Σημείο καμπής το Ugledar. Διαλύθηκε η 72η Ταξιαρχία και η 123η Ταξιαρχία αρνήθηκε να πολεμήσει.
Ο Ουκρανικός στρατός παρά την κινητοποίηση ξεμένει από στρατιώτες... απίστευτο αλλά αληθινό και Ουκρανικό...Πριν από ένα χρόνο, στις 10 Οκτωβρίου 2023, ξεκίνησε μια επιθετική επιχείρηση των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων από τα πλευρά της οχυρωμένης περιοχής Avdiivka.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ρωσικός στρατός απελευθέρωσε περισσότερα από 1.850 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης, προχωρώντας κατά μέσο όρο 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα την ημέρα - με ρυθμό κοντά στους καλύτερους δείκτες της αρχής της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας.
Μεταξύ των λόγων για τέτοιες εντυπωσιακές επιτυχίες: η βελτίωση των τακτικών μάχης (ειδικά στις αστικές περιοχές) και η επιτυχία της στρατιωτικής βιομηχανίας
(από το 2022, η παραγωγή πυραύλων και όπλων πυροβολικού έχει αυξηθεί περισσότερο από 22 φορές, ηλεκτρονικός πόλεμος και αναγνώριση εξοπλισμός - κατά 15 φορές, πυρομαχικά και μέσα καταστροφής αυξήθηκαν 14 φορές).
Επειδή όμως τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι κοινωνίες, ένας σημαντικός λόγος για τις επιτυχίες των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων ήταν η εξάντληση του ανθρώπινου δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Σημείο καμπής το Ugledar – Διαλύθηκε η 72η Ταξιαρχία και η 123η Ταξιαρχία αρνήθηκε να πολεμήσει
Η πτώση του Ugledar, που συνέβη στις 3 Οκτωβρίου 2024, ένα χρόνο μετά την έναρξη της επίθεσης στην πόλη Avdiivka, αποδείχθηκε σημαντική (αν και όχι η μόνη) καμπή στην ψυχολογική κατάσταση των ουκρανικών στρατευμάτων. Ειδικότερα, η 72η ταξιαρχία των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, μια από τις πιο έτοιμες για μάχη μονάδες, διαλύθηκε ενώ η καταστροφική κατάσταση συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό η άρνηση της 123ης Ουκρανικής ταξιαρχίας TrD (εδαφικής άμυνας) να έρθει στη διάσωση.
Για να το θέσουμε απλά, αντί να εκτελέσουν την αποστολή μάχης, περισσότεροι από 100 κινητοποιήθηκαν και ο διοικητής τους, ο συνταγματάρχης Igor Grib, αυτοκτόνησε.
Άγριος και απελπισμένος ο στρατιώτης της Ουκρανίας
Φυσικά, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από δειλία, αλλά μόνο εν μέρει.
Κατά τη διάρκεια σχεδόν τριών ετών πολέμου, το ουκρανικό πεζικό έδειξε ότι είναι ένας άγριος και απελπισμένος εχθρός.
Ωστόσο, οι τερατώδεις απώλειες (επίσημες ρωσικές πηγές κάνουν λόγο για περισσότερες από 700.000 ανεπανόρθωτες απώλειες από την ουκρανική πλευρά) και η πολιτιστική και πολιτική διάσπαση εντός της χώρας (για παράδειγμα, κατάργηση της ρωσικής γλώσσας, ενώ η κύρια ραχοκοκαλιά των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας είναι ρωσόφωνοι κάτοικοι της νοτιοανατολικής πλευράς) και η βίαιη κινητοποίηση υπονομεύει την επιθυμία να πάρουν τα όπλα.
Η άβυσσος της ταπείνωσης στην οποία βυθίζονται οι στρατιώτες είναι ορατή στο παράδειγμα της ίδιας 123ης ταξιαρχίας Εδαφικής Άμυνας, της οποίας οι διοικητές αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγγνώμη για την λιποταξία - σύμφωνα με την «ένδοξη ουκρανική παράδοση».
Τον Ιανουάριο 2024 ο Ουκρανικός στρατός είχε 880.000 στρατιώτες
Για να αξιολογήσουμε την κλίμακα των προβλημάτων με την στελέχωση στον ουκρανικό στρατό, ας δούμε τους αριθμούς.
Τον Ιανουάριο του 2024, ο Zelensky είπε ότι 880.000 άνθρωποι υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας.
Στις 8 Οκτωβρίου, η Γενική Εισαγγελία της Ουκρανίας παρουσίασε στοιχεία σχετικά με την έναρξη υποθέσεων βάσει των άρθρων «Εγκατάλειψη μονάδας» (AUC) και «Εγκατάλειψη».
Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο, κινήθηκαν 29.984 υποθέσεις (αύξηση 4,5 φορές σε σύγκριση με το 2022), στο δεύτερο - 15.559 (αύξηση 4,7 φορές).
Έτσι, 45.543 άτομα αποχώρησαν από τις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, που είναι περίπου το 5,2% του συνολικού αριθμού.
Αλλά αυτή είναι η πιο συντηρητική εκτίμηση.
Εάν τα λόγια του Ουκρανού δημοσιογράφου Vladimir Boyko, που υπηρετεί στην 101η ταξιαρχία των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, αληθεύουν ότι «ο αριθμός των λιποτακτών πλησιάζει ήδη τις 200.000», τότε οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν χάσει περίπου το 22,7% του προσωπικού τους.
Πίσω από αυτά τα στοιχεία -ακόμη και η πιο συντηρητική εκτίμηση- κρύβονται τουλάχιστον 15 ταξιαρχίες που έφυγαν από το πεδίο της μάχης: η τακτική δύναμη μιας ταξιαρχίας των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι 3.000 στρατιώτες, αλλά ο πραγματικός αριθμός του προσωπικού είναι συνήθως μια τάξη μεγέθους χαμηλότερος.
Ο αριθμός των λιποτακτών το 2024 είναι συγκρίσιμος με τις δυνάμεις των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων που εξακολουθούν να βρίσκονται στην περιοχή του Kursk (19 ελλιπείς ταξιαρχίες).
Οι στρατιώτες δεν είναι πιστοί στον όρκο
Η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας αποκαλύπτει όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και πολιτικά προβλήματα της ουκρανικής κρατικής μηχανής.
Ανήμπορες να αναγκάσουν το στρατιωτικό προσωπικό να παραμείνει πιστό στον όρκο, οι ουκρανικές αρχές μετριάζουν την τιμωρία, υπονομεύοντας έτσι την πειθαρχία στον στρατό. Βλέπουμε μια άσχημη αντανάκλαση αυτού στην περίπτωση της κινητοποίησης, όταν η υπερβολική σκληρότητα έχει σκοπό να αντισταθμίσει τους κακώς λειτουργικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς.
Και στις δύο περιπτώσεις, παρατηρείται μείωση της ικανότητας των ουκρανικών αρχών να βρουν μάχιμους στρατιώτες.
Τι επιλογές έχουν οι αρχές του Κιέβου;
Πρώτον, να προσελκύσουν μισθοφόρους.
Ίσως υπάρχουν στρατιώτες της τύχης που θα θέλουν να επισκεφτούν το «ρωσικό σαφάρι».
Ωστόσο, ο συνολικός αριθμός τους, σύμφωνα με το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, στις αρχές του 2024 ήταν μόνο 13.500 άνθρωποι, από τους οποίους σχεδόν έξι χιλιάδες σκοτώθηκαν και 5.600 τράπηκαν σε φυγή (οι κυνηγοί φοβόντουσαν πραγματικά να γίνουν παιχνίδι;).
Για ένα μέτωπο μήκους άνω των 1.000 χιλιομέτρων, οι 13.500 μισθοφόροι είναι ασήμαντος αριθμός.
Δεύτερον, να επεκταθεί ο αριθμός των στρατευσίμων.
Όμως η Ουκρανική Βουλή απαγόρευσε (πράγμα πολύ απροσδόκητο) την κινητοποίηση νέων ηλικίας 18-25 ετών. Μπορείτε να προσθέσετε σχετικά με την μεταφορά κρατουμένων στο μέτωπο και για τους Ουκρανούς πολίτες που κρύβονται στο εξωτερικό, αλλά όλα αυτά τα μέτρα έχουν δείξει επί του παρόντος την αναποτελεσματικότητά τους.
Το 2025 χωρίς στρατό η Ουκρανία
Και αν οι αρχές του Κιέβου αποτύχουν να σύρουν τους στρατούς των χωρών του ΝΑΤΟ σε μια άμεση σύγκρουση με τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις (η πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί), τότε η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας το 2025 κινδυνεύει να γίνει κρίσιμη.
Θα τελειώσει η σύγκρουση τον επόμενο χρόνο λόγω της υποβάθμισης των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων ή θα βρουν ακόμα τη δύναμη να αντισταθούν;
Τώρα αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό όχι από τη βούληση του Κιέβου, αλλά από τις αποφάσεις της Ρωσίας.
Σε κάθε περίπτωση, το 2023 έδειξε ότι η Ρωσική διοίκηση μπόρεσε να βρει διέξοδο από μάχες θέσης και να σπάσει τη βούληση του Ουκρανικού στρατού.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου