Η Γερμανία αποφεύγει την κατάσχεση ρωσικών περιουσιών επειδή φοβάται.

 

Τα αντίποινα του Πούτιν, αλλά κυρίως τις αποζημιώσεις για τα εγκλήματα του Β’ Παγκόσμιου.

Το φάντασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στοιχειώνει τις προσπάθειες της Δύσης να πάρει ρωσικά περιουσιακά στοιχεία και να τα διοχετεύσει στην άμυνα της Ουκρανίας ενάντια στη Μόσχα.

Αυτό αναφέρει η Wall Street Journal σε δημοσίευμα με τίτλο World War II History Haunts Attempts to Seize Russian Assets

Το Βερολίνο έχει αναδειχθεί ως ένας από τους πιο σκληρούς αντιπάλους σε μια τέτοια ενέργεια υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για τη διαχείριση μερικών περιουσιακών στοιχείων της ρωσικής κεντρικής τράπεζας, αξίας 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που είχαν παγώσει στην αρχή του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η Γερμανία φοβάται ότι η κατάσχεση και όχι η δέσμευση των κεφαλαίων θα μπορούσε να δημιουργήσει προηγούμενο και να εμπνεύσει νέες αξιώσεις εναντίον της για εγκλήματα της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα δύο τρίτα των ρωσικών χρημάτων βρίσκονται σε εταιρίες εκκαθάρισης της Ευρώπης και, δύο χρόνια μετά τον πόλεμο, η Γερμανία μόλις υποστήριξε τη χρήση των απροσδόκητων κερδών για τη χρηματοδότηση ουκρανικών όπλων. Το Παρίσι, η Ρώμη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι επίσης διστακτικές, σε περίπτωση που η κράτηση των αποθεματικών πλήξει τη διεθνή εμπιστοσύνη στο ευρώ και τα περιουσιακά στοιχεία του νομίσματος. Η G-7 διχάζεται ως προς το αν θα κατάσχει τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας, με την Ιαπωνία, η οποία αντιμετωπίζει δικές της αξιώσεις αποζημίωσης από τη Νότια Κορέα και άλλους γείτονες, να αντιτίθεται στην κίνηση. Το ιαπωνικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι θα συνεχίσει να συζητά το θέμα με τους εταίρους της G-7.Τα αιτήματα για περαιτέρω αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ταλαιπωρούν τη Γερμανία για δεκαετίες, επιδεινώνοντας κατά καιρούς τις σχέσεις με τους γείτονές της.

Πρόσφατα, επανήλθαν εκκλήσεις για περαιτέρω επανορθώσεις. Η Πολωνία, στην οποία η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε και την κατέλαβε καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, έχει ζητήσει αποζημίωση 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από το Βερολίνο από το 2022, ενώ η Ελλάδα από το 2019 έχει ζητήσει περισσότερα από 300 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η Γερμανία λέει ότι οι αρχικές μεταπολεμικές πληρωμές της και μια συνθήκη του 1990 που όρισε τα σύνορα της χώρας μετά την επανένωση, έλυσαν το ζήτημα. Η τότε Σοβιετική Ένωση και οι ΗΠΑ υπέγραψαν τη συνθήκη. Η Πολωνία, η Ελλάδα και η Ιταλία δεν συμμετείχαν.

Ο Andreas Rödder, καθηγητής σύγχρονης ιστορίας στο Johannes Gutenberg University Mainz στη Γερμανία, είπε ότι οι ιταλικές και οι πολωνικές αξιώσεις κατά της Γερμανίας είναι έγκυρες. Ωστόσο, οι διαδοχικές γερμανικές κυβερνήσεις έκαναν λάθος υιοθετώντας μια νομικιστική προσέγγιση και αρνήθηκαν να εξετάσουν έναν συμβιβασμό, οδηγώντας το πρόβλημα σε έξαρση, πρόσθεσε. «Η Γερμανία αισθάνθηκε άνετα με τη εσφαλμένη υπόθεση ότι το πρόβλημα είχε επιλυθεί και σκόπιμα απέφυγε το ζήτημα για δεκαετίες, επομένως δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι η Πολωνία και η Ελλάδα λένε τώρα ότι έχουν μία υπόθεση που δεν έχει τελειώσει», είπε ο Rödder.
Η Γερμανία υποστηρίζει επίσης ότι τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία πρέπει να παραμείνουν ανέπαφα, για να χρησιμοποιηθούν ως μοχλός σε οποιεσδήποτε συνομιλίες για τον τερματισμό του πολέμου και να παρακινηθεί η Ρωσία να παραχωρήσει μέρος της ουκρανικής επικράτειας που κατέχει.

Ο Slawomir Debski, επικεφαλής του Pism, μιας δεξαμενής σκέψης, είπε ότι ένα άλλο κίνητρο για την άρνηση του Βερολίνου να κατάσχει ρωσικά περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσε να είναι ότι προστατεύει τις γερμανικές εταιρείες, που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται εκεί, από αντίποινα. Ο όμιλος Leave Russia, ο οποίος κάνει εκστρατεία για την έξοδο δυτικών εταιρειών από τη ρωσική αγορά, λέει ότι 272 γερμανικές εταιρείες εξακολουθούν να λειτουργούν εκεί.

Εντός της G-7, ένας περίπλοκος συμβιβασμός μπορεί να αρχίσει να εμφανίζεται. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρότειναν στην Ομάδα να δώσει προκαταβολικά κέρδη 10 ετών – ουσιαστικά πληρωμές τόκων σε ληξιπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία – από τα δεσμευμένα κεφάλαια. Αυτά τα χρήματα θα λειτουργούσαν ως εγγύηση για ένα ομόλογο που εκδόθηκε από ένα μηχανισμό ειδικού σκοπού που δημιουργήθηκε από την G-7 για να συγκεντρώσει χρήματα για την Ουκρανία. Οι χώρες της G-7 θα εγγυηθούν το χρέος.

Οι Ευρωπαίοι έχουν το δικό τους σχέδιο, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τους τόκους που δημιουργούνται από τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, για να πληρώσουν για όπλα και ανοικοδόμηση για την Ουκρανία. Αυτό είναι πιθανό να προχωρήσει σύντομα, αν και αξιωματούχοι της ΕΕ λένε ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να ενταχθεί στο σχέδιο των ΗΠΑ το 2025. Οι συζητήσεις βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο.

«Εξετάζουμε μια σειρά από πιθανότητες, που κυμαίνονται από την πραγματική κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων έως τη χρήση τους ως εγγύηση», δήλωσε η υπουργός Οικονομικών Janet Yellen την περασμένη εβδομάδα. Αρχικά, Αμερικανοί αξιωματούχοι ανησυχούσαν ότι η κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον της Ουάσιγκτον και συμμάχων, όπως το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν έκτοτε ότι μόνο οι άμεσα επηρεαζόμενες χώρες, όπως οι κύριοι υποστηρικτές της Ουκρανίας, των οποίων η ασφάλεια απειλείται και που πληρώνουν για μέρος της άμυνας του Κιέβου, θα έχουν το δικαίωμα να κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία.

Ο Bart Szewczyk, συνεργάτης της αμερικανικής δικηγορικής εταιρείας Covington, ο οποίος στο παρελθόν συμβούλευε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εργαζόταν στο ICJ, είπε ότι οι ανησυχίες του Βερολίνου σχετικά με τη δημιουργία προηγούμενου για υποθέσεις αποζημιώσεων ήταν αδικαιολόγητες. «Η λογική πίσω από τα αντίμετρα ισχύει σαφώς μόνο για τις τρέχουσες και συνεχιζόμενες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, παρά για εκείνες που συνέβησαν πριν από 80 χρόνια», είπε.

Ο Γερμανός καγκελάριος Olaf Scholz, που κάποτε διοικούσε τη δική του νομική εταιρεία, δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει το ρίσκο, σύμφωνα με Γερμανούς αξιωματούχους. Ένας από τους αξιωματούχους είπε ότι η κίνηση θα μπορούσε να οδηγήσει άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σε διεκδικήσεις σε σχέση με τη δουλεία και την αποικιοκρατία.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.