Ουκρανία: Η Αρχή του Τέλους (όποιο και αν είναι αυτό).

Τα πράγματα επιταχύνθηκαν πολύ όταν οι Ρώσοι πρόσφατα άνοιξαν και ένα νέο μέτωπο στα βόρεια.
Η θητεία του Ζελένσκι ως προέδρου τυπικά έληξε στις 20 Μαΐου

Δημήτρης Λένης
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία ήταν πιο γρήγορες από ό,τι είχαμε συνηθίσει το τελευταίο διάστημα. Μετά την κατάληψη τον Φεβρουάριο της Αβντίιφκα στα νότια του μετώπου, οι δυνάμεις της Ρωσίας αύξησαν παντού την δραστηριότητά τους, ακολουθώντας ένα είδος πολέμου που προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τις απώλειες του αντιπάλου, κρατώντας χαμηλά τις ρώσικες απώλειες, ακόμα και αν αυτό σημαίνει σχετικά αργή κατάκτηση νέων εδαφών. Πράγματι, μετά το πολυαίμακτο φιάσκο της θερινής αντεπίθεσης των Ουκρανών, είχαμε μια αργή αλλά σταθερή κατάληψη ουκρανικού εδάφους με αντίστοιχη υποχώρηση των Ουκρανών προς τα δυτικά.

Τα πράγματα επιταχύνθηκαν πολύ όταν οι Ρώσοι πρόσφατα άνοιξαν και ένα νέο μέτωπο στα βόρεια, στην περιοχή του Χαρκόβου· ο ίδιος ο Πούτιν δήλωσε ότι το Χάρκοβο δεν αποτελεί στόχο των ρωσικών δυνάμεων: «Δεν έχουμε τέτοια σχέδια για την ώρα» είπε, μια δήλωση που μπορεί να είναι αληθής – αλλά μπορεί και όχι, οι δηλώσεις σε εποχή πολέμου λαμβάνουν υπόψη και την ανάγκη παραπλάνησης του αντιπάλου (όλες οι δηλώσεις εμπλεκομένων στον πόλεμο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται κριτικά).

Από την άλλη μεριά βλέπουμε την Ουκρανία να έχει δύο κύρια προβλήματα, όπως τα διεκτραγωδεί στους New Υork Times ο αρχηγός της ουκρανικής μυστικής υπηρεσίας του στρατού, στρατηγός Μπουντάνοφ: Το πρώτο είναι η διαρκής έλλειψη πυρομαχικών και υλικού και το δεύτερο και σημαντικότερο η έλλειψη έμψυχου δυναμικού, κρέατος για τα κανόνια. Οι ΗΠΑ πρόσφατα αποφάσισαν να δρομολογήσουν ένα τεράστιο πακέτο βοήθειας ύψους 60 δισ. δολαρίων στην Ουκρανία, προκειμένου να καλύψουν το κενό στο υλικό, αν και μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι, όποιο (μικρό) τμήμα του πακέτου και όποτε φτάσει (πολύ αργά), δεν θα μπορέσει να βοηθήσει την μη αναπληρώσιμη απώλεια στο ανθρώπινο δυναμικό. Σε ένα τρίτο επίπεδο, φαίνεται ότι οι εσωτερικές αντιφάσεις της Ουκρανίας βρίσκονται σε όξυνση, αλλά έτσι ήταν από την αρχή -οι εσωτερικές αντιφάσεις της Ουκρανίας ήταν αυτός ο παράγοντας που επέτρεψε την ρώσικη εισβολή, ούτως ή άλλως. Η γενικότερη εικόνα είναι πολύ άσχημη για τη χώρα, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν.
Η ουκρανική στρατηγική

Η πάντα ενήμερη για θέματα στρατιωτικής ιστορίας αναγνώστρια του «Κοσμοδρομίου» ξέρει ότι αν βρισκόταν στην ηγεσία μιας χώρας σε πόλεμο με ισχυρότερο εχθρό θα έπρεπε να προσέχει: γιατί αν οι δυνάμεις της χώρας εξαντλούνταν και τα εφόδιά της τέλειωναν μέρα με την μέρα, η όλο και πιο κοντινή λήξη του πολέμου προφανώς θα είχε κάπως δυσάρεστες συνέπειες για την ηγεσία (ο λαός της χώρας είναι άλλη υπόθεση…). Ο μόνος τρόπος που θα διέθετε η αναγνώστριά μας για να σώσει το τομάρι της θα ήταν να (προσπαθήσει να) αναγκάσει τους συμμάχους της χώρας να μπουν και αυτοί στη σύγκρουση. Αυτή είναι με λίγα λόγια η τρέχουσα στρατηγική της Ουκρανίας.

Πράγματι οι Ουκρανοί τις τελευταίες εβδομάδες, χρησιμοποιώντας αμερικανικούς πυραύλους εδάφους εδάφους HIMARS/ATACMS, και αγγλογαλλικούς κρουζ Scalp/Storm Shadow και δυτικά drones πέτυχαν μια σειρά από χτυπήματα βαθιά στο ρώσικο έδαφος. Το πρώτο και, υποτίθεται, στρατηγικότερο είναι είναι σε ένα στρατηγικό ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης για διηπειρωτικούς πυραύλους στο Κρασνοντάρ, χτύπημα που έχει επιβεβαιωθεί από δορυφορικές φωτογραφίες. Το δεύτερο και τακτικά σημαντικότερο, είναι η συστηματική καταστροφή του καμαριού της ρώσικης αεράμυνας, των συστημάτων S-400, τα οποία είναι ένα από τα πιο ισχυρά εκθέματα του ρώσικου μάρκετινγκ οπλικών συστημάτων. Η σχετική προπαγάνδα είναι ότι, αντίθετα με τα Patriot, τα S-400 είναι περίπου άτρωτα. Οι S-400 όμως αποδεικνύονται εύκολη λεία για τους ATACMS και όχι το αντίθετο, όπως θα έπρεπε κανονικά να ισχύει. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.