Επειδή γράφονται και ακούγονται πολλά, θα καταθέσουμε κι εμείς τις απόψεις μας για τη στάση που τηρεί η Τουρκία απέναντι στην Ε.Ε., να και το πράξαμε ήδη αυτό σε γενικές γραμμές με το άρθρο μας “Η στρατηγική της Τουρκίας για τους… κουτόφραγκους”. Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι η Τουρκία δεν φοβάται ότι θα της επιβληθούν σοβαρές κυρώσεις εναντίον της, κυρίως για τρεις λόγους:
Πρώτον, ο παράγοντας Γερμανία, παρά την αλλαγή του κλίματος στα κόμματα και την κοινωνία, παραμένει αμετακίνητος στη θέση ότι η επιβολή σοβαρών κυρώσεων στην Τουρκία, θα την απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, κάτι που για γεωπολιτικούς λόγους δεν είναι προς το συμφέρον της Δύσης και της Γερμανίας.
Δεύτερον, ο παράγοντας Ιταλία, για να εξυπηρετήσει δικά του γεωπολιτικά συμφέροντα, κυρίως στη Λιβύη, στην ουσία συμπλέει με την Τουρκία. Σε αυτό την βοηθά και η απραξία της Ελλάδας, που δεν φρόντισε να έχει ισχυρή παρουσία στη Λιβύη, για να καταστεί ένας αξιόπιστος σύμμαχος της Ιταλίας, απέναντι στην τουρκική παντοκρατορία στη δυτική Λιβύη, την ελληνορωμαϊκή Τριπολίτιδα. Έτσι η Ιταλία αναγκάστηκε να συμπορευθεί με την Τουρκία στη Λιβύη, με αποκορύφωνα την υπογραφή της πρόσφατης αμυντικής συμφωνίας με την κυβέρνηση Σαράζ, που είναι ενεργούμενο της Τουρκίας.
Προφανώς ο συμφωνία αυτή, που δεν θα υπέγραφε ο Σαράζ αν δεν άναβε το πράσινο φως από την Άγκυρα, είναι το αντίδωρο του Ερντογάν στον Κόντε και τον Ντι Μάιο, για την υποστήριξη που θα έχει η Τουρκία στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Κορυφής. Στα παραπάνω καλό είναι να προσθέσουμε τα 21 δις ευρώ των ιταλικών τραπεζών που είναι επενδεδυμένα στην Τουρκία και τις εξαγωγές όπλων, που αποτελούν το 14% του συνόλου των ιταλικών εξαγωγών στον τομέα αυτόν
Τρίτον, ο παράγοντας Ισπανία, για να προστατέψει τα συμφέροντα των ισπανικών τραπεζών, που είναι εκτεθειμένες στις τουρκικές σε ποσό 64 δις ευρώ, δεν θα συμφωνήσει σε κυρώσεις που θα οδηγήσουν σε κατάρρευση την τουρκική οικονομία, άρα και τις τουρκικές τράπεζες, οι οποίες θα συμπαρασύρουν την ισπανική τράπεζα BBVA και την ασφαλιστική MAPFREE.
Τέταρτον, να προσθέσουμε τη Μάλτα, που είναι η βάση των ναυτιλιακών εταιρειών των οικογενειών Ταγίπ Ερντογάν και Μπιναλή Γιλντιρίμ, οι οποίες είναι είναι τέτοιου μεγέθους, που μπορεί να εξαγοράσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση μαζί. Άρα, είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να αναμένουμε στήριξη σε κυρώσεις από τη Βαλέττα.
Πέμπτον, η Ουγγαρία και η Φινλανδία, χώρες που έχουν συγγενικούς δεσμούς με την Τουρκία, επηρεάζονται σε κάποιο βαθμό από την Άγκυρα και αυτό ίσως επηρεάσει τη στάση τους στη Σύνοδο.
Άρα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Τουρκία, έχοντας εξασφαλίσει ότι δεν θα υποστεί σοβαρές κυρώσεις, που θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν σε κάμψη την οικονομία της, εξ του ασφαλούς σκληραίνει τη στάση της απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα, εγγράφοντας ταυτοχρόνως υποθήκες στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Λιβυκό πέλαγος και στο Αιγαίο.
Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι είναι δυνατόν να δούμε κάποιες κυρώσεις ή πρόθεση επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία, στη Σύνοδο Κορυφής της 10-11 Δεκεμβρίου, οι οποίες όμως δεν πρόκειται να πλήξουν την οικονομία της ούτε να κάμψουν την επιθετικότητά της.
Ασφαλώς, ο πολιτικός συμβολισμός των κυρώσεων θα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ, αφού η Τουρκία, πέραν τη επιβολής δια της ισχύος, αναζητεί εναγωνίως πολιτική στήριξη στα σχέδιά της στην Κύπρο, την Αν. Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν επιβληθούν κυρώσεις για πράξεις και ενέργειές της στις προαναφερθείσες περιοχές, αυτό θα είναι πλήγμα στα σχέδιά της.
Τα παραπάνω δείχνουν το δρόμο και τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα. Αναζήτηση έμπρακτης πολιτικής στήριξης για την επιβολή κυρώσεων και αύξηση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας μας, με εύστοχα εξοπλιστικά προγράμματα και αξιόπιστες στρατιωτικές συμμαχίες.
Τέλος, θα περιμένουμε έναν Έλληνα Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών να θέσει το θέμα της υποκρισίας της Τουρκίας, η οποία από τη μια πλευρά απαιτεί πολιτική ισότητα για τις 200 χιλιάδες Τουρκοκύπριους και χώνει στα τουρκικά μπουντρούμια τους πολιτικούς ηγέτες των Κούρδων, κατά χιλιάδες, αρνούμενος την παραχώρηση των βασικών τους δικαιωμάτων.
Υψώστε το ανάστημά σας κύριοι Μητσοτάκη και Δένδια. Φυσικό ανάστημα έχετε και μάλιστα μεγάλο, αποδείξτε ότι έχετε και πολιτικό και ηθικό.
Τρίτον, ο παράγοντας Ισπανία, για να προστατέψει τα συμφέροντα των ισπανικών τραπεζών, που είναι εκτεθειμένες στις τουρκικές σε ποσό 64 δις ευρώ, δεν θα συμφωνήσει σε κυρώσεις που θα οδηγήσουν σε κατάρρευση την τουρκική οικονομία, άρα και τις τουρκικές τράπεζες, οι οποίες θα συμπαρασύρουν την ισπανική τράπεζα BBVA και την ασφαλιστική MAPFREE.
Τέταρτον, να προσθέσουμε τη Μάλτα, που είναι η βάση των ναυτιλιακών εταιρειών των οικογενειών Ταγίπ Ερντογάν και Μπιναλή Γιλντιρίμ, οι οποίες είναι είναι τέτοιου μεγέθους, που μπορεί να εξαγοράσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση μαζί. Άρα, είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να αναμένουμε στήριξη σε κυρώσεις από τη Βαλέττα.
Πέμπτον, η Ουγγαρία και η Φινλανδία, χώρες που έχουν συγγενικούς δεσμούς με την Τουρκία, επηρεάζονται σε κάποιο βαθμό από την Άγκυρα και αυτό ίσως επηρεάσει τη στάση τους στη Σύνοδο.
Άρα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Τουρκία, έχοντας εξασφαλίσει ότι δεν θα υποστεί σοβαρές κυρώσεις, που θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν σε κάμψη την οικονομία της, εξ του ασφαλούς σκληραίνει τη στάση της απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα, εγγράφοντας ταυτοχρόνως υποθήκες στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Λιβυκό πέλαγος και στο Αιγαίο.
Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι είναι δυνατόν να δούμε κάποιες κυρώσεις ή πρόθεση επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία, στη Σύνοδο Κορυφής της 10-11 Δεκεμβρίου, οι οποίες όμως δεν πρόκειται να πλήξουν την οικονομία της ούτε να κάμψουν την επιθετικότητά της.
Ασφαλώς, ο πολιτικός συμβολισμός των κυρώσεων θα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ, αφού η Τουρκία, πέραν τη επιβολής δια της ισχύος, αναζητεί εναγωνίως πολιτική στήριξη στα σχέδιά της στην Κύπρο, την Αν. Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν επιβληθούν κυρώσεις για πράξεις και ενέργειές της στις προαναφερθείσες περιοχές, αυτό θα είναι πλήγμα στα σχέδιά της.
Τα παραπάνω δείχνουν το δρόμο και τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα. Αναζήτηση έμπρακτης πολιτικής στήριξης για την επιβολή κυρώσεων και αύξηση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας μας, με εύστοχα εξοπλιστικά προγράμματα και αξιόπιστες στρατιωτικές συμμαχίες.
Τέλος, θα περιμένουμε έναν Έλληνα Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών να θέσει το θέμα της υποκρισίας της Τουρκίας, η οποία από τη μια πλευρά απαιτεί πολιτική ισότητα για τις 200 χιλιάδες Τουρκοκύπριους και χώνει στα τουρκικά μπουντρούμια τους πολιτικούς ηγέτες των Κούρδων, κατά χιλιάδες, αρνούμενος την παραχώρηση των βασικών τους δικαιωμάτων.
Υψώστε το ανάστημά σας κύριοι Μητσοτάκη και Δένδια. Φυσικό ανάστημα έχετε και μάλιστα μεγάλο, αποδείξτε ότι έχετε και πολιτικό και ηθικό.
Δημοσίευση σχολίου