Η κουρδική ανασφάλεια της Τουρκίας οδήγησε στην αγορά ρωσικών πυραύλων S-400.

<img src="https://ahvalnews.com/sites/default/files/styles/is_article_featured_top_1200x550/public/2021-09/20210929121651afpp--afp_9nr42f.h.jpg?h=d5b89a21&itok=RwBrvgTe" /><br /><br />Η αδυναμία της Τουρκίας να επιλύσει δημοκρατικά τα αιτήματα των Κουρδικών εθνικών αιτημάτων της την έχει φέρει σε δύσκολη θέση από την οποία έχει κερδίσει η Ρωσία, <a href="https://responsiblestatecraft.org/2021/10/07/turkeys-kurdish-obsession-explains-putins-gains-and-us-strains/">έγραψε</a> την Πέμπτη ο Ομέρ Τασπινάρ, ανώτερος συνεργάτης στο Ίδρυμα Μπρούκινγκς.<br /><br />Σύμφωνα με τον Τασινάρ, αυτή η αποτυχία "έχει δημιουργήσει μια βαθιά ανασφαλή και χρόνια παράλογη τουρκική πολιτική κουλτούρα".<br /><br />Ενώ πολλοί θεωρούν το Κουρδικό ζήτημα διαχειρίσιμο, "η Άγκυρα βλέπει την τρομοκρατία και την αρχή μιας αδιάκοπης, αιματηρής αποσύνθεσης", έγραψε.<br /><br />Κατά συνέπεια, το ζήτημα αυτό διαμορφώνει τις ενέργειες της Τουρκίας, από τον αυξανόμενο αυταρχισμό του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μέχρι την αμφιλεγόμενη αγορά ρωσικών πυραυλικών συστημάτων αεράμυνας S-400 από την Τουρκία.<br /><br />"Για όποιον δίνει προσοχή, το τέλος της τουρκοαμερικανικής στρατηγικής συνεργασίας ήρθε επίσης λόγω των Κούρδων", έγραψε ο Τασιπινάρ.<br /><br />Από την οθωμανική εποχή, οι Τούρκοι εθνικιστές ήταν καχύποπτοι για τα δυτικά κίνητρα. Είδαν τους αμερικανικούς πολέμους στο Ιράκ ως μέρος μιας προσπάθειας δημιουργίας ενός Μεγαλύτερου Κουρδιστάν. Γενικότερα, οι Τούρκοι θεώρησαν τη συνεργασία των ΗΠΑ με συριακές κουρδικές δυνάμεις που συνδέονται με το ΡΚΚ εναντίον του Ισλαμικού Κράτους ως απόδειξη ότι «η κουρδική-αμερικανική συνωμοσία μετατράπηκε σε προφητεία».<br /><br />Για τις ΗΠΑ, αυτές οι κουρδικές δυνάμεις ήταν καλύτερος σύμμαχος στον αγώνα κατά του ISIS από την Τουρκία, η οποία έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Τουρκία δεν θεώρησε το ISIS υπαρξιακό όπως το ΡΚΚ. Επίσης, οι ΗΠΑ γνώριζαν καλά ότι η Τουρκία χαιρέτισε την άνοδο των τζιχαντιστών στη Συρία, καθώς ήταν αποτελεσματικοί μαχητές τόσο κατά του καθεστώτος Άσαντ όσο και κατά του ΡΚΚ.<br /><br />Το ζήτημα των S-400 που έχει πλήξει σοβαρά τους δεσμούς ΗΠΑ-Τουρκίας έχει τις ρίζες του στο κουρδικό ζήτημα, έγραψε ο Τασπινάρ. Υποστήριξε ότι η απόφαση του Ερντογάν να αγοράσει το σύστημα «ήταν επίσης άμεσο αποτέλεσμα στρατηγικών επιταγών που σχετίζονται με τον αγώνα κατά των Κούρδων της Συρίας».<br /><br />"Η Άγκυρα ήταν πολύ θορυβημένη από την κουρδική αυτονομία και τα εδαφικά κέρδη στη βόρεια Συρία, και οποιαδήποτε τουρκική διασυνοριακή στρατιωτική εισβολή για να αναχαιτίσει την κουρδική παλίρροια απαιτούσε την ευλογία της Μόσχας", πρόσθεσε.<br /><br />Η Τουρκία και η Ρωσία άρχισαν να πλησιάζουν μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 στην Τουρκία. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν τηλεφώνησε στον Ερντογάν τη νύχτα του πραξικοπήματος για να προσφέρει την υποστήριξή του. Ένα μήνα αργότερα, η Τουρκία ξεκίνησε την πρώτη της διασυνοριακή εισβολή στη Συρία με τη συγκατάθεση της Ρωσίας. Έκτοτε, ο συντονισμός με τη Ρωσία καθίσταται ολοένα και πιο απαραίτητος για την Τουρκία.<br /><br />"Ωστόσο, σε αυτή την παράξενη συνεργασία όπου η Άγκυρα και η Μόσχα υποστήριξαν αντίθετες πλευρές της συριακής σύγκρουσης, ο Πούτιν είχε πάντα το χέρι του δείπνου και δεν δίσταζε ποτέ να το παίξει σκληρός", έγραψε ο Τασπινάρ.<br /><br />Όταν μια αεροπορική επιδρομή σκότωσε 33 Τούρκους στρατιώτες τον Φεβρουάριο του 2020, για παράδειγμα, «ο Ερντογάν έπρεπε να προσποιηθεί ότι η Ρωσία δεν συμμετείχε».<br /><br />"Απλά δεν ενδιαφερόταν για κλιμάκωση των στρατιωτικών εντάσεων με τη Μόσχα", έγραψε ο Τασινάρ. "Η ίδια δυναμική συνεχίζεται μέχρι σήμερα."<br /><br />Αυτές περιλαμβάνουν τη συνεχή εξάρτηση της Τουρκίας από το ρωσικό φυσικό αέριο, τη Ρωσία ως εξαγωγική αγορά γεωργικών εξαγωγών και τα έσοδα που προκύπτουν από τον ρωσικό τουρισμό.<br /><br />Στη Συρία, η Τουρκία είναι η πιο ευάλωτη, καθώς η Ρωσία θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να κλιμακωθεί στο Ιντλίμπ, οδηγώντας τουλάχιστον ένα εκατομμύριο σύριους πρόσφυγες στην Τουρκία. Κατά συνέπεια, διακυβεύονται πάρα πολλά για τον Ερντογάν για να διακινδυνεύσει να θέσει σε κίνδυνο την καλή σχέση του με τον Πούτιν.<br /><br />Ο Taşpınar ολοκλήρωσε το άρθρο του σημειώνοντας ότι η πώληση των «S-400 από τη Ρωσία σε μια χώρα του ΝΑΤΟ που έχει πλέον αποβληθεί από το προηγμένο πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35 και υπόκειται σε αμερικανικές στρατιωτικές κυρώσεις δεν είναι μικρό κατόρθωμα για τη Μόσχα».<br /><br />"Εάν ήμουν ο Πούτιν, θα είχα εκφράσει τις ευχαριστίες μου στην κουρδική ανασφάλεια της Τουρκίας για την κατάσταση αυτή".<div><br /></div><div><a href="https://ahvalnews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η κουρδική ανασφάλεια της Τουρκίας οδήγησε στην αγορά ρωσικών πυραύλων S-400.

Η αδυναμία της Τουρκίας να επιλύσει δημοκρατικά τα αιτήματα των Κουρδικών εθνικών αιτημάτων της την έχει φέρει σε δύσκολη θέση από την οποία...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατηγική βάθους και διορατικότητας με αναγεννημένο Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου παρά πόδα…

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/pilot_recolour.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/pilot_recolour-696x385.png" /></a><br /><br />Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)<br /><br /> Το ότι οι μισοί Έλληνες διαχρονικά μένουν κολλημένοι στο κόμμα-οικογενειακή σφραγίδα τους από… πάππου προς πάππον και δε βλέπουν το όλον πίσω απ’ αυτό, το όλον της μάνας πατρίδας δηλαδή, χάριν της οποίας επιβίωσαν ιστορικά από γενιά σε γενιά, είναι γεγονός διαπιστωμένο δημοσκοπικά, στατιστικά και εκλογικά.<br /><br /> Όπως γεγονός είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις που τους αντιπροσώπευαν από το ’74 και εντεύθεν τροχοδρομούσαν στις ράγες του κομματικού ανταγωνισμού για την καρέκλα της εξουσίας, χάριν της οποίας ανάλωσαν τον δυναμισμό τους αφήνοντας την λογική της αδράνειας και της απραξίας να κυριαρχήσει στα εθνικά θέματα λόγω του φοβικού συνδρόμου ”Τουρκία”.<br /><br /> Έτσι άρχισαν να ταυτίζονται τα εθνικά θέματα περιοδικά με τα λιμνάζοντα ύδατα της πολιτικής αβελτηρίας της καθεστηκυίας τάξης η οποία εξυπηρετούσε την ηττοπάθεια στο όνομα της ”κατευναστικής” θεωρίας που ασκούνταν απ’ το ’96 και ύστερα.<br /><br /> Της θεωρίας η οποία αποδείχθηκε εν τοις πράγμασι ότι γονιμοποιεί το έδαφος για την καζάν-καζάν αποδοχή μιας άλλης θεωρίας, αυτής του ”Ζωτικού Χώρου” (εμπνευστής της οποίας ήταν ο Γερμανός καθηγητής Φρίντριχ Ράτσελ στην αρχή του 20ου αιώνα).<br /><br /> Πάνω στη θεωρία του ”Ζωτικού Χώρου” εδράζεται ο τουρκικός αναθεωρητισμός, επινόημα του οποίου είναι η ”Γαλάζια Πατρίδα” που αντλεί το ιδεολογικό της αφήγημα από’ τον σκληρό πυρήνα της αντίστοιχης ναζιστικής θεωρίας της επιθετικής επέκτασης, με βασική προϋπόθεση την παραβίαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου και την καταπάτηση Συμβάσεων και Διεθνών Συνθηκών.<br /><br /> Έτσι οι ελληνικές κυβερνήσεις, με όπλο την πίστη τους στην ”κατευναστική” θεωρία, μετέτρεψαν την Εξωτερική πολιτική μας σε… νομοτελειακά ηττοπαθή και υποτακτική που καλλιεργεί στον λαό πειθήνιο και δουλοπρεπές φρόνημα. <br /><br /> Φρόνημα που δε σε αφήνει να αντιδράσεις στα τουρκικά τετελεσμένα (Ίμια, 1996) και σε μετατρέπει εν μια νυκτί από πατριώτη σε εθνομηδενιστή. Με την τακτική αυτή φτάσαμε να φοβόμαστε να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας και να αποφεύγουμε να ”σφραγίσουμε” δικαιωματικά (Σύμβαση Δικαίου της Θάλασσας, 1982) ως ελληνικά την ΑΟΖ, την υφαλοκρηπίδα μας και την επέκταση των ΕΟΧ στα 12 νμ), για να μη μας πουν οι ημέτεροι ”σύμβουλοι” και οι Τούρκοι ”μαξιμαλιστές” και ”μεγαλοϊδεάτες”.<br /><br /> Για να μην χάσουμε την εύφημη μνεία των εχθρών και των ”άσπονδων φίλων” μας (βλ. ΗΠΑ-Γερμανία) που τάσσονται πότε φανερά και πότε κρυφά στο πλευρό των πρώτων και μας συμβουλεύουν ανθελληνικά να φροντίσουμε να αφαιρέσουμε προληπτικά κάθε ”στρατιωτικό αποτύπωμα” από τα νησιά μας (βλ. αποστρατιωτικοποίηση).<br /><br /> Αποτέλεσμα της αποφυγής των ελληνικών κυβερνήσεων να ”ελληνοποιήσουν” επίσημα – κοντά μισό αιώνα τώρα – τις θαλάσσιες ζώνες του Αιγαίου που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας είναι αυτό που ακούσαμε πρόσφατα από’ το υπουργείο Εξωτερικών της Γαλλίας με αφορμή τη σκόνη που σηκώθηκε γύρω απ’ το άρθρο 2 της ελληνογαλλικής συμφωνίας.<br /><br /> Ακούσαμε, λοιπόν, ότι η συμφωνία που υπογράψαμε καλύπτει αμυντικά όλη την ελληνική επικράτεια πλην της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας που δεν έχουν οριοθετηθεί από μας, δεν βρίσκονται δηλαδή στην ελληνική κυριαρχία.<br /><br /> Και δεν οριοθετήθηκαν (για να ανακηρυχθούν ελληνικές οι θαλάσσιες ζώνες μας) από κανέναν πρωθυπουργό, συμπεριλαμβανομένου και του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος αποδέχθηκε ασυζητητί την ημιτελή ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία την οποία υπέγραψε ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας, ενώ γνώριζε ότι αυτή θα απέβαινε πολύ σύντομα σε βάρος μας.<br /><br /> Και θα απέβαινε σε βάρος μας αργά ή γρήγορα, γιατί άφηνε ακάλυπτη απ’ την ελληνική επήρεια τη θαλάσσια, χρυσοφόρο ζώνη μεταξύ 28ου-32ου Μεσημβρινού (όπου ανήκει το Καστελόριζο και η μισή Ρόδος), ενώ ”αδιάθετες” παρέμεναν (”μη ανήκουσες εις την ελληνική κυριότητα”, δηλαδή) και οι οικονομικές θαλάσσιες ζώνες της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης (πέραν εκείνης του Καστελόριζου), μολονότι τις είχε νομιμοποιήσει διεθνώς όλες απ’ το 1958 η Σύμβαση της Γενεύης.<br /><br /> Δεδομένων αυτών, δεν είχαν νόημα οι καταγγελτικές φωνές Τσίπρα στη Βουλή, που έγιναν για να ακουστεί η ανύπαρκτη έως τώρα ”εθνική φωνή” του ΣΥΡΙΖΑ και για να δικαιολογηθεί η απόφαση του αρχηγού του να καταψηφίσει την ελληνογαλλική συμφωνία, η οποία υπερψηφίστηκε τελικά με ψήφους 191 υπέρ έναντι 109 κατά.<br /><br /> Δεν έχουν νόημα οι καταγγελίες του πρώην πρωθυπουργού που έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ”η ελληνογαλλική συμφωνία αφήνει εκτός αμυντικής συνδρομής την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα μας”, αφού αυτό διαιωνίζεται εδώ και 47 χρόνια, τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Αφήστε που τα βέλη του στόχευσαν και τον ίδιο, μιας και δεν είχε κάνει καμιά προσπάθεια για την οριοθέτησή τους όσο ήταν πρωθυπουργός.<br /><br /> Το δυστύχημα είναι, σ’ αυτήν την περίπτωση, πως τα της ανύπαρκτης ιδιοκτησίας των οικονομικών θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο τα γνωρίζει καλά ο εξ Ανατολών εχθρός μας. Γνωρίζει επίσης ότι, ειδικά απ’ το 1995 που καθιέρωσε το casus belli σε βάρος μας ως απαγορευτικό της επέκτασης των ΕΧΥ από τα 6 στα 12 νμ, κατάφερε να μας καθηλώσει.<br /><br /> Να μας καθηλώσει σε επίπεδο Εξωτερικής πολιτικής, έτσι που να έχουμε την εντύπωση ότι βρισκόμαστε (στα ελληνοτουρκικά) υπό το κράτος μόνιμης αγωνίας λόγω αναγκαστικής… αγρανάπαυσης την οποία ”βάφτισε” ο Δένδιας ”ψυχραιμία”.<br /><br /> Όσο όμως νιώθουμε άπραγοι με δεμένα τα χέρια υπακούοντας στην κατευναστική πολιτική της απραξίας και της μη αντίδρασης στις προκλήσεις των Τούρκων, δεν κάνουμε τίποτα άλλο απ’ το να ραγιαδίζουμε. Να τους δίνουμε δηλαδή τη δύναμη να εκμεταλλεύονται την κακώς εννοούμενη ”ψυχραιμία” μας που την εκλαμβάνουν ως δειλία.<br /><br /> Και τη δίνουμε με το παραπάνω, θα έλεγα, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ”προχθές” μόλις έφτασε μια ανάσα από’ το Καστελόριζο ανενόχλητο (μετά τις προηγηθείσες ανεμπόδιστες καταδρομικές ”επιχειρήσεις” των τουρκικών αλιευτικών στο Αιγαίο) το ερευνητικό YUNUS – S των Τούρκων, για να το ακολουθήσει ”κατά πόδας” το Bilim-2 μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου.<br /><br /> ”Χθες” πάλι οι Τουρκικές φρεγάτες έδιωξαν το Nautical Geo απ’ την Κρήτη (γεγονός που ”χωνέψαμε” ασκαρδαμυκτί) και παρενόχλησαν στη συνέχεια δια ασυρμάτου το ίδιο ερευνητικό όταν κινήθηκε εντός της κυπριακής ΑΟΖ, το οποίο τελικά απέσυραν Ελλάδα και Κύπρος, αν πιστέψουμε (ελλείψει πληροφόρησης από το ΥΠΕΞ μας) τις τουρκικές εφημερίδες που θριαμβολογούν για το γεγονός και για τον κατάπλου του Oruc Reis στην Μεγαλόνησο.<br /><br /> Το χειρότερο όλων είναι ότι η οργισμένη απ’ την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία Άγκυρα κορύφωσε τις πιέσεις της στην Αθήνα αποστέλλοντας στον ΟΗΕ νέα επιστολή-βόμβα, που επέδωσε ο Μόνιμος Απεσταλμένος της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη Φεριντούν Σινιρλίογλου, με την οποία ζητά επίσημα την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών των οποίων αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία.<br /><br /> ”Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να μας σύρουν ”ημιθανείς” στην Προκρούστεια κλίνη της Χάγης”, σκέφτομαι και σχεδόν ασυναίσθητα φέρνω στο νου μου την επίκληση του Φουάτ Ναλτζίογλου (συμβούλου του τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ) για την ελληνική κατοχή της Κρήτης, την ημέρα εκδήλωσης του μεγάλου σεισμού στο νησί (5,8 – 30/9/’21).<br /><br /> Ύστερα ο νους μου σκαλώνει στις πιο πρόσφατες αναμνήσεις μου. Αυτή της αντίδρασης του Τούρκου ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ που, χολωμένος απ’ την ελληνογαλλική συμφωνία και με αφορμή την επίσκεψη του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Χαρδαλιά στις Οινούσσες για μια στρατιωτική άσκηση, αναρωτήθηκε εκνευρισμένος;<br /><br /> – ”Τι δουλειά έχει η Ελλάδα να κάνει άσκηση εκεί; Οι στρατιωτικές ασκήσεις στις Οινούσσες συνιστούν πρόκληση και προβοκάτσια…”<br /><br /> Σαν απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα οι κάτοικοι του των Οινουσσών έφτιαξαν μια τεράστια σημαία στο έδαφος, ορατή απ’ τα μικρασιατικά παράλια, ”για να τη δει ο Ακάρ που αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία του νησιού μας και να σκάσει”…<br /><br /> Έπειτα ήρθαν κι άλλες πολλές αναμνήσεις που γέμισαν με εικόνες οργής το μυαλό μου. Οργής για το θράσος των Τούρκων αξιωματούχων που έφτασε σε τέτοιο βαθμό ώστε ο πρώην γραμματέας του τουρκικού ΥΠΑΜ συνταγματάρχης Ουμίτ Γιαλίμ να αναφέρει ότι η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στη θάλασσα του Αιγαίου. Πλήρης διαστρέβλωση της αλήθειας, δηλαδή.<br /><br /> Ο ίδιος μάλιστα μάς παρέδωσε και μάθημα ιστορίας αμφισβητώντας το νομικό καθεστώς των νησιών του Βορείου και ΒΑ Αιγαίου (Θάσου, Σαμοθράκης, Λήμνου, Χίου, Λέσβου, Σάμου, Ικαρίας, Ψαρών και Αγίου Ευστράτιου) λέγοντας πως σ’ αυτά τα νησιά δόθηκε δικαίωμα ελληνικής χρήσης κι όχι κυριαρχίας.<br /><br /> Άρα, όπως αυτός συμπεραίνει (αυθαίρετα και ανιστόρητα), τόσο αυτά τα νησιά όσο και τα χωρικά τους ύδατα, οι παρακείμενες περιοχές, η υφαλοκρηπίδα, η θαλάσσια οικονομική ζώνη και ο εναέριος χώρος τους ανήκουν στη Δημοκρατία της Τουρκίας, σύμφωνα με την απόφαση των έξι μεγάλων κρατών (ενν. Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, και Ρωσία) στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου 1914 και τα άρθρα 12 και 13 της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923.<br /><br /> ”Τα εμά εμά και τα εσά εμά”, μ’ άλλα λόγια οι Τούρκοι, που έμαθαν να προσαρμόζουν την ιστορική αλήθεια στα συμφέροντά τους. Πλην όμως αυτή άλλα λέει. Και λέει ότι το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάνης αναγνωρίζει την ελληνική κυριαρχία στα αμφισβητούμενα σήμερα από την Τουρκία νησιά μας, ενώ η υπογραφή της Συνθήκης από την Τουρκία αναγνωρίζει de jure ως διάδοχο κράτος της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την Ελλάδα και αποδέχεται την εδαφική κυριαρχία και τη χάραξη των συνόρων της βάσει της Συνθήκης αυτής.<br /><br /> Η δολιότητα και η στρεψόδικη ωστόσο ρητορική της Τουρκίας ”τέχνας κατεργάζεται.Έτσι, με στόχο τον αποπροσανατολισμό της διεθνούς κοινής γνώμης και την ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα ”γκριζαρισμένα” από αυτήν νησιά μας, ανατρέχει στη Συνθήκη του Λονδίνου του 1914 και υποστηρίζει (στην επιστολή που έστειλε στον ΟΗΕ) ότι στην Ελλάδα μεταβιβάστηκαν νόμιμα μόνο τα νησιά που αναφέρονται στη Συνθήκη αυτή, γι’ αυτό και τα επαναλαμβάνει στο άρθρο 12 η Συνθήκη της Λωζάνης.<br /><br /> Σημειωτέον ότι η Τουρκία είχε αμφισβητήσει το καλοκαίρι του ’20 και την ελληνικότητα των Δωδεκανήσων, επ’ ευκαιρία της τρίμηνης παραβίασης των ΕΧΥ απ’ το Oruc Reis έξω απ’ το Καστελόριζο. Ήταν τότε που βγήκαν συντονισμένα οι Ερντογάν (Τούρκος Πρόεδρος), Τσαβούσογλου (ΥΠΕΞ του), Οκτάι (Αντιπρόεδρος), Ακάρ (ΥΠΑΜ) και Μπαχτσελί (Πρόεδρος του εθνικιστικού MHP των ”Γκρίζων Λύκων”) και έκαναν επίθεση κατά της Ελλάδας αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία στα Δωδεκάνησα.<br /><br /> Μάλιστα είχε οργανωθεί ”πορεία αποφασιστικότητας” εκείνες της μέρες στην Σμύρνη, για την απελευθέρωση και την ανεξαρτησία τους. Πορεία που κατέληξε στον ιστορικό προβλήτα της παραλίας του ”Και” (Quai: αποβάθρα),, ”εκεί όπου πνίξαμε τους Έλληνες το 1922”, όπως ισχυρίστηκε τότε ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, με συμμετοχή 12 ακροδεξιών επιτροπών οι οποίες παρέπεμπαν αριθμητικά σε κάθε ένα από αυτά τα νησιά μας. Νησιά τα οποία ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα (από την Ιταλία που τα κατείχε) το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων.<br /><br /> Με τα δεδομένα αυτά γίνεται πρόδηλο, πλέον, ότι έχουμε να κάνουμε με τον πιο δόλιο αντίπαλο στην Νεότερη Ιστορία μας. Έναν αντίπαλο κυνικό, αλαζόνα, επιθετικό και διεκδικητικό επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.<br /><br /> Γι’ αυτό η απόκτηση των Rafale και των Belharra (όταν ενσωματωθούν στο σώμα των ΕΔ της χώρας μας) δεν πρέπει να μας εφησυχάζει, αν δεν καλύψουμε τα κενά στο Πεζικό και το Πυροβολικό μας και δεν φροντίσουμε πάραυτα να θεσπίσουμε Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας με διακομματική και στρατιωτική εκπροσώπηση για διαμόρφωση στρατηγικής βάθους.<br /><br /> Στρατηγικής που θα τη χαρακτηρίζει η διορατικότητα και θα έχει ως πρώτο της στόχο τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Θράκης, των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου (χάριν της οποίας αξίζει να έχουμε… παρά πόδα το ΔΕΑΧ του ’95 αναγεννημένο και προσαρμοσμένο στα σύγχρονα δεδομένα).<br /><br /> Κι αυτό γιατί εκτιμώ ότι ο,τιδήποτε σημαντικό έγινε κατά το παρελθόν στην Εξωτερική και Αμυντική πολιτική μας δεν πρέπει να το εγκαταλείπουμε αφήνοντάς το ”παροπλισμένο” και σε αχρηστία, αλλά να το προσθέτουμε στα καινούρια στρατηγικά και διπλωματικά όπλα που έχουμε, ώστε να είμαστε σε θέση αύριο να υπερασπιστούμε με τις δικές μας δυνάμεις τα κεκτημένα Ελλάδας και Κύπρου.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στρατηγική βάθους και διορατικότητας με αναγεννημένο Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου παρά πόδα…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας) Το ότι οι μισοί Έλληνες διαχρονικά μένουν κολλημένοι στο κόμμα-οικογενειακή σφραγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο γήπεδο της αποφασιστικότητας και με εργαλείο τον αιφνιδιασμό

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2017/02/stolos.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2017/02/stolos-696x464.jpg" /></a><br /><br /><div>Του<b> Κ. Κυριακόπουλου</b><br />Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε ότι η Ελληνογαλλική συμφωνία, είναι πρωτίστως ένα κρίσιμο στοίχημα της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής με τον χρόνο, αλλά και με την ανάγκη να αποστασιοποιηθεί άμεσα από τους εμμονικούς “δαίμονες” που έρχονται από το παρελθόν…<br /><br />Η έκβαση αυτού του στοιχήματος, θα καθορίσει σε τελευταία ανάλυση, όχι μόνο το εύρος και τα πεδία στα οποία θα εκδηλώνεται η περαιτέρω κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στην Ελλάδα, αλλά κυρίως τον χαρακτήρα που θα προσλάβει και φυσικά τους όρους με τους οποίους θα διεξάγεται μια πραγματική, διαρκής και παράλληλη σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη και η οποία προσδιορίζεται ως σύγκρουση του νεο-οθωμανισμού με την Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο συνολικά.<br /><br />Οι πρώτες Τουρκικές αντιδράσεις επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της γειτονικής χώρας, έχουν πλήρη επίγνωση της ιδιαίτερης βαρύτητας που έχει η παράμετρος «χρόνος», γι’ αυτό και σπεύδουν καθημερινά με παρεμβάσεις επί του πεδίου να θεμελιώσουν «δικαιώματα» και να εμπλουτίσουν την ατζέντα των συζητήσεων με καινούρια απαράδεκτα τετελεσμένα. Την ίδια στιγμή, η Τουρκική Εξωτερική πολιτική πλαγιοκοπεί την περιφερειακή σταθερότητα, τόσο με την καινούρια επιστολή του Μονίμου Αντιπροσώπου της στον ΟΗΕ του κ. Φ. Σινιρίογλου με την οποία – και με πρόσχημα την αποστρατιωτικοποίηση – θέτει σε καθολική αμφισβήτηση το καθεστώς κυριαρχίας των μεγάλων νήσων του Αιγαίου, όσο και με τις προκλητικές δηλώσεις Τσαβούσογλου περί επικείμενης κήρυξης ΑΟΖ στην Ν.Α Μεσόγειο.<br /><br />Έχουμε δηλαδή μια αλληλουχία νέων επιθετικών παρεμβάσεων, με τις οποίες αναβαθμίζεται δραματικά το επίπεδο της Τουρκικής προκλητικότητας και ταυτόχρονα προαναγγέλλονται καινούριες διπλωματικοπολιτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα περιπλέξουν ακόμη περισσότερο τα ισχύοντα στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για ένα σύνθετο απαντητικό μπαράζ που αναμένεται να κλιμακωθεί έτι περαιτέρω τις επόμενες ημέρες, στο πλαίσιο της συνδυασμένης προσπάθειας των Τούρκων για την επιβολή καινούριων τετελεσμένων και για την παράλληλη ακύρωση στην πράξη, του συγκριτικού πλεονεκτήματος της Ελλάδας, η οποία θα μπορούσε με σειρά στοχευμένων πρωτοβουλιών να αξιοποιήσει εποικοδομητικά την πρώτη κρίσιμη περίοδο, ώστε να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να αποδείξει ότι διαθέτει βούληση, αποφασιστικότητα αλλά και την απαραίτητη στρατηγική ευελιξία, προκειμένου να διεκδικήσει ρόλο πρωταγωνιστικό στην ευρύτερη περιφερειακή διεργασία που βρίσκεται σε εξέλιξη και εν τέλει να αλλάξει τους ίδιους τους κανόνες του παιχνιδιού.<br /><br />Τι θα μπορούσε να κάνει η χώρα μας…<br /><br />Αυτό που τονίσαμε από την πρώτη στιγμή. Αντί να μιζεριάζει σύσσωμο το πολιτικό της προσωπικό, σε μια συζήτηση για το Σαχέλ η οποία αποπνέει ηττοπάθεια, αναποφασιστικότητα και τα παραδοσιακά φοβικά σύνδρομα, έχοντας ευχαριστημένους θεατές αυτής της κατάντιας τους Τούρκους επιτελείς, να οργανώσει άμεσα την δική της ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείριση, με την αυτοπεποίθηση του σοβαρού μικρομεσαίου περιφερειακού γεωπολιτικού δρώντα, εγκαινιάζοντας έτσι την αναγκαία μεταστροφή η οποία επιβάλλεται να υπάρξει στην πολιτική ρητορική, στην τακτική υπεράσπισης των κανόνων Δικαίου επί του πεδίου και φυσικά στην ανάγκη υιοθέτησης της επιθετικής διπλωματίας στα ζητήματα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση της Τουρκικής προκλητικότητας, καθώς και σε εκείνα που αφορούν στην προβολή και υπεράσπιση των Εθνικών μας δικαίων.<br />Στο πλαίσιο αυτής της οργανωμένης στρατηγικής ανασύνταξης…<br /><br />Το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει η Ελλάδα, είναι να αναθεωρήσει την κυρίαρχη στρατηγική της συλλογιστική. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οφείλει να συνειδητοποιήσει πως ο στρατηγικός της βηματισμός δεν μπορεί να παραμείνει προσκολλημένος στα χνάρια του παρασιτικού προστατευτισμού αλλά θα πρέπει να μετακομίσει οριστικά στο δυναμικό πεδίο των νέων πρωτοβουλιών που θα διευρύνουν το στρατηγικό βάθος της Ελληνογαλλικής συμφωνίας.<br /><br />Πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση και ταυτόχρονα αποφασιστική Ελληνική απάντηση στο προκλητικό και απαράδεκτο αφήγημα της “γαλάζιας πατρίδας”, είναι η υιοθέτηση ενός “ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ” που θα συνδυάζει στην πράξη τις αδιαπραγμάτευτες εθνικές προτεραιότητες με τον απόλυτο και υποδειγματικό σεβασμό των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου.<br /><br />Οποιαδήποτε προσμονή ή οποία προϋποθέτει την συγκατάθεση των Αμερικανών στις κρίσιμες αποφάσεις που οφείλει να πάρει η χώρα μας και οι οποίες αφορούν σε ζητήματα κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων (12 νμ, ΑΟΖ κλπ), θα είναι καταστροφική. Πολύ περισσότερο τώρα που η στρατηγική σύγχυση η οποία διαπερνά την Εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τις καθιστά περισσότερο ευάλωτες στις πιέσεις της χειραφετημένης απέναντί τους Τουρκίας.<br /><br />Η δυναμική της Ελληνογαλλικής συμφωνίας, έγκειται πρωτίστως στο γεγονός ότι αυτή αποτελεί το πρόπλασμα ενός επικαιροποιημένου μοντέλου περιφερειακής ισχύος, το οποίο ενσωματώνει την δυνατότητα στρατηγικής διεύρυνσης και ως εκ τούτου η πατρίδα μας κατά την διάρκεια της απολύτως κρίσιμης επόμενης περιόδου, θα πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει την στόφα του περιφερειακού πρωταγωνιστή. Και περιφερειακός πρωταγωνιστής ΔΕΝ νοείται αυτός που δεν τολμά να ορίσει τα του Οίκου του και επιμένει να σέρνεται παρακολουθητικά πίσω από τις τυχοδιωκτικές πρωτοβουλίες των επιθετικά αναθεωρητικών γειτόνων.<br /><br />Η θέση του πρωταγωνιστή στην περιφερειακή διεργασία είναι περιζήτητη και οι εξελίξεις δεν θα περιμένουν την Ελλάδα να αντιληφθεί με χρονοκαθυστέρηση ότι αυτό που της έλαχε, οφείλει να το διαχειριστεί έχοντας σηκώσει ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων, πρώτα απ όλα από τον ίδιο της τον εαυτό.<br /><br />Το δεύτερο πράγμα που οφείλει να κάνει η χώρα μας, είναι να επικοινωνήσει σε όλο το εύρος των περιφερειακών της συνευρέσεων, ένα νέο κώδικα κανόνων και προτεραιοτήτων που εν μέρει ενσωματώνεται και σίγουρα θα πρέπει να διέπει το επικαιροποιημένο μοντέλο περιφερειακής ισχύος το οποίο ενεργοποιείται με καταλύτη την Ελληνογαλλική Συμφωνία. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ασχοληθεί ουσιαστικά και άμεσα με τρία ζητήματα:<br />Με την ανάθεση ρόλου και την ουσιαστική στήριξη στην Κύπρο…<br />Με την προσπάθεια να καμφθούν οι όποιες επιφυλάξεις του Ισραήλ προκειμένου να εξασφαλίζεται έτσι η καθαρή του στήριξη και η ουσιαστική αποδοχή από αυτό του νέου περιφερειακού μοντέλου…<br />Με την συνδιαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου οδικού χάρτη με την Αίγυπτο και τις λοιπές Αραβικές χώρες που θα μπορούσε στο πλαίσιο μιας ευρύτερης Συμφωνίας, να κάμψει επιμέρους επιφυλλάξεις (πχ για την πλήρη οριοθέτηση της ΑΟΖ) και παράλληλα να δρομολογήσει ευρύτερες στρατηγικές συγκλίσεις με συγκεκριμένα περιφερειακά ταυτοτικά χαρακτηριστικά και περιφερειακό όραμα επόμενης μέρας (στην γεωστρατηγική αντίληψη για τον συλλογικό ρόλο στο περιβάλλον του νέου πολυπολικού κόσμου, στην οικονομία, στην ενέργεια, στο διαμετακομιστικό εμπόριο κλπ), πρώτιστο των οποίων, στο επίπεδο της γεωπολιτικής, θα πρέπει να είναι η οριστική και αμετάκλητη συντριβή του νέο-οθωμανικού Εφιάλτη.<br /><br />Το τρίτο ζήτημα με το οποίο υποχρεούται να ασχοληθεί η πατρίδα μας, είναι η ανάγκη να ανακόψει άμεσα και εν τη γενέσει τους, κάθε απόπειρα επιβολής νέων τετελεσμένων. Η Τουρκία φροντίζει να προαναγγείλει τις προθέσεις της και η Ελλάδα ΔΕΝ θα πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπη με μια παράνομη ανακήρυξη ΑΟΖ που έχει προαναγγελθεί και που θα έρθει να «κλειδώσει» σε βάρος της το παράνομο Τουρκολυβικό Μνημόνιο. Αντιθέτως αυτό που οφείλει να κάνει, είναι να προχωρήσει στην εφαρμογή των προβλεπομένων από το Διεθνές Δίκαιο, αμφισβητώντας εμπράκτως το πειρατικό casus belli, με την έξυπνη επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 νμ και να προαναγγείλει διαβουλεύσεις με την Κύπρο για την οριοθέτηση ΑΟΖ.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει με δυο λόγια, στο πλαίσιο της διεκδίκησης ενός ρόλου πρωταγωνιστικού στην διαμόρφωση της νέας Αρχιτεκτονικής περιφερειακής ισχύος, να εγκαταλείψει τις αυταπάτες της για το δήθεν προστατευτικό πατρονάρισμα των Αμερικανών και να λειτουργήσει επιτέλους ως κανονική χώρα, μακριά από τις φοβίες της και τον κακό της εαυτό, στο όνομα του οποίου πλήρωσε πανάκριβο τίμημα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.<br /><br />Μακριά βεβαίως και από την μεμψίμοιρη λογική του “ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ” πάση θυσία, που συντηρεί τις αυταπάτες και την ηττοπάθεια στο πολιτικό σύστημα και στην συνείδηση της κοινωνίας. Η Τουρκία έχει αποθρασυνθεί ολοκληρωτικά και η απώτερη επιδίωξή της, είναι η γεωπολιτική ακύρωση της πατρίδας μας και αυτό μόνο με δυο τρόπους μπορεί να το επιτύχει. Ο ένας είναι η επαίσχυντη εθνική προδοσία… Ο άλλος είναι η πολεμική επιχείρηση εάν και εφ’ όσον κρίνει πως μπορεί να την διαχειριστεί με ελεγχόμενο κόστος.<br /><br />Καλό θα είναι λοιπόν να εγκαταλείψουμε τις αυταπάτες μας και να συνειδητοποιήσουμε απαξάπαντες ότι η στρατηγική επιβίωση της χώρας και η οριστική της απαλλαγή από τον Εφιάλτη, θα κριθεί στο γήπεδο της Αποφασιστικότητας και με εργαλείο τον Αιφνιδιασμό. Οτιδήποτε άλλο είναι απλώς βολικό και εύπεπτο παραμύθι…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στο γήπεδο της αποφασιστικότητας και με εργαλείο τον αιφνιδιασμό

Του Κ. Κυριακόπουλου Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε ότι η Ελληνογαλλική συμφωνία, είναι πρωτίστως ένα κρίσιμο στοίχημα της Ελληνικής Εξωτερι...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρίγος: Σε ένα επεισόδιο με την Τουρκία το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς όχι οι Γάλλοι.

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg?itok=PV49TDOM" /><br /><br />Ο καθηγητής μιλάει με ιστορικά παραδείγματα θυμίζοντας ότι η Ελληνική επανάσταση δεν ξεκίνησε από τους ξένους, αλλά από το Ελληνικό έθνος. Οι ξένοι ήρθαν μετά<br /><br />Τι ορίζεται ως επικράτεια και που ισχύει η Ελληνογαλλική συμφωνία ξεκαθαρίζει ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Άγγελος Συρίγος.<br /><br />Ο καθηγητής επίσης είναι σαφής ότι σε ένα επεισόδιο με την Τουρκία, το θέμα δεν είναι τι θα κάνουν οι Γάλλοι, το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς και επίσης ότι αν εμείς σταθούμε εκεί που πρέπει τότε θα έρθουν και οι Γάλλοι.<br /><br />Ο καθηγητής μιλάει με ιστορικά παραδείγματα θυμίζοντας ότι η Ελληνική επανάσταση δεν ξεκίνησε από τους ξένους, αλλά από το Ελληνικό έθνος. Οι ξένοι ήρθαν μετά.<br /><br />Παράλληλα κλείνοντας ο καθηγητής τονίζει ότι η συμφωνία με την Γαλλία δεν γίνεται για να κάνουμε πόλεμο στην Τουρκία αλλά για να σταλεί το μήνυμα στην Τουρκία, μην το δοκιμάσεις, αν έχεις κάτι στο μυαλό σου μην το δοκιμάσεις γιατί εκτός από τις ισχυροποιημένες ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας μπορεί να βρεις απέναντί σου και τους Γάλλους.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="363" src="https://www.youtube.com/embed/C7YltTxUiaU" width="712" youtube-src-id="C7YltTxUiaU"></iframe><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Συρίγος: Σε ένα επεισόδιο με την Τουρκία το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς όχι οι Γάλλοι.

Ο καθηγητής μιλάει με ιστορικά παραδείγματα θυμίζοντας ότι η Ελληνική επανάσταση δεν ξεκίνησε από τους ξένους, αλλά από το Ελληνικό έθνος. Ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπαλαντέρ η Αλεξανδρούπολη στην ελληνοαμερικανική συμφωνία-Γιατί επιμένουν οι ΗΠΑ

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/alexandroupoli_web.jpg?itok=vryQ2jI5" /><br /><br />Από το καλοκαίρι έχουμε  γράψει πως η Αλεξανδρούπολη μετατρέπεται σε “νέα Σούδα” με δύναμη πυρός που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.<br /><br />Και βέβαια αυτό ενοχλεί απίστευτα τους Τούρκους.<br /><br />Το θέμα όμως είναι γιατί οι Αμερικανοί θέλουν τόσο πολύ την Αλεξανδρούπολη που την περιλαμβάνουν και στη νέα αμυντική συμφωνία, η οποία αναμένεται να υπογραφεί την προσεχή Πέμπτη στην Ουάσινγκτον. Σύμφωνα με τον «Βηματοδότη», η Ουάσιγκτον επιχειρεί να «κλειδώσει» τα Βαλκάνια και να ελέγξει τη Μαύρη Θάλασσα, δημιουργώντας, όπως είπε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος «μία νέα Σούδα» στο βορειοανατολικότερο άκρο της χώρας μας, με έξοδο προς το Αιγαίο: «Θα έχουμε μια μεγάλη άφιξη το Νοέμβριο στην Αλεξανδρούπολη, θα είναι ο μεγαλύτερος αριθμός αεροσκαφών και ελικοπτέρων που έχουμε φέρει ποτέ μέσω του λιμένα της Αλεξανδρούπολης. Βλέπετε ότι κινούμαστε όλο και πιο δυνατά» έσπευσε να ανακοινώσει ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ.<br /><br />Καθόλου άσχετη με την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε νέα Σούδα ήταν η επίσκεψη του Α/ΓΕΕΘΑ στην Ρουμανία και οι συνομιλίες που είχε εκεί στα πλαίσια τη Συμμαχίας.<br /><br />Στο μεταξύ συνάντηση του πρωθυπουργού με τον υπουργό Εξωτερικών, λίγες ημέρες πριν τις υπογραφές της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας βρίσκεται σε εξέλιξη αυτήν την ώρα στο Μέγαρο Μαξίμου.<br /><br />«Τα δύο υπουργεία είναι απόλυτα συντονισμένα. Αυτήν την ώρα ο κ. Μητσοτάκης συναντά στο Μέγαρο Μαξίμου τον κ. Δένδια, πριν την τελική υπογραφή. Πρόκειται για μία εξαιρετικά σημαντική συμφωνία. Που είναι ακόμα μία επιτυχία της κυβέρνησης. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνεται τόπος κοντά στα χερσαία σύνορα. Στον Έβρο.<br /><br />Παράλληλα, πολλαπλασιάζονται οι δυνατότητες της χώρας μας και των ΗΠΑ όσον αφορά στην παρουσία στην Αν. Μεσόγειο. Είναι σημαντική συμφωνία που αναβαθμίζει το γεωστρατηγικό μας αποτύπωμα», σημείωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, στη διάρκεια της ενημέρωσης των δημοσιογράφων.<div><br />Βαρβιτσιώτης: Εμβάθυνση της αμερικανικής παρουσίας σε κρίσιμες περιοχές<br /><br />Από την πλευρά του ο κ. Βαρβιτσιώτης υπογράμμισε την εμβάθυνση της αμερικανικής παρουσίας σε κρίσιμες περιοχές, όπως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, «πράγμα το οποίο δίνει ένα πολύ ισχυρό μήνυμα για την προστασία των ελληνοτουρκικών συνόρων».<br /><br />Για «προφανή οφέλη» από τη «μονιμότερη και ισχυρότερη παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων» στην Ελλάδα, έκανε λόγο ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, σε συνέντευξή του, νωρίτερα σήμερα, στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά».<br /><br />Ο κ. Βαρβιτσιώτης υπογράμμισε την εμβάθυνση της αμερικανικής παρουσίας σε κρίσιμες περιοχές, όπως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, «πράγμα το οποίο δίνει ένα πολύ ισχυρό μήνυμα για την προστασία των ελληνοτουρκικών συνόρων».<br /><br />Και πρόσθεσε πως «πάμε σε μία παράταση της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για μία πενταετία, αντί για ετήσια που γινόταν μέχρι σήμερα».<br /><br />Σε ερώτηση για τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, ο κ. Βαρβιτσιώτης έκανε λόγο για εκνευρισμό από την τουρκική πλευρά λόγω της Αμυντικής Συμφωνίας Ελλάδας -Γαλλίας και τα αποφασιστικά βήματα που κάνει η χώρα μας ως προς τον εξοπλισμό της.<br /><br />«Είναι πρωτοφανής και πρωτόγνωρη η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο κ. Τσαβούσογλου. Είναι πολύ έντονη και επιθετική, δείχνει ακριβώς το πόσο έχει ενοχληθεί η άλλη πλευρά από αυτές τις εξελίξεις» σχολίασε.<br /><br />Υπογράμμισε δε, ότι «εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην υπάρχει όξυνση, αλλά δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μπαλαντέρ η Αλεξανδρούπολη στην ελληνοαμερικανική συμφωνία-Γιατί επιμένουν οι ΗΠΑ

