«Ζητήστε έστω και τώρα ρωσικά πυροσβεστικά»!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν μπορούμε να ξέρουμε που θα φτάσει η συνεχιζόμενη καταστροφή της Αττικής, που ίσως θα αποδειχθεί η πιο καταστροφική πυρκαγιά της ελληνικής ιστορίας, με τεράστιες ασφαλώς οικολογικές, επιπτώσεις υγείας στον πληθυσμό του λεκανοπεδίου (τον μισό πληθυσμό της χώρας!) και οικονομικές.

Η καταστροφή που συνεχίζεται συνιστά αντανάκλαση και αποτέλεσμα της ποιότητας της σημερινής κυβέρνησης, της χειρότερης μετά το 1821, αλλά επίσης και αντανάκλαση και αποτέλεσμα ενός κράτους και ενός κοινωνικού σχηματισμού που βρίσκονται δυστυχώς σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης και σήψης.

Το όλον συμπληρώνεται από μια «δημοσιογραφία» της ντροπής που διακονούν οι ιδιωτικές τηλεοράσεις που μπουκώνει στα φράγκα η κυβέρνηση της ολιγαρχίας, για να παραπλανά και να «ηρεμεί» τον ελληνικό λαό, ενώ καταστρέφεται η χώρα του, δίκην τεράστιου «Λεξοτανίλ».

Αλλά για αυτά θα μας δοθεί η ευκαιρία, δυστυχώς να επανέλθουμε για να βγάλουμε τα γενικά συμπεράσματα αυτής της υπόθεσης. Αν τώρα αποφασίσαμε να γράψουμε είναι για να επισημάνουμε και πάλι ότι, αν και η χρήση από την Ελλάδα ρωσικών πυροσβεστικών αεροπλάνων δεν θα μας έλυνε ασφαλώς το πρόβλημα των πυρκαγιών, θα μπορούσε να βοηθήσει όμως, όπως συνέβη και στο παρελθόν.

Είναι μεγάλο εθνικό έγκλημα να μην ζητάει κατεπειγόντως αυτή η άθλια κυβέρνηση τη συνδρομή της Ρωσίας. Το γράψαμε και πέρυσι το είπε και ο πρώην Υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος  το είπαν και διάφοροι άλλοι. Το θέμα είχε απασχολήσει πέρυσι και την εκπρόσωπο του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Ζαχάροβα

Είναι έγκλημα να μην χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα που θα μπορούσε να διαθέσει η χώρα, επειδή ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του φοβούνται μήπως χαλάσουν τις σχέσεις τους με τους Αμερικανούς. Πράγμα που δεν είναι και βέβαιο. Γιατί οι Αμερικανοί να θυμώσουν για τη χρήση ρωσικών πυροσβεστικών για την κατάσβεση πυρκαγιών στην Ελλάδα; Και εν πάσει περιπτώσει δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει μήπως θυμώσουν.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.