Η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός είναι δυο ζητούμενα στις Ένοπλες Δυνάμεις, σε κάθε κλάδο, ώστε να συνεχίζουν την αποστολή που τους έχει αναθέσει η Πολιτεία.
Για να βρεθούν οι τρόποι και οι πόροι για να υλοποιηθούν οι δυο αυτές προϋποθέσεις απαιτείται η συνεργασία του Επιτελείου και των πολιτικών προϊσταμένων.
Το γεγονός της πρότασης Μενέντεζ- Ρούμπιο προκειμένου να δοθεί Αμερικανική βοήθεια για την αντικατάσταση των ρωσικών συστημάτων που διαθέτει στο οπλοστάσιό της η Ελλάδα, αποτελεί τη συνέχεια της προσπάθειας που κάνουν εδώ και χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες για τα κράτη της Βαλκανικής χερσονήσου, ως ένα μέτρο άσκησης επιρροής κατά της ρωσικής επεκτατικότητας στην περιοχή.
Η υλοποίηση αυτού του προγράμματος έχει γίνει πράξη μέχρι σήμερα στη Βόρεια Μακεδονία, στη Ρουμανία, την Πολωνία και την Βουλγαρία η οποία, μάλιστα, ετοιμάζεται να υποδεχτεί τα μαχητικά F-16, εγκαταλείποντας τα ρωσικά αεροσκάφη.
Στην Ελλάδα, βέβαια, ουδείς μπορεί να πιστέψει ότι τίθεται ζήτημα «ρωσικής επεκτατικότητας ή διείσδυσής στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις» καθώς η Αθήνα έχει δείξει με πολλούς τρόπους ότι παραμένει απόλυτα πιστή στο Δυτικό άρμα, εν αντιθέσει με τη γείτονα κι έχει αγαστή συνεργασία με τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Όμως, στις Ένοπλες Δυνάμεις λειτουργούν μια σειρά συστημάτων εγκατεστειμένα αυτή τη στιγμή σε μονάδες, πυροβολικού, τεθωρακισμένων, αντιαεροπορικά. Και ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι η αντικατάστασή τους ότι έχει δυο οδούς προτάσεων προς τον χρήστη των συστημάτων:
Η μια είναι η αποδέσμευση πιστώσεων ώστε να υπάρξει παραγγελία από την Ελληνική πλευρά και
Η άλλη μπορεί να είναι η αντικατάσταση των ρωσικών συστημάτων από τα αποθέματα των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
S-300 vs Patriot…
Κι εδώ σημειώνεται το πρώτο και ίσως το πιο σημαντικό παράδοξο το οποίο θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει και ως «διαχρονική ειρωνεία», μιας και η Αμερικανική βάση της Σούδας βρίσκεται γεωγραφικά στο ίδιο σημείο στο οποίο είναι και οι αντιαεροπορικοί πύραυλοι S-300.
Η διαχρονική ειρωνεία έχει να κάνει με την απουσία ενός αντιαεροπορικού Αμερικανικού συστήματος Patriot, που θα είχε άμεσα αντικαταστήσει το ρωσικό αντιαεροπορικό.
Οι S-300 δεν είναι συνδεδεμένοι με Νατοϊκή υποδομή κι αυτό είναι γνωστό. Τα όσα συνέβησαν τότε με την αγορά των πυραύλων από την Κύπρο και τις μετέπειτα πιέσεις από τις ΗΠΑ είναι γνωστά, όπως και το πως κατέληξαν στην Κρήτη.
Στην Σούδα οι Αμερικανοί έχουν την βάση τους, εκεί μπορούν να δέσουν πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα, καταδρομικά, αντιτορπιλικά, υποβρύχια, ενώ στην 115 Πτέρυγα Μάχης πολύ συχνά υπάρχουν αεροσκάφη των ΗΠΑ, όλων των τύπων. Και σε αυτό το σημείο, τόσα χρόνια η Ουάσιγκτον δεν έχει μεριμνήσει ώστε να υπάρχει η ανάλογη προστασία από πχ μια συστοιχία Patriot, την οποία να δώσει στην χώρα μας κι αντί αυτού υπάρχει το ρωσικό σύστημα αεράμυνας περιοχής.
Εδώ είναι η πρώτη ευκαιρία αντικατάστασης των S-300 με τους Patriot, αν είναι εφικτό και στην έκδοση Pack III. Eίναι δεδομένο ότι αυτός ο τομέας καλύπτει στρατηγικά σημεία τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τις ΗΠΑ. Αν δεν εγκατασταθεί κάτι ανάλογο, τότε πως μπορεί να φύγουν από εκεί οι S-300, που είναι καθαρά αμυντικό όπλο;
Σε αντίθεση με τους S-400 διότι αυτή η έκδοση παρέχει στον κάτοχό του πολύ μεγαλύτερο βεληνεκές, άρα προσφέρει συνθήκες πλήρους απαγόρευσης εναέριας κυκλοφορίας -που μπορεί να θεωρηθεί μια άκρος επιθετική ενέργεια- κάτι που δημιουργεί σημαντικά προβλήματα σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Αλλά δεν είναι μόνο το θέμα των S-300, υπάρχουν κι άλλα ρωσικής προέλευσης ή Σοβιετικής επινόησης συστήματα που διαθέτουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, όπως το αερόστρωμνο Zumbr που χρησιμοποιείται για την ταχεία μεταφορά Ειδικών Δυνάμεων σε οποιοδήποτε ακριτικό σημείο απαιτηθεί.
Τα Zumbr και τ’ αντιαεροπορικά…
Στο θέμα του Zumbr, η Αμερικανική πλευρά δεν έχει να προτείνει κάτι ανάλογο που να τοποθετείται στην θάλασσα και να ταξιδεύει με αυτές τις ταχύτητες, μεταφέροντας υλικά, μέσα και commandos στη νησιωτική Ελλάδα. Ακόμη και αποβατικά σκάφη, που έχουν ακουστεί και γραφτεί ως πλοία ενδιάμεσης λύσης, δεν κινούνται με την ταχύτητα και την ευελιξία που έχει το Zumbr. Μοναδικό υποκατάστατο, σημειώνουν στρατιωτική κύκλοι, επιχειρησιακής αξίας, θα ήταν η προσφορά μεταφορικών ελικοπτέρων, πχ Βlack Ηawk, που είναι τακτικό ελικόπτερο εναέριας εφόδου.
Στ’ αντιαεροπορικά συστήματα το Ελληνικό οπλοστάσιο σε νησιά και Θράκη διαθέτει τα ρωσικά OSA και τα TORM1. Αυτά καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος του Ελληνικού ουρανού σε περιοχές σημείου (SHORAD) κι όχι αεράμυνας περιοχής. Παρέχουν αντιαεροπορική κάλυψη σε μηχανοκίνητους σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς, με εμπλοκή στόχου από τα 8 έως τα περίπου 15 χλμ.
Στον αντίποδα τι μπορεί να δει ο Στρατός Ξηράς; Τα Nasams που βάλει με AIM-120 από επίγειο σταθμό σε όχημα Hummer. Η εμβέλειά του είναι 20-30 χλμ κι έχει υιοθετηθεί από τη Νορβηγία.
Ένα άλλο σύστημα εγγύς προστασίας, αυτή των 5,5 χλμ είναι και το Αμερικανικό Avenger που χρησιμοποιείται από τους Πεζοναύτες, κάτι που τουλάχιστον έως τις αρχές του χρόνου δεν βρισκόταν στην λίστα του γραφείου αμυντικής συνεργασίας των ΗΠΑ ως «μη επιχειρησιακά αναγκαίο» για την Αμερική.
Πάντως επακριβώς αντικαταστάτης των OSA & TOR δεν υπάρχει στη Δυτική φαρέτρα μιας και το δόγμα της αντιαεροπορικής ομπρέλας σε μηχανοκίνητους σχηματισμούς ανήκει κατά κύριο λόγο στους Ρώσους. Το Δυτικό μοντέλο προτάσσει την κυριαρχία της Πολεμικής Αεροπορίας που εξασφαλίζει την βιωσιμότητα των χερσαίων μονάδων.
Πυραυλικό ΠΒ, αντιαρματικά και τεθωρακισμένα
Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές οι RM-70 Πολλαπλοί εκτοξευτές ρωσικής προέλευσης μπορεί ν’ αντικατασταθούν με κάτι ανάλογο για το πυραυλικό πυροβολικό, όπως οι ήδη υπάρχοντες στο Ελληνικό οπλοστάσιο MLRS ή να προσφερθεί η πιο ελαφρά έκδοσή τους, στο τροχοφόρο Himars το οποίο δίνει μεγαλύτερη ευελιξία και φέρει έναν εκτοξευτή αντί δυο.
Αλλά και στον τομέα των αντιαρματικών συναντάμε το προηγμένο Kornet που εκεί ίσως ο μόνος αντικαταστάτης Αμερικανικής τεχνολογίας είναι το Javelin που πρόσφατα οι Αμερικανοί έδωσαν στην Εσθονία. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού να θυμίσουμε ότι βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις και για το Ισραηλινό Spike NLOS που είναι αντιαρματικός πύραυλος.
Σ’ ότι αφορά τα ρωσικά τεθωρακισμένα BMP-1 που χρησιμοποιεί ακόμα ο Ελληνικός Στρατός, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τεχνολογικά είναι παρωχημένα και πρέπει ν’ αντικατασταθούν. Δυο δεκαετίες αναζητείται ο αντικαταστάτης του αλλά από τη μια πλευρά η αναβλητικότητα των διαδικασιών, από την άλλη η δημοσιονομική κρίση, έχουν διατηρήσει αυτό το τεθωρακισμένο σε υπηρεσία.
Σε ότι αφορά τα ΤΟΜΑ M2 Bradley που είχε δείξει ενδιαφέρον η ελληνική πλευρά, δεν προχώρησε ποτέ καθώς ο Αμερικανικός στρατός δεν τα έχει προς το παρόν για αποδεσμεύσει.
Δημοσίευση σχολίου