του Γιάννη Κωνσταντόπουλου
Το νέο διεθνές περιβάλλον κατά τον 21ο αιώνα, θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός πολύ πιο ''άναρχου'' και πολυπολικού διεθνούς συστήματος (multipolar system), με τον τερματισμό της εποχής της μοναδικής υπερδύναμης, αλλά και την επιστροφή του έθνους-κράτους στο προσκήνιο της Ιστορίας. Ο άκρατος Νεοφιλελευθερισμός και η Παγκοσμιοποίηση, δεν κατόρθωσαν να μηδενίσουν την αξία του έθνους στα ματιά των λαών και σαν συνέπεια είχαν την αναζωπύρωση των εθνικισμών σε παγκόσμια κλίμακα. Παράλληλα ένας νέος ανταγωνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων της υφηλίου, αποτέλεσμα του καινούργιου διεθνούς περιβάλλοντος που διαμορφώνεται τον 21ο αιώνα, ξεκινά από την στιγμή που διαπιστώθηκε το τέλος της Αμερικανικής παντοδυναμίας. Μιας παντοδυναμίας, η οποία άρχισε με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου στα τέλη της δεκαετίας του '80 και τελείωσε με το πέρας της πρώτης δεκαετίας του 2000. Αυτή η εξέλιξη όμως σίγουρα θα κάνει τις κινήσεις των Αμερικανών πολύ πιο απρόβλεπτες, σπασμωδικές και απερίσκεπτες, στην προσπάθειά τους να αντισταθούν στην νέα πραγματικότητα.
Μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει από την Αμερικανοκίνητη ''Αραβική Άνοιξη'', που έχει πια μεταβληθεί σε ένα Ισλαμοφασιστικό χειμώνα, αφού τα προοδευτικά και δημοκρατικά στοιχεία αυτής της επανάστασης στον Αραβικό κόσμο, έχουν πια εξαφανιστεί. Ο εμφύλιος της Συρίας, απόρροια της ''Αραβικής Άνοιξης'', είναι στην ουσία ένας πόλεμος δια αντιπροσώπων (proxy war) μεταξύ της Ρωσίας που υποστηρίζει το Συριακό καθεστώς και των ΗΠΑ που υποστηρίζουν τους αντάρτες. Συνέπεια λοιπόν του καινούργιου ανταγωνισμού των Μεγάλων Δυνάμεων για κυριαρχία, θα είναι ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ της Δύσης από την μια, και του άξονα Μόσχας-Πεκίνου από την άλλη.
Εμβαθύνοντας σε αυτή την ταραχώδη κατάσταση που έχει περιέλθει πλέον ο πλανήτης, πρέπει να ειπωθεί πως υποκινώντας την ''Αραβική Άνοιξη'' οι Αμερικανοί θέλουν σε πρώτη φάση να διχάσουν τον μουσουλμανικό κόσμο, σε μια σύγκρουση Σιίτων-Σουνιτών, με στόχο να θέσουν σε αδυναμία το πυρηνικά φιλόδοξο Σιιτικό Ιράν (που επιδιώκει να γίνει περιφερειακή δύναμη όπως και η Τουρκία), στενό σύμμαχο της Συρίας (στην Συρία κυβερνούν οι Αλαουίτες, μια Σιίτικη σέκτα, σε βάρος της Σουνιτικής πλειοψηφίας). Κάνοντας εκεχειρία με τους Σουνίτες Τζιχαντιστές, οι ΗΠΑ θα κατορθώσουν σε δεύτερη φάση να ελέγχουν ευκολότερα την Μέση Ανατολή, αφού δεν θα πολεμούν άλλο εναντίον τους, τουλάχιστον για μερικά χρόνια, ενώ θα διασπαστούν τα Σουνιτικά κράτη που έχουν κοσμικό καθεστώς, έτσι δεν θα χρειάζεται πλέον να τα χρηματοδοτούν. Άλλωστε με την παγκόσμια οικονομική κρίση να κτυπάει αλύπητα την Αμερική, δεν έχουν πια αυτήν την δυνατότητα.
Έτσι, με την δημιουργία χάους θα ελέγχουν αυτήν την πλούσια σε υδρογονάνθρακες περιοχή του πλανήτη, ενώ απώτερος στόχος των Αμερικανών στρατηγιστών, είναι αυτό το Σουνιτικό Ισλαμικό κύμα να φτάσει μέχρι τον Καύκασο. Με αυτόν τον τρόπο θα πληγεί η ανερχόμενη Ρωσία, που διαθέτει έναν μεγάλο αριθμό από Σουνιτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην επικράτειά της, η οποία έτσι θα αποσταθεροποιηθεί. Στην προσπάθεια αυτή του κατευνασμού/pacification του Αραβικού κόσμου, που ολοένα και ενδίδει στον Ισλαμικό εξτρεμισμό (αποτέλεσμα του δόγματος της σύγκρουσης των πολιτισμών που ακολούθησαν οι ΗΠΑ την προηγούμενη δεκαετία με την εισβολή σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά και της συνεχιζόμενης Ισραηλινής κατοχής Παλαιστινιακών περιοχών), η Νεο-οθωμανική Τουρκία θα έχει κομβικό ρόλο, αφού θα κληθεί να αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη-προστάτη της Μέσης Ανατολής στον οποίο οι Άραβες θα πρέπει συσπειρωθούν, ενώ το Ισραήλ θα συνεχίσει να παίζει το ρόλο του χωροφύλακα, τουλάχιστον μέχρι να διευθετηθεί το Παλαιστινιακό.
Με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ θα μπορέσουν να επικεντρωθούν στον Ειρηνικό και στην ανάσχεση της Κίνας πριν εκείνη γίνει υπερδύναμη....πηγή
Δημοσίευση σχολίου