Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πλέον ο απόλυτος «άρχοντας» στη γειτονική χώρα μετά και τον εξοστρακισμό από την ενεργό πολιτική ζωή του πρώην προέδρου Αμντουλλάχ Γκιούλ. Εξυπηρετώντας όλες τις επιθυμίες του νέου ηγέτη της Τουρκίας, ο κ. Γκιούλ αναδείχθηκε σε «Φιλιπινέζα» του κ. Ερντογάν τα τελευταία 20 έτη, και λογικό ήταν να τον «ανταμείψει» με την πρόωρη συνταξιοδότησή του. Βεβαίως, μερικοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν πως όταν έρθει το πολιτικό τέλος του νέου προέδρου, ως αποτέλεσμα της αντίδρασης στον απολυταρχισμό που επιβάλλει στο λαό, ο κ. Γκιούλ «θα είναι η καλύτερη εφεδρεία».
Η χώρα, αλλά και η ευρύτερη γειτονιά της Μέσης Ανατολής και της ανατολικής Μεσογείου, ζουν στον αστερισμό του κ. Ερντογάν, ο οποίος χαρακτηρίζεται από το επικίνδυνο του χαρακτήρα του και τις ψυχασθενικές εκρήξεις του. Αλλωστε, δεν απαιτείται να έχει κανείς πρόσβαση σε κρατικά έγγραφα για να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Ο ίδιος φροντίζει να μην πλήττουν ούτε οι Τούρκοι πολίτες, ούτε όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή της χώρας.
Εχοντας μία «ερωτική σχέση» με τις τηλεοπτικές κάμερες, δεν χάνει ευκαιρία να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να φοβίζει το λαό και να εκβιάζει και να απειλεί τους αντιπάλους του. Και όπως λένε και οι απλοί άνθρωποι στο νησί «ο Ερντογάν δεν έχει εμπιστοσύνη»…
Η Αθήνα και η Λευκωσία δεν έχουν αναλύσει με επάρκεια την περίπτωση του κ. Ερντογάν, ειδικά τις προθέσεις του έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, προθέσεις που ούτε αγνές είναι, ούτε φιλικές, όπως υποστήριξα σε προηγούμενα κείμενα μου. Όταν αποστασιοποιείται η Ουάσιγκτον, που στήριξε την άνοδο του ισλαμικού κόμματος και του νέου προέδρου στην εξουσία, και τον στήριξε πολιτικά και οικονομικά από το 2002 μέχρι τον Μάιο του 2013, η Αθήνα και η Λευκωσία τι πρέπει να πράξουν.
Όχι επειδή πρέπει να ακολουθούν τους Αμερικανούς σε κάθε τους βήμα, αλλά επειδή αυτή η αμερικανική κυβέρνηση και ο Πρόεδρος Ομπάμα είναι θύματα της κρυφής ισλαμικής ατζέντας του κ. Ερντογάν. Δεν θα διαφωνήσω με όσους απαντήσουν «τα ήθελαν και τα έπαθαν», αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία η στάση του Λευκού Οίκου. Την περασμένη δε εβδομάδα, σε επίσημη ανακοίνωση της αμερικανικής προεδρίας γνωστοποιείτο ότι τον κ. Ομπάμα θα αντιπροσώπευε στην ορκωμοσία ο δεύτερος τη τάξη της πρεσβείας στην Αγκυρα, μία κίνηση που ορθώς χαρακτηρίστηκε «χαστούκι» στο νέο πρόεδρο της Τουρκίας.
Ο κ. Ερντογάν δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με φόβο, και δουλοπρέπεια. Και είναι μερικές φορές που τα δείγματα «υποταγής» είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού. Και προκαλούν δικαιολογημένη οργή. Ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών ταξίδευσε στην Τουρκία για την ορκωμοσία του «Σουλτάνου» – και διορθώστε με αν κάνω λάθος- για να μεταφέρει την επιστολή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναγνωρίζουν τον κ. Αναστασιάδη οι πάντες, όλες οι χώρες του κόσμου εκτός της Τουρκίας, και υποβαθμίζει το αξίωμα και το ρόλο του για να στείλει μία επιστολή στον κ. Ερντογάν, ο οποίος από τα κατεχόμενα απάντησε –ειδικά στον κ. Βενιζέλο που τον τίμησε με την παρουσία του- ότι για τη μη λύση του Κυπριακού ευθύνεται μόνο η Ελλάδα. «Πρέπει να κάνει το καθήκον της ως εγγυήτρια δύναμη, όπως το πράττει και η Τουρκία», ανέφερε, και πρόσθεσε πως εάν γίνει αυτό τότε το Κυπριακό θα επιλυθεί. Με λίγα λόγια, η απάντηση στην επιστολή του ηγέτη της Κύπρου, που μετέφερε ο κ. Βενιζέλος στον κ. Ερντογάν, είναι ότι το Κυπριακό δεν επιλύεται επειδή η Ελλάδα, που προφανώς διατηρεί …κατοχικά στρατεύματα στο νησί, δεν το επιθυμεί.
Η Λευκωσία και η Αθήνα πρέπει να τερματίσουν την πολιτική της ηττοπάθειας και να σταματήσουν να ζητούν από τον κυπριακό λαό να αυτοκτονήσει. Πρέπει να αντιμετωπίσουν τον κ. Ερντογάν πολιτικά και διπλωματικά στους διεθνείς οργανισμούς και μέσα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Οσο δεν νοιώθει καμία πίεση για την παράνομη κατοχή, όσο η Λευκωσία και η Αθήνα «δεν ξαναβλέπουν το Κυπριακό και τη λύση του» εκτός των ορίων της φιλοτουρκικής και ρατσιστικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η Κύπρος δεν έχει τύχη…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου