρησιμοποιείται για προσευχή σε ειδικές περιστάσεις ως τζαμί.» Όπως εκτιμά η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι εφικτή «διότι δυστυχώς υπάρχει ένα προοηγούμενο: η εκκλησία της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από πολλές προσφυγές, η εκκλησία μετατράπηκε από το 2017 σε τζαμί». Αναφέρει επίσης ότι το θέμα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας δεν είναι κάτι νέο αλλά χρησιμοποιείται ήδη από τη δεκαετία του 50 από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. «Προσωπικά πιστεύω ότι Αγία Σοφία πρέπει να παραμείνει μουσείο» αναφέρει ο Τούρκος θεολόγος.<br /><br /><a href="https://www.dw.com/el/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%AF/a-54006140#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/17749694_404.jpg" width="640" /></a><br /><i>Βυζαντινό ψηφιδωτό της Αγίας Σοφίας</i><br /><br />Η Τουρκία και το «σύνδρομο κατωτερότητας»<div><br />Όσο για εκείνους που επιθυμούν την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, επικαλούμενοι τον Μωάμεθ Β', ο οποίος την μετέτρεψε σε τζαμί ένα χρόνο μετά την άλωση της Πόλης, ο Τζεμίλ Κιλίτς αναφέρει: «Ο Σουλτάνος ​​Μωάμεθ Β' διατήρησε την εκκλησία. Διατήρησε το όνομα του κτίσματος. Δεν κατέστρεψε τις χριστιανικές τοιχογραφίες κα τα μωσαϊκά, αλλά πέρασε από πάνω τους μια επίστρωση βερνικιού. Ο Σουλτάνος ​​Μωάμεθ δεν ήταν Ταλιμπάν! Ήθελε να προστατεύσει και να διατηρήσει την Αγία Σοφία.»</div><div><br /></div><div> Σε ερώτημα κατά πόσο η σχεδιαζόμενη νέα χρήση της Αγίας Σοφίας έχει ως στόχο την απομάκρυνση ακόμη περισσότερο από το κεμαλικό κοσμικό κράτος, ο Τούρκος θεολόγος απαντά ότι πράγματι αυτός είναι ο στόχος του Ερντογάν. «Ο υπ. Εξωτερικών ανήγαγε την τύχη της Αγίας Σοφίας σε ζήτημα τουρκικής κυριαρχίας απορρίπτοντας κάθε ένσταση από το εξωτερικό. Τι σχέση έχει η Αγία Σοφία με την κυριαρχία της Τουρκίας; Ο ισλαμικός κόσμος έχει σύνδρομο κατωτερότητας έναντι της Δύσης. Η Τουρκία είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Εδώ και 300 χρόνια είναι αδύναμη: πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά. Για τον λόγο αυτό οι Τούρκοι θέλουμε να βγαίνουμε μπροστά. Αλλά έτσι ξεγελάμε μόνο τον εαυτό μας.» Τέλος ο Τζεμίλ Κιλίτς εκτιμά ότι η απόφαση του Ερντογάν για την Αγία Σοφία θα μπορούσε να αυξήσει τη δημοφιλία του στον ισλαμικό κόσμο: «Στην αντίληψη του ισλαμικού κόσμου τρεις είναι οι τόποι μεγάλης θρησκευτικής σημασίας: η Κάαμπα στη Μέκκα, το τέμενος Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ και η Αγία Σοφία».<br /><br /><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Αγία Σοφία: «Η μετατροπή της σε τζαμί είναι ενάντια στο Κοράνι», λέει τούρκος θεολόγος

«Κανείς δεν χρειάζεται την Αγία Σοφία ως τζαμί» Δήμητρα Κυρανούδη Μια συνέντευξη Τούρκου θεολόγου για τις ψηφοθηρικές βλέψεις Ερντογάν πίσω ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί Σαουδάραβες, ΗΑΕ, Μπαχρέιν «τα βρήκαν» με το Ισραήλ; Το μπλοκάρισμα του Σουέζ έγινε τυχαία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="390" src="https://www.youtube.com/embed/tcVwajP8z1o" width="722" youtube-src-id="tcVwajP8z1o"></iframe></div><div><br /></div><a href="http://esxatianasxesi.blogspot.com/">πηγή</a><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Γιατί Σαουδάραβες, ΗΑΕ, Μπαχρέιν «τα βρήκαν» με το Ισραήλ; Το μπλοκάρισμα του Σουέζ έγινε τυχαία;

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

Παίζει σε δύο ταμπλό η Ελλάδα στην ουκρανική κρίση-Μητσοτάκης "με τον χωροφύλαξ", Δένδιας "με τον αστυφύλαξ".

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-02/dendias-mitsotakis-skalia-maksimou.jpeg?itok=iUdsXp8r" width="737" /><br /><br />Η κυβέρνηση νομίζει πως βρήκε την "Σολομώντειο λύση" για να κερδίσει χρόνο-Ν. Δένδιας σε συνέδριο: Κρατώ τη διαβεβαίωση Λαβρόφ ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να εισβάλει στην Ουκρανία<br /><br />Hθέση της χώρας μας στην ουκρανική κρίση είναι πάρα πολύ λεπτή. Είναι τρομερά δύσκολο να ισορροπήσει ανάμεσα στις εσχάτως πολύ καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ και στις παραδοσιακές αγαστές με την Ρωσία. <br /><br />Για αυτό κατά πως φαίνεται η κυβέρνηση επέλεξε την "Σολωμόντειο λύση"... Ο πρωθυπουργός θα χαϊδεύει τα αυτιά Αμερικανών και Ευρωπαίων και ο υπουργός Εξωτερικών θα κρατάει ζεστή την Μόσχα. <br /><br />Με αφορμή το μπαράζ επαφών τις τελευταίες μέρες ο κ. Μητσοτάκης παίζει "με τον χωροφύλαξ" και δήλωσε : Θα αντιδράσουμε συντονισμένα σε περίπτωση Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, χωρίς να αποκλίνει ούτε εκατοστό από την επίσημη αμερικανική θέση όπως εκφράστηκε από τον Πρόεδρο Μπάιντεν στο τελευταίο διάγγελμά του. Συν τοις άλλοις σήμερα το απόγευμα θα συναντηθεί και με την Καμάλα Χάρις. Η οποία προ ολίγου δήλωσε: Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τους συμμάχους τους, θα επιβάλουν σημαντικό και άνευ προηγουμένου οικονομικό κόστος στη Ρωσία, εάν εισβάλει περαιτέρω στην Ουκρανία,<br /><br />Τα εθνικά σύνορα δεν πρέπει να αλλάζουν με τη βία, είπε η Αμερικανίδα αντιπρόεδρος. <br />"Έχουμε προετοιμάσει οικονομικά μέτρα που θα είναι γρήγορα, αυστηρά και ενιαία", δήλωσε η Χάρις. "Θα στοχεύσουμε τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις βασικές βιομηχανίες της Ρωσίας".<br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα σταματήσουν με τα οικονομικά μέτρα, αλλά θα ενισχύσουν περαιτέρω την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, δήλωσε η Χάρις στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, στην οποία συμμετείχε αυτοπροσώπως. <br /> <br />Την ίδια στιγμή ο κ. Δένδιας παίζει "με τον αστυφύλαξ"...<br /><br />"Γυρνώντας χθες από τη Μόσχα, έφερα μαζί μου την ευθεία τοποθέτηση του συναδέλφου μου, κ. Σεργκέι Λαβρόφ, ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να εισβάλει στην Ουκρανία. Και νομίζω ότι θα ήθελα να κρατήσω αυτή την ευθεία τοποθέτηση της ρωσικής πλευράς, διότι οτιδήποτε συνιστά άλλη αντιμετώπιση θα δημιουργήσει ένα τεράστιο χάος", δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκος Δένδιας.<br /><br />Σε διαδικτυακή του παρέμβαση σε Ημερίδα που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Γλαύκος Κληρίδης και το Wilfried Martens Center For European Studies σχετικά με το Μέλλον της Ευρώπης, ο κ. Δένδιας αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, λέγοντας ότι "όπως εξαιρετικά είπε ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης, θα βγούμε όλοι χαμένοι".<br /><br /><i>"Δεν μπορώ να διανοηθώ στον 21ο αιώνα ότι μια μεγάλη χώρα όπως η Ρωσία, η οποία εξ αντικειμένου πρέπει να αποτελέσει τμήμα της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας -δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε, η Ευρώπη φτάνει στα Ουράλια- θα αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο", επισήμανε ο κ. Δένδιας και προσέθεσε: "Διατηρώ την εδραία πεποίθηση ότι το ομογενοποιημένο μέτωπο των συμμάχων-χωρών του ΝΑΤΟ, αλλά και πολλών άλλων χωρών, οι οποίες τάσσονται με την άποψη του Διεθνούς Δικαίου, της εδαφικής ακεραιότητας, της ανεξαρτησίας των κρατών, θα ασκήσει με ακριβώς αυτήν την ενότητα, η οποία είναι προφανής πλέον την πειθώ που απαιτείται στη ρωσική πλευρά, αν σκεφτόταν κάτι τέτοιο να το αποφύγει".</i><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Παίζει σε δύο ταμπλό η Ελλάδα στην ουκρανική κρίση-Μητσοτάκης "με τον χωροφύλαξ", Δένδιας "με τον αστυφύλαξ".

Η κυβέρνηση νομίζει πως βρήκε την "Σολομώντειο λύση" για να κερδίσει χρόνο-Ν. Δένδιας σε συνέδριο: Κρατώ τη διαβεβαίωση Λαβρόφ ότι...

Διαβάστε την συνέχεια

Δύο χρόνια μετά την επίθεση στον Έβρο – Το “σύστημα Σόρος” και ο ρόλος του

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/03/soros-turkia.jpg" width="732" /><br /><br /><b>Καραμπελιάς Γιώργος</b><br />Ήταν σχεδόν δύο χρόνια πριν, όταν εκδηλώθηκε η υβριδική επίθεση της Τουρκίας στον Έβρο με όπλο παράνομους μετανάστες. Η απρόσμενη για πολλούς ελληνική αντίδραση μπορεί να είχε χειροκροτηθεί με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό, αλλά είχε ανησυχήσει και θορυβήσει διεθνή και εγχώρια κέντρα, που έχουν κάνει το μεταναστευτικό ιδεολογία και επάγγελμα. Κατ’ εξοχήν είχε θορυβήσει το “σύστημα Σόρος”, το διεθνές δίκτυο του μεγαλοχρηματιστή, την Open Society.<br /><br />Παράρτημα της στην Ελλάδα είναι η οργάνωση Solidarity Now που ασχολείται προνομιακά με το μεταναστευτικό και έχει ως διακηρυγμένο στόχο μια πολυπολιτισμική κοινωνία, μέσω της ανάμειξης των πληθυσμών. Αυτό το δίκτυο είναι εξαιρετικά ισχυρό, διότι έχει μεγάλη διείσδυση σε όλη σχεδόν την ευρωπαϊκή και αμερικανική κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Τωόντι, ο Σόρος ανήκει σε εκείνη την πτέρυγα του διεθνούς κατεστημένου που θεωρεί πως η Τουρκία πρέπει να συγκρατηθεί στα πλαίσια της Δύσης με κάθε τίμημα, ώστε να αποφευχθεί η προσέγγισή της με τη Ρωσία. Ειδικά τώρα, με το Ουκρανικό σε έξαρση, τη θέση αυτή συμμερίζεται και η κυβέρνηση Μπάιντεν.<br /><br />Ο Σόρος διατηρεί προνομιακές σχέσεις με πολλούς πολιτικούς και διανοουμένους της Δύσης, ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστοί οι δεσμοί του με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιάννη Βαρουφάκη. Ελέγχει δε άμεσα, ή επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος των πλέον εμβληματικών ΜΜΕ της Δύσης, ιδιαίτερα τα λεγόμενα φιλελεύθερα, όπως είναι οι New York Times και η Le Monde. Έτσι, είχε μέσω δημοσιευμάτων στηρίξει την Τουρκία του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα, μετά την αποτροπή της απόπειρας εισβολής. Στις δε 4 Μαρτίου 2020, είχε δημοσιεύσει άρθρο στους Financial Times με τον εύγλωττο τίτλο “Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την Τουρκία μπροστά στα ρωσικά εγκλήματα πολέμου στη Συρία”.<div><br />Καταιγίδα συκοφαντικών άρθρων<br /><br />Σ’ αυτό υπογράμμιζε πως η κρίση του προσφυγικού-μεταναστευτικού οφείλεται στα ρωσικά εγκλήματα και πως πρέπει να στηριχτεί η Τουρκία από την ΕΕ. Αυτό το άρθρο είχε δημοσιευτεί ενώ εξελίσσονταν οι τουρκικές προβοκάτσιες στον Έβρο. Aίφνης είχε ακολουθήσει μια πλημμυρίδα άρθρων, παρεμβάσεων και συλλογικών κειμένων εναντίον της Ελλάδας σε όλη τη Δύση, κυρίως από έντυπα και φορείς που συνδέονται με το “σύστημα Σόρος”.<br /><br />Το συκοφαντικό άρθρο των New York Times (10 Μαρτίου 2020) με τίτλο “‘We Are Like Animals’: Inside Greece’s Secret Site for Migrants” (το υπέγραφαν οι <a href="https://www.nytimes.com/by/matina-stevis-gridneff">Ματίνα Στεβή-Gridneff</a>, <a href="https://www.nytimes.com/by/patrick-kingsley">Patrick Kingsley</a>, <a href="https://www.nytimes.com/by/haley-willis">Haley Willis</a>, <a href="https://www.nytimes.com/by/sarah-almukhtar">Sarah Almukhtar</a> and <a href="https://www.nytimes.com/by/malachy-browne">Malachy Browne</a>) ήταν το επιστέγασμα σειράς ανάλογων δημοσιευμάτων. Ήδη, στις 7 Μαρτίου, η Ματίνα Στεβή-Γκριντνέφ, σε άρθρο της, μιλούσε για παραστρατιωτικούς που στρέφονται εναντίον των μεταναστών («Vigilantes in Greece Say “No More” to Migrants»).<br /><br />Στις 3 Μαρτίου, η ίδια απέδιδε τον θάνατο του μωρού μετά το βούλιαγμα της βάρκας στους Έλληνες («Child Dies at Sea as Greece Cracks Down on Migrants From Turkey»). Όσο για την τουρκική απειλή εναντίον της Ελλάδας και της Ευρώπης, αποδίδεται, ήδη στις 29 Φεβρουαρίου σαν «κραυγή αγωνίας» της Τουρκίας. (Βλέπε Ματίνα Στεβή-Γκριντνέφ, Patrick Kingsley, <a href="https://www.nytimes.com/2020/02/28/world/europe/turkey-refugees-Geece-erdogan.html?searchResultPosition=6">«Turkey, Pressing E.U. for Help in Syria, Threatens to Open Borders to Refugees»).</a><br /><br />Ανάλογα άρθρα δημοσιεύονται στη γαλλική Le Monde: Στις 4 Μαρτίου, η <a href="https://www.lemonde.fr/signataires/marina-rafenberg/">Marina Rafenberg</a> αναφέρει ότι οι μετανάστες βασανίζονται και ληστεύονται από τους Έλληνες, σύμφωνα με δηλώσεις τους («A la frontière en état de siège entre Grèce et Turquie: Nous avons été battus, dépouillés, nous n’avons plus nos téléphones»). Η ίδια αναφέρεται στο θέμα που ανέκυψε από τα ψεύδη των Νew York Times στις 13 Μαρτίου υπό τον τίτλο «En Grèce, les refoulements des migrants à la frontière indignent les ONG». Και θα μπορούσα να συνεχίσω με σειρά άλλων κειμένων.<br /><a href="https://slpress.gr/news/oi-kyrioteres-simerines-eidiseis-mechri-tis-14-00-savvato-19-2-22/"> </a><br /></div><div>Το “σύστημα Σόρος” στην Ευρώπη<br /><br />Πάντως, το αποκορύφωμα αυτής της προπαγάνδας αποτελεί κείμενο Ευρωπαίων διανοουμένων, το οποίο είχε δημοσιευτεί στη Le Monde, στις 10 Μαρτίου 2020 και απηχούσε ανοικτά τις τουρκικές θέσεις. Το κείμενο ήταν συντεταγμένο προφανώς από τους Έλληνες υπογράφοντες, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι νυν ή πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ας σημειωθεί ότι το κείμενο είχε σχεδόν κρατηθεί “μυστικό” στην Ελλάδα, με την έννοια ότι δεν το είχαν μεταφράσει.<br /><br />Δεκάδες Ευρωπαίοι διανοούμενοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι καλούσαν την ΕΕ όχι απλώς να πάψει να στηρίζει την Ελλάδα, αλλά και να παρέμβει εναντίον της ελληνικής Δημοκρατίας, επιβραβεύοντας ανοικτά την τουρκική πολιτική της εργαλειοποίησης των μεταναστών και της παραβίασης των συνόρων. Το κείμενο εκείνο είχαν υπογράψει “βαριά ονόματα” της αριστερής ευρωπαϊκής δικαιωματιστικής διανόησης (Γιούργκεν Χάμπερμας, Εντγκάρ Μορέν, Γκρέγκορ Γκύζι(!), Ετιέν Μπαλιμπάρ κ.ά.). Και προφανώς έχει συνταχθεί από ανθρώπους σχετικούς με το ζήτημα και όχι προφανώς από τον Μπαλιμπάρ, τον 92άχρονο Χάμπερμας, ή τον 100χρονο Εντγκάρ Μορέν.<br /><br />Οι Έλληνες υπογράφοντες ανήκουν στον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς: Ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο άνθρωπος που κατά δήλωσή του «γνώρισε τον Σόρος στον Τσίπρα», έχει μιλήσει επανειλημμένα για τον «αποκλεισμό» που κάνει η Ελλάδα στην Τουρκία στο Αιγαίο, καθώς και στο ζήτημα των αγωγών. Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, μέλος του “Κέντρου Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων”, έχει “διακριθεί”, εδώ και δεκαετίες, σε όλες της απόπειρες εθνοαποδόμησης, από το Σχέδιο Ανάν μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών.<br /><br />Το 2014, ως υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είχε πρωτοστατήσει στον αποκλεισμό από το ευρωψηφοδέλτιο της Σαμπιχά Σουλεϊμάν ως “αντιτουρκικής” υποψηφιότητας. Υπογράφει επίσης η Ελληνογαλλίδα και διδάσκουσα στην Οξφόρδη, Καλυψώ Νικολαΐδη, σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου από 1996 έως το 2004, η Αθηνά Αθανασίου, πανεπιστημιακός με ειδίκευση στις “σπουδές φύλου”, καθώς και οι Αριστείδης Μπαλτάς και Κώστας Δουζίνας, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.