ΜΠΕΤΣΗΣ ΟΡΦΕΑΣ
Πριν ο Ράμα προχωρήσει σε ένα νέο κρεσέντο προσκλήσεων από την δεύτερη συγκέντρωση του επί ελληνικού εδάφους, στην Θεσσαλονίκη, η αλβανική κυβέρνηση κήρυξε τον εορτασμό της 80ης επετείου της Απελευθέρωσης (29 Νοεμβρίου του 1944, όπου οι Ναζί αποχώρησαν από την Αλβανία). Το πρόβλημα είναι ότι ο εορτασμός αυτός δεν σχετίζεται με τα ιστορικά γεγονότα και θυμίζει περισσότερο τους εορτασμούς που πραγματοποιούσε το κομμουνιστικό καθεστώς.
Στην πραγματικότητα, η Αλβανία δεν είχε αντισταθεί κατά των Ναζί. Απλώς οι Βρετανοί, στο πλαίσιο της πολιτικής τους στα Βαλκάνια, είχαν συμπεριλάβει και την Αλβανία στο μέτωπο του αντιναζιστικού αγώνα. Οι Αλβανοί, με την συνεργασία των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών, προσδοκούσαν σε αλλαγή συνόρων για να συμπεριληφθούν στην Αλβανία εδάφη γειτονικών τους κρατών.
Όπως αποδεικνύουν και φωτογραφίες της εποχής (βλ. φωτογραφία εξώφυλλου, όπου απεικονίζεται και ο σημερινός επικεφαλής του κόμματος των Αλβανοτσάμηδων, PDIU) είχε πραγματοποιηθεί παλλαϊκό συλλαλητήριο στα Τίρανα, με κύριο σύνθημα: «Χίτλερ και Ντούτσε θα μας δώσουν Κόσσοβο και Τσαμουριά»! Η ίδια ιστορική διαστρέβλωση παρατηρείται και στον δήθεν “πόθο” των Αλβανών περί απαλλαγής τους απ’ τον οθωμανικό ζυγό, καθώς η ανακήρυξη ανεξάρτητου αλβανικού κράτους (το 1912) ήταν σχεδιασμός της Αυστροουγγαρίας.
Η εισαγωγή αυτή είναι απαραίτητη, ώστε να κατανοηθεί το πραγματικό νόημα των εκδηλώσεων. Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που διοργανώνονται επετειακές εκδηλώσεις, με την πλήρη συνέργεια της επισήμου πολιτείας, που και την ιστορία διαστρεβλώνουν και το εθνικιστικό αφήγημα συντηρούν, όπως και τον ανθελληνισμό.
Τα τελευταία χρόνια με μια σειρά εκδηλώσεων, εκδόσεων, τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ κτλ, η αλβανική κοινωνία υποβάλλεται σε μια πλύση εγκεφάλου – με πρόχειρο τρόπο, αλλά με καταφανή στόχευση – ώστε να υιοθετήσει την αναθεώρηση της ιστορίας. Εάν κανείς παρακολουθήσει προσεκτικά – ειδικά τους σχολικούς εορτασμούς και τα σχολικά βιβλία – διαπιστώνει ότι απουσιάζουν οι αναφορές στους πραγματικούς εισβολείς και κατακτητές των Βαλκανίων.
Ως κύριος εχθρός, σύμφωνα με την νέα ιστοριογραφία και την σχετική προπαγάνδα, σαφώς και παρουσιάζεται ο Ελληνισμός. Οι δε υποστηρικτές της σχετικής προπαγάνδας δεν φαίνεται να υπολογίζουν ότι εκτός από την τεράστια ζημιά στην ιστορική αλήθεια, προσβάλλουν την ίδια την εθνική τους περηφάνεια, επιβεβαιώνοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι πρόκειται για μια χώρα επιρρεπής στον τυχοδιωκτισμό και στις ευκαιριακές συμμαχίες.
Ανθελληνική εκδήλωση στην Αλβανία
Από την επίσημη εβδομαδιαία έκδοση “ΟΥΣΤΡΙΑ” (Ο Στρατός) του υπουργείου Αμύνης της Αλβανίας – χώρας μέλους του ΝΑΤΟ – συγκεκριμένα στο φύλλο αρ. 42 (827897) της 25ης Οκτωβρίου του 2024 και στη σελίδα 6, δύναται κανείς να πληροφορηθεί σε εκτενές ρεπορτάζ, για μία εκδήλωση συλλογικοτήτων σε περιοχή του Αργυροκάστρου και του Δελβίνου, με ξεκάθαρο ανθελληνικό πρόσημο και στόχευση. Η εκδήλωση είχε την αγαστή υποστήριξη του αλβανικού κράτους, όπως δείχνει και η δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα των ενόπλων δυνάμεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το αμυντικό δόγμα της χώρας.
Όμως, δεν γίνεται να μην επισημανθεί και το timing που πραγματοποιήθηκε αυτή η εκδήλωση, συγκεκριμένα κατά τις προετοιμασίες του Ελληνισμού για τον εορτασμό του Ιστορικού “ΟΧΙ”: Για τον εορτασμό της θυσίας του κατά του Φασισμού και υπέρ του ιδανικού της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των μικρών χωρών – και βεβαίως στην περίπτωση του Ελληνισμού προφανώς και το “μικρό” αναφέρεται μόνο στα αριθμητικά μεγέθη…
Συγκεκριμένα στον Αυχένα της Σκερφίτσα, Λιάπικοι πληθυσμοί, με την παρότρυνση τοπικών αρχών, ανέγειραν αναμνηστικό μνημείο για μία υποτιθέμενη μάχη κατά των ελληνικών δυνάμεων, το καλοκαίρι του 1914. Στην ουσία επρόκειτο για μικρές συγκρούσεις που διαδραματίστηκαν την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, μεταξύ δυνάμεων Βορειοηπειρωτών και Τουρκαλβανών, που το προηγούμενο διάστημα είχαν προβεί σε λεηλασίες ελληνικών και ορθόδοξων κοινοτήτων. Αντί να αντιμετωπιστεί το γεγονός ως ένα περιστατικό ήσσονος ιστορικής σημασίας και να αποτελεί το έναυσμα για ενδυνάμωση των σχέσεων με την Ελλάδα, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο:
Πριν ο Ράμα προχωρήσει σε ένα νέο κρεσέντο προσκλήσεων από την δεύτερη συγκέντρωση του επί ελληνικού εδάφους, στην Θεσσαλονίκη, η αλβανική κυβέρνηση κήρυξε τον εορτασμό της 80ης επετείου της Απελευθέρωσης (29 Νοεμβρίου του 1944, όπου οι Ναζί αποχώρησαν από την Αλβανία). Το πρόβλημα είναι ότι ο εορτασμός αυτός δεν σχετίζεται με τα ιστορικά γεγονότα και θυμίζει περισσότερο τους εορτασμούς που πραγματοποιούσε το κομμουνιστικό καθεστώς.
Στην πραγματικότητα, η Αλβανία δεν είχε αντισταθεί κατά των Ναζί. Απλώς οι Βρετανοί, στο πλαίσιο της πολιτικής τους στα Βαλκάνια, είχαν συμπεριλάβει και την Αλβανία στο μέτωπο του αντιναζιστικού αγώνα. Οι Αλβανοί, με την συνεργασία των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών, προσδοκούσαν σε αλλαγή συνόρων για να συμπεριληφθούν στην Αλβανία εδάφη γειτονικών τους κρατών.
Όπως αποδεικνύουν και φωτογραφίες της εποχής (βλ. φωτογραφία εξώφυλλου, όπου απεικονίζεται και ο σημερινός επικεφαλής του κόμματος των Αλβανοτσάμηδων, PDIU) είχε πραγματοποιηθεί παλλαϊκό συλλαλητήριο στα Τίρανα, με κύριο σύνθημα: «Χίτλερ και Ντούτσε θα μας δώσουν Κόσσοβο και Τσαμουριά»! Η ίδια ιστορική διαστρέβλωση παρατηρείται και στον δήθεν “πόθο” των Αλβανών περί απαλλαγής τους απ’ τον οθωμανικό ζυγό, καθώς η ανακήρυξη ανεξάρτητου αλβανικού κράτους (το 1912) ήταν σχεδιασμός της Αυστροουγγαρίας.
Η εισαγωγή αυτή είναι απαραίτητη, ώστε να κατανοηθεί το πραγματικό νόημα των εκδηλώσεων. Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που διοργανώνονται επετειακές εκδηλώσεις, με την πλήρη συνέργεια της επισήμου πολιτείας, που και την ιστορία διαστρεβλώνουν και το εθνικιστικό αφήγημα συντηρούν, όπως και τον ανθελληνισμό.
Τα τελευταία χρόνια με μια σειρά εκδηλώσεων, εκδόσεων, τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ κτλ, η αλβανική κοινωνία υποβάλλεται σε μια πλύση εγκεφάλου – με πρόχειρο τρόπο, αλλά με καταφανή στόχευση – ώστε να υιοθετήσει την αναθεώρηση της ιστορίας. Εάν κανείς παρακολουθήσει προσεκτικά – ειδικά τους σχολικούς εορτασμούς και τα σχολικά βιβλία – διαπιστώνει ότι απουσιάζουν οι αναφορές στους πραγματικούς εισβολείς και κατακτητές των Βαλκανίων.
