Η ηρωοποίησή του Τούρκου Πρωθυπουργού στο Κουβέιτ ως εξέχουσας ισλαμικής προσωπικότητας
«Στο όνομα του Αλλάχ, του Παντελεήμωνος, του Πολυεύσπλαχνου» – Μπι’ σμ Αλλάχ Αλ Ραχμάν Αλ Ραχίμ -Βi esm Αllah ΑlRahman ΑlRahim. Εκστασιασμένος ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν
άρχισε την ομιλία του με την καθιερωμένη κήρυξη υποταγής και ευσέβειας προς τον Αλλάχ, όπως οφείλει να κάνει κάθε πιστός. Το ακροατήριό του τον επευφημούσε ρυθμικά, χειροκροτώντας και επαναλαμβάνοντας τους αφορισμούς και τις ύβρεις του εναντίον του Ισραήλ και των Εβραίων (γιαχούτηδων).Το παραπάνω σκηνικό εξελίχθηκε πρόσφατα στο Κουβέιτ. Εκεί, ο Ερντογάν τιμήθηκε ως η πιο «εξέχουσα προσωπικότητα του ισλαμικού κόσμου».Το Κουβέιτ είναι ένα αραβικό εμιράτο στον Περσικό Κόλπο. Είναι ένα σύγχρονο δεσποτάτο που ελέγχεται από τη φυλή της Αl-Sabah. Η δυναστεία των Αl-Sabah καταδυναστεύει τους λιγοστούς κατοίκους του (υπάρχουν εκεί περισσότεροι εργάτες και υπηρέτες από κατοίκους – συνήθως Πακιστανοί και Ασιάτες) ελέω βρετανικού ιμπεριαλισμού.
Χωρίς τους αποικιοκράτες, το Κουβέιτ (σημαίνει Μικρόκαστρο) θα ήταν σήμερα μέρος του Ιράκ στο οποίο ιστορικά ανήκε. Οι Εγγλέζοι «προστάτευσαν τη δυναστεία των Αl-Sabah και το 1961 δρομολόγησαν την ανεξαρτησία του Κουβέιτ με αντάλλαγμα την πρόσβαση στα πετρέλαιά του.
Η ιστορική ειρωνεία της παρουσίας του Ερντογάν στο Κουβέιτ και η ηρωοποίησή του από τους ανιστόρητους Άραβες είναι ότι το 1899 ο τότε Σεΐχης της περιοχής, ο Μουμπάρακ, ζήτησε από τους Εγγλέζους προστασία ώστε να ξεφύγει από τους Οθωμανούς δυνάστες. Η προστασία παραχωρήθηκε υπό τη μορφή βρετανικού προτεκτοράτου που κατέληξε, το 1961, στην ανεξαρτησία του Κουβέιτ και τη διαιώνιση του δεσποτάτου Αl-Sabah.
Ο σημερινός ήρωας, λοιπόν, των Αράβων, Ερντογάν, είχε πολλά να πει για το Θεό του και την πίστη του, υπέρ των Παλαιστινίων και κατά των Εβραίων. Αλλά κουβέντα για το δεσποτάτο του Κουβέιτ όπως ο μισός πληθυσμός του, οι γυναίκες, δηλαδή, δεν έχουν ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, εκεί όπου οι μη-μουσουλμάνοι και οι μη Άραβες δεν υπάρχουν παρά μόνο ως εργαλεία και υπηρέτες χωρίς να τους αναγνωρίζεται απόλυτα κανένα δικαίωμα.
Ο ήρωας του Ισλάμ και των Αράβων είχε επίσης πολλά να πει για το Ιράν. Όχι όμως υπέρ των διαδηλωτών και κατά του καθεστώτος του Αχμαντινετζάντ – αλλά υπέρ του.
Αντίθετα, ο Ερντογάν εξανέστη κατά του αντιδημοκρατικού καθεστώτος του Αιγύπτιου Μουμπάρακ. Εκεί ανακάλυψε ότι η φωνή του λαού πρέπει ν’ ακουστεί από τον Μουμπάρακ. Εκεί μας θύμισε ότι τούτος ο κόσμος είναι μάταιος και ότι η φωνή του λαού είναι η οργή του Θεού.