Από το καλοκαίρι έχουμε  γράψει πως η Αλεξανδρούπολη μετατρέπεται σε “νέα Σούδα” με δύναμη πυρός που ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Και βέβαια αυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διπλή τακτική της Τουρκίας για να επιβάλει τον δικό της «Νόμο» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

<img src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1902202558.jpg" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Επίδειξη ισχύος επί του πεδίου και παραπλανητικά μηνύματα στη διεθνή κοινότητα ώστε να κατηγορηθεί η Ελλάδα και η Κύπρος για «προκλητικότητα» είναι η διπλή γραμμή που έχει υιοθετήσει η Τουρκία, ενώ η ίδια με κάθε τρόπο επιχειρεί να εκμεταλλευθεί την συγκυρία και να επιβάλει τον δικό της «νόμο» στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Με μια επιστολή στον ΟΗΕ αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία σε όλα πλέον τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα και με άλλη επιστολή κατηγορεί την Ελλάδα ότι δεν κάθεται στο τραπέζι του διαλόγου (όπως το εννοεί η Άγκυρα) και δεν δέχεται την πρόταση του Τούρκου προέδρου για διεθνή διάσκεψη για τα προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Η περίπτωση του ερευνητικού σκάφους Nautical Geo έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να προωθήσει το δόγμα που έχει εξαγγελθεί εδώ και καιρό και από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας ότι «κανένα σχέδιο δεν θα υλοποιηθεί στην περιοχή χωρίς την συναίνεση της Τουρκίας». Αυτό βεβαίως δεν αφορά μόνο τα σχέδια που σύμφωνα με την Τουρκία διέρχονται από τη δήθεν τουρκική υφαλοκρηπίδα που μονομερώς έχει ορίσει στην αποτύπωση της «Γαλάζιας Πατρίδας», αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή εφόσον θεωρεί ότι παρακάμπτουν την Τουρκία.<br /><br />Το ίδιο βεβαίως δόγμα έχει εφαρμογή και στις έρευνες της Κύπρου όπου η Τουρκία είτε μόνη της, είτε με επίκληση των δικαιωμάτων του ψευδοκράτους, ζητά μερίδιο από την εκμετάλλευση πιθανών ευρημάτων στην ΑΟΖ της Κύπρου (στο νότιο τμήμα του νησιού) και υποχρεωτική μεταφορά των υδρογονανθράκων μέσω της Τουρκίας ώστε έτσι να αποκτήσει προστιθέμενη αξία, από πόρους στους οποίους φυσικά δεν έχει και ούτε μπορεί να διεκδικήσει.<br /><br />Η Αθήνα ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο να σηκώσει το γάντι που έριξε η Τουρκία με την παρενόχληση δι’ ασυρμάτου στο Nautical Geo ανατολικά της Κρήτης, καθώς το πλοίο έστω και με προβληματικό τρόπο θεωρητικά έκανε την έρευνα του, θεωρώντας ότι δεν πας σε σύγκρουση την οποία εκβιάζει ο αντίπαλος και για ένα θέμα που αφορά έρευνα μετρήσεων για την μελλοντική και υποθετική όδευση του αγωγού. Βεβαίως, η κίνηση της Τουρκίας πήγαινε πέραν του συγκεκριμένου έργου, καθώς ήταν η πρώτη έμπρακτη κίνηση αμφισβήτησης της οριοθετημένης ελληνικής υφαλοκρηπίδας με την Ελληνοαιγυπτιακή Συμφωνία. Η απάντηση δόθηκε δια της διπλωματικής οδού και με δηλώσεις της κυβέρνησης, αλλά πάντως παραμένει ένα θέμα για το εάν και πότε θα επιχειρηθεί από την Αθήνα κάποια κίνηση που θα επιβεβαιώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στην περιοχή αυτή.<br /><br />Οι απειλές της Τουρκίας αλλά και η συνεχής παρουσία τουρκικών πολεμικών λίγα μίλια έξω από τις κυπριακές ακτές υποχρέωσαν τη Λευκωσία να κρατήσει δεμένο στο αγκυροβόλιο της Λάρνακας το Natural Geo καθώς η Τουρκία «απαγόρευσε» τις έρευνες του στην Κυπριακή ΑΟΖ σε περιοχή που η Τουρκία έχει μονομερώς και αυθαίρετα εντάξει στην τουρκική υφαλοκρηπίδα αφήνοντας για την Κύπρο, υφαλοκρηπίδα μόνο όσο τα χωρικά της ύδατα.<br /><br />Είναι γεγονός ότι για τον αγωγό East Med, εκτός της Λευκωσίας, υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον από πλευράς Ελλάδας και μάλλον μηδενικό ενδιαφέρον από τη νέα κυβέρνηση του Ισραήλ, καθώς και ο πρώην πρωθυπουργός Μ. Νετανιάχου υποστήριζε τον αγωγό περισσότερο ως «πολιτικό project».<br /><br />Ενδεχομένη απόσυρση του πλοίου όμως, θα αποτελεί έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων μια πρώτη νίκη της Τουρκίας. Και εάν Ελλάδα και Κύπρος δεν ολοκληρώσουν τις έρευνες εντός της οριοθετημένης κυπριακής ΑΟΖ και της οριοθετημένης ελληνικής ΑΟΖ τότε πώς θα υπερασπιστεί κυρίως η Αθήνα ενδεχόμενη επιθετική κίνηση της Τουρκίας με την αποστολή ερευνητικού σε περιοχή της μη οριοθετημένης ελληνικής υφαλοκρηπίδας σε περιοχές που και το 2020 είχε πλεύσει το Oruc Reis ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού;<div><br />Ο στόχος της τουρκικής επιστολής στον ΟΗΕ<br /><br />Η Τουρκία με την γνωστή επιστολή Σινιρλίογλου της 30ης Σεπτεμβρίου προσπάθησε να «τσιμεντώσει» την νομική επιχειρηματολογία της για την παράλογη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας των νησιών λόγω της μη τήρησης της υποτιθέμενης υποχρέωσης αποστρατικοποίησης. Ο στόχος είναι να ενοχοποιηθούν τα μέτρα νόμιμης άμυνας που παίρνει η Ελλάδα, να εμφανισθούν τα νησιά ως περιοχές ειδικού καθεστώτος και άσκησης περιορισμένης κυριαρχίας και συγχρόνως να μπει από το παράθυρο ένα «βαρύ» θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών συνομιλιών.<br /><br />Έτσι θα προβάλλεται η Ελλάδα ως η χώρα που δεν θέλει ειλικρινή διάλογο επί όλων των προβλημάτων και μάλιστα ότι επιδιώκει να αποφύγει ένα θέμα στο οποίο η Τουρκία την κατηγορεί ότι παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό μια ακόμη επιστολή της Τουρκίας στον ΟΗΕ με ημερομηνία 28 Σεπτεμβρίου ο μόνιμος αντιπρόσωπος Φ. Σινιρλίογλου δηλώνει «… θα ήθελα να επαναλάβω την ετοιμότητα της Τουρκίας να διατηρήσει έναν ουσιαστικό διάλογο για την αντιμετώπιση και επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».<br /><br />Και επίσης θέλοντας να ξεφύγει η Τουρκία από την κριτική για την πειρατική πολιτική της στην Ανατολική Μεσόγειο, εμφανίζεται ως «περιστερά» επαναφέροντας την πρόταση του προέδρου Ερντογάν για περιφερειακή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο. Η ιδέα αυτή όπως έχει αποτυπωθεί και σε επιστολή της Τουρκίας στον ΟΗΕ( της 14ης Οκτωβρίου 2020 (A/75/521) θα στηρίζεται στην «πρόταση Ερντογάν για σύγκληση περιφερειακής διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο με τη συμμετοχή Τουρκοκυπρίων. Αυτή η διάσκεψη θα μπορούσε να προσφέρει μια έγκαιρη ευκαιρία για την αποκλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή και τη δημιουργία μιας θετικής δυναμικής».<br /><br />Αυτή είναι μια ιδέα που άκριτα έχει υιοθετήσει και η ηγεσία της ΕΕ και προωθούσε ο κ.Μισέλ, καθώς η Τουρκία δεν διεκδικεί μόνο μέσω μιας τέτοιας διάσκεψης τη νομιμοποίηση και αναγνώριση του ψευδοκράτους, αλλά συγχρόνως επιχειρεί να δώσει την εικόνα ειδικών συνθηκών στην Ανατολική Μεσόγειο όπου ως μια περίκλειστη θάλασσα θα πρέπει οι θαλάσσιες ζώνες να ορισθούν όχι μέσω διμερών συμφωνιών αλλά με περιφερειακή Διάσκεψη λαμβανομένων υπόψη των «ειδικών συνθηκών». Και μάλιστα στην τουρκική πρόταση δεν υπάρχει η οποιαδήποτε αναφορά ότι αυτή η Διάσκεψη θα λειτουργήσει στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας…<br /><br />Στα ελληνοτουρκικά όλα δείχνουν ότι εισερχόμαστε σε μια νέα φάση ελεγχόμενης προς το παρόν έντασης αλλά και με νέα δεδομένα που δημιουργεί ο τουρκικός αναθεωρητισμός και ο ανεξέλεγκτος πλέον τουρκικός ηγεμονισμός. Οι παροτρύνσεις της Ουάσιγκτον για την ανάγκη διαλόγου για τα προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου, η παρελκυστική τακτική των Βρυξελλών που όπως είπε ο κ. Μπορέλ βλέπουν «πρόοδο στα σχέσεις με την Τουρκία» και αυτή η διπλή επιθετική τακτική της Τουρκίας που εκδηλώνεται και στο πεδίο και σε διπλωματικό επίπεδο δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η διπλή τακτική της Τουρκίας για να επιβάλει τον δικό της «Νόμο» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

Νίκος Μελέτης Επίδειξη ισχύος επί του πεδίου και παραπλανητικά μηνύματα στη διεθνή κοινότητα ώστε να κατηγορηθεί η Ελλάδα και η Κύπρος για «...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μυστική συνομιλία Ερντογάν-Γκιουλέν – Οι φίλοι που έγιναν αδυσώπητοι εχθροί

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/erdogan-gulen.jpg" /><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Ταγίπ Ερντογάν και Φεντουλάχ Γκιουλέν είχαν μια μυστική συνομιλία το Δεκέμβριο του 2013, την χρονιά που ξέσπασε η κρίση στις σχέσεις τους, την οποία και αποκάλυψε ο Τούρκος δημοσιογράφος Φεχμί Κορού, σε πρόσφατη συνέντευξή του. Από τότε μέχρι σήμερα ο αμφιλεγόμενος ιμάμης παραμένει ο μεγάλος εχθρός του Ερντογάν.<br /><br />Ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι τότε ο Ερντογάν ήταν πρωθυπουργός και πρόεδρος της Τουρκίας ο Αμπντουλάχ Γκιούλ και το ότι έγινε διαμεσολαβητής του Ερντογάν και συναντήθηκε με τον Γκιουλέν. Συγκεκριμένα ο Κορού δήλωσε, ότι «Ο Ταγίπ Ερντογάν ξέρει ότι τους γνωρίζω και ότι έχω “παρελθόν” μαζί τους. Θεώρησε ότι ήμουν ο πιο κατάλληλος. Δεν ήθελα να δεχτώ. Πίστευα ότι δεν ήταν μία αποστολή κατάλληλη για μένα, αλλά τελικά πείστηκα… Από διευθυντής της εφημερίδας “Zaman” έγινα… διαμεσολαβητής».<br /><br />Όταν συναντήθηκε με το Γκιουλέν, αυτός του είπε «δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Θα γράψω μία επιστολή και θα την πάρεις. Δεν έμεινα καν εκεί. Μετά τη συνάντηση, πήγα στη Νέα Υόρκη. Μου έφεραν εκεί την επιστολή, την οποία και παρέδωσα στις 25 Δεκεμβρίου. Τότε άρχισε μία νέα επιχείρηση ερευνών». Το καθεστώς Ερντογάν, από τότε χρησιμοποιεί κάθε μέσο, προκειμένου να επιτύχει την έκδοση του ιμάμη, τον οποίο δημοσίως κατηγορεί ότι οργάνωσε το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016. Στην πραγματικότητα, όταν ο Ερντογάν κατηγορεί τον Γκιουλέν, υπονοεί τη CIA. Αυτός, εξάλλου, είναι ο λόγος που οι Αμερικανοί δεν πρόκειται ποτέ να τον εκδώσουν.<br /><br />Είναι κοινό μυστικό πως ο “στρατός του ιμάμη” είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ελεγχόμενος από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Ήταν βέβαια και όταν στήριζε εμπράκτως και αποτελεσματικά τη νεοοθωμανική κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στον δεκαετή πόλεμο (2002-2012) εναντίον του μετακεμαλικού “βαθέος κράτους”. Η σύγκρουση Ερντογάν-Γκιουλέν επιβεβαιώνει το δίδαγμα της ιστορίας ότι καμία σύγκρουση δεν είναι τόσο σφοδρή όσο εκείνη μεταξύ δύο πρώην φίλων και συμμάχων. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μαθητή και μέντορα. Κάποιοι άκουσαν για πρώτη φορά το όνομα του Γκιουλέν, όταν ο Ερντογάν τον κατονόμασε σαν υποκινητή του πραξικοπήματος.<br /><br />Ο ηλικιωμένος ιμάμης, όμως, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε ιμάμης. Στο παρελθόν έχει συμπεριληφθεί στους 100 σημαντικότερους στοχαστές του κόσμου, συγκεντρώνοντας 500.000 ψήφους. Αυτό, όμως, που τον κάνει σημαντικό δεν είναι το πνευματικό έργο του, αλλά το γεγονός ότι ηγείται ενός δικτύου, το οποίο -όπως προανέφερα- έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο για την εξουσία που έλαβε χώρα στην Τουρκία μετά το 2002.<br /><br />Εξόριστος σε έπαυλη με 100 φρουρούς<br /><br />Από το τέλος της δεκαετίας του 1990 και αφού το μετακεμαλικό καθεστώς του είχε ασκήσει δίωξη, ο Γκιουλέν έχει καταφύγει στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ. Εκεί διαμένει σε μια τεράστια αγροτική έπαυλη, μαζί με περίπου 100 οπαδούς του, που τον φρουρούν και τον φροντίζουν. Οι ακόλουθοί του είναι άνδρες όλων των ηλικιών. Η συντριπτική πλειονότητά τους έχουν σπουδάσει στα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής.<br /><br />Είναι ντυμένοι πάντα με μοντέρνα κοστούμια και γραβάτες και αποφεύγουν σαν το διάολο το λιβάνι τις παραδοσιακές τουρκικές στολές. Λατρεύουν τον πνευματικό τους ηγέτη σαν θεό και έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σ’ αυτόν. Είναι ενδεικτικό ότι οι περισσότεροι δεν παντρεύονται. Και αν παντρευτούν, ακολουθώντας τις οδηγίες του δασκάλου τους, παντρεύονται μετά τα 50. Οι σύζυγοι που επιλέγουν ανήκουν επίσης στο περιβάλλον του Γκιουλέν και επιβάλλεται να ντύνονται με τον ισλαμικό τρόπο, όπως έχει υπαγορεύσει ο ίδιος.<br /><br />Το χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων οίκημά του στην Πενσυλβάνια περνάει σχεδόν απαρατήρητο από τους ελάχιστους περαστικούς. Βρίσκεται, εξάλλου, κρυμμένο πίσω από μία τεράστια πόρτα ασφαλείας και ένα υψηλό τοίχο σ’ ένα δρόμο που είναι εκτός οδικού δικτύου. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι έχουν καταφέρει όλα τα προηγούμενα χρόνια να γίνουν δεκτοί σ’ αυτό.<br /><br />Ο Γκιουλέν βγαίνει πολύ σπάνια από το σπίτι του και αυτό μόνο για ιατρικούς λόγους. Η καθημερινότητά του περιορίζεται σε προσευχές, συζητήσεις με τους ακολούθους του, γράψιμο και καθημερινή ενημέρωση για το τι γίνεται στον κόσμο. Δεν έχει παντρευτεί ποτέ, ούτε έχει αποκτήσει παιδιά. «Παιδιά μου είναι τα παιδιά όλου του κόσμου», έχει δηλώσει στο παρελθόν.<div><br />Η αναπάντεχη πρόσκληση<br /><br />Παλαιότερα επισκεπτόταν συστηματικά ιδρύματα και πανεπιστήμια για να δώσει διαλέξεις. Τώρα πια, όμως, δεν έχει τις απαιτούμενες δυνάμεις για κάτι τέτοιο, καθώς πάσχει από σοβαρές ασθένειες. Όταν ο Ερντογάν τον κατηγόρησε σαν υποκινητή του πραξικοπήματος δεκάδες δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία συγκεντρώθηκαν έξω από την κατοικία του. Η προσωπική του φρουρά τους κάλεσε να εισέλθουν στο σπίτι.<br /><br />Έκπληκτοι από την αναπάντεχη πρόσκληση, προσπέρασαν μία λιμνούλα και έναν τεράστιο κήπο. «Άνθρωποι με κοστούμια ήταν διασκορπισμένοι παντού. Ένιωθες ότι παρακολουθούσαν την κάθε κίνησή σου». Μετά από 10 λεπτά βρέθηκαν σ’ ένα τεράστιο, αλλά απλό σαλόνι. Ένα τραπέζι και λίγες καρέκλες συνιστούσαν το σκηνικό. Τους προσφέρθηκε τουρκικός καφές και τσάι. «Αν κάνετε λίγη υπομονή θα μιλήσετε με τον άνθρωπο που διαχειρίζεται την επικοινωνία του Γκιουλέν, ή ακόμα και τον ίδιο. Παρ’ ότι η υγεία του δεν είναι καλή νομίζω ότι θα ήθελε να απαντήσει στις κατηγορίες που του προσάπτουν», είπε ένας μαυροφορεμένος άνδρας, προσθέτοντας: «Σχεδόν δεν εγκαταλείπει ούτε το δωμάτιό του».<br /><br />Μία ώρα αργότερα οι δημοσιογράφοι οδηγήθηκαν σ’ ένα δωμάτιο, στο οποίο ο Γκιουλέν καθόταν στη μοναδική καρέκλα που υπήρχε. Μετά από σχετική προτροπή των ανδρών που τον περιέβαλαν, έβγαλαν τα παπούτσια τους και άρχισαν τις ερωτήσεις. Κατά τη συνομιλία, ο ιμάμης απέρριψε κατηγορηματικά κάθε κατηγορία του Ερντογάν, διακήρυξε την πίστη του στη δημοκρατία και εξέφρασε την επιθυμία του να περάσει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του στην Αμερική.<br /><br />Κάποια στιγμή έσκυψε και ψιθύρισε κάτι στον μεταφραστή και βοηθό του. Εκείνος οδήγησε τους δημοσιογράφους σ’ ένα άλλο μεγαλύτερο δωμάτιο, τον προσωπικό του χώρο που είναι διακοσμημένος με πράγματα από την Τουρκία. «Αυτός ο χώρος είναι ο πιο κοντινός στην Κωνσταντινούπολη». Οι δημοσιογράφοι απόλαυσαν παραδοσιακά τουρκικά γλυκά «για να φύγουν έχοντας γλυκιά γεύση στο στόμα τους». Με αυτά στο χέρι εγκατέλειψαν το περίεργο αυτό σπίτι-φρούριο. Από αυτήν ακριβώς τη βάση του στις ΗΠΑ, στην οποία εγκαταστάθηκε το 1998 με την πρόφαση ότι θα υποβαλλόταν σε θεραπεία για διαβήτη, ο Γκιουλέν διηύθυνε το διεθνές δίκτυό του που στην Τουρκία έχει χαρακτηριστεί «παράλληλο κράτος».</div><div><br />Ιμάμης ή πολιτικός καθοδηγητής;<br /><br />Γεννημένος στο Ερζερούμ το 1942, ο Γκιουλέν ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως ιμάμης. Αφού έλαβε το απαραίτητο πιστοποιητικό ιεροκήρυκα εργάστηκε πρώτα στην Αδριανούπολη και αργότερα στη Σμύρνη. Δάσκαλός του ήταν ο κουρδικής καταγωγής Σαϊντ-ι Νουρσί, ο ιδρυτής του διάσημου ισλαμικού τάγματος Νουρ. Σε αυτό βασίστηκε για να χτίσει αργότερα το δικό του τάγμα, γνωστό ως “Αποστολή”.<br /><br />Η αδελφότητα Γκιουλέν στηρίχτηκε από τις κυβερνήσεις του Οζάλ, αλλά και του Ετζεβίτ, από δημοσιογράφους και διανοούμενους. Την έχουν κατά καιρούς χρηματοδοτήσει και πολύ γνωστοί επιχειρηματίες. Αυτός και η ιδεολογία του, άλλωστε, βρήκαν από νωρίς μεγάλη απήχηση στους μικροεπιχειρηματίες της Ανατολίας και ευρύτερα στα ανερχόμενα μεσαία και ανώτερα στρώματα που προέρχονται από τη συντηρητική “βαθιά Τουρκία” και αναζητούσαν μια πιο σύγχρονη ταυτότητα.<br /><br />Το 1971, η τουρκική ασφάλεια τον συνέλαβε για μυστικές θρησκευτικές δραστηριότητες, όπως η λειτουργία παράνομων καλοκαιρινών κατασκηνώσεων με στόχο την κατήχηση των νέων. Το 1981 αποσύρθηκε από τη θέση του τοπικού ιεροκήρυκα. Το 1999 ο Γκιουλέν διώχθηκε ποινικά με αφορμή μία διάλεξή του. Τον κατηγόρησαν ότι είχε υποστηρίξει τη συνωμοτική διείσδυση των οπαδών του στους κρατικούς μηχανισμούς. του αποδίδουν την εξής φράση: «Πρέπει να κινηθείτε στις αρτηρίες του συστήματος χωρίς κανείς να καταλάβει την παρουσία σας μέχρις ότου φθάσετε σ’ όλα τα κέντρα εξουσίας».</div><div><br />Οι φίλοι που έγιναν εχθροί<br /><br />Οι αντιλήψεις του Γκιουλέν επηρέασαν βαθιά τον ιδεολογικό προσανατολισμό του ίδιου του Ερντογάν, ο οποίος τον θεωρούσε μέντορα και ιδεολογικό καθοδηγητή. Η διείσδυση της Αδελφότητας στους κρατικούς μηχανισμούς της Τουρκίας και ειδικότερα στα σώματα ασφαλείας, στις μυστικές υπηρεσίες και στη Δικαιοσύνη ήταν αδιαμφισβήτητη.<br /><br />Ο Γκιουλέν έχει οικοδομήσει ένα πολυσχιδές δίκτυο, το οποίο περιλάμβανε επιχειρήσεις, ΜΜΕ, εκδόσεις, σχολεία, πολιτιστικά κέντρα και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Όπως προκύπτει από τα έγγραφα που αποκάλυψε το Wikileaks, ο πρώην Αμερικανός πρεσβευτής στην Άγκυρα Τζέιμς Τζέφρι θεωρούσε ότι ο Γκιουλέν υπαγόρευε σε μεγάλο βαθμό πολιτική στην κυβέρνηση Ερντογάν πριν τη μεταξύ τους ρήξη.<br /><br />Απέδιδε, μάλιστα, στη δική του επιρροή το διογκούμενο αντιεβραϊκό και αντιαμερικανικό κλίμα που επικρατεί στην τουρκική κοινή γνώμη. Ενημέρωνε, επίσης, το Στέιτ Ντηπάρτμεντ ότι η Αδελφότητα έχει διεισδύσει τόσο πολύ στα σώματα ασφαλείας, ώστε να τα ελέγχει. Σύμφωνα με αμερικανικές εκτιμήσεις, ο Γκιουλέν διαχειριζόταν περίπου 25 δισ. δολάρια τον χρόνο, με τα οποία χρηματοδοτούνται οι κάθε είδους δραστηριότητες της Αδελφότητας. Τα χρήματα προέρχονται κυρίως από χορηγίες, αλλά και από αφανείς πηγές.<br /><br />Το φθινόπωρο του 2013, η συμμαχία του τότε Τούρκου πρωθυπουργού με τον ιμάμη μετατράπηκε σε σύγκρουση μέχρι τελικής πτώσεως. Ο Ερντογάν είχε ουσιαστικά κερδίσει τον ακήρυχτο πόλεμο με την κεμαλική στρατογραφειοκρατία και είχε αρχίσει να αυτονομείται από την Ουάσιγκτον και να οικοδομεί το δικό του καθεστώς. Οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να ανησυχούν, γεγονός που ορισμένοι θεωρούν ότι έπαιξε ρόλο για να στραφεί η Αδελφότητα του Γκιουλέν εναντίον του άλλοτε στενού συμμάχου και μαθητή.<br /><br />Το γεγονός-καμπή ήταν η μυστική έρευνα που πραγματοποίησαν στελέχη της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης για υποθέσεις διαφθοράς στο στενό περιβάλλον του Ερντογάν. Αυτός θεώρησε την έρευνα σαν άτυπη κήρυξη πολέμου και αντεπιτέθηκε με συστηματικούς διωγμούς εναντίον των ερεισμάτων της Αδελφότητας στους κρατικούς μηχανισμούς. Από τότε, για οτιδήποτε κακό, ο Ερντογάν κατηγορεί σαν υπεύθυνο τον Γκιουλέν. Και βέβαια τον κατηγόρησε σαν υποκινητή της απόπειρας πραξικοπήματος.</div><div><br />Η Αδελφότητα Χιζμέτ<br /><br />Η Αδελφότητα του Γκιουλέν, που φέρει το όνομα Χιζμέτ, είχε ιδρύσει και έλεγχε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με σημαντικότερο το γνωστό πανεπιστήμιο Φατίχ στην Κωνσταντινούπολη. Είχε ιδρύσει και έλεγχε περισσότερα από 200 ιδιωτικά γυμνάσια και λύκεια, δεκάδες φοιτητικές εστίες και δεκάδες ιατρικά κέντρα. Επίσης, πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα, τα οποία έδιναν υποτροφίες και οργάνωναν πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ένα από αυτά ήταν το Ίδρυμα Δημοσιογράφων και Συγγραφέων.<br /><br />Η Αδελφότητα είχε ως στόχο τη διαπαιδαγώγηση εφήβων μαθητών, αρκετούς από τους οποίους στη συνέχεια σπούδαζε με υποτροφίες σε πανεπιστήμια. Τους αριστούχους τους έστελνε με υποτροφίες για μεταπτυχιακές σπουδές στη Δύση. Οι φοιτητές αυτοί στη συνέχεια προωθούνταν σε σημαντικές θέσεις στους κρατικούς μηχανισμούς της Τουρκίας, αλλά και στο εξωτερικό.<br /><br />Για την ακρίβεια, είχε αναπτύξει μια ευρείας κλίμακας στρατηγική διείσδυσης στον χώρο της Κεντρικής Ασίας, των Βαλκανίων και της Αφρικής κυρίως μέσω της εκπαίδευσης. Το 2005, η Αδελφότητα ίδρυσε στη Θράκη τα πρώτα φροντιστήρια με τον τίτλο Elite, καθώς και βιβλιοπωλείο-αναγνωστήριο στην Κομοτηνή. Στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην Αλβανία, στο Κοσσυφοπέδιο και στη Βοσνία, η παρουσία της Αδελφότητας ενισχυόταν συνεχώς.<br /><br />Στη Νοτιοανατολική Ασία και στην Αφρική ο Γκιουλέν ίδρυσε μικτά σχολεία με τη λογική της συνύπαρξης με τον άλλον. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το Turkish School of Tolerance στις Φιλιππίνες, όπου φοιτούν μαζί μουσουλμάνοι και χριστιανοί και το The Star International High School στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής με μαθητές απ’ όλες τις θρησκευτικές κοινότητες.<br />Μαζικές εκκαθαρίσεις<br /><br />Όλο αυτό το δίκτυο υπέστη σοβαρά πλήγματα από το 2013, όταν ο Ερντογάν στράφηκε εναντίον του. <a href="https://slpress.gr/news/ekatontades-syllipseis-stratiotikon-stin-toyrkia-katigoroyntai-gia-diasyndeseis-me-ton-gkioylen/">Οι μαζικές εκκαθαρίσεις</a>, όμως, πραγματοποιήθηκαν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 16 Ιουλίου του 2016. Ο Τούρκος πρόεδρος καταγγέλλει συνεχώς τον Γκιουλέν σαν υποκινητή του πραξικοπήματος και απαιτεί πιεστικά την έκδοσή του στην Τουρκία. Στην πραγματικότητα, όπως προανέφερα, με τον τρόπο αυτό εμμέσως καταγγέλλει και προσπαθεί να εκθέσει την Ουάσιγκτον.<br /><br />Είναι πολλές οι ενδείξεις ότι ο ιμάμης συνδέεται με αμερικανικές υπηρεσίες. Η μετριοπαθής εκδοχή του για το Ισλάμ είναι αυτό που χρειάζονται οι ΗΠΑ για να σερβίρουν στον μουσουλμανικό κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι Αμερικανοί πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και κάθε είδους αξιωματούχοι έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους προς τον Γκιουλέν και την Αδελφότητά του.<br /><br />Αυτός είναι και ο λόγος που η Ουάσιγκτον αρνείται και θα συνεχίζει να αρνείται να τον εκδώσει. Δεν θα ήθελε, βέβαια, να τον δει στην τουρκική τηλεόραση να περιγράφει συνωμοσίες της CIA για την ανατροπή του καθεστώτος Ερντογάν. Αυτό, όμως, θα ήταν ό,τι θα ήθελε περισσότερο ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος μέσα και από αυτή την υπόθεση επιδιώκει την πλήρη ανεξαρτησία της Τουρκίας από την αμερικανική επιρροή.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μυστική συνομιλία Ερντογάν-Γκιουλέν – Οι φίλοι που έγιναν αδυσώπητοι εχθροί

Λυγερού Νεφέλη Ταγίπ Ερντογάν και Φεντουλάχ Γκιουλέν είχαν μια μυστική συνομιλία το Δεκέμβριο του 2013, την χρονιά που ξέσπασε η κρίση στις ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΥΠΕΘΑ: Όταν το “the Greek way” επικρατεί στα εξοπλιστικά… Σίριαλ για τις κορβέτες εν όψει;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/YETHA-NIKOLOAOS-PANAGIOTOPOULOS-PARMENION-003-790x400.jpg" /><br /><br />Του Μιχαήλ Βασιλείου<br />Η ελληνογαλλική αμυντική και εξοπλιστική συμφωνία χαιρετίστηκε ως μια μεγάλη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Γραφικότητες που ακούστηκαν είτε ως αποτέλεσμα παγιωμένων ιδεοληψιών των κομματικών φορέων που τις διατύπωσαν είτε στο πλαίσιο της ανάγκης άρθρωσης αντιπολιτευτικού λόγου, δείχνουν να απομονώνονται, με τις αντιδράσεις να κυμαίνονται από την απλή θυμηδία μέχρι οργή για τα “φθηνά” κίνητρα που τις υπαγόρευσαν.<br /><br />Αυτή είναι η μία ανάγνωση της κατάστασης που βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και το DP. Με την ανωτέρω “ανάγνωση” υπόψη, υποχώρησαν και οι πάγιες ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί αναφορικά με τις διαδικασίες προώθησης των κρίσιμων εξοπλιστικών προγραμμάτων από την κυβέρνηση, με την αιτιολογία του επείγοντος.<br /><br />Το πρόβλημα είναι όμως, ότι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η ελληνική κυβέρνηση δεν αλλάζει ρότα, ώστε να αποδείξει πως αναφερόμασταν σε εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δηλαδή την ανάγκη παράκαμψης των διαδικασιών με στόχο την ταχεία ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μετά από υπερδεκαετή περίοδο εγκατάλειψης, συνεπεία της οικονομικής κρίσης.<br /><br />Ωστόσο, ακόμα και τα περί ταχύτητας είναι συζητήσιμο κατά πόσον ισχύουν, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος τουλάχιστον στην περίπτωση του προγράμματος των νέων φρεγατών. Το πρόβλημα είναι λοιπόν, ότι διά των τοποθετήσεων αρμοδίων εκπροσώπων, η κυβέρνηση δείχνει να έχει πειστεί για την ορθότητα των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν, διαμηνύοντας εμμέσως ότι σκοπεύει να συνεχίσει την ίδια τακτική.<br /><br />Αναρωτιέται κανείς ποιος είναι ο λόγος της προώθησης και ψήφισης από το Κοινοβούλιο -με τραγική πολυετή καθυστέρηση- ενός νέου νόμου που διέπει τα εξοπλιστικά προγράμματα, ο οποίος μάλιστα υιοθέτησε -σκόπιμα;- τις μισές από τις αλλαγές που είχαν προταθεί με σκοπό να τον καταστήσουν ευέλικτο και λειτουργικό.<br /><br />Ειπώθηκαν άραγε συνειδητά;<div><br />Η χθεσινή συνέντευξη του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου, στην εφημερίδα “Τα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο” είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Υπό την προϋπόθεση ότι γίνεται αποδεκτό αξιωματικά ότι οι αναφορές του ΥΕΘΑ αποτυπώνουν την πραγματικότητα με ακρίβεια. Σε κάθε περίπτωση, διορθώσεις και διευκρινίσεις είναι καλοδεχούμενες…<br /><br />Τι μας είπε ο ΥΕΘΑ όμως; Όπως ανέφερε στο σχετικό ρεπορτάζ που συνόδευσε την αναδημοσίευση της συνέντευξης, όπως την έστειλε το γραφείο Τύπου του ΥΠΕΘΑ, έβαλε “φρένο” στην υπερβολική αισιοδοξία και τις προσδοκίες για τη λήψη σύντομης απόφαση για τις κορβέτες του Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Επίσης, από τα λόγια του προκύπτει ότι η Ελλάδα δεν είναι και απόλυτα σίγουρη ότι θα προχωρήσει στην ναυπήγηση κορβετών, συνδέοντας την απόφαση με την άσκηση ή όχι του “δικαιώματος προαίρεσης” (option) για τη ναυπήγηση και τέταρτης φρεγάτας Belh@rra. Άρα εάν ασκηθεί η option δεν έχει κορβέτες!<br /><br />Κι ας υπάρχει η απαίτηση μέσα στη μελλοντική δομή δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού που έχει εγκριθεί. Οπότε, αν αποφασίσει τελικά… η κυβέρνηση αν το Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται ή όχι κορβέτες, θα ακολουθηθεί το πρότυπο διαπραγμάτευσης της περίπτωσης των φρεγατών, με την εμπλοκή… “στρατιωτικών και οικονομικών επιτελείων, εταιρειών, κυβερνήσεων”! Όχι η κατά νόμον προβλεπόμενη διαδικασία.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι απόφαση που “θα μας απασχολήσει στο μέλλον”, ανέφερε ο υπουργός, χωρίς να δώσει οποιοδήποτε χρονοδιάγραμμα. Μέλλον είναι όμως οι αρχές του 2022, μέλλον και… το 2026. Το ανησυχητικό είναι αυτή η “μεθοδολογία τουρλού” που ακολουθείται συνειδητά. Το “τουρλού” μπορεί να έχει υπέροχο αποτέλεσμα όταν αφορά λαχανικά και ζαρζαβατικά, δεν μοιάζει όμως κατάλληλο για τους εξοπλισμούς. Η κυβέρνηση όμως φαίνεται στην πράξη πως διαφωνεί.<br /><br />Με τα λόγια του, ο υπουργός δικαίωσε όσους πρόσεξαν ότι στις ανακοινώσεις της ελληνογαλλικής συμφωνίας δεν συμπεριλαμβάνονταν οι γαλλικές κορβέτες Gowind, παρά τις σχετικές διαρροές που είχαν προηγηθεί και αναπαραχθεί πολλά μέσα ενημέρωσης. Κατά συνέπεια, δικαιούμαστε να συμπεράνουμε, ότι αυτό καθαυτό το ζήτημα της επιλογής κορβετών είναι ανοικτό. Τόσο το αν θα προμηθευθεί κορβέτες το Πολεμικό Ναυτικό όσο και ποια θα είναι η επιλογή.<br /><br />Προτού επιχειρήσουμε μια… προβολή στο αδιευκρίνιστο μέλλον, όταν και εάν δηλαδή ανοίξει θέμα κορβετών, ας δούμε λίγο τα “απόνερα” των φρεγατών. Για τις οποίες, ας μην ξεχνάμε, υπογραφές σε συμβόλαιο δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο η ανακοίνωση της επιλογής του τύπου, των γαλλικών Belh@rra της Group Naval. Θα μπορούσε να υποτεθεί ότι το αμυντικό σύμφωνο που περιέχει ρήτρα αμυντικής συνδρομής, προστατεύει… τους Γάλλους από το θεωρητικό ενδεχόμενο να μην υπάρξει συμφωνία στη διαπραγμάτευση για τη σύμβαση.<br /><br />Διότι εάν συνέβαινε αυτό, τότε θα έπρεπε να κληθούν οι εκπρόσωποι των αγνώστων νούμερο δύο και τρία “φιναλίστ” (σ.σ. όχι απαραίτητα με αυτή την κατάταξη με μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης το επιχειρησιακό) του- αλά γκρέκα- “άτυπου ανταγωνισμού” που αποδίδει, σύμφωνα με τα λόγια του ΥΕΘΑ στην επίμαχη συνέντευξη. Ολλανδοί και Ιταλοί; Sigma και Bergamini, κατά τις διαρροές;<br /><br />Όταν το κάναμε λάστιχο… το “άτυπα”</div><div><br />Ό,τι και να ισχύει, γεγονός παραμένει σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, πως οι συμμετέχοντες στην “άτυπη διαδικασία” δεν έχουν ενημερωθεί επισήμως για την κατάληξή της με κάποιο έγγραφο που θα τους ευχαριστεί για τη συμμετοχή. Πάλι καλά που παραδέχθηκε το “άτυπο” ο ΥΕΘΑ, διότι μέχρι στιγμής δινόταν από τις τοποθετήσεις η εντύπωση ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα.<br /><br />Κι αν η απουσία επίσημης ενημέρωσης μπορεί εν μέρει να δικαιολογηθεί από την εκκρεμότητα της διαπραγμάτευσης για την υπογραφή της σύμβασης, υπάρχει κι άλλη “απρέπεια” που συνοδεύει… την “άτυπη” διαδικασία. Αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ασχέτως πεποιθήσεων για την υποψηφιότητα -άτυπη εφόσον τέτοια ήταν η διαδικασία- των MMSC (HF2: Hellenic Future Frigate). Καλή, κακή, στραβή, ανάποδη, υπερόπλο κ.λπ…<br /><br />Η ουσία είναι ότι στο πλαίσιο της διακρατικής συμφωνίας που ΜΟΝΟ οι ΗΠΑ μέσω των προγραμμάτων FMS (Foreign Military Sales) μπορούσαν να προσφέρουν (σ.σ. όχι άτυπα, τυπικότατα), διότι με όλους τους υπόλοιπους οι υπογραφές “έπεφταν” με εταιρίες αλλά βαπτίζονταν διακρατικές, η Ελλάδα είχε στείλει Επιστολή Διατύπωσης Αιτήματος (LOR: Letter of Request) και ανέμενε απαντητική LOA (Letter of Offer and Acceptance), δηλαδή Επιστολή Προσφοράς με την προοπτική Αποδοχής.<br /><br />Πόσο “κόσμιο” ήταν να επισημοποιηθεί η ελληνική απόφαση ενώ εκκρεμούσε η αποστολή της LOA που εμείς αιτηθήκαμε και γνωρίζαμε σε πόσο καιρό έρχεται η απάντηση; Εξ όσων έχουν γίνει γνωστά, η επίσημη παράδοση της απαντητικής LOA ήταν θέμα μίας ή και δύο εβδομάδων. Εάν δεν βρισκόταν ήδη στην Αθήνα. Ή σκόπιμα επελέγη η ανακοίνωση της απόφασης προ της παράδοσής της;<br /><br />“Άτυπη” ήταν η διαδικασία θα αντιτείνουν κάποιοι, όλα επιτρέπονται. Ναι, αλλά και στον μπουφέ δεξίωσης πρεσβείας μπορείς… να “εφορμήσεις”! Δεν θα σε διώξει κανείς, θα σε κακοχαρακτηρίσουν όμως και θα συζητηθεί η συμπεριφορά σου. Θα έχει επιπτώσεις στη δημόσια εικόνα σου. Εν ολίγοις, το άτυπον της διαδικασίας, δεν αποτελεί πανάκεια, κάτι σαν “θεραπείαν διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν”. Για να εξηγούμαστε.<br /><br />Τούτων λεχθέντων, τι μπορούμε να περιμένουμε προσεχώς βασιζόμενοι στα λόγια του υπουργού Εθνικής Άμυνας; Γιατί να μην “ανέβουν στην πίστα”, άτυπα πάντα, οι ολλανδικές, οι ιταλικές (απλή σύμπτωση η δημοσίευση από το DP του θέματος με την Fincantieri και τα Ναυπηγεία Ελευσίνας), βρετανικές, γερμανικές (σ.σ. ωραία σκαριά οι ισραηλινές Saar 6… και με γεωπολιτικό αφήγημα που αρέσει), ακόμα και ισπανικές κορβέτες;<br /><br />Και λίγη κουβέντα καφενείου</div><div><br />Υπάρχει άραγε περίπτωση τα λόγια του ΥΕΘΑ να είχαν ακριβώς αυτό τον στόχο; Να κινητοποιήσουν τους υπόλοιπους ατύπως συμμετέχοντες ώστε να εκτονωθεί και η δυσαρέσκειά τους για την ελληνική συμπεριφορά θεωρώντας πως είναι ακόμα… ζωντανοί στη σκηνή; Να πιεστούν οι Γάλλοι και να μην “εκτραχυνθούν” στις διαπραγματεύσεις;<br /><br />Επειδή κάτι ανέφερε και για “εθνικό τυφέκιο” ο ΥΕΘΑ στη συνέντευξη, μήπως να υποτεθεί πως κάπως έτσι θα προχωρήσει και αυτό το πρόγραμμα; Στις φρεγάτες, βέβαια, να υπενθυμιστεί ότι τουλάχιστον αποφεύχθηκε αυτό που δεν ήθελε το Ναυτικό. Άσχετο; Ο καιρός θα δείξει. Εξ ου και το “Greek way” του τίτλου… ότι δηλαδή έχουμε πάντα έναν δικό μας μοναδικό τρόπο να διεκπεραιώνουμε τις υποθέσεις. Κάποιος λόγος θα υπάρχει κάθε φορά.<br /><br />Τώρα μάλιστα που από beggars γίναμε choosers, φαίνεται ότι εμπνεόμαστε από το “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”. Προς το παρόν, ας μείνουμε στην ουσία που δεν είναι άλλη από αυτή την περίεργη νοοτροπία που αποκαλύπτουν τα πεπραγμένα μας. Το παράδειγμα για τη δεξίωση της πρεσβείας ήδη αναφέρθηκε…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΥΠΕΘΑ: Όταν το “the Greek way” επικρατεί στα εξοπλιστικά… Σίριαλ για τις κορβέτες εν όψει;

Του Μιχαήλ Βασιλείου Η ελληνογαλλική αμυντική και εξοπλιστική συμφωνία χαιρετίστηκε ως μια μεγάλη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας από τη ...

Διαβάστε την συνέχεια