Το ” φάντασμα ” της Βασιλείας, της χούντας, 50 χρόνια μετά, πρέπει να ξεχαστεί οριστικά.

Γράφει ο Δρ Δημ. Σταθακόπουλος

Βασιλείας το ανάγνωσμα

Το Βασίλειον της Ελλάδος εγκαταστάθηκε , μετά την ίδρυση – του υπό Επιτροπεία των μεγάλων Δυνάμεων – Ελληνικού Κράτους ( Συνθ. Λονδίνου, Φεβ.1830).

Ο θεσμός άν και ήθελε να θυμίζει τη ” Βυζαντινή δόξα” ποντάροντας στο θυμικό των Ελλήνων , ήταν ξενόφερτος και εργαλείο ελέγχου των επί 9 χρόνια ατίθασων και εμφυλιομάχων επαναστατών, που έκαναν εθνοσυνελεύσεις και είχαν εκλέξει Κυβερνήτη ( Καποδίστρια) ενάντια στο αυτοκρατορικό/ βασιλικό status της τότε Ευρώπης.

Εν ζωή – όντας σε ενεργή θητεία – καταργήθηκε ( το 1830, το δε 1831 δολοφονήθηκε) ο Ι. Καποδίστριας και επιβλήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις , απόλυτη μοναρχία, εκμεταλλευόμενες την ασυνεννοησία / διχόνοια των Ελλήνων. Βρέθηκε ο ανήλικος Otto ( Όθων) του Βαυαρικού οίκου των Wittelsbach να γίνει μονάρχης, για να ” κουμπώσει” ο απόλυτος έλεγχος του κρατιδίου παρία τους, στο διάστημα 1832 – 1843 ( απόλυτη μοναρχία) και 1843 – 1862 ( συνταγματική μοναρχία) .
Όταν ο Όθων μεγάλωσε σε ηλικία και ενίοτε αντιδρούσε στις εντολές των αγγλογάλλων , ενεργοποίησαν την εκδίωξή του.

Οπότε βρέθηκε ο Δανός Γεώργιος, του οίκου των Glücksburg/ Lyksborg, να βασιλεύσει, ως Βασιλεύς των Ελλήνων πλέον και όχι της Ελλάδος , όπως ήταν ο Όθων.
Η Βασιλεία αυτή ξεκίνησε το 1863 έως το 1924, που καταργήθηκε προσωρινά κατά τη Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία και επανήλθε από το 1935 έως το 1973 , οπότε καταργήθηκε ( επί Χούντας Παπαδόπουλου), για άλλη μια φορά.

Η κατάργηση της Βασιλείας επιβεβαιώθηκε εκ νέου με δεύτερο δημοψήφισμα το 1974 ( Κ. Καραμανλής) , μετά την πτώση της Χούντας Ιωαννίδη και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Μια Βασιλεία με αλλοδαπής καταγωγής Βασιλιάδες , που σαφώς ήταν σε ” εντολή ” των ξένων συμμάχων της Ελλάδας, όπως εξάλλου και οι περίοδοι Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας της χώρας, με τους ( παράδοξα), κατά ” κληρονομική ” εκλογική διαδοχή Πρωθυπουργούς, που εναρμονίζονταν με τις συμμαχικές εντολές/ βουλήσεις.

Αν όλοι οι διοικητές του κράτους, Βασιλιάδες, Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί , ήταν Έλληνες πολίτες πατριώτες ή απλά φιλέλληνες, ή εντολοδόχοι των ξένων, ή anti-native-βιστές ( δηλ κατά των native / ντόπιων Ελλήνων ) , ας το κρίνει ο καθένας μόνος του και σε κάθε περίπτωση θα το κρίνει ή ιστορία. Όχι εγώ εδώ.

Χθές 10 Ιανουαρίου 2023 απεβίωσε ο Κωνσταντίνος, τελευταίος Βασιλιάς των Ελλήνων – που υπήρξε ενεργός – ακριβώς 50 χρόνια μετά την κατάργηση της Βασιλείας, τον Ιούλιο του 1973 από τη Χούντα του Παπαδόπουλου, ή αν θέλετε 49 χρόνια μετά την επιβεβαίωση της κατάργησής της, το 1974 επί Κ. Καραμανλή.
Ο Κωνσταντίνος, ουδέποτε ανακίνησε έκτοτε το Πολιτειακό, ούτε είχε αρνητικές παρεμβάσεις στη χώρα στο διάστημα αυτό των 50 ετών.

Η γενιά μου ( 55-60 ετών) δεν έχει ουσιαστικές βιωματικές μνήμες Βασιλείας και Χούντας στην Ελλάδα. Όσα γνωρίζουμε είναι από τους παππούδες και γονείς μας, καθώς και την μελέτη βιβλίων. Το ” φάντασμα ” της Βασιλείας, της χούντας, 50 χρόνια μετά, πρέπει να ξεχαστεί οριστικά.
Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία , παρά τα λάθη της , την τυφλή υπακοή στους ξένους συμμάχους της, δεν κινδυνεύει από ανόρθωση της Βασιλείας ή επιβολή χούντας.
Διαβάζουμε , μαθαίνουμε, γνωρίζουμε για τις περιόδους εκείνες, όμως :
Κοιτάμε μπροστά, χωρίς διχόνοια και τοξικότητα, μάθαμε από τα λάθη μας ως βαθιά διχαστικός/ εμφυλιομάχος λαός.
Προχωράμε χωρίς να επιτρέπουμε επιβολές από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες.

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.