Δεν πρέπει να πάμε μακριά – στους Άραβες και στους Ιρανούς. Ας περιορισθούμε στην Κύπρο. Το τουρκο-ισλαμικό μοντέλο, το μοντέλο Ερντογάν είναι αυτό που ανακαλύπτουν με την πάροδο του χρόνου οι Τουρκοκύπριοι. Είναι γεγονός ότι κάποιοι απ’ αυτούς -πραγματικά και στην κυριολεξία ήρωες- το ανακάλυψαν εδώ και χρόνια. Αλλά αυτούς τους λίγους ήρωες, τους δολοφόνησαν, τους φυλάκισαν, τους λοιδόρησαν και τους περιθωριοποίησαν.
Η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων, όσοι υπάρχουν μέσα στη θάλασσα των ισλαμιστών – κουβαλητών, το ανακαλύπτουν τώρα. Αλλά τώρα είναι πολύ αργά. Διότι όσο φωνάζουν και διαδηλώνουν, είτε το θέλουν είτε όχι, ο Ερντογάν και το συνάφι του τους έχει μετατρέψει σατράπηδες της Άγκυρας. Και με τις τελευταίες του δημόσιες τοποθετήσεις τους έχει εξηγήσει και τους λόγους: είναι στρατηγικά πιόνια της Άγκυρας και του τουρκο-ισλαμικού μοντέλου.
Από την τραγωδία των Τουρκοκυπρίων η δική μας πλευρά αρνείται και δεν θέλει να μάθει τίποτα. Οι σημερινοί πολιτικοί ταγοί μας – του ΑΚΕΛ σήμερα αλλά και οι προπομποί τους, αρνούνται να δούν την πραγματικότητα ως έχει. Παραμυθιάζονται ότι θα φτιάξουν κράτος με τους Τουρκοκυπρίους όπου η Τουρκία των ισλαμοπασάδων δεν θα έχει λόγο – τον τελευταίο λόγο.
Είναι θέμα χρόνου η παρούσα σουρεαλιστική κατάσταση στην Κύπρο να τελματωθεί. Η κρίση και το αδιέξοδο θα επέλθουν στον τρέχοντα χρόνο διότι θα πέσουν θεοί και δαίμονες ώστε να μην επιτραπεί στην Κυπριακή Δημοκρατία να προεδρεύσει της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2012.
Ποιος είναι λοιπόν ο Ερντογάν; Ο ήρωας των Αράβων μουσουλμάνων αλλά και ήρωας πολλών σε Ελλάδα και Κύπρο που τον καθαγιάζουν ως δημοκράτη, μεταρρυθμιστή και εικονοκλάστη στο Κυπριακό και τα ελληνο-τουρκικά; Και ποιο είναι το τουρκο-ισλαμικό μοντέλο που οι τουρκολάγνοι σε Δύση και Ανατολή έχουν κάνει παντιέρα;
Αναθεώρηση στρατηγικής για Λευκωσία
Με αφορμή τις γεωπολιτικές εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, της έστω και καθυστερημένης (και όψιμης;) αντίδρασης των Τουρκοκυπρίων που έχουν απομείνει αλλά κυρίως της αποκάλυψης του πραγματικού προσωπείου του Ερντογάν και των ισλαμοπασάδων, η Λευκωσία πρέπει να αναθεωρήσει τη μέχρι σήμερα σουρεαλιστική της στρατηγική για συνεταιρικό κράτος… με την Άγκυρα και του κάθε Ερντογάν.
Η Κύπρος χρειάζεται μια λύση χωρίς «Κυπριακό». Αλλιώς πέραν των τουρκικών, πιο χρήσιμη γλώσσα για τους κατοίκους της θα είναι τα αραβικά και αυτά όχι για να κάνουν δουλειές με τους Άραβες οι πολυμήχανοι κάτοικοί της αλλά για να εξυμνούν μαζί με τον κάθε Ερντογάν τον Αλλάχ και τον προφήτη του, τον Μωάμεθ. ?Ο ήρωας του Ισλάμ και των Αράβων είχε επίσης πολλά να πει για το Ιράν. Όχι όμως υπέρ των διαδηλωτών και κατά του καθεστώτος του Αχμαντινετζάντ – αλλά υπέρ του.
Το ακροατήριό του τον επευφημούσε ρυθμικά, χειροκροτώντας και επαναλαμβάνοντας τους αφορισμούς και τις ύβρεις του εναντίον του Ισραήλ και των Εβραίων. ?Οσο φωνάζουν καιδιαδηλώνουν οι Τ/κ είτε το θέλουν είτε όχι, ο Ερντογάν και το συνάφι του τους έχει μετατρέψει σατράπηδες της Άγκυρας.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου