”Ρουκέτα” Ισραηλινών κατά Τουρκίας: ”Η Άγκυρα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός.

Το 8ο – και πιο επικίνδυνο – μέτωπο-Συμμαχία με Ελλάδα-Κύπρο”

Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ ισχυρίζεται ότι το απειλούν επτά διαφορετικά πεδία. Φαίνεται ότι σιγά σιγά, αλλά σταθερά, αναδύεται ένα όγδοο απειλητικό μέτωπο που είναι σε μεγάλο βαθμό πιο επικίνδυνο από τα άλλα. Αυτό είναι το τουρκικό μέτωπο. Η Τουρκία, η οποία μέχρι πριν από περίπου 23 χρόνια ήταν ένας από τους μεγάλους φίλους του Ισραήλ, έχει γίνει πραγματικός εχθρός από τότε που ο Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία.

Οι κύριοι παράγοντες που εξηγούν την προκλητική και απειλητική προσέγγιση της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα είναι η θρησκευτική της αντίληψη, η εθνική της αντίληψη και η μεγαλομανία της. Ωστόσο, η επιρροή του Ερντογάν στην Τουρκία δεν είναι ο μόνος παράγοντας που έχει καθορίσει το τουρκικό ήθος. Για να κατανοήσει κανείς το πλήρες πλαίσιο, πρέπει να εξετάσει την πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί για πάνω από έναν αιώνα.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία είχε κυβερνήσει τόσο τη Μέση Ανατολή όσο και τα Βαλκάνια για αιώνες, κατέρρευσε. Η Τουρκία, σύμμαχος της Γερμανίας και της Αυστρίας, ηττήθηκε. Στη διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Λωζάνη τον Ιούλιο του 1923, η Τουρκία αποδέχτηκε απρόθυμα τη θέση των νικητριών χωρών, Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ελλάδας. Η κύρια τουρκική παραχώρηση εκφράστηκε στον τομέα του εδάφους. Η Τουρκία αναγκάστηκε να αποσυρθεί στα σύνορά της που είναι γνωστά μέχρι σήμερα.

Το γεγονός ότι υποχρεώθηκε να αποσυρθεί σε αυτά τα σύνορα δεν σημαίνει ότι αποδέχτηκε και αυτή την απόφαση. Στην πραγματικότητα, πριν από περισσότερα από είκοσι χρόνια, όταν επικρατούσε ειρήνη μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ και οι σχέσεις μεταξύ των στρατών των δύο χωρών ήταν καλές, συναντήθηκα πολλές φορές ως ταγματάρχης στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις με Τούρκο στρατιωτικό προσωπικό που ήταν ισοδύναμο με εμένα σε θέσεις. Στις άτυπες συνομιλίες μας, μου είπαν τα εξής:

«Καταλαβαίνουμε ότι οι μέρες της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχουν τελειώσει και δεν περιμένουμε να επιστρέψουν. Ωστόσο, δεν δεχόμαστε τα σύνορα που μας επιβλήθηκαν το 1923. Τα φυσικά σύνορα της Τουρκίας πρέπει να επεκταθούν σε τουλάχιστον τρία σημεία: στα νότια σύνορα, στο Αιγαίο Πέλαγος και στην Κύπρο. Όσον αφορά τα νότια σύνορα, τα δίκαια και σωστά σύνορα είναι αυτά που εκτείνονται κατά μήκος της γραμμής μεταξύ της πόλης του Χαλεπίου στη Συρία και της πόλης της Μοσούλης στο Ιράκ. Όσον αφορά το Αιγαίο Πέλαγος, τη θάλασσα που χωρίζει την Τουρκία από την Ελλάδα, πιστεύουμε ότι δεν είναι σωστό όλα τα δεκάδες νησιά που υπάρχουν σε αυτή τη θάλασσα, μερικά από αυτά ακόμη και λίγα χιλιόμετρα από τις τουρκικές ακτές, να ανήκουν στην Ελλάδα από το 1923. Τα σωστά σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα πρέπει να περνούν από το Αιγαίο Πέλαγος στη μέση της «ηπειρωτικής» Τουρκίας και της ηπειρωτικής Ελλάδας, και έτσι πολλά νησιά θα πρέπει να περάσουν στην τουρκική κυριαρχία. Όσον αφορά την Κύπρο, ολόκληρο το βόρειο τμήμα της θα πρέπει να ανήκει στην Τουρκία».

Ο πρόεδρος που συνέβαλε στο τουρκικό ήθος

Από τότε που ο Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία, το τουρκικό αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας όχι μόνο έχει αυξηθεί, αλλά έχουν προστεθεί δύο επιπλέον διαστάσεις: η μεγαλομανής προσωπικότητα του Τούρκου προέδρου και η αφοσιωμένη ισλαμιστική του προσέγγιση.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, το Ισραήλ μπορούσε να ζήσει με την εχθρική προσέγγιση της Τουρκίας απέναντί ​​του, καθώς αυτή η προσέγγιση χαρακτηριζόταν κυρίως από λόγια, δηλητηριώδεις δηλώσεις, προσπάθειες να το χτυπήσουν με τη βοήθεια του στολίσκου στη Γάζα το 2010 και με τη χρηματοδότηση προκλήσεων στην Ιερουσαλήμ.

Τα τελευταία δύο χρόνια, είναι εμφανές ότι υπάρχει ένας εξτρεμισμός στην εχθρική στάση της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ, ένας εξτρεμισμός που αντανακλά επίσης την προθυμία να κινηθεί προς μια στρατιωτική αντιπαράθεση μαζί του.

Τρεις εξελίξεις ενθαρρύνουν τον Ερντογάν: Πρώτον, η διεθνής απομόνωση του Ισραήλ μετά τον πόλεμο στη Γάζα. Δεύτερον, η επιτυχία της Τουρκίας να προκαλέσει πραξικόπημα στη Συρία, το οποίο εξασφάλισε την πίστη στους Τούρκους από τον Σύριο ηγέτη, Αχμέντ αλ-Σάρα. Επιπλέον, εξαρτάται από την τουρκική στρατιωτική βοήθεια για να ενισχύσει την κυριαρχία του. Τρίτον, η προσωπική σύνδεση και οι καλές σχέσεις μεταξύ του Ερντογάν και του Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ, ο οποίος έχει δηλώσει δημόσια ότι τον αγαπά.

Το πιο επικίνδυνο μέτωπο

Το Ισραήλ προφανώς κατανοεί το μέγεθος της τουρκικής απειλής. Η πιθανότητα να εξελιχθεί σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση φαίνεται ακόμη μακρινή, κυρίως επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να την αποτρέψουν. Ωστόσο, το μέγεθος αυτής της απειλής, εάν συμβεί, είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητικό. Η Τουρκία διαθέτει έναν τεράστιο και υψηλής ποιότητας στόλο και, εάν αποφασίσει να επιτεθεί στο Ισραήλ, είναι σίγουρα ικανή να δημιουργήσει ναυτικό αποκλεισμό του Ισραήλ. Με άλλα λόγια, το Ισραήλ μπορεί να βρεθεί σε μια περιορισμένη στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία στους ουρανούς της Συρίας, καθώς δεν μπορεί να παραιτηθεί από τον εναέριο έλεγχο ολόκληρης της νότιας Συρίας. Αυτός ο έλεγχος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ικανότητα της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρεί ελεύθερα εναντίον του Ιράν.

Το Ισραήλ θα ήταν καλύτερα να συνεργαστεί με την Κύπρο και την Ελλάδα, καθώς αυτές οι δύο χώρες αναγνωρίζουν την πιθανότητα τουρκικής επιθετικότητας εναντίον τους.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.