<br />Ένα επαίσχυντο κείμενο<br /><br />Το κείμενο εκείνο κατηγορούσε την Ελλάδα για το κλείσιμο των συνόρων και για προσωρινή την αναστολή των διαδικασιών χορήγησης ασύλου, χαρακτηρίζοντάς τα «ηθικό σκάνδαλο». Kαλούσε την ΕΕ, ή οποιαδήποτε χώρα της Ένωσης, να επέμβει ανοικτά και να επιβάλει στην Ελλάδα άνοιγμα των συνόρων και την αποδοχή των τουρκικών εκβιασμών!<br /><br />Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε κάποια απατηλή ομοφωνία… Ένα μόνο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρκεί για να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο. Εάν κανένα από αυτά δεν το πράξει, η Πρόεδρος της Επιτροπής, η οποία είναι θεματοφύλακας των Συνθηκών, οφείλει να αναλάβει τις υποχρεώσεις της εντολής της – και, εάν χρειαστεί, εναπόκειται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να θέσει την Επιτροπή ενώπιον των ευθυνών της».<br /><br />Δεν χρειάζεται, λοιπόν, «κάποια απατηλή ομοφωνία»! Στο κείμενο, “παραδόξως”, δεν γινόταν καμία αναφορά στην Τουρκία και την εργαλειοποίηση των μεταναστών και προσφύγων, ένα κράτος-δολοφόνο, που καταγγέλλεται συνεχώς και από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για πληθώρα εγκλημάτων. Τον ανοικτά φιλοτουρκικό χαρακτήρα εκείνου του κειμένου αποκαλύπτει και μια ακόμα σκανδαλώδης αναφορά, εκπορευόμενη κατ’ ευθείαν από το οπλοστάσιο που χρησιμοποιεί το “σύστημα Σόρος”, η οποία τα φορτώνει όλα στον «εγκληματία Άσαντ», έτσι ώστε να γίνεται και το απαραίτητο αντιρωσικό “άνοιγμα” προς την Τουρκία και το ΝΑΤΟ:<br /><br />«Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού μετέθεσε τις ευθύνες της στην Τουρκία, χαιρετίζει τον ρόλο της “ασπίδας” (σύμφωνα με την έκφραση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν) ενός κράτους-μέλους της, της Ελλάδας, εναντίον του κύματος των μεταναστών, καθιστώντας αδύνατη την υποδοχή αυτών που δραπετεύουν από τη φρίκη ενός πολέμου που διεξάγεται εναντίον τους από ένα εγκληματικό κράτος».<br /><br />Οι υπογράφοντες έβλεπαν εγκλήματα μόνον στο συριακό κράτος και όχι στην ισλαμοφασιστική Τουρκία, που έχει εισβάλει σε ξένο κράτος, ή στους γενοκτόνους τζιχαντιστές. Και προφανώς οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι της δικαιωματιστικής Αριστεράς δεν θα είχαν –από όσο γνωρίζουμε από άλλες τοποθετήσεις τους– καμία αντίρρηση να καταγγείλουν την πολιτική της Τουρκίας. Απλώς, μέσα στην “ανθρωπιστική” ευκολία τους, υπέγραψαν ένα ακόμα κείμενο, μια και τους το είχε ζητήσει ο Yanis!<br /><br />Μήπως όμως οι συντάκτες εκείνου του κειμένου είχαν συμβουλευτεί τον “διανοούμενο” συνυπογράφοντα, Γκρέγκορ Γκύζι, με την πλούσια προϋπηρεσία του στη Στάζι; Πάντως, με τον ένα ή άλλο τρόπο, συμμετείχαν στον υβριδικό πόλεμο του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας. Γνωρίζαμε τον βαθύτατο ξεπεσμό της δικαιωματιστικής διανόησης της κάποτε Αριστεράς. Απλά, πριν δύο χρόνια ξεπέρασαν τον ίδιο τον εαυτό τους. Όσο για τους εμπνευστές εκείνου του επαίσχυντου κειμένου, μένουμε εδώ στην προφανή κι αδιαμφισβήτητη συμπόρευση με τη λογική που έχει όχι μόνο το “σύστημα Σόρος”, αλλά και ο Ερντογάν.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δύο χρόνια μετά την επίθεση στον Έβρο – Το “σύστημα Σόρος” και ο ρόλος του

Καραμπελιάς Γιώργος Ήταν σχεδόν δύο χρόνια πριν, όταν εκδηλώθηκε η υβριδική επίθεση της Τουρκίας στον Έβρο με όπλο παράνομους μετανάστες. Η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ως νυμφευμένος “macho αρσενικός” και το Ισραήλ σε ρόλο “ερωμένης”

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/ISRAEL-TURKEY-FLAGS-790x400.jpg" width="767" /><br /><br />Του <b>ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ</b><br />Οι Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις οδεύουν σε εκτόνωση και αυτό, μέσα από το πρίσμα της διεθνούς πρακτικής, είναι και αναμενόμενο. Το ερώτημα για την Κύπρο και την Ελλάδα, είναι ποια μορφή θα πάρουν οι σχέσεις της Άγκυρας και του Ιερουσαλήμ, μετά που θα καταλαγιάσει η διπλωματική σκόνη της αποκατάστασης των σχέσεων. Και, πιο συγκεκριμένα, που το πάει το Ισραήλ. Για το που το πάει η Τουρκία δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Η δική μου εκτίμηση είναι πως σύντομα θα υπάρξει ανταλλαγή πρέσβεων που θα συμβολίζει αυτή την αποκατάσταση. Ταυτόχρονα εκτιμώ πως οι σχέσεις αυτές δεν θα επανέλθουν στην προτέρα τους μορφή, δηλαδή, πριν την περίοδο 2009-2010.<br /><br />Η ρήξη προέκυψε τότε- αν και είχε αρχίσει από πολύ πριν- το 2009, όταν στην ετήσια συνάντηση του Νταβός ο τότε πρωθυπουργός Ερντογάν κατηγόρησε τον Πρόεδρο του Ισραήλ και τους Ισραηλινούς ως “δολοφόνους”. Ακολούθησε η αιματηρή σύγκρουση στη Μεσόγειο με το “Μαβί Μαρμαρά” που είχε 11 Τούρκους νεκρούς. Ποια υπήρξε η φυσιομορφία των Τουρκο- Ισραηλινών σχέσεων πριν το 2009/10 και, ειδικά, πως την αντιλαμβάνονταν οι Τούρκοι; Για αυτούς ήταν η σχέση του “παντρεμένου με την ερωμένη”.<br /><br />Δεν χρησιμοποιώ τυχαία τη φράση αυτή. Υπήρξε η αγαπημένη φράση των Τούρκων για να χαρακτηρίζουν και να εξηγούν σε τρίτους τις σχέσεις των δυο κρατών από το 1948, όταν ιδρύθηκε το εβραϊκό κράτος. Η Κεμαλική Τουρκία υπήρξε το πρώτο μουσουλμανικό κράτος το οποίο αναγνώρισε, μεγαλόψυχα, το Ισραήλ. Από τότε η Άγκυρα δεν έπαυσε να ζητά τα ρέστα από το Ισραήλ και την εβραϊκή διασπορά. Σε κάθε τέτοια μορφή σχέσης, η ερωμένη θα πρέπει να κάνει το κάθε χατήρι του macho άντρα, αλλά δεν πρέπει να ακούγεται ούτε και να φαίνεται. Η αμοιβή της είναι η ευχαρίστησή της από τη σχέση αλλά και η προστασία που μεγαλόψυχα της παρέχεται.<br /><br />Τούρκοι διπλωμάτες (π.χ. ο ΥΠΕΞ Ilter Turkmen και κάτω), έτσι χαρακτήριζαν τις σχέσεις της χώρας τους με το Ισραήλ στους διαδρόμους του Αμερικανικού Κογκρέσου και σε διάφορα φόρα της αμερικανικής πρωτεύουσας, όταν οι σχέσεις βρίσκονταν στην εκστασιακή τους άνθηση. Και το έκαναν με μεγάλη ευαρέσκεια.<br /><br />Παρεμπιπτόντως, και το υπογραμμίζω διότι η macho αυτή αντίληψη συνιστά τη βασική συνισταμένη της νοοτροπίας των Τούρκων για τα πράγματα, γενικά. Όλοι οι “γείτονες” των Τούρκων πρέπει ανεξαίρετα να γνωρίζουν τη θέση τους (“haddini bil”), έναντι στη “Buyuk” (Μεγάλη) Τουρκία. Και να αναγνωρίζουν με τις συμπεριφορές τους την Τουρκική ηγεμονία.<br /><br />Όπως και με Ισραήλ, έτσι θέλουν και θα ήθελαν να είναι και η σχέση τους με την Ελλάδα. Με αυτούς καβάλα στο άλογο και να κουνούν τα πόδια τους. Χρησιμοποιούν μάλιστα ως παράδειγμα και τη γεωγραφική αποτύπωση σε χάρτες της Ελλάδας και της Τουρκίας και πως το γεωγραφικό αυτό σχήμα συνηγορεί και ενισχύει την αντίληψη τους αυτή.<br /><br />Ο Πρωθυπουργός Οζάλ έκανε τέτοια σχόλια, όπως και άλλα σεξουαλικά υπονοούμενα εξηγώντας, π.χ., γιατί η Τουρκία είναι πληθυσμιακά πολύ μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Και το έκανε και αυτός με ευαρέσκεια. Με την Κύπρο πάντα είχαν πρόβλημα οι Τούρκοι διότι το γεωγραφικό της σχήμα και ειδικά η προεξοχή της Καρπασίας με κατεύθυνση προς το υπογάστριο του κράτους τους, δεν επιτρέπει, τέτοιες macho αναφορές. Αντίθετα μάλιστα.<br /><br />Το εβραϊκό κράτος αποδέχονταν αυτή την Τουρκική νοοτροπία και συμπεριφορά αδιαμαρτύρητα, εκλογικεύοντάς την με πολλές και διάφορες δικαιολογίες. Μερικές από αυτές ήταν πως αυτή είναι η φύση των Τούρκων η οποία προκύπτει από το Οσμανλικό τους παρελθόν, από τη νοοτροπία του κατακτητή καθώς και αυτή του αφέντη έναντι του ραγιά, κ.λπ.<br /><br />Ωστόσο πίσω από αυτές τις εκλογικεύσεις πριν το 2009-10, αλλά μέχρι και σήμερα, βρίσκονται οι αντιλήψεις του Ισραηλινού βαθέως κράτους αναφορικά με την Τουρκία. Το ισραηλινό βαθύ κράτος πάντοτε θεωρούσε την Τουρκία, Κεμαλική ή Ισλαμιστική, ως ένα εν δυνάμει σύμμαχο τους έναντι στον παν-αραβισμό και τον Αραβικό εθνικοσοσιαλισμό (του Νάσσερ). Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950- όχι πριν- την θεωρούσαν και ως ανάχωμα κατά του Σοβιετικού κομμουνισμού. Σήμερα την θεωρούν ως (σουννιτικό) ανάχωμα εναντίον του (σιιτικού) καθεστώτος των Μουλλάδων του Ιράν.<br /><br />Ένας τέτοιος εκπρόσωπος του βαθέως κράτους είναι ο γεννημένος στις ΗΠΑ Dore Gold, σύμβουλος Ισραηλινών πρωθυπουργών, Αντιπρόσωπος του Ισραήλ στον ΟΗΕ (1997-1999), ΓΔ του ΥΠΕΞ (2015-6), και παντοτινός θαμώνας σε συντηρητικές δεξαμενές σκέψεις του Ισραήλ. Ως παραδειγματικός εκπρόσωπος του βαθέως κράτους, ο Gold ουδέποτε συμφιλιώθηκε με την “απώλεια” της Τουρκίας. Αυτό προκύπτει από τις δημόσιες παρεμβάσεις του και τις κατά καιρούς επισκέψεις του στην Τουρκία σε περιόδους κρίσεων (δημόσιες και μυστικές ) για να εξασκήσει τις διαπραγματευτικές τους ικανότητες και για τις οποίες περηφανεύεται.<br /><br />Κριτήριο του πάντα υπήρξε το κυνικό “κοινό” συμφέρον μεταξύ του κράτους του και της Τουρκίας, ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς συστηματικές διώξεις και δολοφονίες Εβραίων στην Τουρκία και τον εγγενή αντισημιτισμό που είναι διάχυτος στο τουρκικό κράτος και κοινωνία. Πρόσφατα, και με όλη τη φιλολογία που αναπτύσσεται γύρω από τα Τουρκο-Ισραηλινά, ο Gold επανήλθε με ένα κείμενο του (στην Jerusalem Post 27/2/22) πραγματικά αξεπέραστο. Θαυμάστε την επιχειρηματολογία του βαθέως κράτους.<br /><br />Ο Gold μας πάει πίσω στον Β´ΠΠ. Βάζει στη θέση της Σοβιετικής Ένωσης την Τουρκία και στη θέση του Χίτλερ το Ιράν. Ποια πρέπει να είναι η επιλογή του Ισραήλ ανάμεσα στα δυο κακά, ρωτά; Η απάντηση είναι μία: όπως και το 1941 με τη συμμαχία της Δύσης με τον Στάλιν ενάντια στον Χίτλερ. Έχουμε, γράφει ο Gold, κοινά συμφέροντα με την Τουρκία κατά του σημερινού “Χίτλερ” – που είναι ένα δυνητικά πυρηνικό Ιράν και ο επεκτατισμός του.<br /><br />Αναφορικά με το Ιράν υπάρχει στην πραγματικότητα μια διχογνωμία στο βαθύ κράτος. Η μια θέση είναι πως το Ιράν των Μουλλάδων αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ και πως είναι θέμα χρόνου να αποκτήσει και πυρηνικά όπλα που θα του επιτρέπουν να αφανίσει το Ισραήλ. Η άλλη είναι πως ναι μεν το Ιράν αποτελεί απειλή στα περιφερειακά συμφέροντα και τις φιλοδοξίες της Ιερουσαλήμ, αλλά πως δεν αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το εβραϊκό κράτος. Διότι οι Μουλλάδες γνωρίζουν πολύ καλά τη συμβατική, αλλά στο τέλος της ημέρας, και την πυρηνική (αποτρεπτική) ικανότητα του Ισραήλ. Κανένα κράτος δεν συμπεριφέρεται αυτοκαταστροφικά, όταν έχει να αντιμετωπίσει τέτοιας μορφής διλήμματα.<br /><br />Επειδή από το 2010 τα στρατηγικά δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην υπέρ του Ισραήλ, το τελευταίο δεν έχει πλέον ανάγκη την Τουρκία, όπως παλαιότερα. Το Ισραήλ είναι το 2022 μεγάλη ενεργειακή δύναμη, έχει σιδεροκέφαλη θεσμική σχέση με την Αίγυπτο – μια άλλη ισχυρή δύναμη και αναδυόμενος παγκόσμιος ενεργειακός γίγαντας- έχει αναπτύξει μη ανατρέψιμες σχέσεις με την Κύπρο και την Ελλάδα και, τέλος, με τη βοήθεια της κυβέρνησης Τραμπ, βρήκε εύφορο στρατηγικό έδαφος στα Αραβικά κράτη του Περσικού Κόλπου. Είναι δε κοινό μυστικό, για παράδειγμα, πως υφίσταται ντε φάκτο στρατηγική συμμαχία Ισραήλ – Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Ο Gold γράφει πως ναι, θα αποκατασταθούν οι σχέσεις αλλά αυτές θα πάρουν χρόνο λόγω της Τουρκικής πολιτικής στο Παλαιστινιακό, προσθέτοντας πως λόγω της ακύρωσης του αγωγού East Med, ανοίγει ο δρόμος για αγωγό προς την Τουρκία μέσω του Ισραήλ που θα καταστήσει την Τουρκία “ενεργειακό κόμβο”. Και εδώ θέλω να καταλήξω. Ο Gold δεν κάνει παρά μόνο μια πολύ έμμεση αναφορά στις σχέσεις Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας και αυτό έχει τη σημασία του.<br /><br />Επανέρχομαι όμως και επαναλαμβάνω πως μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι από το 2009/10, για να πουλήσουν την Κύπρο και την Ελλάδα οι Ισραηλινοί. Δεν το γράφω αυτό ευελπιστώντας. Τα συμφέροντα τους στην περιοχή, όσο και στην Ευρώπη και στην ΕΕ, δεν τους το επιτρέπουν. Και οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται. Δεν ξέρω για τον Gold και το μέρος του βαθέως κράτους που εκπροσωπεί. Ωστόσο τα συμφέροντα αυτά δεν μπορούν να διαγραφούν με μια μονοκονδυλιά, έτσι για τα μάτια της Άγκυρας.<br /><br />Και τώρα στο δια ταύτα. Θα κατασκευαστεί ο περιβόητος αγωγός Ισραήλ-Τουρκίας για τον οποίο μιλούν ο Gold και άλλοι; Η ξεκάθαρη άποψη μου, είναι όχι. Εδώ να θυμίσω πως τη δεκαετία του 1980, όταν οι σχέσεις ήταν “μέλι γάλα” αλλά πριν την Μεσογειακή ενεργειακή μπονάντζα, κυριαρχούσε το θέμα ενός αγωγού νερού από την Τουρκία στο Ισραήλ και από εκεί και πέραν στη Μέση Ανατολή (εποχή Οζάλ). Οι προπαγανδιστές του τον βάφτισαν “αγωγό της ειρήνης”. Φτιάχτηκαν μάλιστα και οι αναγκαίες υποδομές σε Τουρκία και Ισραήλ.<br /><br />Ο “αγωγός της ειρήνης” δεν φτιάχθηκε ποτέ, αν και σήμερα οι ανάγκες για νερό είναι πολύ μεγαλύτερες. Γιατί; Διότι στο τέλος της ημέρας οι Ισραηλινοί δεν ήθελαν τέτοια μορφής εξάρτησης από τους Τούρκους. Δεν ήταν μόνο πως έβλεπαν, κάθε τόσο, τους Τούρκους να περιορίζουν τη ροή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη προς Συρία και Ιράκ για εκβιαστικούς λόγους, κάτι που πράττουν μέχρι σήμερα.<br /><br />Ήταν διότι ποτέ ξανά δεν ήθελαν εξάρτηση από κανένα, σε τέτοιου είδους ζωτικά ζητήματα. Το “ποτέ ξανά” είναι μέρος του DNA του Ισραήλ από το 1948 και εκφράζεται με διάφορους τρόπους σε όλα τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Δεν έγινε Σπάρτη έτσι τυχαία το Ισραήλ. Ακόμη και τον πιο σημαντικό τους σύμμαχο τις ΗΠΑ, δεν εμπιστεύονται, γεγονός που έχουν αποδείξει επανειλημμένα, με πράξεις που έχουν κοστίσει ακόμη και αμερικανικές ζωές.<br /><br />Γι’ αυτό και δεν υπάρχει θεσμική αμυντική συμμαχία με τους Αμερικανούς διότι θα προϋπέθετε περιορισμούς και δεσμεύσεις, ειδικά και στο μείζον ζήτημα του πυρηνικού οπλοστασίου του Ισραήλ. Και γι’ αυτό, προτού καν δημιουργηθεί το Ισραήλ είχαν αρχίσει οι σχεδιασμοί για την αποκτήσει ατομικού οπλοστασίου. Για να μην υπάρχει απολύτως καμιά εξάρτηση από κανέναν.<br /><br />Το Ισραήλ δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον να κάνει την Τουρκία “ενεργειακό κόμβο” και να εκβιάζεται από αυτή. Το αρχεία του Ισραηλινού ΥΠΕΞ βοούν με ένα ιστορικό εκβιασμών του χειρίστου είδους από τους Κεμαλιστές. Το ίδιο ισχύει και με τις δυο δεκαετίες του Ερντογάν και των Ισλαμιστών που εκβιάζουν μέχρι σήμερα, δημόσια και ξεδιάντροπα.<br /><br />Υ.Γ. Ούτως ή άλλως ο “ενεργειακός κόμβος” που δυνητικά μπορεί να τροφοδοτεί την Ευρώπη υπάρχει- με την αρωγή του Ισραήλ- και είναι στην Αίγυπτο, όπου υπάρχουν και όλες οι υποδομές. Αυτό δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, ακόμη, στη Λευκωσία και την Αθήνα.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία ως νυμφευμένος “macho αρσενικός” και το Ισραήλ σε ρόλο “ερωμένης”

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ Οι Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις οδεύουν σε εκτόνωση και αυτό, μέσα από το πρίσμα της διεθνούς πρακτικής, είναι και αναμενό...

Διαβάστε την συνέχεια