Ως κύριος εχθρός, σύμφωνα με την νέα ιστοριογραφία και την σχετική προπαγάνδα, σαφώς και παρουσιάζεται ο Ελληνισμός. Οι δε υποστηρικτές της σχετικής προπαγάνδας δεν φαίνεται να υπολογίζουν ότι εκτός από την τεράστια ζημιά στην ιστορική αλήθεια, προσβάλλουν την ίδια την εθνική τους περηφάνεια, επιβεβαιώνοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι πρόκειται για μια χώρα επιρρεπής στον τυχοδιωκτισμό και στις ευκαιριακές συμμαχίες.
Ανθελληνική εκδήλωση στην Αλβανία
Από την επίσημη εβδομαδιαία έκδοση “ΟΥΣΤΡΙΑ” (Ο Στρατός) του υπουργείου Αμύνης της Αλβανίας – χώρας μέλους του ΝΑΤΟ – συγκεκριμένα στο φύλλο αρ. 42 (827897) της 25ης Οκτωβρίου του 2024 και στη σελίδα 6, δύναται κανείς να πληροφορηθεί σε εκτενές ρεπορτάζ, για μία εκδήλωση συλλογικοτήτων σε περιοχή του Αργυροκάστρου και του Δελβίνου, με ξεκάθαρο ανθελληνικό πρόσημο και στόχευση. Η εκδήλωση είχε την αγαστή υποστήριξη του αλβανικού κράτους, όπως δείχνει και η δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα των ενόπλων δυνάμεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το αμυντικό δόγμα της χώρας.
Όμως, δεν γίνεται να μην επισημανθεί και το timing που πραγματοποιήθηκε αυτή η εκδήλωση, συγκεκριμένα κατά τις προετοιμασίες του Ελληνισμού για τον εορτασμό του Ιστορικού “ΟΧΙ”: Για τον εορτασμό της θυσίας του κατά του Φασισμού και υπέρ του ιδανικού της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των μικρών χωρών – και βεβαίως στην περίπτωση του Ελληνισμού προφανώς και το “μικρό” αναφέρεται μόνο στα αριθμητικά μεγέθη…
Συγκεκριμένα στον Αυχένα της Σκερφίτσα, Λιάπικοι πληθυσμοί, με την παρότρυνση τοπικών αρχών, ανέγειραν αναμνηστικό μνημείο για μία υποτιθέμενη μάχη κατά των ελληνικών δυνάμεων, το καλοκαίρι του 1914. Στην ουσία επρόκειτο για μικρές συγκρούσεις που διαδραματίστηκαν την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, μεταξύ δυνάμεων Βορειοηπειρωτών και Τουρκαλβανών, που το προηγούμενο διάστημα είχαν προβεί σε λεηλασίες ελληνικών και ορθόδοξων κοινοτήτων. Αντί να αντιμετωπιστεί το γεγονός ως ένα περιστατικό ήσσονος ιστορικής σημασίας και να αποτελεί το έναυσμα για ενδυνάμωση των σχέσεων με την Ελλάδα, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο:
Εργαλειοποιείται και όχι απλά για πολιτικά οφέλη.
Στην εκδήλωση αυτή συμμετείχε ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αλβανίας, Σαντούσι Σοκόλ, οι βουλευτές του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος Πέτρο Κώτσι και Βουλνέτ Σιναϊ, ανώτεροι υπάλληλοι και δήμαρχοι ή εκπρόσωποι τους, ιστορικοί των κρατικών ερευνητικών και εκπαιδευτικών φορέων κ.α. Όλα αυτά προς απόδειξη ότι ο σκοπός του εορτασμού δεν είναι ένας έστω τυπικός φόρος τιμής στα θύματα ενός επεισοδίου που είχε πραγματοποιηθεί σε μία ευαίσθητη ιστορική περίοδο. Στην πραγματικότητα, στην εκδήλωση αυτή φωτογραφίζονταν οι Έλληνες ως εχθροί της Αλβανίας και ως απειλή για τους Αλβανούς.
Αναθεώρηση της ιστορίας
Δεν θέλει ούτε πολύ φαντασία, ούτε ιδιαίτερες γνώσεις ιστορίας και πολιτικής για να αντιληφθεί κανείς ότι οι άμεσοι επωφελούμενοι από την σχετική προπαγάνδα είναι αρχικά η Τουρκία που εμφανίζεται ως προστάτιδα των Αλβανών μουσουλμάνων, αλλά εμμέσως και οι Γερμανοί, που επιδιώκουν αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή.
