“Θέλετε μια εξισλαμισμένη Ευρώπη ή μια ευρωπαϊκή Ευρώπη”;

Γράφει ο David Broder

"Υπάρχει μόνο μία ερώτηση για την ημέρα των εκλογών. Θέλετε μια εξισλαμισμένη Ευρώπη ή μια ευρωπαϊκή Ευρώπη;".

Αυτό το αυστηρό δίλημμα τέθηκε από τη Μαριόν Μαρεσάλ, ανερχόμενο αστέρι της γαλλικής ακροδεξιάς, κατά την έναρξη της εκστρατείας του κόμματός της για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Σε μια εμπρηστική ομιλία, μίλησε για μια Ευρώπη υπό πολιορκία από "πολλές ξένες δυνάμεις και ισλαμιστικές οργανώσεις που επωφελούνται από την άναρχη μετανάστευση στις προσπάθειές τους για αποσταθεροποίηση, διαταράσσοντας τη νεολαία μας, οργανώνοντας κάτι σαν Πέμπτη Φάλαγγα στις χώρες μας και στρατολογώντας αιμοβόρους τζιχαντιστές στρατιώτες". Μαζί της είχε μια σειρά ομιλητών που θρηνούσαν για το ευρωπαϊκό πρότζεκτ το οποίο έχει καταληφθεί από LGBTQ ακτιβιστές, φανατικούς περιβαλλοντιστές και αντιδυτικούς ιδεολόγους.

Ωστόσο, παρ' όλη την εκρηκτική οργή, αυτό δεν ήταν κάλεσμα για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ το κόμμα Reconquest της Μαρεσάλ κατηγορεί με πάθος τις ελίτ ότι ενορχηστρώνουν μια Μεγάλη Αντικατάσταση των χριστιανών από μουσουλμάνους, το ίδιο αναζητά τη δική του θέση στους διαδρόμους της εξουσίας. Σε όλη την ήπειρο, στόχος ακροδεξιών κομμάτων όπως το δικό της δεν είναι να αποχωρήσουν από το μπλοκ των 27 χωρών αλλά, όλο και περισσότερο, να αναλάβουν την ηγεσία του. Σε αυτό το έργο, έχουν ένα πρότυπο: την πρωθυπουργό της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι.

Η Μελόνι αποτελεί ήδη έμπνευση για την ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Ως επικεφαλής του δεξιού κυβερνητικού συνασπισμού στην Ιταλία, έχει προχωρήσει σε επιθέσεις κατά LGBTQ ομάδων και οργανώσεων διάσωσης μεταναστών, έχει αναλάβει τον έλεγχο του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα και προσπαθεί να αλλάξει το σύνταγμα για να ενισχύσει την εκτελεστική εξουσία. Αλλά είναι σε ευρωπαϊκό επίπεδο όπου έχει πραγματικά ξεχωρίσει. Συνδυάζοντας τον ένθερμο ατλαντισμό - δέσμευση στο ΝΑΤΟ και στην ουκρανική άμυνα - με την αδυσώπητη αντίθεση στη μεταναστευτική και κλιματική πολιτική, έχει γίνει μια σημαντική δύναμη στην Ευρώπη. Για την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, έτοιμη για νέα πολιτική εκτόξευση, η Μελόνι πρωτοπορεί.

Από τότε που ανέλαβε την εξουσία τον Οκτώβριο του 2022, η Ιταλίδα πρωθυπουργός έχει εντυπωσιάσει πολλούς με την πραγματιστική της προσέγγισή και την εγκατάλειψη της προηγούμενης κριτικής της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις Βρυξέλλες, έχει αποκτήσει τη φήμη της επιδέξιας διπλωμάτη. Βαφτίστηκε "ψιθυρίστρια του Όρμπαν", αφού έπεισε τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας να μην ασκήσει βέτο σε περαιτέρω βοήθεια προς την Ουκρανία. Η αλλαγή στάσης του Βίκτορ Όρμπαν δεν έγινε χωρίς κόστος - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απελευθέρωσε επίσης 10,2 δισεκατομμύρια ευρώ κεφαλαίων που είχαν παρακρατηθεί από την Ουγγαρία - ωστόσο η Μελόνι έπαιξε κρίσιμο ρόλο στη μεταστροφή του.

Μια τέτοια διπλωματική επιτυχία οδήγησε ορισμένους να υποδηλώσουν ότι η Ιταλίδα πολιτικός δεν ακολουθεί απλώς, αλλά στην πραγματικότητα καθορίζει την ατζέντα. Σε ρεπορτάζ του, ο Fareed Zakaria στο CNN χαιρέτισε τη "στιγμή της Μελόνι" στην Ευρώπη, συγκρίνοντας τη θέση της με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιζε στο παρελθόν η Γερμανίδα τέως καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Όσον αφορά την οικονομική πολιτική, ο ισχυρισμός είναι υπερβολικός. Η οικονομία της Ιταλίας, αν και αναπτύσσεται, δεν έχει εκτιναχθεί. Η σύγκριση, ωστόσο, δεν είναι αβάσιμη. Σε αρκετούς τομείς, η Ρώμη δίνει κατεύθυνση στις Βρυξέλλες.

Πρώτον, η Μελόνι βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των σχεδίων για περαιτέρω ανάθεση της αστυνόμευσης των συνόρων της ΕΕ σε αυταρχικά καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής. Τον Ιούλιο του 2023, βρέθηκε στην Τυνησία για να ανακοινώσει μια συμφωνία για τον περιορισμό της μετανάστευσης σε όλη τη Μεσόγειο. Τον περασμένο μήνα, έκανε το ίδιο στην Αίγυπτο. Και τις δύο φορές πλαισιωνόταν από την κορυφαίο αξιωματούχο της Ευρώπης, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία τον Ιανουάριο έδωσε την ευλογία της στο ευρύτερο όραμα της Μελόνι για τις σχέσεις ΕΕ-Αφρικής. Παρόλο που το μπλοκ συμφώνησε σε νέους κανόνες για τον χειρισμό των μεταναστών μόλις φτάσουν στην ήπειρο, η Ιταλία εργάζεται για να διασφαλίσει ότι εκείνοι δε θα φτάνουν ποτέ στη Γηραιά Ήπειρο.

Η Μελόνι αποτέλεσε επίσης ένα αγκάθι στην πράσινη μετάβαση του μπλοκ. Χλευάζοντας την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, μια σειρά περιβαλλοντικών νομοθετημάτων, ως "φονταμενταλισμό για το κλίμα", έχει προσπαθήσει με συνέπεια να επιβραδύνει ή να σταματήσει πράσινες πολιτικές. Συχνά, η Ιταλία ήταν μόνη ή ελάχιστα υποστηριζόμενη σε αυτές τις προσπάθειες. Τον Φεβρουάριο, ωστόσο, η Μελόνι είχε κεντρικό ρόλο σε μια ψηφοφορία αντίθεσης στη νομοθεσία του μπλοκ για την αποκατάσταση της φύσης, που επιδιώκει να επιδιορθώσει τα κατεστραμμένα οικοσυστήματα σε ολόκληρη την ήπειρο.

Αξιοσημείωτα, η κ. Μελόνι βρήκε συμμάχους σε αυτή την ψηφοφορία από το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στις Βρυξέλλες, που περιλαμβάνει τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες. Η ομάδα, η οποία είχε ήδη επιδιώξει να περιορίσει τις δεσμεύσεις του μπλοκ για το κλίμα, χαρακτήρισε την πρόταση επίθεση στους αγρότες, οι οποίοι πρόσφατα πραγματοποίησαν διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη. Με τη βοήθεια ορισμένων αντιφρονούντων κεντροδεξιών ευρωβουλευτών που ψήφισαν υπέρ, η νομοθεσία πέρασε. Ωστόσο, οι ελπίδες των ηγετών της Κεντροδεξιάς να εκτροχιάσουν την απαγόρευση των νέων αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης δείχνει ότι μια νέα συνεργασία βρίσκεται στα σκαριά.

Οι δημοσκοπήσεις ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου δείχνουν ότι δυνάμεις από την Κεντροδεξιά έως και την Ακροδεξιά αναμένεται να κερδίσουν περίπου το 50% των εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο. Για πολλούς στη σκληρή δεξιά, αυτό προσφέρει μια ευκαιρία να δοθεί τέλος στον "μεγάλο συνασπισμό" Σοσιαλιστών και Χριστιανοδημοκρατών που κυριαρχεί ιστορικά στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή - και αντ' αυτού να δημιουργηθεί μια δεξιά συμμαχία που θα αναλάβει τα κομβικά πόστα. Στην πράξη, μια τέτοια συνεργασία είναι δύσκολη: οι ηγέτες της Κεντροδεξιάς δηλώνουν ότι θα συμμαχήσουν μόνο με κόμματα υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, της Ουκρανίας και του κράτους δικαίου. Αυτό αποκλείει μια μεγάλη μερίδα ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων. Επιτρέπει, ωστόσο, τον πλήρη εναγκαλισμό της Μελόνι.

Πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις, ακολουθώντας το παράδειγμά της, "σουλουπώνουν"±± τη φυσιογνωμία τους. Στον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, κορυφαία πρόσωπα υποχωρούν από τις προηγούμενες κριτικές προς το ΝΑΤΟ θέσεις τους και απομακρύνονται από την πιο αδιάλλακτη Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Ο Όρμπαν, για καιρό μαύρο πρόβατο στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, θέλει επίσης να ξεφύγει από την απομόνωση προτού η Ουγγαρία αναλάβει την προεδρία του μπλοκ τον Ιούλιο. Ισχυρίζεται ότι θα ενταχθεί στους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές, την ομάδα υπό την ηγεσία της Μελόνι, μετά τις εκλογές του Ιουνίου - μια ευπρόσδεκτη από την ομάδα προοπτική, ακόμη κι αν η "τρυφερότητα" του Όρμπαν προς τη Ρωσία θα μπορούσε να αποτελέσει εμπόδιο.

Η ομάδα της Μελόνι, στην οποία κυριαρχεί το κόμμα της, Αδέλφια της Ιταλίας, και το πολωνικό κόμμα "Νόμος και Δικαιοσύνη", δεν είναι το μόνο ευρωπαϊκό σπίτι ακροδεξιών δυνάμεων. Υπάρχει επίσης η ομάδα "Ταυτότητα και Δημοκρατία", η οποία στεγάζει το Εθνικό Συναγερμό της Γαλλίας και το κόμμα της ιταλικής Λέγκα. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο ομάδων δεν είναι πάντα αρμονικές. Τον Μάρτιο, η Λεπέν κατηγόρησε δριμύτατα τη Μελόνι ότι σχεδίαζε να επανεκλέξει την φον ντερ Λάιεν ως επικεφαλής της Κομισιόν. Ο Ματέο Σαλβίνι, ηγέτης της Λέγκα, επιμένει ότι οι δεξιοί πρέπει να αρνηθούν κάθε συνεργασία με κεντρώους.

Ακόμη κι έτσι, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αθροιστικά οι δύο ομάδες θα κερδίσουν περίπου το 25% των εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο, δίνοντας στην ακροδεξιά πολύ μεγαλύτερη επιρροή ανεξάρτητα από το ποιος θα αναλάβει την προεδρία της Κομισιόν. Μακριά από το να επιδιώκουν να διαλύσουν την ΕΕ, διεκδικούν τώρα να βάλουν τη δική τους σφραγίδα - για να δημιουργήσουν εκείνο που η Μαρεσάλ αποκαλεί "πολιτισμική Ευρώπη" και όχι την "τεχνοκρατική έκδοση της Ευρώπης της Επιτροπής". Η Μελόνι, από την πλευρά της, δείχνει πεπεισμένη ότι οι δύο εκδοχές μπορούν να συμβαδίσουν.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.