Η “Ατζέντα 2030”, μαχητικά 4,5/5ης γενιάς: Οδεύουμε για 150- μαχητικά για το 2028-2030;

Αναδημοσιεύουμε σε τρία μέρη -ανά θεματικές ενότητες- ένα εκτεταμένο άρθρο – μελέτη του μπλογκ “Βελισάριος“, καθώς όσα αναφέρονται τεκμηριώνουν πολλές από τις αναφορές του DP στο ζήτημα της πραγματικής αποτρεπτικής ισχύος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η αρχή γίνεται από τον στόλο μαχητικών αεροσκαφών και την εκτιμώμενη προοπτική.

Μέρος Α’: Εκτίμηση αριθμού μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) – Λαμβάνοντας υπόψη τις διάφορες ανακοινώσεις του κ. Υπουργού Εθνικής Άμυνας σχετικά με την περιβόητη “Ατζέντα 2030”, περί μείωσης της πολυτυπίας και περί 200 μαχητικών 5ης ή σχεδόν 5ης γενεάς το 2030, κρίνεται σκόπιμο να γίνουν μερικές απλές αριθμητικές πράξεις, επιπέδου Δημοτικού, με σκοπό να επιβεβαιώσουμε τις εκτιμήσεις και τα οράματα του κ. ΥΕΘΑ.

Ακολουθώντας ανάστροφη σειρά, από τα νεότερα μαχητικά προς τα παλαιότερα, ας ξεκινήσουμε με τα F-35, τα οποία σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα θα παραλαμβάναμε το 2028. Όμως, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η διαδικασία αποδοχής της επιστολής προσφοράς και αποδοχής (LOA). Ως εκ τούτου, με μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση, τα πρώτα F-35 αναμένεται να παραδοθούν το νωρίτερο το 2029 στο έδαφος των ΗΠΑ, όπου και θα παραμείνουν για τουλάχιστον 1-2 χρόνια, μέχρι την αρχική εκπαίδευση του ιπτάμενου και τεχνικού προσωπικού. Υποθέτοντας έναν ρυθμό παράδοσης 4 Α/Φ κάθε χρόνο, τα πρώτα 12 αναμένονται εν Ελλάδι το 2031, ενώ για το “αισιόδοξο” σενάριο των 40 F-35 οι παραδόσεις θα ολοκληρωθούν το 2038.

Πάμε στα Rafale: έως το τέλος του 2024, η χώρα αναμένεται να διαθέτει 24 Α/Φ. Ακολουθώντας και εδώ το “αισιόδοξο” σενάριο των +6 καινούργιων Α/Φ, αυτά αναμένεται να παραδοθούν το 2031 (εάν υποθέσουμε ότι η σύμβαση καταρτίζεται σύντομα, εντός του τρέχοντος έτους), καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχει μία ουρά αναμονής άνω των 6 ετών (backlog άνω των 200 Α/Φ με ρυθμό κατασκευής 3 το μήνα/33 ετησίως). Σημειώνεται ότι δεν θα πρέπει να αναμένονται άλλα μεταχειρισμένα Rafale από την Γαλλική ΠΑ, καθώς ο αριθμός των μαχητικών τους είναι περιορισμένος και σαφώς χαμηλότερος από αυτόν της ΠΑ.





Συνεχίζοντας με τα F-16 Viper, μπορούμε να υποθέσουμε (με ολίγη αισιοδοξία) ότι έως το τέλος του έτους η ΠΑ θα διαθέτει 32 Viper, ενώ η αναβάθμιση θα υλοποιείται με έναν ρυθμό 17 Α/Φ ετησίως, ώστε να παραδοθούν και τα 82 Viper το 2027 σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα. Συνεχίζοντας την αισιόδοξη προσέγγιση, υποθέτουμε ότι θα προχωρήσει και η αναβάθμιση των 38 F-16 Block 50 σε Viper, αν και δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα επί τούτου μέχρι στιγμής. Εάν θεωρήσουμε ότι θα αναβαθμίζονται 12 κατ’ έτος, ξεκινώντας από το 2028, η αναβάθμιση των Block 50 θα ολοκληρωθεί στις αρχές του 2031.

Τα 33 F-4E Phantom II αναμένεται να αποσυρθούν ούτως ή άλλως εντός των επομένων ετών, λόγω αντικειμενικών δυσκολιών στην υποστήριξή τους. Όσον αφορά τα 32 F-16 Block 30 και τα 24 Mirage 2000-5, αυτά αναμένεται να έχουν αποσυρθεί έως το 2027, όπως άλλωστε έχει ανακοινωθεί επισήμως και επανειλημμένως. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. ΥΕΘΑ είχε πει “όσο διατηρούν μια σημαντική αξία πρέπει να πωληθούν”.





Βέβαια, είναι γνωστό ότι η όποια πώληση μεταχειρισμένων μαχητικών γίνεται σε ένα πολύ μικρό κλάσμα της ονομαστικής αξίας τους, ιδίως εάν πρόκειται για μαχητικά ηλικίας 35 ετών (Block 30) και 20 ετών (-5). Ως εκ τούτου, κάποιες εκτιμήσεις που διέρρευσαν για έσοδα της τάξης των 2 έως 2,5 δισ. ευρώ για την συνολική πώληση είναι εντελώς ανεδαφικές, έως και φαιδρές, εκθέτοντας διεθνώς τη χώρα. Αρκεί να σημειωθεί ότι τα ποσά αυτά είναι συγκρίσιμα με τις αξίες προμήθειας!

Ακόμα χειρότερα, η εμπειρία στην ΠΑ δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία σχετικά με την ενδεχόμενη πώλησή τους, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε καταφέρει να πουλήσουμε ελάχιστα οπλικά συστήματα και βεβαίως όχι μαχητικά. Έτσι, μαχητικά που αποσύρθηκαν, όπως π.χ. τα F-104, F-5, Mirage F1CG, A-7, F-4E SRA και RF-4E, απλά αφέθηκαν στην τύχη τους και δεν πωλήθηκαν σε άλλους χρήστες.

Ακόμα χειρότερα, δεν κατέστη δυνατή πρόσφατα η πώληση των 18 παλαιών Mirage 2000 EGM/BGM, παρά το γεγονός ότι υπήρξε μία άτυπη συμφωνία για επαναγορά τους από την κατασκευάστρια εταιρεία σε συγκεκριμένη τιμή (γύρω στα 117 εκατ. €, σύμφωνα με δημοσιεύματα). Η όλη διαδικασία καθυστέρησε σχεδόν 2 χρόνια από την αρχική αποτίμηση, με αποτέλεσμα η εταιρεία να μην ενδιαφέρεται (ευλόγως) όταν τελικά της προσφέρθηκαν, σχεδόν ένα χρόνο μετά την πλήρη διακοπή των πτήσεων…

Η απλή αριθμητική λοιπόν αποδεικνύει ότι τα έτη 2028-2030 η ΠΑ θα διαθέτει κάτω από 150 μαχητικά. Ειδικότερα, πλην ίσως κάποιων F-4E υπό απόσυρση, η ΠΑ θα διαθέτει 144 μαχητικά: 82 Viper, 38 Block 50/Viper και 24 Rafale. Ο αριθμός αυτός είναι εξαιρετικά χαμηλός, ενώ στην πράξη θα είναι ακόμα χαμηλότερος, καθώς κάποια F-16 θα τελούν υπό αναβάθμιση σε Viper, οπότε δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε ενδεχόμενη σύγκρουση.

Καθίσταται προφανές ότι η εν λόγω κατάσταση απέχει πολύ από τα 200 μαχητικά 5ης ή σχεδόν 5ης γενεάς που αναφέρει ο κ. ΥΕΘΑ στην “Ατζέντα 2030”. Όμως, αυτό που έχει σημασία στην πράξη είναι τα μαχητικά που είναι ανά πάσα στιγμή εν ενεργεία στην γραμμή πτήσεων, εννοείται με κατάλληλα εκπαιδευμένα πληρώματα, τεχνικούς, τον απαραίτητο εξοπλισμό, πυρομαχικά, όπλα κλπ, και όχι τυχόν μαχητικά που βρίσκονται στις ΗΠΑ, υπό παραγγελία, υπό κατασκευή ή υπό σκέψη. Και η δύναμη των 144 μαχητικών είναι το χαμηλότερο νούμερο σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της ΠΑ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.