Εξάλλου πληθώρα κρατικών φορέων της Τουρκίας και υποτιθέμενες ΜΚΟ – που στην πραγματικότητα χρηματοδοτούνται από κρατικά κονδύλια και είναι υπό τον έλεγχο του δικτύου της τουρκικής πρεσβείας – εκδοτικοί οίκοι και ΜΜΕ, υποστηρίζουν μια “νέα προσέγγιση της ιστορίας” στις περιοχές των Βαλκανίων. Στο σύνολο τους οι φορείς αυτοί εξωραΐζουν την προνομιακή θέση που κατείχαν οι Αλβανοί μουσουλμάνοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, υποστηρίζοντας επί της ουσίας ότι οι Έλληνες και οι Σέρβοι δεν επεδίωκαν την ελευθερία τους με τους αιματηρούς αγώνες τους, αλλά να σφετεριστούν εδάφη των Αλβανών!
Όμως και οι Ιταλοί επωφελούνται επιπλέον, καθώς μένουν στο απυρόβλητο – εξάλλου οι Αλβανοί δεν είχαν επιδείξει αντιστασιακή μνεία κατά της κατοχής του Μουσολίνι. Η διαδικασία αναθεώρησης της νεότερης ιστορίας – και με τη συνδρομή γερμανικών ιδρυμάτων –
αν και πιο διακριτική, επιδιώκει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα: Να εξωραϊστεί ή έστω να μην γίνεται εκτενής αναφορά στην περίοδο που τα Βαλκάνια και οι λαοί της ήταν κατεχόμενα υπό το Γ΄ Γερμανικό Ράιχ…
Στην εκδήλωση αυτή συμμετείχε ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αλβανίας, Σαντούσι Σοκόλ, οι βουλευτές του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος Πέτρο Κώτσι και Βουλνέτ Σιναϊ, ανώτεροι υπάλληλοι και δήμαρχοι ή εκπρόσωποι τους, ιστορικοί των κρατικών ερευνητικών και εκπαιδευτικών φορέων κ.α. Όλα αυτά προς απόδειξη ότι ο σκοπός του εορτασμού δεν είναι ένας έστω τυπικός φόρος τιμής στα θύματα ενός επεισοδίου που είχε πραγματοποιηθεί σε μία ευαίσθητη ιστορική περίοδο. Στην πραγματικότητα, στην εκδήλωση αυτή φωτογραφίζονταν οι Έλληνες ως εχθροί της Αλβανίας και ως απειλή για τους Αλβανούς.
Αναθεώρηση της ιστορίας
Δεν θέλει ούτε πολύ φαντασία, ούτε ιδιαίτερες γνώσεις ιστορίας και πολιτικής για να αντιληφθεί κανείς ότι οι άμεσοι επωφελούμενοι από την σχετική προπαγάνδα είναι αρχικά η Τουρκία που εμφανίζεται ως προστάτιδα των Αλβανών μουσουλμάνων, αλλά εμμέσως και οι Γερμανοί, που επιδιώκουν αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή.
Εξάλλου πληθώρα κρατικών φορέων της Τουρκίας και υποτιθέμενες ΜΚΟ – που στην πραγματικότητα χρηματοδοτούνται από κρατικά κονδύλια και είναι υπό τον έλεγχο του δικτύου της τουρκικής πρεσβείας – εκδοτικοί οίκοι και ΜΜΕ, υποστηρίζουν μια “νέα προσέγγιση της ιστορίας” στις περιοχές των Βαλκανίων. Στο σύνολο τους οι φορείς αυτοί εξωραΐζουν την προνομιακή θέση που κατείχαν οι Αλβανοί μουσουλμάνοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, υποστηρίζοντας επί της ουσίας ότι οι Έλληνες και οι Σέρβοι δεν επεδίωκαν την ελευθερία τους με τους αιματηρούς αγώνες τους, αλλά να σφετεριστούν εδάφη των Αλβανών!
Όμως και οι Ιταλοί επωφελούνται επιπλέον, καθώς μένουν στο απυρόβλητο – εξάλλου οι Αλβανοί δεν είχαν επιδείξει αντιστασιακή μνεία κατά της κατοχής του Μουσολίνι. Η διαδικασία αναθεώρησης της νεότερης ιστορίας – και με τη συνδρομή γερμανικών ιδρυμάτων –
αν και πιο διακριτική, επιδιώκει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα: Να εξωραϊστεί ή έστω να μην γίνεται εκτενής αναφορά στην περίοδο που τα Βαλκάνια και οι λαοί της ήταν κατεχόμενα υπό το Γ΄ Γερμανικό Ράιχ…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου