Το θέμα έχει απασχολήσει αρκετές φορές τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, ιδιαίτερα μετά από αντιδράσεις συγκεκριμένων πλευρών. Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν θα πρέπει, σύμφωνα με την άποψή τους, να συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων. Ένας ιδιότυπος φιλειρηνισμός, μόνο όπου συμφέρει, ασχέτως αν μία τεχνολογία μπορεί να καταλήξει στις ΕΔ έχοντας κάνει τον κύκλο της στην αγορά.
Είναι από τα περίεργα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος με τις κομματικές παρατάξεις να μπερδεύουν την κατάσταση. Αυτό θυμίζει σε αρκετούς από εμάς, την περίοδο της φοίτησής μας στο πανεπιστήμιο, όπου ενώ δεν υπήρχαν επαρκή χρήματα, συγκεκριμένες παρατάξεις αντιδρούσαν όταν προέκυπταν κονδύλια αλλά… ήταν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προτιμούσαν να μην πάρουμε ούτε δραχμή, παρά να αποκτήσει το Ίδρυμα νέες υποδομές.
Και βέβαια, είδαμε ότι η λογική γενικότερα δεν έχει αλλάξει. Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων ομιλιών των αρχηγών διαφόρων κομμάτων, οι νεολαίοι ήταν εκεί και φώναζαν ή χτυπούσαν τύμπανα στους δρόμους. Αλλά ουδέποτε βγήκαν στο δρόμο για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Φαίνεται ότι σε αυτά τα άτομα δεν τους ενδιαφέρει αν σε λίγο καιρό που θα βγουν στην αγορά εργασίας, θα δουν μπροστά τους τι σημαίνει κλειστό επάγγελμα. Πάνω απ’ όλα, το κόμμα… και αυτά τα άτομα, η νοοτροπία τους, η οποία είναι ίδια με αυτή των κυβερνόντων, πνίγουν τα μυαλά των ελληνικών ΑΕΙ/ΑΤΕΙ.
Ας δούμε, όμως, πως αντιμετωπίζεται η συνεργασία Ενόπλων Δυνάμεων και πανεπιστήμιων στις ΗΠΑ.
Ο Αμερικανικός Στρατός ως γνωστό έχει εξοπλίσει τους στρατιώτες του με πληθώρα ηλεκτρονικών συσκευών, που απαιτούν συνεχή παροχή ενέργειας, με το συνεπαγόμενο βάρος. Για το λόγο αυτό μελετώνται διάφορες ιδέες και χρηματοδοτούνται οι σχετικές μελέτες.
Μία από αυτές αφορά την τηλεμεταφορά ενέργειας. Κάτι τέτοιο θα εξαφάνιζε την ανάγκη για καλώδια και βαριές μπαταρίες, ενώ θα επέτρεπε και την φόρτιση της κεντρικής μπαταρίας οπουδήποτε, χωρίς ανάγκη και πάλι για καλώδια και χάσιμο χρόνου.
Έτσι, ο Αμερικανικός Στρατός χρηματοδοτεί το Ινστιτούτο Στρατιωτικής Νανοτεχνολογίας του γνωστού ΜΙΤ ή αλλιώς Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασσαχουσέττης, με 4,6 εκατομμύρια ευρώ. Μία από τις ανακαλύψεις του ινστιτούτου, στον τομέα της μεταφοράς ενέργειας, είναι αυτής της ανάπτυξης ενός ζεύγους ηλεκτρομαγνητών που μπορούν να μεταφέρουν ηλεκτρική ενέργεια σε μεγάλες αποστάσεις.
Η συνεργασία γίνεται και με το NSRDEC του Αμερικανικού Στρατού (Natick Soldier Research Development and Engineering Center), το οποίο βρίσκεται στην ίδια περιοχή με το ΜΙΤ. Μάλιστα, η συνεργασία γίνεται με την εταιρεία που έχει συστήσει το ινστιτούτο του ΜΙΤ, σε συνεργασία και με τους ανταγωνιστές του, οι οποίοι ενδιαφέρονται για την ασύρματη μεταφορά ενέργειας μεταξύ της εξάρτησης του στρατιώτη και του κράνους του, όπου βρίσκονται διάφορα οπτικά βοηθήματα.
Μέχρι στιγμής υπάρχει η δυνατότητα χρήσης μπαταρίας Li-145 επάνω στο γιλέκο μάχης, η οποία μεταφέρει ασύρματα, ισχύ 5W σε υποδοχέα στο κράνος, αλλά με αποτελεσματικότητα 50%. Στόχος είναι φυσικά η αύξηση της αποτελεσματικότητας, η οποία είναι ανάλογη και της απόστασης μεταξύ των δύο πλευρών.
Όσον αφορά τη φόρτιση των διαφόρων μπαταριών και συστημάτων, ο Αμερικανικός Στρατός βρίσκεται σε συνεργασία με την DΑRPA, για την ταυτόχρονη ασύρματη φόρτιση πολλαπλών συσκευών. Και η DARPA, μαζί με την TARDEC (Tank and Automotive Research Development and Engineering Center) του Αμερικανικού Στρατού, προσπαθούν να αυξήσουν την αποδοτικότητα της μεταφοράς ενέργειας σε αποστάσεις μεγαλύτερες από 50 πόδια, ώστε οι στρατιώτες να μπορούν να φορτίζουν τις συσκευές τους σε συγκεκριμένους χώρους στις προωθημένες βάσεις.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου