Επικίνδυνα διχασμένη η Δυτική Αφρική για την εισβολή στον Νίγηρα. Παγκόσμια αγωνία για τις δραματικές εξελίξεις.

<img height="412" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/6404a5f3f9555922e79f9ee79dfd7a18_XL.jpg" width="705" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Απρόβλεπτες οι εξελίξεις στη Δυτική Αφρική, όπου εμπλέκονται μεγάλες δυτικές δυνάμεις όπως η Γαλλία αλλά και η Ρωσία με την Κίνα.</span></h3>Επικίνδυνα διχασμένη εμφανίζεται η Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) ως προς την ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά του Νίγηρα μετά την επιβολή της δικτατορίας.<br />Το κοινοβούλιο της ECOWAS δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να βρει τη χρυσή τομή για την εισβολή στον Νίγηρα εν μέσω σοβαρών διαφωνιών στις τάξεις του, ανέφερε το Al Jazeera .<br />Νωρίτερα είχε γίνει γνωστό, πώς σχεδίαζε να στείλει αντιπροσωπεία στον Νίγηρα για συνομιλίες με τους κινηματίες.<br />Το περιφερειακό μπλοκ αναζητά πλέον διπλωματικούς τρόπους για την ανατροπή του πραξικοπήματος, προσπαθώντας να διατηρήσει παράλληλα την απειλή στρατιωτικής επέμβασης εν μέσω της κρίσης που απασχολεί τις παγκόσμιες υπερδυνάμεις.<br />Η Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής σκοπεύει να στείλει μια κοινοβουλευτική επιτροπή για να συναντήσει τους πραξικοπηματίες, οι οποίοι φυλάκισαν τον πρόεδρο του Νίγηρα και ανέτρεψαν την εκλεγμένη κυβέρνηση, στο έβδομο πραξικόπημα στη Δυτική και Κεντρική Αφρική τα τελευταία τρία χρόνια.<br /><br />Καταρρέει η διπλωματία<br /><br />Ενώ το κοινοβούλιο της ECOWAS δεν έλαβε συγκεκριμένες αποφάσεις, δημιούργησε μια επιτροπή που σχεδιάζει να συναντήσει τον Νιγηριανό πρόεδρο Bola Tinubu, ο οποίος ασκεί την εναλλασσόμενη προεδρία του μπλοκ, προκειμένου να λάβει το πράσινο φως για τη μετάβαση στον Νίγηρα, αναφέρει το Reuters.<br />Οι πραξικοπηματίες, με επικεφαλής τον στρατηγό Abdourahamane Tiani, απέρριψαν προηγούμενες διπλωματικές προσπάθειες της ECOWAS, των ΗΠΑ και άλλων, δημιουργώντας το φάσμα μίας πολύ μεγάλης σύγκρουσης στην περιοχή Σαχέλ της Δυτικής Αφρικής, η οποία ήδη αντιμετωπίζει μια ισλαμιστική εξέγερση.<br />Με τη διπλωματία να παραπαίει, η ECOWAS έχει ενεργοποιήσει μια στρατιωτική δύναμη σε ετοιμότητα που μπορεί να αναπτυχθεί ως έσχατη λύση εάν οι συνομιλίες αποτύχουν.<br />Διακυβεύεται όχι μόνο η μοίρα του Νίγηρα - ενός σημαντικού παραγωγού ουρανίου και δυτικού συμμάχου στη μάχη κατά των ισλαμιστών - αλλά και η επιρροή αντίπαλων παγκόσμιων δυνάμεων με στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή.<br />Στρατεύματα των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας σταθμεύουν στον Νίγηρα, σε μια περιοχή όπου δρουν παρακλάδια της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους.<br /><br />Αυξάνεται η ρωσική επιρροή<br /><br />Η ρωσική επιρροή έχει αυξηθεί καθώς αυξάνεται η ανασφάλεια και οι νέοι ηγέτες του Νίγηρα αναζητούν νέους εταίρους για να αποκαταστήσουν την τάξη.<br />Οι δυτικές δυνάμεις φοβούνται ότι η επιρροή της Ρωσίας θα μπορούσε να αυξηθεί εάν τον Νίγηρα ακολουθήσουν το γειτονικό Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο, που απομάκρυναν τα στρατεύματα της πρώην αποικιακής δύναμης Γαλλίας μετά από πραξικοπήματα σε αυτές τις χώρες.<br /><br />Οι πραξικοπηματίες ζήτησαν βοήθεια από τους Wagner<br /><br />Υπενθυμίζεται, πως οι πραξικοπηματίες φέρονται να έχουν ζητήσει βοήθεια από τους Wagner σε περίπτωση που δεχθούν στρατιωτική επίθεση.<br />Σύμφωνα με πληροφορίες από το Associated Press, το αίτημα διατυπώθηκε από τον στρατηγό Salifu Modi, έναν εκ των πραξικοπηματιών είχε συνάντηση με στέλεχος των Wagner στο Μάλι.<br />Η ρωσική στρατιωτική εταιρεία εξετάζει το αίτημα, που υπέβαλαν οι κινηματίες.<br />Οι Wagner δεν ενεπλάκησαν στο πραξικόπημα του Νίγηρα αλλά θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να επωφεληθούν στο μέλλον.<br />Αυτή την άποψη εξέφρασε ο επίτροπος πολιτικών υποθέσεων της ECOWAS Abdel-Fatau Musah στο Al Jazeera.<br />Ο Musah σημείωσε επίσης ότι η ECOWAS δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να μετατρέψει τη Δυτική Αφρική σε πεδίο πολέμου δια αντιπροσώπων.<br />Κατά τα άλλα είπε ότι η ECOWAS έχει νόμιμους λόγους να παρέμβει στον Νίγηρα, όπου έγινε πραξικόπημα, χωρίς να χρειάζεται την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.<br />«Η ECOWAS έχει νόμιμους λόγους να παρέμβει στον Νίγηρα και δεν χρειάζεται την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ», σημείωσε.<br /><br />Ανησυχία Blinken για τον ανατραπέντα πρόεδρο του Νίγηρα<br /><br />Την έντονη ανησυχία του για την υγεία του έκπτωτου προέδρου του Νίγηρα Mohamed Bazoum εξέφρασε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken.<br />Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον προκάτοχο του Bazoum, Mahamadou Issoufou, προκειμένου να συζητήσουν για την επιδείνωση της κατάστασης και τις συνθήκες υπό τις οποίες κρατείται ο ανατραπείς πρόεδρος.<br />«Ο υπουργός είναι ιδιαίτερα απογοητευμένος από την άρνηση όσων κατέλαβαν την εξουσία στον Νίγηρα να απελευθερώσουν τα μέλη της οικογένειας του Bazoum ως ένδειξη καλής θέλησης», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Matthew Miller.<br />Ο Bazoum κρατείται στο προεδρικό μέγαρο στη Niamey, την πρωτεύουσα του Νίγηρα, μαζί με τη σύζυγό του Hadiza και ένα από τα παιδιά τους.<br />Σύμφωνα με τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης οι συνθήκες κράτησης του Bazoum βαίνουν ραγδαία επιδεινούμενες.<br /><br />EΕ: Κυρώσεις κατά της ηγεσίας του Νίγηρα και στήριξη της επέμβασης των κρατών της Δυτικής Αφρικής<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζεται να επιβάλει καθεστώς ατομικών κυρώσεων κατά των ηγετών του Νίγηρα για να υποστηρίξει τις προσπάθειες της ECOWAS να «αποκαταστήσει τη δημοκρατία», δήλωσε ο επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Josep Borrell.<br />Παράλληλα, τόνισε ότι οι Βρυξέλλες υποστηρίζουν την αναζήτηση ειρηνικής λύσης ενώ προετοιμάζονται για την εισβολή των μονάδων της ECOWAS.<br />«Η Ευρωπαϊκή Ένωση χαιρετίζει τις αποφάσεις που έλαβαν οι αρχηγοί κρατών της ECOWAS στη δεύτερη έκτακτη σύνοδο κορυφής για την κατάσταση στον Νίγηρα στις 10 Αυγούστου, ιδίως την επιθυμία να αναζητηθεί διπλωματική λύση στην τρέχουσα κρίση, λαμβάνοντας υπόψη την ταυτόχρονη κινητοποίηση της ECOWAS με τις δυνάμεις ταχείας επέμβασης που διαθέτει.<br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει πλήρως τις προσπάθειες που καταβάλλονται από την ECOWAS και ετοιμάζεται να συμβάλει στην εφαρμογή τους στην πράξη εισάγοντας ένα νέο καθεστώς ατομικών κυρώσεων κατά της νέας ηγεσίας του Νίγηρα», δήλωσε ο Borrell.<br /><br />Το χρονικό του πραξικοπήματος<br /><br />Στις 26 Ιουλίου 2023, μια ομάδα στρατιωτικών στο Νίγηρα ανακοίνωσε την καθαίρεση του προέδρου της Νιγηρίας Mohamed Bazoum.<br />Στη συνέχεια συνέστησαν το Εθνικό Συμβούλιο για τη Διασφάλιση της Πατρίδας (CNSP), με επικεφαλής τον στρατηγό Abdourahmane Tchiani, για να κυβερνήσουν τη χώρα.<br />Ο Bazoum παραμένει κρατούμενος στην κατοικία του, αλλά φέρεται να βρίσκεται σε τηλεφωνική επικοινωνία με ηγέτες στο εξωτερικό.<br />Οι ηγέτες της ECOWAS είχαν προηγουμένως απαιτήσει από τους πραξικοπηματίες να απελευθερώσουν τον Bazoum έως τις 7 Αυγούστου, απειλώντας να χρησιμοποιήσουν βία μεταξύ άλλων επιλογών.<br />Ο Οργανισμός ανακοίνωσε ότι έχει αποφασίσει να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη στον Νίγηρα.<br />Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Δυτικής Αφρικής, ο πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού Alassane Ouattara είπε πως οι ηγέτες της ECOWAS συμφώνησαν να ξεκινήσουν μια στρατιωτική επιχείρηση στον Νίγηρα το συντομότερο δυνατό.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Επικίνδυνα διχασμένη η Δυτική Αφρική για την εισβολή στον Νίγηρα. Παγκόσμια αγωνία για τις δραματικές εξελίξεις.

Απρόβλεπτες οι εξελίξεις στη Δυτική Αφρική, όπου εμπλέκονται μεγάλες δυτικές δυνάμεις όπως η Γαλλία αλλά και η Ρωσία με την Κίνα. Επικίνδυνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Μοιραία για τον κόσμο η σοκαριστική άγνοια των Αμερικανών για την τεχνολογική υπεροχή των Ρώσων. «Χάρτινη τίγρης» οι ΗΠΑ.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/f4e1278ad47b34c61993c116d730fcb4_XL.jpg" width="713" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί η διοίκηση των ΗΠΑ καλλιεργεί την παραπληροφόρηση και την άγνοια σχετικά με τις τεχνολογικές δυνατότητες της Ρωσίας</span></h3>Ο πρώην αναλυτής της CIA Larry Johnson πρόσφατα είχε αποκαλύψει την σοκαριστική άγνοια «που υπάρχει στις ΗΠΑ για τη Ρωσία και την τεχνολογική της δύναμη».<br />Μάλιστα ο Johnson είχε διερωτηθεί, εάν ο Αμερικανός πρόεδρος Joe Biden ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο για την Ουκρανία και ωθήσει τον πλανήτη σε μία τόσο καταστροφική εξέλιξη.<br />Η εκτεταμένη παραπληροφόρηση του αμερικανικού λαού είναι, στην πραγματικότητα, σκόπιμη από την πλευρά της κυβέρνησης των ΗΠΑ και επιβάλλεται με τη συνδρομή των ειδησεογραφικών δικτύων, σημειώνει σε άρθρο του ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Eric Zeusse.<br />Όπως επισημαίνει μόνο με αυτό το μέσο, το αμερικανικό κοινό μπορεί να ανεχθεί, ακόμη και να υποστηρίξει, την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, που περιλαμβάνει εισβολές, όπως αυτή στο Ιράκ το 2003.<br /><br />Η Ρωσία δεν είναι...Ιράκ<br /><br />Αλλά όταν οι στόχοι είναι χώρες όπως η Ρωσία ή η Κίνα, οι συνέπειες και τα διακυβεύματα μπορεί να είναι πολύ χειρότερα από αυτό.<br />Η κυβέρνηση της Ρωσίας ξοδεύει κάθε χρόνο περίπου 70 δισεκατομμύρια δολάρια για τον στρατό της, ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ δαπανά περίπου 1,5 τρισεκατομμύρια ετησίως για τον δικό της.<br />Ποιος κερδίζει από αυτό το τεράστιο κόστος της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τον στρατό της;<br />Η Ρωσία ξοδεύει για τον στρατό της μόνο το 5% όσων δαπανά η Αμερική για τον δικό της — ενώ τα υποτελή της κράτη, επίσης έχουν σημαντικές αμυντικές δαπάνες.<br />Και όμως η Ρωσία έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτή την πρόκληση.<br />Ο Zeusse επισημαίνει εξάλλου ότι οι δηλώσεις του Biden για τον Putin, τύπου «αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία» αποκαλύπτουν την αδυναμία της αμερικανικής ηγεσίας, παρά την τεράστια καταστροφικότητα του καθεστώτος των ΗΠΑ (πραξικοπήματα, εισβολές, κ.λπ., σε πολλές χώρες) σε όλο τον κόσμο.<br />Η τελευταία στρατιωτική εισβολή που οδήγησε σε έναν πόλεμο που οι ΗΠΑ κατάφεραν να κερδίσουν, ήταν εκείνη στο Ιράκ το 1990-91.<br /><br />900 βάσεις των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη<br /><br />Από το 1991 (το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης και του Ψυχρού Πολέμου από την πλευρά της Ρωσίας, αλλά ποτέ από την πλευρά της Αμερικής), υπήρξαν 244 «περιπτώσεις χρήσης των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών στο εξωτερικό» κατά τη διάρκεια αυτής της 31ετούς περιόδου 1991-2022 , σύμφωνα με την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου το 2022.<br />Ωστόσο δεν καταγράφηκε ούτε μία στρατιωτική επιτυχία.<br />Το ίδιο χρονικό διάστημα η Ρωσία του Vladimir Putin δεν προχώρησε ούτε σε μία επέμβαση.<br />Οι ΗΠΑ έχουν 900 ξένες στρατιωτικές βάσεις σε χώρες σε όλο τον κόσμο, στις οποίες έχουν επιβληθεί με τη δύναμη των όπλων ή με πραξικόπημα.<br />Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία διαθέτει βάσεις μόνο σε επτά κράτη και κυρίως στη Συρία, όπου η κυβέρνηση Assad είχε ζητήσει την προστασία της Μόσχας ενάντια στην επιθετικότητα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.<br />Έτσι, η Ρωσία εμπλέκεται στρατιωτικά σε ξένες χώρες μόνο κατά περίπου 1% από όσο οι ΗΠΑ — και μόνο για να αμυνθούν, ποτέ για να επιτεθούν εναντίον του συγκεκριμένου κράτους ή από το συγκεκριμένο κράτος.<br /><br />Τα ψεύδη Obama<br /><br />Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama συνέβαλε τα μέγιστα στην καλλιέργεια της άγνοιας για τις δυνατότητες της Ρωσίας, υποτιμώντας διαρκώς τη Μόσχα, ειδικά μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.<br />Μάλιστα έφερνε ως παράδειγμα το γεγονός πως η Ρωσία δεν προσελκύει πολλούς μετανάστες εν αντιθέσει με τις ΗΠΑ.<br />Αλλά η Ρωσία ήταν και είναι ένας από τους παγκόσμιους τεχνολογικούς ηγέτες και τον Obama διαψεύδει μία αμερικανική εφημερίδα.<br />«Ο τεχνολογικός τομέας της Ρωσίας αναπτύσσεται παρά τις δυτικές κυρώσεις για την Ουκρανία.<br />Έτσι, ακόμη και στις αρχές του πολέμου του Obama εναντίον της Ρωσίας, οι κυρώσεις των ΗΠΑ και των συμμάχων εναντίον της είχαν αποτύχει», έγραφε η Wall Street Journal.<br />«Εάν το καθεστώς των ΗΠΑ δεν υποχωρήσει από την αυταπάτη του, θα υπάρξει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος.<br />Τα θύματα που στοχεύει τώρα για αλλαγή καθεστώτος (κυρίως Ρωσία και Κίνα) δεν θα υποχωρήσουν», προειδοποιεί ο Johnson.<br />Ο πρώην αναλυτής της CIA – εξαιρουμένου του πυρηνικού οπλοστασίου – χαρακτηρίζει τις ΗΠΑ ως μία στρατιωτική «χάρτινη τίγρη».<br /><br />Προβάδισμα 10 ετών στους πυραύλους 5ης γενιάς<br /><br />Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της άγνοιας του αμερικανικού κοινού αφορά στους πυραύλους πέμπτης γενιάς.<br />Η Ρωσία έχει αποκτήσει ένα σημαντικό προβάδισμα 5 έως 10 ετών έναντι των ΗΠΑ στην ανάπτυξη πυραύλων αέρος-αέρος πέμπτης γενιάς, οι οποίοι έχουν ήδη φτάσει στο στάδιο της βιομηχανικής παραγωγής.<br />Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία προχώρησε έγκαιρα στην ανάπτυξη και τη δοκιμή αυτών των πυραύλων, οδηγώντας στην υιοθέτησή τους με επιταχυνόμενο ρυθμό.<br /><br />Δραματική υστέρηση<br /><br />Ο William Courtney, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Καζακστάν και τη Γεωργία και πρώην ειδικός σύμβουλος του προέδρου για τη Ρωσία, την Ουκρανία και την Ευρασία, εξηγεί σε άρθρο του στο Newsweek γιατί οι ΗΠΑ υστερούν σε ικανότητες μαζικής κατασκευής πυρομαχικών στην αμυντική τους βιομηχανική βάση.<br />Εξηγεί επίσης γιατί οι ΗΠΑ βρέθηκαν ξαφνικά πίσω από τη Ρωσία και την Κίνα στην υπερηχητική τεχνολογία μετά τις στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.<br />Οι ΗΠΑ ήταν απροετοίμαστες για συμβατικούς πολέμους με ισοδύναμους αντιπάλους με εξίσου προηγμένη αμυντική βιομηχανική και επιστημονική βάση.<br />«Για αρκετές δεκαετίες, οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε πιο ελαφριές μάχες, στις οποίες τα μεγάλα πυρά πυροβολικού ήταν λιγότερο κρίσιμα.<br />Και οι ΗΠΑ θεώρησαν ότι οι μεγάλης κλίμακας ρωσικές στρατιωτικές απειλές για την Ευρώπη ήταν απίθανες.<br />Πριν από μερικά χρόνια, οι ΗΠΑ απομάκρυναν ακόμα και τα άρματα μάχης από την Ευρώπη.<br />Εκ των υστέρων, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους συνειδητοποιούν ότι υπερεπένδυσαν σε νέα όπλα σε σχέση με τα πυρομαχικά, όπως βλήματα πυροβολικού και τακτικούς πυραύλους.<br />Λόγω της πολιτικής πίεσης για εξοικονόμηση χρημάτων, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν διατήρησαν ούτε δημιούργησαν μία πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα για πυρομαχικά», εξηγεί ο Courtney.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μοιραία για τον κόσμο η σοκαριστική άγνοια των Αμερικανών για την τεχνολογική υπεροχή των Ρώσων. «Χάρτινη τίγρης» οι ΗΠΑ.

Γιατί η διοίκηση των ΗΠΑ καλλιεργεί την παραπληροφόρηση και την άγνοια σχετικά με τις τεχνολογικές δυνατότητες της Ρωσίας Ο πρώην αναλυτής τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία vs Ρωσία: Το «Οπλοστάσιο της Δημοκρατίας» και ο σιωπηρός πόλεμος των drones.

<img height="416" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2023/08/1691848465647_ukraine-artillery.jpg" width="727" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα για το τέλος του πολέμου</span></h3><b>Χρήστος Θ. Παναγόπουλος</b><br />Η Ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, πολλές φορές, με γεγονότα που προσιδιάζουν σε συμβάντα παλαιότερων και μακρινών εποχών. Και από αυτόν τον – σχεδόν – αξιωματικό κανόνα δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί η τωρινή κατάσταση της πολεμικής σύγκρουσης ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία. <br /><br />Καθώς οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) συνεχίζουν την αντεπίθεσή τους στις νότιες περιοχές της χώρας και τα ρωσικά στρατεύματα επιτίθενται γύρω από το Κουπιάνσκ στο βορρά, δεν είναι πλέον λίγοι οι μελετητές που εκτιμούν πως τα πεδία των μαχών έχουν αρχίσει να θυμίζουν τα αντίστοιχα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), όταν τα μαζικά πυρά πυροβολικού ήταν η κύρια τακτική απώθησης των εχθρικών δυνάμεων.<br /><br />Αν και τα σημερινά κανόνια είναι πολύ πιο ακριβή και αξιόπιστα, η χρήση τους είναι παρόμοια με εκείνη πριν από έναν αιώνα, όταν οι δυνάμεις της «Εγκάρδιας Συνεννόησης» (L’ Entente Cordiale) πολεμούσαν ενάντια στις Κεντρικές Αυτοκρατορίες, σε αυτό που οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν αποκαλέσει «σφαγή του Δυτικού Μετώπου».<br /><br />Όπως τότε, έτσι και τώρα τα πυρά του πυροβολικού χρησιμοποιούνται για να διαταράξουν και να υποβαθμίσουν τις αμυντικές θέσεις του εχθρού, όπως τα μεγάλα δίκτυα χαρακωμάτων που έχουν σκάψει οι Ρώσοι, καθώς και για να παρέχουν ακριβή και αποτελεσματικά πυρά αντιπυροβολικού για να καταστρέψουν το εχθρικό πυροβολικό που επιδιώκει να στοχεύσει τις προελαύνουσες δυνάμεις.<br /><br />Σύμφωνα με τα στοιχεία του ουκρανικού Υπουργείου Άμυνας, η αντεπίθεση του Κιέβου στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας απαιτεί έναν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό πυρομαχικών. Ειδικότερα, υπολογίζεται ότι σε ημερήσια βάση του ουκρανικό πυροβολικό ρίχνει από 6.000 έως 8.500 βλήματα.<br /><br />Πώς εξασφαλίζουν, όμως, οι Ουκρανοί αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό πολεμοφοδίων, για να διατηρούν τον έλεγχο εδαφών που απειλούνται από τις ρωσικές δυνάμεις; Η απάντηση βρίσκεται στο λεγόμενο «Οπλοστάσιο της Δημοκρατίας» που έχει στη διάθεσή του το Κίεβο: πρόκειται για τεράστια αποθέματα πυρομαχικών πυροβολικού διαμετρήματος 155 χιλιοστών, τα οποία παρείχαν και εξακολουθούν να προμηθεύουν το Κίεβο οι ΗΠΑ και οι υπόλοιπες δυτικές δυνάμεις.<br /><br />Οι αριθμοί προξενούν δέος: Υπολογίζεται ότι μόνο οι ΗΠΑ έχουν στείλει στην Ουκρανία πάνω από 2 εκατομμύρια βλήματα πυροβολικού, ενώ έχουν δεσμευτεί να παράσχουν ακόμη περισσότερα μέσα στο προσεχές χρονικό διάστημα.<br /><br />Ο εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου, ταξίαρχος Πατ Ράιντερ, δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ θα εξακολουθήσει να προμηθεύει την Ουκρανία με μεγάλο αριθμό πολεμοφοδίων. Σύμφωνα με τον ίδιο, «οι ΗΠΑ παράγουν περίπου 24.000 βλήματα των 155 χιλιοστών μηνιαίως, από 14.000 που παρήγαν, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο. Το σχέδιο, ωστόσο, είναι να παράγουν πάνω από 80.000 το μήνα κατά το επόμενο έτος».<br /><br />Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, οι αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες στήνουν εντελώς νέες γραμμές παραγωγής για την κατεργασία των μεταλλικών βλημάτων, τη συσκευασία τους με εκρηκτικά πυρομαχικά, καθώς και τη μαζική κατασκευή προωθητικού υλικού για την εκτόξευση των ολοκληρωμένων όπλων.<br /><br />Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Ουκρανία διεξάγει τις αντεπιθέσεις της στο νότιο και ανατολικό τμήμα και όπως εκτιμούν διεθνείς αναλυτές, η συνεχής και αποτελεσματική χρήση των μέσων πυροβολικού θα είναι ζωτικής σημασίας.<br /><br />Πέρα από τις τακτικές εκτιμήσεις για τη μετάβαση από αμυντική σε επιθετική στάση, οι Ουκρανοί επιτελάρχες πρέπει επίσης να έχουν υπόψη τους τις υλικοτεχνικές προκλήσεις. Η εκμετάλλευση των πόρων τους, όπως τα πυρομαχικά, είναι ένα τέτοιο ζήτημα – ακόμη και αν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι είναι σε θέση να επιμείνουν στα τρέχοντα επίπεδα εφοδιασμού. Πέρα από τα βλήματα, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις πρέπει να προσέχουν και τα ίδια τα πυροβόλα, των οποίων οι κάννες έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής και, σε περίπτωση υπέρβασης αυτής της διάρκειας ζωής, μπορούν να εκραγούν με καταστροφικές συνέπειες.<br /><br />Όπως εκτιμούν έμπειροι στρατιωτικοί αναλυτές, εάν οι ΗΠΑ είναι σε θέση να αυξήσουν την παραγωγή όπως έχει προγραμματιστεί και να διατηρήσουν την προμήθεια στην Ουκρανία, και εάν οι επιτελείς των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων ξεπεράσουν τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στην αποστολή αυτών των βλημάτων στο μέτωπο, τότε το ουκρανικό πυροβολικό θα μπορεί ακόμη να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην επίτευξη του τύπου της αποφασιστικής νίκης που τόσο επιθυμεί το Υπουργείο Άμυνας. Ανεξάρτητα από αυτό, τα όπλα στην Ουκρανία δεν θα σιωπήσουν.<div><br />Η ουκρανική αντεπίθεση με drones κατά της Ρωσίας<br /><br />Την ίδια στιγμή, η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη – και μάλιστα σε καθημερινή βάση πλέον – με ένα μπαράζ βομβαρδισμών και εναέριων επιθέσεων από ουκρανικά drones.<br /><br />Ειδικότερα, σύμφωνα το Associated Press, η Ρωσία απέτρεψε μια επίθεση από 20 ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη με στόχο την Κριμαία που ανήκει στη Μόσχα κατά τη διάρκεια της νύχτας, όπως ανακοίνωσε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας το Σάββατο.<br /><br />«Δεκατέσσερα μη επανδρωμένα αεροσκάφη καταρρίφθηκαν από τη ρωσική αεράμυνα και άλλα έξι μπλοκαρίστηκαν ηλεκτρονικά», ανέφερε το υπουργείο σε ανάρτηση στο Telegram. Δεν αναφέρθηκαν θύματα ή ζημιές. Αξιωματούχοι του Κιέβου δεν επιβεβαίωσαν ούτε διέψευσαν την εμπλοκή της Ουκρανίας στις επιθέσεις.<br /><br />Καθώς το Σάββατο κυκλοφόρησαν βίντεο στα ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης που εμφανίζονταν να δείχνουν καπνό να υψώνεται πάνω από μια γέφυρα που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία, ο διορισμένος από τη Μόσχα κυβερνήτης της προσαρτημένης χερσονήσου, Σεργκέι Αξιόνοφ, ανέφερε ότι η ρωσική αεράμυνα απέτρεψε επίσης μια επίθεση εκεί καταρρίπτοντας δύο ουκρανικούς πυραύλους.<br /><br />Η γέφυρα δεν υπέστη ζημιές, είπε, αν και η κυκλοφορία διακόπηκε για λίγο. Ένας σύμβουλος του Αξιόνοφ, ο Όλεγκ Κριούτσκοφ, υποστήριξε ότι «ένα προπέτασμα καπνού στήθηκε από τις ειδικές υπηρεσίες».<br /><br />Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας καταδίκασε έντονα την απόπειρα επίθεσης στη γέφυρα της Κριμαίας. Το υπουργείο ανέφερε σε ανακοίνωσή του ότι «τέτοιες “βάρβαρες ενέργειες από τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας δεν θα μείνουν αναπάντητες».<br /><br />Λίγο μετά την αναφορά της κατάρριψης των δύο ουκρανικών πυραύλων, ο Αξιόνοφ δήλωσε ότι η ρωσική αεράμυνα κατέρριψε έναν άλλο πύραυλο πάνω από τα στενά του Κερτς.<br /><br />Οι απόπειρες επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους ακολουθούν τρεις συνεχόμενες ημέρες επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη ρωσική πρωτεύουσα, τη Μόσχα. Η εκτόξευση μη επανδρωμένων αεροσκαφών κατά της Ρωσίας, μετά από περισσότερους από 17 μήνες πολέμου, έχει μικρή προφανή στρατιωτική αξία για την Ουκρανία, αλλά η στρατηγική αυτή έχει χρησιμεύσει για να αναστατώσει τους Ρώσους και να τους φέρει στο προσκήνιο τις συνέπειες της σύγκρουσης.<br /><br />Οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν αυξηθεί τις τελευταίες εβδομάδες τόσο στη Μόσχα όσο και στην Κριμαία, την οποία η Ρωσία προσάρτησε από την Ουκρανία το 2014 – μια κίνηση που ο περισσότερος κόσμος θεωρούσε παράνομη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία vs Ρωσία: Το «Οπλοστάσιο της Δημοκρατίας» και ο σιωπηρός πόλεμος των drones.

Δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα για το τέλος του πολέμου Χρήστος Θ. Παναγόπουλος Η Ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, πολλές φορές, με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αντεπίθεση των Τούρκων με νέα πλοία και οι αποφάσεις για το ΠΝ που δεν έρχονται.

<img height="400" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/06/210605212047_LHMNOS-SITE.jpg" width="742" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> Δυστυχώς το δυνατό «κοράκι» της φρεγάτας Λήμνος δεν αρκεί…</span></h3>Του <b>ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ</b><br />Ήταν 12 Αυγούστου του 2020 όταν η γερασμένη αλλά με πολύ δυνατό «κοράκι», το μυτερό σημείο της πλώρης δηλαδή, φρεγάτα ΛΗΜΝΟΣ, έκανε την λεγόμενη «επακούμβηση» στο καμάρι του τουρκικού ναυτικού, την φρεγάτα «KEMAL REIS».<br /><br />Το τουρκικό πολεμικό πλοίο ήταν ένα από εκείνα της αρμάδας που συνόδευαν το ερευνητικό ORUC REIS. Η «επακούμβηση» είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλο σε μήκος ρήγμα στο πρυμναίο τμήμα της τουρκικής φρεγάτας.<br /><br />Μαζί με το ρήγμα είχε «πληγωθεί» και το γόητρο του τουρκικού ναυτικού, που οι επιτελείς του ποτίζουν κάθε μέρα τα νέα στελέχη αλλά και την κοινή γνώμη με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», τονίζοντας την… τουρκική ναυτική παράδοση…<br /><br />Η «επακούμβηση» όπως ήταν λογικό είχε επιφέρει αναστάτωση στην Αθήνα, ιδίως στο ελληνικό επιτελείο αλλά και το Μέγαρο Μαξίμου. Μέχρι να δοθεί από τον τότε κυβερνήτη της ελληνικής φρεγάτας αναλυτική και σαφής εικόνα του τι είχε συμβεί στα νερά της Μεσογείου κι αν είχαν τηρηθεί από την ελληνική πλευρά οι διεθνείς κανόνες ναυσιπλοΐας, υπήρχε αναβρασμός.<br /><br />Ήταν άλλωστε η περίοδος που Αθήνα και Άγκυρα βρίσκονταν κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού λόγω των διεκδικήσεων της γείτονος σε σημεία ελληνικής κυριαρχίας.<div><img height="462" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/08/200819123644_kemal-reis-meta-ti-sygkrousi.jpg" width="681" /><i>Η τουρκική φρεγάτα KEMAL REIS. Φωτογραφία HELLAS JOURNAL</i></div><div><br /></div><div>Τρία χρόνια μετά, πολιτικά οι δυο χώρες βρίσκονται πιο κοντά. Οι διπλωματικοί δίαυλοι δείχνουν σημαντικά σημεία βελτίωσης. Και στρατιωτικά, οι πολιτικοί προϊστάμενοι των δυο υπουργείων φαίνεται ότι προσπαθούν να κρατήσουν τη λεπτή ισορροπία που έχει επέλθει μετά τον φονικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου στη νοτιοανατολική Τουρκία.<br /><br />Παράλληλα το όλο κλίμα φανερώνει την διάθεση που υπάρχει κι από τις δυο πλευρές, να εκκινήσει στο μέλλον ένας εποικοδομητικός διάλογος ο οποίος θα βασίζεται στις αρχές και αξίες του Διεθνούς Δικαίου. Για την ελληνική πλευρά τίθεται μόνο η αναζήτηση επίλυσης του θέματος οριοθέτησης ΑΟΖ.<br /><br />Τουρκική επιχείρηση ναυτικής κυριαρχίας<br /><br />Όμως επειδή στην αρχή αναφερθήκαμε στο δυνατό «κοράκι» της γηραιάς φρεγάτας «ΛΗΜΝΟΣ», στο πολεμικό ναυτικό καταγράφουν την ψαλίδα που ανοίγεται σταδιακά υπέρ της γείτονος η οποία δεν απεμπολεί την εφαρμογή του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», πολλώ δε μάλλον το Casus Belli.<br /><br />Και το ναυτικό επιτελείο καταγράφει, αναλύει και εισηγείται εδώ και χρόνια με αγωνία τα τεκταινόμενα που αφορούν στην αντιμετώπιση του μελλοντικού τουρκικού ναυτικού. Εκείνο που διαφαίνεται πλέον είναι πως το πλεονέκτημα της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, η Τουρκία το αντισταθμίζει στο νερό, ιδίως στο Αιγαίο που αποτελεί διαχρονικά ένα πεδίο του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και ζωτικό χώρο εκπαίδευσης των Ενόπλων Δυνάμεων.Ελικοπτεροφόρο ANADOLU, 2 από τα 6 υποβρύχια τύπου 214, η πρώτη εγχώρια φρεγάτα INSTANBUL, βρίσκονται ήδη στο νερό. Αν τηρηθεί το πρόγραμμα που είχε ανακοινώσει η Τουρκία ακολουθούν ακόμη τρεις φρεγάτες ίδιας κλάσης. Στο τουρκικό ναυτικό ήδη υπηρετούν και τέσσερις κορβέτες εγχώριας κατασκευής που η τελευταία παραδόθηκε μόλις το 2019.<br /><br />Με άλλα λόγια το τουρκικό πολεμικό ναυτικό στο άμεσο μέλλον αναμένεται να πλέει με 8 νέες μεγάλες μονάδες κρούσης, φρεγάτες και κορβέτες συν βεβαίως τα 6 υπερσύγχρονα υποβρύχια τύπου 214.<br /><br />Προτεραιότητα οι ΜΕΚΟ και βλέπουμε…<br /><br />Την ίδια στιγμή το μόνο βέβαιο είναι πως η Αθήνα ότι δεν επιθυμεί να δείξει ανταγωνιστικά αντανακλαστικά σε σχέση με τη γείτονα. Ο ελληνικός στόλος τα τελευταία χρόνια έχει ενισχυθεί με τις δυο πυραυλακάτους «ΒΛΑΧΑΚΟΣ» & «ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ». Και στο ναυτικό επιτελείο τρέχουν ώστε να προλάβουν τους χρόνους για την έναρξη της αναβάθμισης των υφιστάμενων φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, γεγονός που σημαίνει ότι αρχικά μια φρεγάτα τίθεται εκτός υπηρεσίας.<br /><br />Το πρόγραμμα ναυπήγησης φρεγατών Belh@rra στο ναυπηγείο του Λοριάν στην Βρετάνη της Γαλλίας έως τώρα περιορίζεται στα 3 καράβια, αν και το παράθυρο ευκαιρίας για την ενεργοποίηση της option της 4ης FDI παραμένει ανοιχτό από τους Γάλλους, σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της κατασκευάστριας εταιρείας.<br /><br />Και όπως γίνεται γνωστό οι Γάλλοι δεν αποκλείεται ως τα τέλη Αυγούστου να κάνουν το δικό τους come back σ’ ότι αφορά την πρόταση που είχαν υποβάλλει στο πολεμικό ναυτικό και το υπουργείο Εθνικής άμυνας σε σχέση με το πρόγραμμα κατασκευής κορβετών.<br /><br />Από το Παρίσι δείχνουν πως αντιλήφθηκαν ότι η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί την εξ ολοκλήρου «ανάσταση» των ναυπηγείων. Και πάνω εκεί σκοπεύουν από το Παρίσι να «χτίσουν» τη νέα τους πρόταση ώστε να βάλλουν με τον τρόπο αυτό και προς τον ανταγωνισμό.<br /><br />Ο Σεπτέμβριος πιθανά να κρύβει έστω την ανακοίνωση μιας απόφασης- ανάσα, μικρή η μεγαλύτερη, για τον ελληνικό στόλο κι αυτό ίσως δημοσιοποιηθεί ως τα τέλη του πρώτου μήνα του φθινοπώρου. Όμως δεν μπορεί να μην καταγραφεί και η νωθρότητα που υπάρχει από την Ιταλική πλευρά σε σχέση με τις κορβέτες. Αν αυτό έχει να κάνει με πολιτικούς λόγους και την εκ διαμέτρου αντίθετη στάση Αθήνας- Ρώμης σε σχέση με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μεσόγειο και τη Λιβύη είναι κάτι που θα φανεί.<br /><br />Αν πάλι υπάρχουν συνομιλίες αλλά με την υποσημείωση του «σιωπητηρίου» είναι κάτι που ίσως να αιφνιδιάσει.Τα χειροπιαστά δεδομένα που υπάρχουν στο πολεμικό ναυτικό είναι η παλαιότητα του μεγαλύτερου μέρους των κύριων μονάδων επιφανείας, των φρεγατών τύπου S, ο εν εξελίξει εκσυγχρονισμός των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ και η ναυπήγηση των 3 Belh@rra.<br /><br />Ανώτατες πηγές του ναυτικού επιτελείου σημείωναν ότι υπάρχει ενδιαφέρον ακόμη και για μεταχειρισμένες μονάδες αλλά με ιδιαίτερα πολλούς αστερίσκους καθώς το πολεμικό ναυτικό στην παρούσα στιγμή και με όλες τις μελλοντικές προκλήσεις ν’ αναδύονται η μια μετά την άλλη, είναι προσανατολισμένο σε καινούρια πολεμικά πλοία που θα είναι ικανά ν’ ανταπεξέλθουν για πολλές δεκαετίες…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αντεπίθεση των Τούρκων με νέα πλοία και οι αποφάσεις για το ΠΝ που δεν έρχονται.

 Δυστυχώς το δυνατό «κοράκι» της φρεγάτας Λήμνος δεν αρκεί… Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ Ήταν 12 Αυγούστου του 2020 όταν η γερασμένη αλλά με πολύ δυνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν. Αγκαλιάζει τη Μουσουλμανική Aδελφότητα ξανά-"Kόκκινο πανί" για ΗΑΕ-Σ. Αραβία ενώ ζητάει επενδύσεις από αυτές!

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-08/2023-08-08-alimler-04-750x536.jpeg?itok=XpJSF1MM" width="751" /><br /><br />Ο Πρόεδρος Ερντογάν δέχθηκε αντιπροσωπεία της Διεθνούς Ένωσης Μουσουλμάνων Μελετητών (IUMS), οργάνωση που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα και την οποία έχουν χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική οργάνωση Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Μπαχρέιν<br /><br />Πρόσφατα αναφερθήκαμε στην συνάντηση του Ερντογάν στο Προεδρικό Μέγαρο της Τουρκίας με αντιπροσωπεία της Διεθνούς Ένωσης Μουσουλμάνων Μελετητών (IUMS), λέγοντας ότι εξυφαίνεται Σχέδιο του Τούρκου Προέδρου για οργανωμένη παγκόσμια αντίδραση μουσουλμανικών χωρών κατά της Σουηδίας, λόγω της καύσης του Κορανίου.<br /><br />Στο θέμα αναφέρεται το <a href="https://nordicmonitor.com/2023/08/erdogan-maintains-muslim-brotherhood-ties-amid-financial-expectations-from-uae-and-saudi-arabia/"><b>Nordic Monitor </b></a>το οποίο επισημαίνει μεταξύ άλλων, σύμφωνα με την εκτίμησή μας τα παρακάτω κυριότερα σημεία:<div><br />Η συνάντηση Ερντογάν με την χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση IUMS<br /><br />"Ο Ερντογάν διατηρεί δεσμούς με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους εν μέσω οικονομικών προσδοκιών από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία<br /><br />Ο Πρόεδρος Ερντογάν δέχθηκε την Τρίτη αντιπροσωπεία της Διεθνούς Ένωσης Μουσουλμάνων Μελετητών (IUMS), οργάνωση που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα.<br /><br />Στη συνάντηση συμμετείχαν ο Ali Muhyiddin al-Karadaghi, ο γενικός γραμματέας του IUMS, καθώς και ο Ali Erbaş, ο πρόεδρος της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet) και ο καθηγητής Dr. Mehmet Görmez, ο πρόεδρος του το Ινστιτούτο Ισλαμικής Σκέψης και πρώην επικεφαλής του Diyanet.<br /><br />Καμία πληροφορία εκτός από φωτογραφίες της συνάντησης δεν κοινοποιήθηκε από το Γραφείο του Προέδρου.<br /><br />Η IUMS, που χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική οργάνωση από την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν το 2018, απολαμβάνει πολιτική προστασία, διπλωματική υποστήριξη και οικονομική βοήθεια από την Τουρκία καθώς και από το Κατάρ.<br /><br /></div><div>Ο ρόλος της Μουσουλμανικής αδελφότητας και το άνοιγμα Ερντογάν σε ΗΑΕ-Σαουδική Αραβία<br /><br />Με εξαίρεση το Κατάρ, οι χώρες του Κόλπου αντιλαμβάνονται τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία αντιπροσωπεύει μια μαχητική και πολιτικοποιημένη ισλαμιστική ιδεολογία, ως πιθανή πρόκληση που θα μπορούσε να υπονομεύσει τη σταθερότητα και τη συνέχεια των μοναρχιών τους.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, αυτές οι χώρες συχνά βλέπουν τις δραστηριότητες και την παρουσία της Αδελφότητας εντός των συνόρων τους με μια αίσθηση προσοχής και λαμβάνουν ισχυρά μέτρα εναντίον της.<br /><br />Τον περασμένο μήνα, ο Πρόεδρος Ερντογάν πραγματοποίησε επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μαζί με μια αντιπροσωπεία 200 επιχειρηματιών.<br /><br />Η επίσκεψη σηματοδότησε τη συνέχιση των προσπαθειών για εξομάλυνση των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τα οποία η Τουρκία έχει αντιμετωπίσει σημαντικά ζητήματα τα τελευταία χρόνια. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο Ερντογάν είχε συζητήσεις με τον Σαουδάραβα διάδοχο πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, τον εμίρη του Κατάρ Σεΐχη Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι και τον ηγέτη των ΗΑΕ σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν.<br />Οι επενδύσεις στην Τουρκία στο επίκεντρο<br /><br />Το επίκεντρο της ατζέντας του Ερντογάν ήταν οι αναμενόμενες άμεσες ξένες επενδύσεις και έργα κοινοπραξίας που η Τουρκία αναμένει από τις χώρες του Κόλπου.<br /><br />Έκθεση του Bloomberg είχε προηγουμένως υποδείξει ότι η Τουρκία θα λάβει 25 δισεκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαια μέσω πωλήσεων και ιδιωτικοποιήσεων εταιρειών από χώρες του Κόλπου.<br /><br />Το Reuters από την άλλη, αναφερόταν σε προσδοκίες 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων βραχυπρόθεσμα και συνολικά 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε άμεσες επενδύσεις μακροπρόθεσμα.<br /><br />Οι αναφορές στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ξεπέρασαν αυτά τα στοιχεία, υποδηλώνοντας μια επένδυση στην Τουρκία που θα ξεπερνούσε τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια.</div><div><br />Η Τουρκική προσέγγιση με την Αίγυπτο και οι απαιτήσεις Σίσι<br /><br />Η Τουρκία εργάζεται επίσης για την ανοικοδόμηση της σχέσης της με την Αίγυπτο. Στο πλαίσιο μιας διαδικασίας ομαλοποίησης που ξεκίνησε το 2021, οι δύο χώρες ανακοίνωσαν στις 4 Ιουλίου ότι οι διπλωματικές σχέσεις θα αποκατασταθούν σε επίπεδο πρεσβευτών μετά από 10ετή παύση, με αποτέλεσμα τον αμοιβαίο διορισμό απεσταλμένων.<br /><br />Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι επρόκειτο να επισκεφθεί την Άγκυρα, αλλά λόγω της επικάλυψης του ταξιδιού με τη Σύνοδο Κορυφής Ρωσίας-Αφρικής τον Ιούλιο, η επίσκεψή του αναβλήθηκε για μεταγενέστερη ημερομηνία.<br /><br />Ο Ερντογάν ήταν ένθερμος επικριτής του ελ-Σίσι από τότε που ο τελευταίος κατέλαβε την εξουσία. Ο έκπτωτος Μοχάμεντ Μόρσι ήταν ο ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία παραδοσιακά είχε ισχυρούς δεσμούς με τους ισλαμιστές στην Τουρκία.<br /><br />Η Τουρκία ήταν η μόνη χώρα που ζήτησε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλει οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στον Ελ Σίσι, ισχυριζόμενος ότι ήταν εγκληματίας πολέμου. Οι χώρες είχαν ανακηρύξει τους πρεσβευτές του άλλου personae non gratae και τους απέλασαν το 2013.<br /><br />Η Κωνσταντινούπολη έγινε η πρωτεύουσα των αραβικών μέσων ενημέρωσης που επικρίνουν τις κυβερνήσεις τους στην πατρίδα τους, ειδικά για τα αιγυπτιακά μέσα ενημέρωσης που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα του Μόρσι.<br /><br />Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εξομάλυνσης, η Τουρκία είχε ζητήσει από τα μέσα ενημέρωσης της Αδελφότητας να σταματήσουν να ασκούν κριτική στις χώρες του Κόλπου και την Αίγυπτο.<br /><br />Εάν αυτό αποτύγχανε, η Τουρκία μετέφερε το μήνυμα ότι θα μπορούσαν να κινηθούν διαδικασίες απέλασης και ότι θα μπορούσαν να παρεμποδιστούν οι ραδιοτηλεοπτικές δραστηριότητες των τηλεοπτικών σταθμών. Ωστόσο, η Αίγυπτος εξακολουθεί να απαιτεί την έκδοση αντιφρονούντων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τον τερματισμό της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στη Λιβύη και την επίλυση των προβλημάτων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο.<br />Η συνεργασία IUMS - Diyanet<br /><br />Ο πρώην επικεφαλής του IUMS και πνευματικός ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο αείμνηστος Γιουσούφ αλ-Καραντάουι, που εξακολουθεί να είναι ευρέως σεβαστός στον μουσουλμανικό κόσμο, αναφέρθηκε στον Ερντογάν ως ηγέτη της μουσουλμανικής Ούμμα κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης το 2018.<br /><br />Υποστήριξε τις φιλοδοξίες του Ερντογάν να αναλάβει τον μανδύα της ηγεσίας στον ισλαμικό κόσμο.<br /><br />Ο Αλ-Καραντάουι και οι συνεργάτες του θεωρήθηκαν ως παράγοντες αλλαγής που θα υπερασπίζονταν τους μουσουλμάνους παγκοσμίως και θα σταματούσαν τις επιθέσεις εναντίον τους.<br /><br />Επέκρινε έντονα τη Σαουδική Αραβία, καταδικάζοντας την ηγεσία της για τη στόχευση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου, και υποστήριξε ότι οι ενέργειες της χώρας δεν ευθυγραμμίζονται με τις αρχές του Ισλάμ.<br /><br />Ο Ερντογάν έστειλε τον Ερμπάς, τον ανώτατο κυβερνητικό ιμάμη, στην κηδεία του αλ-Καραντάουι στη Ντόχα τον Οκτώβριο του 2022, διασφαλίζοντας ότι η Τουρκία εκπροσωπείται από κρατικό αξιωματούχο.<br /><br />Ο Erbaş αποκάλεσε τον al-Qaradawi έναν από τους πιο σεβαστούς μελετητές του ισλαμικού κόσμου.<br /><br />Το IUMS συνεργάζεται επίσης στενά με το Diyanet, το οποίο ελέγχει περίπου 80.000 τζαμιά στην Τουρκία και στο εξωτερικό με περίπου 140.000 άτομα προσωπικό, όλα στο δημόσιο μισθολόγιο.<br />Συμπέρασμα<br /><br />Από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι η υποδοχή του Ερντογάν της αντιπροσωπείας του IUMS αμέσως μετά την επίσκεψή του στον Κόλπο θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως προσπάθεια διατήρησης των δεσμών με αυτήν την ομάδα, ακόμη και όταν οι σχέσεις της Τουρκίας με χώρες που έχουν απαγορεύσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα συνεχίζουν να αναπτύσσονται, καθώς και ως μήνυμα ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα εξακολουθεί να έχει σημασία για αυτόν.<br /><br /></div><div>Οι υποστηρικτές του Ερντογάν τον απεικονίζουν συχνά ως ηγέτη ολόκληρου του μουσουλμανικού κόσμου που αμφισβητεί τη Δύση και άλλες μεγάλες δυνάμεις στο όνομα του Ισλάμ. Η υποστήριξη του IOMS προς τον Ερντογάν προσθέτει αξιοπιστία σε αυτούς τους ισχυρισμούς κατά την άποψη των Τούρκων ισλαμιστών.<br /><br />Κατά την εκτίμησή μας δεν είναι καθόλου τυχαία, η χρονική συγκυρία της συνάντησης Ερντογάν στο Προεδρικό Μέγαρο της Τουρκίας με αντιπροσωπεία της Διεθνούς Ένωσης Μουσουλμάνων Μελετητών (IUMS), την ώρα που επιθυμεί να αναλάβει η χώρα του ηγετικό ρόλο στην αντίδραση των μουσουλμανικών χωρών κατά της Σουηδίας και Δανίας λόγω της καύσης του Κορανίου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν. Αγκαλιάζει τη Μουσουλμανική Aδελφότητα ξανά-"Kόκκινο πανί" για ΗΑΕ-Σ. Αραβία ενώ ζητάει επενδύσεις από αυτές!

Ο Πρόεδρος Ερντογάν δέχθηκε αντιπροσωπεία της Διεθνούς Ένωσης Μουσουλμάνων Μελετητών (IUMS), οργάνωση που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος δικαιούται τον τίτλο του ”Εθνάρχη”;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/08/Kapodistrias-Venizelos-Karamanlis.jpg" /><br /><br /><b>Καλογερίδου Κρινιώ</b><br />Πάντα ήμουν καχύποπτη απέναντι στους ”μύθους” της πολιτικής μας σκηνής, γιατί είχαν κομματική αφετηρία συνήθως και παγίδευαν τον λαό για τις ανάγκες των κομμάτων στην προσπάθειά τους να κατασκευάσουν προπαγανδιστικά την ταυτότητα του ”Εθνάρχη”. Να κατασκευάσουν έναν πολιτικό μύθο για λόγους εντυπωσιασμού των μαζών ή ιδεολογικής υπεροψίας των εκφραστών τους, κάτι που δεν συνάδει με τη διαμόρφωση πλαισίου εθνικής πολιτικής πρότασης (ως επιστέγασμα της πολιτικής παρουσίας) για τη συλλογική πορεία του Ελληνισμού την οποία οφείλει να έχει κατά νου ο πραγματικός πολιτικός ”μύθος”.<br /><br />Μια πορεία όχι απαραίτητα δημοφιλής, αλλά χρήσιμη στην πατρίδα και την κοινωνία. Μια πορεία που να τολμά να μιλά για τα ”μικρά”, ώστε να είναι πειστική όταν μπαίνει στη μάχη για τα ”μεγάλα”. Μια πορεία που δεν πολλαπλασιάζει τις κοινωνικές ανισότητες, δεν δημιουργεί ταξικά χάσματα και δεν έχει ελεγκτική φύση με βάση κομματικά συμφέροντα. Δεν στηρίζεται σε αφορισμούς, καταγγελίες και τεχνάσματα κατά πολιτικών αντιπάλων, αλλά εργάζεται αθόρυβα για την ενότητα των Ελλήνων προσπαθώντας να εξαλείψει τα σημάδια του εθνικού διχασμού και των τραυματικών εμφυλιοπολεμικών περιόδων του παρελθόντος.<br /><br />Υπό το πρίσμα αυτό απομυθοποιούνται διαχρονικοί ”μύθοι” της πολιτικής μας ζωής που πέρασαν στην ιστορία ως ”Εθνάρχες”. Απομυθοποιούνται εκείνοι και μένουν αειθαλείς και αναλλοίωτοι μέσα στον χρόνο οι πραγματικοί, οι οποίοι πέρασαν αυτοδίκαια στις χρυσές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Σ’ αυτούς τους τελευταίους εντάσσονται τα πρόσωπα-μύθοι (με ηγετική διάσταση) των ραψωδιών του Ομήρου και του Ησιόδου (των επών και της αρχαίας λυρικής ποίησης), των τραγικών και κωμικών ποιητών, των μυθογράφων και ιστοριογράφων, που λειτουργούν ως απεσταλμένοι των προγονικών παρακαταθηκών στις επόμενες γενιές των Ελλήνων.<br /><br />Έτσι αξιολογούνται με βάση τις πραγματικές διαστάσεις τους πολιτικές προσωπικότητες που σημάδεψαν την εθνοαπελευθερωτική, πολιτιστική, πολιτική και πολιτειακή πορεία της Ελλάδας και με κριτήριο τις επιδόσεις τους παίρνουν επάξια ή χάνουν στη συνείδηση του λαού τον τίτλο του ”εθνάρχη”.<br /><br />Ο Ιωάννης Καποδίστριας<br /><br />Με σεβασμό και τιμή προσπερνώ τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, μια από τις εξέχουσες στρατιωτικές (όχι πολιτικές) προσωπικότητες στην εθνικοαπελευθερωτική ελληνική ιστορία, όπως και τον πραγματικό Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια, ”άγιο” και ”αισυμνήτη” της πολιτικής μας ζωής, με την αριστοτελική σημασία του όρου. Αυτήν του μετριοπαθούς μεταρρυθμιστή και απόλυτου άρχοντα που δεν επιβλήθηκε με τη βία ως τύραννος, αλλά είχε τη συγκατάθεση των πολιτών (βλ. εκλογή Καποδίστρια ως Κυβερνήτη από την Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας [1827] με επταετή θητεία).<br /><br />Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, δεν ήρθε σε ρήξη με μικρότερες, κατεστημένες εξουσίες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές), αλλά τις προσέγγισε με διάθεση συμφιλιωτική και σκοπό να ”χτίσει” μαζί τους επί των ερειπίων για την αναστήλωση της ημιαπελευθερωθείσας από τον τουρκικό ζυγό Ελλάδας. Κάτι που δεν εκτιμήθηκε, δυστυχώς, από όλους (δολοφονήθηκε το 1831 απ’ τους Μαυρομιχαλαίους), παρά το τιτάνιο έργο που επιτέλεσε προς όφελος της Ελλάδας. Παρά την απαράμιλλη φιλοπατρία, την αυταπάρνηση και γενναιοδωρία του, την πολιτική οξύνοια και διορατικότητά του, την ψυχική ευγένεια, την εσωτερική καλλιέργεια και την αταλάντευτη πίστη του στην ορθόδοξη πίστη…<div><br />Ο Ελευθέριος Βενιζέλος <br /><br />Την ίδια τύχη παρ’ ολίγον να είχε ο διασωθείς από τρεις απόπειρες δολοφονίας επόμενος ”τιτλούχος” πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος (1910-’20, διαλειμματικά), ο οποίος αποκαλείται ακόμα ”Εθνάρχης” από μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού. Ο “θριαμβευτής της Συνθήκης των Σεβρών”, που έκανε το όνειρο εκατομμυρίων Ελλήνων πραγματικότητα (Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων) ήταν, αναμφισβήτητα, χαρισματικός άνθρωπος και πολιτικός. Πολιτικός όμως που ένωσε και δίχασε ταυτόχρονα τον ελληνικό λαό. Το δυστύχημα είναι ότι ο Εθνικός Διχασμός Βενιζελικών-Βασιλικών (αποτέλεσμα της διχογνωμίας Βενιζέλου-Κωνσταντίνου για το αν η Ελλάδα έπρεπε να συνταχθεί ή όχι με τις δυνάμεις της Αντάντ κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 1814-’18) στοίχειωνε για πολλά χρόνια την πολιτική σκηνή του τόπου μας.<br /><br />Κι αυτό γιατί — μέχρι τον θάνατό του (1936) — εξελίσσονταν σφοδρές αντιπαραθέσεις στο πολιτικό πεδίο, ενώ — μετά απ’ αυτόν — ήταν συχνές οι έριδες διεκδίκησης της πολιτικής κληρονομιάς και των ιδεών του Κρητικού επαναστάτη και πολιτικού (σ.σ: Ξεκίνησε ως ”επαναστάτης” του κινήματος του Θερίσου στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη [1905] και αναδείχθηκε, στη συνέχεια, πρωταγωνιστής στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, αρχές του 20ου αιώνα).<br /><br />Πρωταγωνιστής ως στοχαστής (μετάφρασε το 1921 την ιστορία του Θουκυδίδη), οραματιστής διπλωμάτης (“θριαμβευτής της Συνθήκης των Σεβρών”, 1920), διαμορφωτής των σημερινών συνόρων της Ελλάδας δια της Συνθήκης της Λωζάνης (την οποία υπέγραψε το 1923 με τον Ισμέτ Ινονού εγκαινιάζοντας τον ”πολιτικό ρεαλισμό” στην προσέγγιση των διεθνών σχέσεων, στο πλαίσιο του οποίου πήρε τη λάθος απόφαση το 1934 για την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στον Μουσταφά Κεμάλ),<br /><br />Με δεδομένα αυτά, θα μπορούσε να του αποδοθεί ο τίτλος του ”Εθνάρχη” ηγέτη, αν δεν υπήρχαν ελαττώματα και λάθη του που μείωναν την ηγετική μορφή του και ακύρωναν στη συνείδηση μερίδας Ελλήνων διακομματικά το προσωνύμιό του. Μερίδας Ελλήνων που τον αναθεμάτιζε και τον καθύβριζε από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες. Έτσι οι δεξιοί εθνικολαϊκιστές (”Βασιλικοί” στην πλειοψηφία τους) επέρριπταν στον Ελευθέριο Βενιζέλο την ευθύνη για την Μικρασιατική Καταστροφή, αν και δεν ήταν αυτός ο φυσικός αυτουργός της (βλ. υπαίτιοι ΜΚ). Σημειωτέον ότι — μετά τον θάνατό του — πολλοί από τους ”σκληρούς” που τον πολέμησαν, παραδέχτηκαν το πολιτικό ανάστημά του.<br /><br />Οι αριστεροί πάλι (οι κομμουνιστές, όχι οι… ”ροζέ” και οι κεντροαριστεροί που τον έχρισαν προοδευτικό από εθνικιστή ”μεγαλοϊδεάτη”) δεν συγχωρούν στον Βενιζέλο το ”Ιδιώνυμο” (νόμος ‘Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών’, 24/7/’34). Δεν συγχωρούν τον υπ’ αριθμόν 4229 του 1929 νόμο του, γιατί αντιμετώπιζε τον κομμουνισμό ως ”ειδικό αδίκημα” που επέβαλε κατασταλτικά μέτρα και είχε στόχο τη συντριβή της δράσης του ΚΚΕ με τη δικαιολογία ότι θα θωρακιστεί η αστική εξουσία.<br /><br />Στο θέμα αυτό οι πολιτικοί αντίπαλοι του Βενιζέλου έχουν πολλά δίκια και γίνεται κατανοητή η απόρριψη εκ μέρους τους του χαρακτηρισμού του ως ”Εθνάρχη”, γιατί ο Εθνάρχης ενώνει, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός δίχασε τον λαό στο θέμα αυτό, παρά τις αιτιάσεις που δικαιολογούσαν την απόφασή του. Αντίθετα, τον Εθνικό Διχασμό δεν τον προκάλεσε αποκλειστικά εκείνος. Ευθύνες είχε και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ που ήταν εξαρτημένος από την Γερμανία, ενώ ο Βενιζέλος από το ’16 είχε προσεταιριστεί τους Συμμάχους και αφέθηκε να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης των Μεγάλων Δυνάμεων.<br /><br />Των Μεγάλων Δυνάμεων οι οποίες (έχοντας μαζεμένα πολλά κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) πάτησαν πάνω στους οραματισμούς του για το μεγάλωμα της Ελλάδας και τον έστειλαν σαν δόλωμα στην Μ. Ασία με την δικαιολογία επιβράβευσης της Ελλάδας λόγω της νικηφόρας παρουσίας της κατά τον Α’ ΠΠ (βλ. απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη [16 Μαΐου 1919] με απόφαση του ”Ανώτατου Συμμαχικού Συμβουλίου” της ΑΝΤΑΝΤ, σύμφωνα με την εφαρμογή της συνθήκης του Μούδρου, το 1918).<br /><br /></div><div>Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής<br /><br />Τριαντατρία χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1955) εμφανίζεται ο τελευταίος πρωθυπουργός (Κωνσταντίνος Καραμανλής), ο οποίος — χρόνια αργότερα — πήρε τον τίτλο του ”Εθνάρχη” από τους οπαδούς του κόμματός του (η ΕΡΕ έγινε Νέα Δημοκρατία το ’74) για τον ενοποιητικό, πολιτικό ρόλο του (νομιμοποίηση του ΚΚΕ στις 23 Σεπτέμβρη 1974 από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό την ηγεσία του). Και, φυσικά, για τη συμβολή του στην οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας (με αποκορύφωμα την είσοδό της στην ΕΟΚ [μετέπειτα Ε.Ε] το 1979), από τα χρόνια της υπουργίας [Εργασίας, Μεταφορών, Κοινωνικής Πρόνοιας, Εθνικής Άμυνας και Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Παπάγου (1952-’55)] και πρωθυπουργίας του (1955- ’63 & 1974-’80) έως και αυτά της επί της Προεδρίας του.<br /><br />Για ένα μέρος των Ελλήνων, ωστόσο, κάποια αρνητικά πεπραγμένα και λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή αναιρούν τον τίτλο ”Εθνάρχης” που του είχε αποδοθεί, παρά την παραδοχή τους για τη συνεισφορά του στην αναστήλωση των ερειπίων της μεταπολεμικής Ελλάδας και την επάνοδο της Δημοκρατίας στον τόπο μας (βλ. ”πρόγραμμα ταχείας εκβιομηχάνισης, επένδυσης σε έργα υποδομής και βελτίωσης της γεωργικής παραγωγής, το οποίο οδήγησε, από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, στο ”ελληνικό οικονομικό θαύμα”).<br /><br />Ως κύριες αιτίες αμφισβήτησης του προσωνυμίου ”Εθνάρχης” για τον Καραμανλή αναφέρονται:<br /><br />1. Οι εθνικά ζημιογόνες για την Κύπρο συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου (1959) που κατέστησαν την Τουρκία τρίτη συνεγγυήτρια δύναμη (πλην Ελλάδας και Βρετανίας) στην Κύπρο (με αντάλλαγμα την ίδρυση ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας [1960] ανοίγοντας την Κερκόπορτα για την κατάκτηση της μισής Κύπρου το ’74, την καίρια ευθύνη της οποίας, ωστόσο, είχε η Χούντα των Συνταγματαρχών).<br /><br />2. Οι ”εκλογές της βίας και της νοθείας” <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_1961">του 1961</a> (βλ. ανένδοτο αγώνα Ένωσης Κέντρου που αμφισβητούσε τη θεσμική δυνατότητα στην κυβέρνηση της ΕΡΕ να κυβερνήσει) και 3. Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από το παρακράτος, γεγονός που ανάγκασε και τον ίδιο τον Καραμανλή να αναφωνήσει όταν το πληροφορήθηκε: ”Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;”, Μάιος ’63).<br /><br />Αρνητική εντύπωση προκαλούν, επίσης — προστιθέμενα στα ως άνω γεγονότα — εκφράσεις που αποδίδονται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και δεν συνάδουν με Εθνάρχη-προστάτη του Ελληνισμού, όπως: «Δεν θα χαλάσουμε οι Έλληνες τις σχέσεις μας με την Τουρκία για μια χούφτα ψαράδες» (για τους Ίμβριους μειονοτικούς που ζητούσαν παρέμβαση της Ελλάδας για τα πάνδεινα που υφίσταντο απ’ τους Τούρκους ιδιοκτήτες της Ίμβρου στις αρχές της δεκαετίας του ’60) και η δικαιολογία συμπυκνωμένη στη φράση «Η Κύπρος κείται μακράν» για την αδυναμία της Ελλάδας να στείλει βοήθεια, ώστε να εμποδίσει την προέλαση του Αττίλα Νο2 το 1974.<br /><br />Η τελευταία ρήση, σημειωτέον, στοιχειώνει ακόμα τους Κύπριους, γιατί θεωρούν ότι ολοκλήρωσε το κακό που είχε προξενήσει η δικτατορία (απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας το ’67 και άνοιγμα της Κερκόπορτας με την τοποθέτηση του Σαμψών στη θέση του εκδιωχθέντος Μακάριου το ’74), αφού ο Καραμανλής ήταν σαν να έδινε ασυλία στους Τούρκους επιτρέποντας παράλληλα στους Αμερικανούς να στηρίξουν τον Αττίλα Νο2…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιος δικαιούται τον τίτλο του ”Εθνάρχη”;

Καλογερίδου Κρινιώ Πάντα ήμουν καχύποπτη απέναντι στους ”μύθους” της πολιτικής μας σκηνής, γιατί είχαν κομματική αφετηρία συνήθως και παγίδε...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός ασχολείται περισσότερο με την Ουκρανία απ΄ότι με την Κύπρο, υπάρχει θέμα.

<img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/08/mitsotakis_zelenski.jpg" /><br /><br />Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει τεράστιο ενδιαφέρον για την υπόθεση της Ουκρανίας την ίδια ώρα που για την Κύπρο δεν διαπιστώνουμε την ίδια διάθεση. «Πετάχτηκε» για λίγες ώρες στην Λευκωσία και όπως αποκάλυψε ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός μιλώντας στο militaire channel, ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης κατέστησε σαφές στην Λευκωσία, πως η Αθήνα θα προχωρήσει στον «ελληνοτουρκικό διάλογο» ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στο Κυπριακό…<br /><br />Για την Ουκρανία ο κ.Μητσοτάκης κάνει πολλά, ίσως θα πρέπει να αρχίσει να μιλάει και για την Κύπρο. Είναι και μέρες μνήμης με την επέτειο του Αττίλα 2 αν το έχει ξεχάσει και αυτό…<br /><br />Ευχαριστίες Ζελένσκι<br /><br />Με ανάρτησή του στο X ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ευχαρίστησε τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για την προσχώρηση της Ελλάδας στο κοινό ανακοινωθέν των G7 για την Ουκρανία.<br /><br />«Είμαι ευγνώμων στην Ελλάδα για την προσχώρηση στη Διακήρυξη Υποστήριξης της G7, τη 14η χώρα που υποστηρίζει εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία. Ευχαριστώ τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για την προσωπική του δέσμευση στην ελληνο-ουκρανική συνεργασία. Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε μαζί στην ευρωατλαντική πορεία της Ουκρανίας», τόνισε ο Ζελένσκι.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ουκρανό ομόλογό του Ντμίτρι Κουλέμπα, με τον Έλληνα ΥΠΕΞ να αναφέρει ότι η Ελλάδα ενθαρρύνει όλες τις διεθνείς πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην αποκατάσταση της κυριαρχίας της Ουκρανίας και την πρόληψη των ανθρωπιστικών κρίσεων.<br /><br />Από την πλευρά του, ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας ευχαρίστησε τον Έλληνα ομόλογό του για την προσχώρηση της Ελλάδας στο κοινό ανακοινωθέν των G7 για τη στήριξη της Ουκρανίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός ασχολείται περισσότερο με την Ουκρανία απ΄ότι με την Κύπρο, υπάρχει θέμα.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει τεράστιο ενδιαφέρον για την υπόθεση της Ουκρανίας την ίδια ώρα που για την Κύπρο δεν διαπιστώνουμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αρχή του τέλους για την Μικρασιατική Καταστροφή: Σαν σήμερα το 1922.

<img height="437" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2017/08/mikrasiatiki_katastrofi-2.jpg" width="744" /><br /><br />Η 13η Αυγούστου 1922 ,είναι μια μέρα που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ήταν η μέρα που άρχισε η ταχεία αντίστροφη μέτρηση για την Μικρασιατική Καταστροφή. Ένας Στρατηγός, ο πρώην Α/ΓΕΣ Κωνσταντίνος Ζιαζιάς μ΄ ένα κείμενό του μας το θυμίζει:<br /><br />Είναι απαραίτητο να αναφερόμαστε και σε γεγονότα που αμαύρωσαν την ιστορία του ΄Εθνους μας ,για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να καταλήγουμε στο γενικό συμπέρασμα ότι πρέπει να βασιζόμαστε πάντοτε στις δικές μας Δυναμεις και να υπάρχει Εθνική Ομόνοια και συννενόηση για να επιτύχουμε τους Εθνικούς μας Στόχους .<div><br />Η απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, στις 2 Μαΐου 1919, μετά από εντολή του Ανώτατου Συμμαχικού Συμβουλίου και με άμεσο στόχο την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής από τις αυθαιρεσίες των Τούρκων, σήμανε την έναρξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Μιας εκστρατείας που αποτέλεσε την τελευταία προσπάθεια της Ελλάδας για την ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό των προαιώνιων αλύτρωτων εδαφών, την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας.<br />Ο Αύγουστος του 1922, ο τρομερός και καταλυτικός μήνας, που έβαλε ανεξίτηλα τη σφραγίδα του στα πεπρωμένα του Έθνους μας, ήταν ιδιαίτερα θερμός εκείνο το χρόνο στη Μικρά Ασία. Κανένας όμως δεν μπορούσε να προβλέψει ότι στη διάρκειά του θα συνέβαιναν τόσο ιλιγγιώδη και κοσμογονικά γεγονότα.</div><div><br />Ήταν 5 ώρα το πρωί της καυτής 13ης Αυγούστου 1922, όταν αιφνιδιαστικά καταιγισμός πυρών του τουρκικού πυροβολικού σάρωσε τη Ζώνη Ευθύνης του Α΄ Σώματος Στρατού στην εξέχουσα του μετώπου τοποθεσία του Αφιόν Καραχισαρ .<br />Μέσα σε λίγες ημέρες το μέτωπο διασπάσθηκε και σκηνές απειθαρχίας, ηττοπάθειας, αλληλοφροσύνης, πανικού και άτακτης φυγής επικράτησαν. Σε λιγότερο από 20 ημέρες η Στρατιά Μικράς Ασίας με ανύπαρκτο ηθικό και σχεδόν διαλυμένη, πλην ελαχίστων Μονάδων και Συγκροτημάτων, με απώλειες 80.000 ανδρών σε νεκρούς, τραυματίες, αιχμαλώτους και αγνοουμένους, έναντι συνολικής δύναμης 230.000 μαχητών, εγκατέλιπε τη Μικρασιατική γη, ενταφιάζοντας τη Μεγάλη Ιδέα, με την οποία γαλουχήθηκαν επί αιώνες τόσες γενεές και γενεές.</div><div><br />Πολλά τα λάθη των πολιτικών κομμάτων, ιδίως της κυβέρνησης και της τοτε στρατιωτικής ηγεσίας με αποκορύφωμα τον Εθνικό Διχασμό.</div><div><br />Η Μικρασιατική Εκστρατεία κατέληξε στη γνωστή μας Μικρασιατική Καταστροφή, που είναι η μεγαλύτερη Εθνική τραγωδία στην πορεία του Ελληνισμού ανά τους αιώνες, μεγαλύτερη ακόμα και από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, γιατί προκάλεσε τον οριστικό αφανισμό του Ελληνισμού από πατρογονικές εστίες χιλιάδων χρόνων. Η Εθνική αυτή πληγή ακόμα και σήμερα αιμορραγεί με τις αυθαίρετες και προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας στο Αιγαίο Πέλαγος και στα Δωδεκάνησα. Αλήθεια μπορούμε να φαντασθούμε πώς θα ήταν το Ελληνικό κράτος με τα παράλια της Μικράς Ασίας στην κυριαρχία του;</div><div><br />Πολλές οι αιτίες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Θα μπορούσαμε να κλείσουμε την Μικρασιατική Καταστροφή σε οκτώ λέξεις, σε μια εξίσωση: Μικρασιατική Καταστροφή= Εθνικός Διχασμός + Συμμαχική Κακοπιστία + Κεμάλ Ατατούρκ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αρχή του τέλους για την Μικρασιατική Καταστροφή: Σαν σήμερα το 1922.

Η 13η Αυγούστου 1922 ,είναι μια μέρα που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ήταν η μέρα που άρχισε η ταχεία αντίστροφη μέτρηση για την Μικρασιατική Κατα...

Διαβάστε την συνέχεια

«Τι συνειδητοποίησε η Αθήνα και έκανε αναστροφή πολιτικής στη Λιβύη».

<img height="380" src="https://echedoros.files.wordpress.com/2023/08/1-61.jpg?w=869" width="744" /><br /><br />Η Ελλάδα, η οποία διέκοψε τις σχέσεις με τη λιβυκή διοίκηση λόγω του τουρκο-λιβυκού μνημονίου που υπεγράφη το 2019, συνειδητοποίησε ότι η πολιτική της αγνόησης της κυβέρνησης της Τρίπολης, η οποία είναι αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, δεν λειτούργησε, έτσι ανέλαβε δράση για την αναζωπύρωση των σχέσεων, γράφει τούρκικο δημοσίευμα.<br /><br /> Σύμφωνα με την Hurriyet, η Ελλάδα αναζητά τρόπους να έρθει πιο κοντά με τη Λιβύη, με την οποία έχει διακόψει κάθε σχέση εδώ και 4 χρόνια, καθώς καταστράφηκαν τα όνειρά της στην Ανατολική Μεσόγειο με την υπογραφή του μνημονίου συνεννόησης με την Τουρκία στις 27 Νοεμβρίου 2019 για τον καθορισμό της θαλάσσιας δικαιοδοσίας.<br /><br /> Στο πλαίσιο αυτό, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης τηλεφώνησε στη Λίβυα ομόλογό του, Ναζλά Μανγκούς, και μίλησε μαζί της για πρώτη φορά.<br /><br />Θα διορίσει πρέσβη<br /><br />Σύμφωνα με πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ο Γεραπετρίτης στην τηλεφωνική συνομιλία ανέφερε ότι θα πρέπει να επιταχυνθούν εκ νέου οι σχέσεις Αθήνας-Τρίπολης και να ανοίξουν ξανά οι κλειστοί δίαυλοι επικοινωνίας.<br /><br />Ανακοίνωσε επίσης ότι η Ελλάδα θα διορίσει πρέσβη στην Τρίπολη μετά από πολλά χρόνια.<br /><br /> Οι δύο υπουργοί αποφάσισαν επίσης να συναντηθούν κατά τη διάρκεια των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) που θα πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο.<br /><br />Γιατί άλλαξε πολιτική η Αθήνα<br /><br />Σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους από την Αθήνα, οι βασικοί λόγοι για τους οποίους η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να αλλάξει την πολιτική της για τη Λιβύη είναι:<br /><br />* Η Αθήνα έπρεπε να παραδεχτεί ότι ο πρωταγωνιστής στη Λιβύη ήταν η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (UMH) με έδρα την Τρίπολη, αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ.<br /><br />* Θεωρώντας το μνημόνιο συνεννόησης Τουρκίας-Λιβύης ως «μη έγκυρο και άκυρο», η Αθήνα συνειδητοποίησε ότι ο ισχυρισμός ότι η GNA δεν είχε την εξουσία να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες δεν έγινε σεβαστός στην πράξη. Αυτό αποδείχθηκε από το ότι η πρωθυπουργός της Ιταλίας, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Τζόρτζια Μελόνι, πήγε στην Τρίπολη τον περασμένο Ιανουάριο και υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας κατά της λαθρομετανάστευσης, επιπλέον της συμφωνίας φυσικού αερίου των 8 δισ. ευρώ.<br /><br />* Το γεγονός ότι η Τουρκία ξεκίνησε μια νέα εποχή στις σχέσεις της με χώρες όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, διατηρώντας παράλληλα την επαφή της με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη στη Λιβύη, ανάγκασε την Αθήνα να αναθεωρήσει την πολιτική της για τη Λιβύη.<br /><br />Τι είχε συμβεί;<br /><br />Οι σχέσεις Αθήνας – Τρίπολης επιδεινώθηκαν την επομένη της υπογραφής του μνημονίου συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. <br /><br />Αθήνα, μετά την υπογραφή του μνημονίου, κήρυξε τον Μοχάμεντ Μάνφι, που ήταν πρέσβης της Λιβύης στην Αθήνα και σήμερα Πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης, ως persona non grata, με την προτροπή να απελαθεί εντός 72 ωρών.<br /><br />Στη συνέχεια της διαδικασίας, η Ελλάδα υποστήριξε ανοιχτά τον Χαλίφα Χάφταρ, τον ηγέτη των ενόπλων δυνάμεων στην ανατολική Λιβύη, και δημιούργησε στενές σχέσεις με τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης με έδρα το Τομπρούκ, την οποία υποστήριζε ο Χάφταρ.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Τι συνειδητοποίησε η Αθήνα και έκανε αναστροφή πολιτικής στη Λιβύη».

Η Ελλάδα, η οποία διέκοψε τις σχέσεις με τη λιβυκή διοίκηση λόγω του τουρκο-λιβυκού μνημονίου που υπεγράφη το 2019, συνειδητοποίησε ότι η πο...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ: Οι εξοπλισμοί σε Ναυτικό, Αεροπορία… και η ισορροπία δυνάμεων

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/09/HELLENIC-NAVY-790x400.jpg" width="778" /><br /><br />Δεν περνάει μέρα που οι δηλώσεις Τούρκων επισήμων δεν αντανακλούν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της χώρας τους. Το ίδιο συμβαίνει με την Ελλάδα. Άρα, εάν διαπιστώνονται κάποιες ακατανόητες ενέργειες από ελληνικής πλευράς, αυτό που θα πρέπει να εξεταστεί είναι οι ελληνικοί στόχοι, καθότι αυτοί καθορίζουν… και αντανακλούν στο επίπεδο της δημόσιας ρητορικής, τις προτεραιότητες κάθε χώρας.<br /><br />Το τελευταίο παράδειγμα έρχεται από τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Άμυνας, στρατηγού εν αποστρατεία Γιασάρ Γκιουλέρ, για τις σχέσεις με την Ελλάδα και το περιβόητο ζήτημα των F-16, αλλά και τις εξελίξεις στην τουρκική αμυντική βιομηχανία. Οι Τούρκοι δεν έχουν κρύψει ότι θεωρούν πως η Ελλάδα “έχει πάρει κεφάλι” στον αεροπορικό τομέα και μετά τον εξοβελισμό τους από το πρόγραμμα του F-35 σκοπεύουν να ανακόψουν τη διεύρυνση της διαφοράς.<br /><br />Ως πρώτο βήμα έχουν επιλέξει να επενδύσουν σε 40 καινούργια F-16 Block 70 (αντίστοιχα των ελληνικών “V”), σε συνδυασμό με τον εκσυγχρονισμό άλλων 80 μαχητικών του τύπου, τα οποία ήδη υπηρετούν στον τουρκικό αεροπορικό στόλο. Το πρόβλημα είναι ότι η τουρκική συμπεριφορά έχει κινητοποιήσει ισχυρές δυνάμεις μέσα στο Κογκρέσο, οι οποίες ενίστανται στην έγκριση της συναλλαγής. Οι Τούρκοι βλέπουν “ελληνικό δάκτυλο”, τονίζοντας τον ρόλο του ελληνικού (ελλαδικού και κυπριακού) λόμπι στις ΗΠΑ.<br /><br />Το πρόβλημα γι’ αυτούς είναι ότι η καταγεγραμμένη δική τους συμπεριφορά είναι η πραγματική αιτία που δεν προχωρούν τα εξοπλιστικά. Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, όπως άλλωστε και ο Ερντογάν, προσπαθούν να αποσυνδέσουν την υπόθεση με αυτή της έγκρισης της επικύρωσης της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, μετά τη Σύνοδο Κορυφής στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Σύμφωνα με τον Γκιουλέρ, “ισχυρή Τουρκία σημαίνει ισχυρό ΝΑΤΟ”!<br /><br />Παρόμοια ρητορική χρησιμοποιούν απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο με την Τουρκία η ΕΕ γίνεται “παγκόσμιος παίκτης”, δηλώνουν συνεχώς, αποκρύπτοντας ότι προϋπόθεση είναι η προσαρμογή όλων στα τουρκικά καπρίτσια και όχι της Τουρκίας στις αρχές και τις αξίες που ισχύουν για όλους τους υπόλοιπους… Με αποτέλεσμα να αναζητούν τους υπεύθυνους στην Αθήνα και τη Λευκωσία.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Η τουρκική δημόσια ρητορική αντανακλά ξεκάθαρα την τακτική συγκυρία. Η Τουρκία παριστάνει το καλό παιδί, με στόχο να ξεπεράσει τους σκοπέλους που αφορούν είτε τους εξοπλισμούς είτε την οικονομία. Το θέμα είναι ότι οι εξοπλισμοί βρίσκονται πάντα στο προσκήνιο και πάντα θα απειλούν την Ελλάδα άμεσα. Διότι την ίδια στιγμή που αγωνίζονται να βρουν τη λύση στον αέρα, στη θάλασσα όπου μεγάλο μέρος περνά μέσα από την τουρκική αμυντική βιομηχανία (ναυπηγική και ηλεκτρονικών) τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.<br /><br />Με απλά λόγια, ενώ υποτίθεται ότι το ισοζύγιο ισχύος στον αέρα διαταράσσεται σε βάρος της Τουρκίας και η Αθήνα συχνά πυκνά κομπάζει περί αυτού, στη θάλασσα συμβαίνει το ακριβώς αντίστροφο. Υποβρύχια, φρεγάτες και κάθε λογής πλοία ολοκαίνουργια, ενώ η Ελλάδα πήρε τρεις φρεγάτες, ενώ όλος ο υπόλοιπος στόλος κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη αποσυρθεί. Η Τουρκία φροντίζει να μη χρησιμοποιεί το ζήτημα αυτό δημοσίως. Λογικό εφόσον την βολεύει.<br /><br />Όπως επίσης φροντίζει να ανάγει τα πάντα στο συμμαχικό επίπεδο! Το ΝΑΤΟ ενισχύεται όσο δυναμώνει η Τουρκία, όχι ότι επιδεινώνεται η στρατιωτική ισορροπία στην πιο κρίσιμη ίσως πτέρυγα της Συμμαχίας. Κουβέντα φυσικά και με την αξιοποίηση αυτού του δεδομένου από την πλευρά της Ρωσίας, καθώς η Μόσχα έχει κάθε συμφέρον να αποσταθεροποιεί αυτόν που θεωρεί βασική απειλή εθνικής ασφαλείας, όπου και όπως μπορεί.<br /><br />Τα δε περιθώρια για να το πράξει, τα έχει δώσει η Τουρκία. Αυτό είναι και μέρος του “κατηγορητηρίου” που αντιμετωπίζουν οι Τούρκοι στο Κογκρέσο! Η Άγκυρα βέβαια βολεύεται με το να προβάλει ότι “ο Λευκός Οίκος θέλει”. Το ζήτημα είναι για ποιον λόγο δεν λέγεται από ελληνικής πλευράς, ούτε λέξη δημοσίως από επίσημα χείλη για την αδιαφορία του Λευκού Οίκου για τις αντισυμμαχικές ενέργειες που καταλογίζονται στην Τουρκία από το Κογκρέσο. Αν παίζουν τον “καλό και κακό μπάτσο” δεν αφορά εμάς…<br /><br />Οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Ελλάδας μοιάζουν να βρίσκονται ευθυγραμμισμένες με το “πάνω από όλα το ΝΑΤΟ”. Σύμφωνοι. Με τη διαφορά όμως ότι η Τουρκία απειλεί την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ… εξ αντανακλάσεως και σε επίπεδο ερμηνειών, ενώ την Ελλάδα την απειλεί άμεσα και χειροπιαστά. Απειλούνται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα όπως γνωρίζαμε, αλλά πλέον και η ίδια η κυριαρχία. Παρά ταύτα, η ελληνική πλευρά εξακολουθεί οφθαλμοφανέστατα να τρέφει αυταπάτες ότι “θα απαλλαγεί από τον βραχνά των εξοπλισμών” διότι θα τα συμφωνήσουμε και θα ζήσουμε μονοιασμένοι και αγαπημένοι!<br /><br />Μήπως είναι αυτές οι αυταπάτες που καθοδήγησαν την προτεραιοποίηση των ελληνικών κυβερνήσεων, καταλήγοντας σε έναν στόλο που κοντεύει μισό αιώνα ζωής, αλλά ακόμα και σήμερα εμφανίζονται όλοι αμήχανοι για το τι πρέπει να πράξουν; Κάνει εντύπωση ότι συζητούν για αναβαθμίσεις φρεγατών όταν άλλοι θα είχαν ήδη σχεδιάσει το χρονοδιάγραμμα για την απόσυρσή τους; Και πώς να γίνει αλλιώς όταν ο μισός στόλος είναι ακόμα πιο γερασμένος, με πολλά πλοία να διανύουν την… πέμπτη δεκαετία της επιχειρησιακής τους ζωής;<br /><br />Έφτιαξε κανείς έναν πίνακα με τις μονάδες επιφανείας Ελλάδας και Τουρκίας και δίπλα την ηλικία τους; Είναι δυνατόν να τον δει πρωθυπουργός και να μην τον πιάσει σύγκρυο; Ή ισχύει ότι μέρος των βολικών ψευδαισθήσεων εκπροσωπείται από το “έλα μωρέ δεν θα γίνει πόλεμος, δεν θα μας αφήσουν”, που πρεσβεύουν ακόμα και ανώτατοι αξιωματικοί; Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα αυτό θα ήταν αιτία άμεσης αποστρατείας…<br /><br />Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις που θα αποδεικνύουν στην πράξη ότι έχουν επιτέλους αντιληφθεί την κατάσταση και πως ό,τι κάνουν με την Τουρκία, έχει στόχο να κερδηθεί χρόνος για να ανατραπεί η δυσμενέστατη κατάσταση στο επίπεδο της ναυτικής ισχύος. Διότι κάποιοι θέλουν να πετάξουν δισεκατομμύρια και σε σκουπίδια… Παράλληλα όμως με το ότι πρόκειται για μαραθώνιο, που χρειάζεται προγραμματισμό, συνέπεια και ορθολογισμό. Αλλιώς και το πρόβλημα δεν θα λυθεί και σε 5-10 χρόνια θα συζητάμε παρόμοιο αδιέξοδο.<br /><br />Αν δεν έχει φυσικά συμβεί τίποτα στο μεταξύ, που θα αποδείξει μέσω του ιστορικού του μέλλοντος, το πόσο ανόητη, ανεύθυνη και εθνικά αυτοκαταστροφική ήταν η ελληνική πολιτική τάξη, τουλάχιστον μεταψυχροπολεμικά, κάνοντας να ισχύει το “κάθε πέρσι και καλύτερα”. Ας μην ακυρωθούν στην πράξη τα αποτελέσματα των -έστω αποσπασματικών και προβληματικών από την άποψη της προτεραιοποίησης- αμυντικών επενδύσεων των τελευταίων ετών.<br /><br />Κι ας πατήσουν και λίγο πόδι αυτοί που πρέπει σε όσους φίλους και εταίρους αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα από την οπτική γωνία ενός λογιστή, ξεχνώντας να ρίξουν μια ματιά και στη μεγάλη και εξόχως προβληματική εικόνα των γεωστρατηγικών ανταγωνισμών της περιοχής, που μπορούν σε μια στιγμή να τινάξουν στον αέρα και την πιο νοικοκυρεμένη οικονομία. Αυτοί κατάντησαν περίγελο, γεωστρατηγικά, την ενωμένη Ευρώπη.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ: Οι εξοπλισμοί σε Ναυτικό, Αεροπορία… και η ισορροπία δυνάμεων

Δεν περνάει μέρα που οι δηλώσεις Τούρκων επισήμων δεν αντανακλούν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της χώρας τους. Το ίδιο συμβαίνει με...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένοπλες Δυνάμεις και Ενέργεια: Το ΝΑΤΟ ψάχνει λύση στην εξάρτηση που διαρκώς μεγαλώνει.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/08/USS-Ponce-LaWS-LASER-790x400.jpg" width="745" /><br /><br />Του <b>Σώζοντα  Λεβεντόπουλου</b><br />Ηλεκτρισμός στο πεδίο της μάχης – Το νέο μεγάλο «στοίχημα». Τα τελευταία χρόνια μια από τις μόνιμες επωδούς που ακούγονται συχνά – πυκνά από ειδικούς και «ειδικούς» είναι η διαπίστωση ότι πλέον ζούμε στην εποχή της πληροφορίας (era of information) ή/και στην 4η τεχνολογική επανάσταση (γνωστή και ως Industry 4.0). Βασική παράμετρος όλων είναι η πληροφορία/information, και η ικανότητά μας να συλλέγουμε, αναλύουμε και επεξεργαζόμαστε και τέλος διαχειριζόμαστε, έναν κυριολεκτικά τεράστιο όγκο δεδομένων.<br /><br />Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι άλλο τα δεδομένα (data), όπου αναφερόμαστε κυρίως σε μετρήσεις και – στη συντριπτική πλειοψηφία – αριθμούς, και άλλο η πληροφορία (information) όπου πλέον τα δεδομένα έχουν τεθεί εντός ενός εννοιολογικού πλαισίου. Μπορούμε γενικά να θεωρήσουμε ότι “information is data in context”. Οι περισσότεροι δε, γνωρίζουν ή κατανοούν τη σημασία που έχουν οι τεχνολογίες της πληροφορίας (information and communication technologies – ICTs) στη δημιουργία του κατάλληλου υποβάθρου και των γενικών προϋποθέσεων που απαιτούνται για την υλοποίηση των ανωτέρω. Λίγοι όμως είναι αυτοί που κατανοούν τη σημασία που έχει η αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία δεν είναι μόνο απαραίτητη για τη λειτουργία των υπολογιστικών συστάδων, αλλά και για την ψύξη τους.<br /><br />Από αυτήν την 4η βιομηχανική επανάσταση δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν οι ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες με την εισαγωγή υπολογιστών, δικτύων, και αλγορίθμων κατάφεραν να «σηκώσουν» το πέπλο της «ομίχλης του πολέμου» (fog of war) όπως το είχε περιγράψει ο Κλαούζεβιτς στο έργο του «Περί Πολέμου» (σημ. για να είμαστε ακριβείς, στο βιβλίο δεν περιγράφεται έτσι ακριβώς, αλλά η φράση fog of war χρησιμοποιείται για να συνοψίσει το γενικότερο νόημα των γραφομένων από τον Κλαούζεβιτς).<br /><br />Σήμερα από την απουσία της πληροφορίας πριν μερικά χρόνια, έχουμε περάσει στην «υπερπροσφορά», αν και οι σύγχρονες μέθοδοι –οι οποίες επίσης βασίζονται σε ηλεκτρική ενέργεια– φαίνεται ότι μπορούν να λύσουν και αυτό το πρόβλημα. Ως αποτέλεσμα πολλαπλά δίκτυα και υπολογιστικά συστήματα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και να ενσωματώνονται στις στρατιωτικές μεθόδους και επιχειρήσεις (όπως για παράδειγμα διασυνδεδεμένα και ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης μάχης, κλπ.), πλατφόρμες ξεκινούν να αυτονομούνται, ενώ το υπολογιστικό νέφος (cloud computing) ξεκινά να κάνει την εμφάνισή του και στις στρατιωτικές εφαρμογές.<br /><br /><div>Ένα επιπρόσθετο στοιχείο είναι η προσπάθεια που γίνεται για την αντιμετώπιση μιας πλειάδας συστημάτων τα οποία κάνουν την εμφάνισή τους στα πεδία των μαχών και τα οποία αφορούν σε μη επανδρωμένες πλατφόρμες, σε κατευθυνόμενα πυρομαχικά και πυραύλους πλεύσης (cruise missiles), στην αντιμετώπιση των ρουκετών και βλημάτων (κυρίως σε εστίες χαμηλής έντασης καθώς είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατή η ανάσχεση τους στις υπόλοιπες περιπτώσεις), και λοιπά.<br /><br />Μια από τις προτεινόμενες μεθόδους είναι και τα αποκαλούμενα «όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας» (directed energy weapons) τα οποία αφορούν, κυρίως, σε όπλα laser, με αμέσως επόμενα τα μικροκυματικά όπλα (microwave weapons) όπως το πρόγραμμα THOR (Tactical High Power Operational Responder). Επίσης δοκιμές έχουν γίνει και με τα λεγόμενα rail guns, τα οποία ουσιαστικά βασίζονται σε πανίσχυρα μαγνητικά πεδία για την επιτάχυνση του βλήματος (projectile). Να σημειωθεί ότι η Τουρκία έχει ανακοινώσει ερευνητικά προγράμματα για όλα τα όπλα που αναφέραμε παραπάνω, αν και το επίπεδο ωριμότητας ή και η δυνατότητα ανάπτυξης είναι ακόμα άγνωστα.<br /><br />Αν και φαίνεται ως δυο εντελώς διαφορετικές –και άσχετες– προσεγγίσεις, το βασικό και κοινό στοιχείο όλων είναι η απαίτηση για αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα (το 2014) όπλα laser τοποθετήθηκαν σε αποβατικά πλοία μεγάλων διαστάσεων (συγκεκριμένα αναφερόμαστε στο AN/SEQ-3 Laser Weapon System (LaWS) το οποίο αφορούσε σε ένα laser ισχύος 33 kW, και τοποθετήθηκε στο USS Ponce), καθώς μόνο τέτοιες πλατφόρμες μπορούσαν τότε να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις ισχύος.<br /><br />Αντίστοιχα, σύγχρονα συστήματα (σύστημα HELIOS) τοποθετούνται σε πλοία κατάλληλα τροποποιημένα/εφοδιασμένα ώστε να ικανοποιήσουν τις σχετικές απαιτήσεις. (βλ. καταδρομικά της κλάσης Arleigh Burke της έκδοσης Flight III, η οποία δύναται να παράγει 4.000 kW ισχύος από 3 εγκατεστημένες γεννήτριες Rolls-Royce AG9160). Από την άλλη, τα υπολογιστικά συστήματα που υποστηρίζουν όχι μόνο εξειδικευμένες, αλλά και καθημερινές, τυπικές, διαδικασίες, γίνονται ολοένα και περισσότερο ενεργοβόρα.<br /><br />Σήμερα, η τυπική ισχύς για έναν οικιακό υπολογιστή κυμαίνεται στα 450 Watt, ενώ για υψηλών επιδόσεων συστήματα, μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα 1500 W! Για σύγκριση, ένας θερμοσίφωνας απαιτεί 3.500 με 5.000 W, ενώ ένας φούρνος κυμαίνεται στα 3.000 W! Οι απαιτήσεις ηλεκτρικής ισχύος σε μεγάλα datacenter που υποστηρίζουν εφαρμογές cloud ή συστήματα τεχνητής νοημοσύνης απαιτούν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, ενώ και η ικανοποίηση των απαιτήσεων ψύξης και υγρασίας απαιτεί ακόμα περισσότερες.<br /><br />Οι τρέχουσες επιχειρήσεις στην Ουκρανία κατέδειξαν ότι το σύστημα παραγωγής, μεταφοράς, και διανομής παροχής ενέργειας (power grid) θα είναι ένας από τους πλέον σημαντικότερους στόχους σε μελλοντικές επιχειρήσεις. Ειδικά με τη σημερινή μορφή των διασυνδεδεμένων και σχετικά ευάλωτων συστημάτων αλλά και με τη «ψηφιοποίηση» χιλιάδων υπηρεσιών, ακόμα και η παραμικρή «διακύμανση» μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα για το σύνολο του συστήματος (black out).<br /><br />Οι επιλογές που έχουν οι επιτιθέμενοι είναι αρκετές και μπορεί να αφορούν σε κυβερνο-επιθέσεις ενάντια στα υπολογιστικά συστήματα που παρακολουθούν και διαχειρίζονται το δίκτυο (βλπ. και τις αντίστοιχες κυβερνο-επιθέσεις το Δεκεμβρίου 2014 στην Ουκρανία), αλλά και συμβατικού τύπου (οι οποίες όμως μπορούν να συμπεριλαμβάνουν και αντισυμβατικές, όπως τρομοκρατικές ενέργειες) αντίστοιχες προς μια ή περισσότερες μονάδες παραγωγής ισχύος. Επανερχόμενοι στο μέτωπο της Ουκρανίας έχει διαπιστωθεί ότι οι Ρώσοι ασχολούνται ιδιαίτερα και με την καταστροφή των υποδομών μεταφοράς ηλεκτρικής ισχύος, καίτοι οι τελευταίες – φτιαγμένες στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης – είναι ιδιαίτερα ανθεκτικές, καθώς είχαν κατασκευαστεί για να αντέχουν σε πυρηνικό πόλεμο!<br /><br />Ήδη το ΝΑΤΟ (αλλά και άλλοι οργανισμοί παγκόσμια) έχει κατανοήσει τη σημασία της ηλεκτρικής ενέργειας στο πεδίο της μάχης (η εκτίμηση ότι οι γεννήτριες μπορούν να λύσουν όλες τις προκλήσεις που θα δημιουργηθούν είναι ουτοπική) και μάλιστα ένα από τα πρώτα “challenges” που έχει ανακοινωθεί στο πλαίσιο του προγράμματος DIANA αφορά στην ενεργειακή ανθεκτικότητα (energy resilience) με τη δημιουργία microgrids τα οποία θα είναι σε θέση όχι μόνο να αντιμετωπίσουν τις σχετικές απαιτήσεις, αλλά και να ανταποκριθούν σε επιθέσεις εναντίον τους.<br /><br />Γενικά (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) η παροχή φθηνής, αξιόπιστης, και αδιάλειπτης ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες προκλήσεις, ειδικά αν εξεταστεί και υπό το πρίσμα της προστασίας του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Καθώς το ζήτημα ξεκινάει να γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για την Ελλάδα, να πρωτοστατήσει στις σχετικές ερευνητικές προσπάθειες, αλλά και στους τρόπους με τους οποίους ένα ηλεκτρικό σύστημα (power grid) μπορεί να διατηρήσει την ανθεκτικότητά του.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ένοπλες Δυνάμεις και Ενέργεια: Το ΝΑΤΟ ψάχνει λύση στην εξάρτηση που διαρκώς μεγαλώνει.

Του Σώζοντα  Λεβεντόπουλου Ηλεκτρισμός στο πεδίο της μάχης – Το νέο μεγάλο «στοίχημα». Τα τελευταία χρόνια μια από τις μόνιμες επωδούς που α...

Διαβάστε την συνέχεια