Γράφει ο SETH J. FRANTZMAN
Οι απειλές της Τουρκίας δεν είναι καινούριες. Απειλεί και πραγματοποιεί στρατιωτικές εισβολές στη Συρία, στοχεύοντας συχνά κουρδικές περιοχές, σε τακτική βάση από το 2016.
Η Τουρκία προετοιμάζεται για μια νέα εισβολή στη Συρία και πιθανώς να επεκτείνει τις εκστρατείες στο Ιράκ, ισχυριζόμενη ότι είναι ένας αγώνας κατά της τρομοκρατίας. Η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα αποδόθηκε σε κουρδικές ομάδες στη Συρία. Αλλά φαίνεται ότι η Άγκυρα συνέλαβε έναν δράστη που δεν συνδέεται με καμία κουρδική ομάδα.
Οι απειλές της Άγκυρας δεν είναι καινούριες. Απειλεί και πραγματοποιεί εισβολές στη Συρία, στοχεύοντας συχνά κουρδικές περιοχές, συνήθως από το 2016. Η πολιτική της Τουρκίας στη Συρία δεν αφορά μόνο την επίθεση κατά των Κούρδων. Αφορά επίσης τη μείωση του ρόλου των ΗΠΑ στη Συρία.
Αυτό σημαίνει ότι η πραγματική σύγκρουση της Άγκυρας είναι εν μέρει με τις ΗΠΑ και ότι η Ουάσιγκτον είναι η μόνη ισχυρή χώρα που θα μπορούσε εύλογα να αποτρέψει μια ακόμη τουρκική εισβολή. Η ιστορία δείχνει ότι η Άγκυρα απαιτεί να εισβάλει και να καταστρέψει τις κουρδικές περιοχές της Συρίας από το 2016 και οι ΗΠΑ γενικά κατάφεραν να επιβραδύνουν ή να αποτρέψουν αυτές τις εισβολές.
Οι εισβολές της Τουρκίας στις κουρδικές περιοχές της Συρίας
Μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου το 2011, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Τουρκία, μαζί με τη Ρωσία και το Ιράν, έπαιξαν ρόλο στη Συρία. Το Ιράν και η Ρωσία υποστήριξαν το καθεστώς, ενώ οι ΗΠΑ και η Τουρκία τους Σύρους αντάρτες.
Το 2014, ωστόσο, οι Σύροι αντάρτες ήταν τόσο χαοτικοί που εξτρεμιστικές ομάδες διέσχισαν την Τουρκία και άρχισαν να εντάσσονται στο ISIS και σε ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Το ISIS φαινομενικά ήταν μια εξτρεμιστική οργάνωση με βάση το Ιράκ, αλλά μετακόμισε στη Συρία και στη συνέχεια επέστρεψε στο Ιράκ, κατακτώντας ένα τμήμα και των δύο χωρών και πραγματοποιώντας γενοκτονία κατά των Γιαζίντι.
Το ISIS πολιόρκησε επίσης τις κουρδικές περιοχές και οι ΗΠΑ επενέβησαν με μια εκστρατεία βομβαρδισμού και ειδικές δυνάμεις, με στόχο να επιβραδύνουν την προέλαση του ISIS.
Στο Ιράκ, οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με την ιρακινή κυβέρνηση και την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν. Στη Συρία, οι ΗΠΑ βρήκαν εταίρους μεταξύ Κούρδων μαχητών, οι οποίοι συχνά προέρχονταν από το YPG.
Οι ΗΠΑ ήθελαν μια δύναμη συνασπισμού κατά του ISIS, επομένως βοήθησαν το YPG να επεκταθεί πέρα από τους Κούρδους και να δημιουργήσει τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) το 2015. Μέχρι τότε, η Ρωσία είχε παρέμβει για να βοηθήσει το συριακό καθεστώς και οι αντάρτες υποχωρούσαν.
Οι ΗΠΑ είχαν επίσης μετατοπιστεί από το ενδεχόμενο αεροπορικών επιδρομών στη μείωση της υποστήριξης προς τους αντάρτες. Μέχρι το 2016, οι SDF απωθούσαν το ISIS, αλλά η Τουρκία δεν ήταν ευχαριστημένη. Η Άγκυρα είχε επιτρέψει στους εξτρεμιστές να περάσουν στη Συρία και βλέποντας το ISIS να νικιέται, αυτό ανησυχούσε την Άγκυρα.
Η Τουρκία πολεμούσε το PKK το 2015 εντός της Τουρκίας και το 2016, η Άγκυρα αποφάσισε ότι θα επεκτείνει τον πόλεμό της στη Συρία, υποστηρίζοντας ότι το YPG ήταν τμήμα του PKK.
Το 2016, η Άγκυρα εισέβαλε στο Jarabulus, κοντά στη Manbij, για να σταματήσει την προέλαση των SDF και αντιτάχθηκε στον ρόλο των ΗΠΑ στη Συρία. Όταν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανέλαβε την εξουσία, η Τουρκία πίεσε τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν τη Συρία και να αφήσουν την Άγκυρα να καταλάβει την πρωτεύουσα του ISIS, τη Ράκα. Οι ΗΠΑ δεν συμφώνησαν.
Μέχρι το 2017, η Τουρκία έστρεψε την προσοχή της στη συνεργασία με τη Ρωσία και το Ιράν για τη διχοτόμηση της Συρίας. Η Τουρκία θα καταλάμβανε το Ιντλίμπ, όπου το HTS που συνδέεται με την Αλ Κάιντα ήταν σε εξέχουσα θέση, και η Τουρκία θα μετατόπιζε τους Σύρους αντάρτες σε μια πληρεξούσια δύναμη – τον SNA Syrian National Army- για να πολεμήσει τους Κούρδους και όχι το καθεστώς.
Η Άγκυρα προσέφερε στη Συρία σε αντάλλαγμα να αφήσει το καθεστώς να καταλάβει ορισμένες περιοχές, θα παρακινούσε τους αντάρτες να πολεμήσουν τους Κούρδους στο Αφρίν και η Ρωσία θα άνοιγε τη συνοριακή περιοχή στις τουρκικές αεροπορικές επιδρομές κατά των YPG και SDF. Η Ρωσία και το καθεστώς προσφέρθηκαν να σταματήσουν τις αεροπορικές επιδρομές εάν οι SDF άλλαζαν πλευρά και δούλευαν με το καθεστώς και όχι με τις ΗΠΑ. Αλλά οι SDF είπαν ότι δεν θα το έκαναν.
Από εκείνη τη στιγμή, η Τουρκία άρχισε να σχεδιάζει την εισβολή στο Αφρίν και στη συνέχεια στη Σερεκανίγιε. Σε συνεργασία με την κυβέρνηση Τραμπ, η Άγκυρα πήρε το πράσινο φως για το Αφρίν και 150.000 Κούρδοι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Στην SNA δόθηκε το Αφρίν, ένα είδος μίνι-κράτους που διοικείται από τη μαφία για να τρομοκρατεί και να εκμεταλλεύεται.
Το HTS (Hay’at Tahrir al-Sham ή «Organization for the Liberation of the Levant»)) έλαβε το Idlib και τα «υπολείμματα» του ISIS, που εγκατέλειψαν τη Ράκα το 2017, μεταφέρθηκαν μέσω Τουρκίας ή άλλων περιοχών της Συρίας στο Idlib. Οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ σκότωσαν αργότερα τον ηγέτη του ISIS, το φθινόπωρο του 2019 στην Ιντλίμπ, κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Η Τουρκία προετοιμάζεται για μια νέα εισβολή στη Συρία και πιθανώς να επεκτείνει τις εκστρατείες στο Ιράκ, ισχυριζόμενη ότι είναι ένας αγώνας κατά της τρομοκρατίας. Η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα αποδόθηκε σε κουρδικές ομάδες στη Συρία. Αλλά φαίνεται ότι η Άγκυρα συνέλαβε έναν δράστη που δεν συνδέεται με καμία κουρδική ομάδα.
Οι απειλές της Άγκυρας δεν είναι καινούριες. Απειλεί και πραγματοποιεί εισβολές στη Συρία, στοχεύοντας συχνά κουρδικές περιοχές, συνήθως από το 2016. Η πολιτική της Τουρκίας στη Συρία δεν αφορά μόνο την επίθεση κατά των Κούρδων. Αφορά επίσης τη μείωση του ρόλου των ΗΠΑ στη Συρία.
Αυτό σημαίνει ότι η πραγματική σύγκρουση της Άγκυρας είναι εν μέρει με τις ΗΠΑ και ότι η Ουάσιγκτον είναι η μόνη ισχυρή χώρα που θα μπορούσε εύλογα να αποτρέψει μια ακόμη τουρκική εισβολή. Η ιστορία δείχνει ότι η Άγκυρα απαιτεί να εισβάλει και να καταστρέψει τις κουρδικές περιοχές της Συρίας από το 2016 και οι ΗΠΑ γενικά κατάφεραν να επιβραδύνουν ή να αποτρέψουν αυτές τις εισβολές.
Οι εισβολές της Τουρκίας στις κουρδικές περιοχές της Συρίας
Μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου το 2011, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Τουρκία, μαζί με τη Ρωσία και το Ιράν, έπαιξαν ρόλο στη Συρία. Το Ιράν και η Ρωσία υποστήριξαν το καθεστώς, ενώ οι ΗΠΑ και η Τουρκία τους Σύρους αντάρτες.
Το 2014, ωστόσο, οι Σύροι αντάρτες ήταν τόσο χαοτικοί που εξτρεμιστικές ομάδες διέσχισαν την Τουρκία και άρχισαν να εντάσσονται στο ISIS και σε ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Το ISIS φαινομενικά ήταν μια εξτρεμιστική οργάνωση με βάση το Ιράκ, αλλά μετακόμισε στη Συρία και στη συνέχεια επέστρεψε στο Ιράκ, κατακτώντας ένα τμήμα και των δύο χωρών και πραγματοποιώντας γενοκτονία κατά των Γιαζίντι.
Το ISIS πολιόρκησε επίσης τις κουρδικές περιοχές και οι ΗΠΑ επενέβησαν με μια εκστρατεία βομβαρδισμού και ειδικές δυνάμεις, με στόχο να επιβραδύνουν την προέλαση του ISIS.
Στο Ιράκ, οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με την ιρακινή κυβέρνηση και την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν. Στη Συρία, οι ΗΠΑ βρήκαν εταίρους μεταξύ Κούρδων μαχητών, οι οποίοι συχνά προέρχονταν από το YPG.
Οι ΗΠΑ ήθελαν μια δύναμη συνασπισμού κατά του ISIS, επομένως βοήθησαν το YPG να επεκταθεί πέρα από τους Κούρδους και να δημιουργήσει τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) το 2015. Μέχρι τότε, η Ρωσία είχε παρέμβει για να βοηθήσει το συριακό καθεστώς και οι αντάρτες υποχωρούσαν.
Οι ΗΠΑ είχαν επίσης μετατοπιστεί από το ενδεχόμενο αεροπορικών επιδρομών στη μείωση της υποστήριξης προς τους αντάρτες. Μέχρι το 2016, οι SDF απωθούσαν το ISIS, αλλά η Τουρκία δεν ήταν ευχαριστημένη. Η Άγκυρα είχε επιτρέψει στους εξτρεμιστές να περάσουν στη Συρία και βλέποντας το ISIS να νικιέται, αυτό ανησυχούσε την Άγκυρα.
Η Τουρκία πολεμούσε το PKK το 2015 εντός της Τουρκίας και το 2016, η Άγκυρα αποφάσισε ότι θα επεκτείνει τον πόλεμό της στη Συρία, υποστηρίζοντας ότι το YPG ήταν τμήμα του PKK.
Το 2016, η Άγκυρα εισέβαλε στο Jarabulus, κοντά στη Manbij, για να σταματήσει την προέλαση των SDF και αντιτάχθηκε στον ρόλο των ΗΠΑ στη Συρία. Όταν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανέλαβε την εξουσία, η Τουρκία πίεσε τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν τη Συρία και να αφήσουν την Άγκυρα να καταλάβει την πρωτεύουσα του ISIS, τη Ράκα. Οι ΗΠΑ δεν συμφώνησαν.
Μέχρι το 2017, η Τουρκία έστρεψε την προσοχή της στη συνεργασία με τη Ρωσία και το Ιράν για τη διχοτόμηση της Συρίας. Η Τουρκία θα καταλάμβανε το Ιντλίμπ, όπου το HTS που συνδέεται με την Αλ Κάιντα ήταν σε εξέχουσα θέση, και η Τουρκία θα μετατόπιζε τους Σύρους αντάρτες σε μια πληρεξούσια δύναμη – τον SNA Syrian National Army- για να πολεμήσει τους Κούρδους και όχι το καθεστώς.
Η Άγκυρα προσέφερε στη Συρία σε αντάλλαγμα να αφήσει το καθεστώς να καταλάβει ορισμένες περιοχές, θα παρακινούσε τους αντάρτες να πολεμήσουν τους Κούρδους στο Αφρίν και η Ρωσία θα άνοιγε τη συνοριακή περιοχή στις τουρκικές αεροπορικές επιδρομές κατά των YPG και SDF. Η Ρωσία και το καθεστώς προσφέρθηκαν να σταματήσουν τις αεροπορικές επιδρομές εάν οι SDF άλλαζαν πλευρά και δούλευαν με το καθεστώς και όχι με τις ΗΠΑ. Αλλά οι SDF είπαν ότι δεν θα το έκαναν.
Από εκείνη τη στιγμή, η Τουρκία άρχισε να σχεδιάζει την εισβολή στο Αφρίν και στη συνέχεια στη Σερεκανίγιε. Σε συνεργασία με την κυβέρνηση Τραμπ, η Άγκυρα πήρε το πράσινο φως για το Αφρίν και 150.000 Κούρδοι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Στην SNA δόθηκε το Αφρίν, ένα είδος μίνι-κράτους που διοικείται από τη μαφία για να τρομοκρατεί και να εκμεταλλεύεται.
Το HTS (Hay’at Tahrir al-Sham ή «Organization for the Liberation of the Levant»)) έλαβε το Idlib και τα «υπολείμματα» του ISIS, που εγκατέλειψαν τη Ράκα το 2017, μεταφέρθηκαν μέσω Τουρκίας ή άλλων περιοχών της Συρίας στο Idlib. Οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ σκότωσαν αργότερα τον ηγέτη του ISIS, το φθινόπωρο του 2019 στην Ιντλίμπ, κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Δημοσίευση σχολίου