Ενώ η προσοχή του κόσμου ήταν στραμμένη αλλού ένας γεωπολιτικός σεισμός σημειώθηκε στην Ισλαμαμπάντ. Ενώ το ισραηλινό κατεστημένο ασφαλείας δικαιολογημένα έχει επικεντρωθεί στον ιρανικό «Δακτύλιο της Φωτιάς» – ένας νέος, δυνητικά πιο θανατηφόρος άξονας έχει εδραιωθεί.
Η υπογραφή μιας ολοκληρωμένης συμφωνίας για έρευνες υδρογονανθράκων μεταξύ της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου (TPAO) και της πακιστανικής κυβέρνησης διαμορφώθηκε ως μια συνηθισμένη οικονομική συνεργασία – μια σανίδα σωτηρίας για το αποτυχημένο ενεργειακό δίκτυο του Πακιστάν και ένα δώρο για τη βιομηχανική φιλοδοξία της Τουρκίας.
Αυτό το πρωτόκολλο σηματοδοτεί την επιχειρησιακή συγχώνευση της Τουρκίας – ενός μέλους του ΝΑΤΟ που γίνεται ολοένα και πιο εχθρικό προς τη Δύση – και του Πακιστάν, ενός ασταθούς, πυρηνικά οπλισμένου κράτους. Αυτή η συμμαχία παντρεύει τον νεοοθωμανικό επεκτατισμό με την «Ισλαμική Βόμβα», δημιουργώντας ένα κίνημα λαβίδας που απειλεί να περικυκλώσει το Εβραϊκό Κράτος από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό.
Η Θαλάσσια Πολιορκία
Για να κατανοήσει κανείς τη σοβαρότητα αυτής της συμφωνίας, πρέπει να κοιτάξει πέρα από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποστηρίζει εδώ και καιρό το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» (Mavi Vatan), επιδιώκοντας να προβάλει την τουρκική ναυτική ισχύ πολύ πέρα από το Αιγαίο. Αυτή η συμφωνία παρέχει στην Τουρκία αποκλειστικά δικαιώματα δράσης εντός της θαλάσσιας οικονομικής ζώνης του Πακιστάν.
Από στρατηγικούς όρους, αυτό δίνει στο Τουρκικό Ναυτικό μια προωθημένη επιχειρησιακή βάση στον Ινδικό Ωκεανό. Για πρώτη φορά, μια εχθρική δύναμη βρίσκεται στην ανατολική πύλη προς την Ερυθρά Θάλασσα. Η οικονομία του Ισραήλ βασίζεται στην ελευθερία της ναυσιπλοΐας. Το 90% του εμπορίου του διεξάγεται δια θαλάσσης.
Υψώνοντας τη σημαία της στα ανοικτά των ακτών του Καράτσι, η Άγκυρα ουσιαστικά έχει θέσει υπό έλεγχο τις ανατολικές προσεγγίσεις προς το Εϊλάτ. Η Τουρκία ελέγχει πλέον την είσοδο στις εμπορικές οδούς του Ισραήλ στη Μεσόγειο και είναι έτοιμη να τις απαγορεύσει στον Ινδικό Ωκεανό.
Ωστόσο, η πιο ανατριχιαστική πτυχή της προσέγγισης είναι αυτή που κρύβεται στα ψιλά γράμματα. Το Πακιστάν είναι μια πυρηνική δύναμη που βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης, αναζητώντας απεγνωσμένα “σκληρό¨ συνάλλαγμα. Η Τουρκία είναι μια ανερχόμενη στρατιωτική δύναμη με μετρητά να ξοδέψει και έναν ηγέτη που θέλει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Ο Ερντογάν δεν δίστασε ποτέ να παρουσιάσει τις πυρηνικές του φιλοδοξίες, ρωτώντας τα μέλη του κόμματός του γιατί το Ισραήλ θα πρέπει να έχει «πυρηνική ελευθερία» ενώ η Τουρκία είναι αλυσοδεμένη από συνθήκες μη διάδοσης. Ο άξονας Τουρκίας-Πακιστάν λύνει αυτό το πρόβλημα…
Η συμφωνία περιλαμβάνει μαζικές μεταφορές τουρκικών κεφαλαίων στην Ισλαμαμπάντ. Είναι επικίνδυνα αφελές να πιστεύουμε ότι αυτό γίνεται μόνο για το φυσικό αέριο… Μάλλον γινόμαστε μάρτυρες μιας συμφωνίας: Τουρκική χρηματοδότηση σε αντάλλαγμα πυρηνική ομπρέλας, ή, χειρότερα, μεταφορά τακτικής πυρηνικής τεχνολογίας. Αυτό δημιουργεί μια «Σουνιτική Πυρηνική Δύναμη» για να ανταγωνιστεί την σιιτική απειλή από το Ιράν, αφήνοντας το Ισραήλ παγιδευμένο ανάμεσα σε δύο πυρηνικούς κινδύνους.
Ένας Δούρειος Ίππος του ΝΑΤΟ
Ίσως το πιο εξοργιστικό στοιχείο αυτής της εξελισσόμενης κρίσης είναι η σιωπή από τη Δύση. Η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες, απεγνωσμένες να κρατήσουν την Τουρκία εντός του ΝΑΤΟ, έχουν κλείσει τα μάτια στην ανατολικά στροφή της Άγκυρας. Συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τον Ερντογάν ως άσωτο γιο που τελικά θα επιστρέψει στη δυτική οικογένεια, αντί για έναν ανεξάρτητο παράγοντα που χτίζει ένα αντίπαλο μπλοκ ισχύος.
Αυτή η σιωπή είναι επικίνδυνη. Η ενσωμάτωση της τουρκικής τεχνολογίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών – συγκεκριμένα των πλατφορμών TB3 και Anka – με πακιστανικά στρατιωτικά μέσα έχει δημιουργήσει έναν βρόχο ανατροφοδότησης δεδομένων μάχης που παρακάμπτει την εποπτεία του ΝΑΤΟ. Το Πακιστάν δοκιμάζει αυτά τα όπλα σε συνοριακές συγκρούσεις υψηλής έντασης.
Η Τουρκία βελτιώνει το λογισμικό και τις τακτικές για πιθανή χρήση στη Μεσόγειο. Όταν ξεσπάσει η επόμενη σύγκρουση, οι Ισραηλινές Άμυνες μπορεί να μην αντιμετωπίσουν μόνο πυραύλους της Χαμάς ή πυραύλους της Χεζμπολάχ, αλλά έναν συγχρονισμένο αντίπαλο εξοπλισμένο με αεροηλεκτρονικά συστήματα προδιαγραφών ΝΑΤΟ και συστήματα πυρηνικών όπλων της Νότιας Ασίας.
Η Ψευδαίσθηση της Ασφάλειας
…Τόσο η Άγκυρα όσο και η Ισλαμαμπάντ πέρασαν το 2025 διεκδικώντας τον τίτλο του «Υπερασπιστή του Αλ Κουντς». Αυτή η ενεργειακή συμφωνία τους δίνει την ανεξάρτητη υποδομή για να ενεργήσουν με βάση αυτή τη ρητορική. Δεν χρειάζονται πλέον αμερικανική άδεια, αμερικανικά καύσιμα ή αμερικανικά όπλα. Και αυτό είναι επικίνδυνο.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου