ΞΕΡΟΥΜΕ πια τον δρόμο για την Ιθάκη, υπογράμμισε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου στο διάγγελμα με το οποίο ανακοίνωσε την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ.
ΔΕΝ διέφυγε ασφαλώς της προσοχής ότι στο ομώνυμο ποίημα του αλεξανδρινού ποιητή δεν φτάνουμε ποτέ στην Ιθάκη- όλο το νόημα κρύβεται στο ταξίδι.
ΚΑΙ είναι πράγματι το ταξίδι που θα πρέπει να μας προβληματίσει. Η αλληλουχία των γεγονότων ως την ημέρα της αίτησης μαρτυρεί ότι σε όλη τη διαδρομή πάντα κάτι μας διέφευγε.
ΚΑΘΕ 15 ημέρες ανακοινωνόταν και μια νέα πρωτοβουλία για να ηρεμήσουν οι αγορές- το περίφημο περίστροφο στο τραπέζι- και κάθε φορά έπειτα από μια σύντομη χαλάρωση τα spreads έφταναν σε νέα ύψη ρεκόρ.
ΣΑΝ τους εθισμένους στα ναρκωτικά, οι αγορές επιζητούσαν όλο και μεγαλύτερη δόση. Θα συμβεί άραγε το ίδιο και τώρα; Θα πέσουν τα επιτόκια ή μήπως θα ανακαλύψουμε σε λίγες ημέρες ότι το θρίλερ συνεχίζεται, ότι οι αγορές δεν μας εμπιστεύονται, ότι και πάλι οι τράπεζές μας δυσκολεύονται να δανειστούν; Να ένα εφιαλτικό σενάριο. Το οποίο δυστυχώς δεν μπορεί να αποκλειστεί.
ΔΙΟΤΙ η δυσπιστία των αγορών δεν αφορά κατ΄ ανάγκην μόνο την Ελλάδα, αλλά το σύνολο της ευρωζώνης. Και δεν αφορά τόσο τα ελλείμματα όσο το χρέος και την ικανότητα όλων των μικρών χωρών να συμβαδίσουν με τις αναπτυγμένες οικονομίες του Βορρά χωρίς την προστασία που μπορεί να τους προσφέρει η υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος.
ΤΑ πράγματα για τους αγγλοσάξονες κυρίως οικονομολόγους είναι κάπως έτσι: Η Ελλάδα θα πάρει πράγματι τα μέτρα που χρειάζονται για να μειώσει τα ελλείμματά της. Θα μπει όμως σε τόσο μεγάλη ύφεση που τελικώς θα βρεθεί σε φαύλο κύκλο και δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της.
ΟΙ επιλογές τότε δεν θα είναι πολλές. Είτε, λένε, θα βγείτε από την ευρωζώνη και πιθανώς θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες που σήμερα πιέζονται- όπως η Ισπανία που έχει ανεργία κοντά στο 20%. Είτε θα υπάρξει ενιαία ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση και οι πλούσιες χώρες θα αναλάβουν ουσιαστικά την ευθύνη και για τα δικά σας χρέη.
ΚΑΤΩ από άλλες συνθήκες αυτό το δεύτερο, το καλό ενδεχόμενο για την Ελλάδα θα ήταν πολύ πιθανό. Σήμερα κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Διότι η Γερμανία της κυρίας Μέρκελ αρνείται να παίξει τον ηγετικό ρόλο που δικαιωματικά της ανήκει.
ΕΙΝΑΙ βέβαια και στο δικό μας χέρι να τους διαψεύσουμε. Αν για παράδειγμα κατανοήσουμε ότι αυτό που διακυβεύεται σήμερα δεν είναι η λιτότητα και τα κεκτημένα, αλλά συνολικά η ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας.
ΚΑΙ αν δεν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε και να λέμε- όπως κάποιοι πολιτικοί μας- ότι πρέπει να «διεκδικήσουμε» λεφτά από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα με 1% επιτόκιο! Αλήθεια; Και πώς άραγε; Μήπως να στείλουμε ένα σώμα ευζώνων στη Φρανγκφούρτη;
TO BHMA
Δημοσίευση σχολίου