Η Τουρκία
Η βασική αιτία της μανιασμένης εχθρότητας των Τούρκων είναι το ότι κατοικούν σε
ελληνικά εδάφη – μεταξύ των οποίων στην Κωνσταντινούπολη και στα παράλια της Μικράς Ασίας, οπότε πρόκειται ουσιαστικά για δυνάμεις κατοχής.
Άλλωστε το αποδεικνύουν συνεχώς, γιορτάζοντας κάθε φορά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης – γεγονός που σημαίνει πως γνωρίζουν καλύτερα ίσως από εμάς ότι, δεν κατοικούν σε μία περιοχή που τους ανήκει.
Εάν δε αναφερθεί κανείς στους διωγμούς των Ελλήνων που κατοικούσαν μέχρι πρόσφατα εκεί,
θα κατανοήσει καλύτερα το μίσος τους εναντίον μας – με εξαιρέσεις βέβαια, οι οποίες επικεντρώνονται στη διανόηση της χώρας.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι, η Ελλάδα οφείλει να διεκδικήσει την απελευθέρωση των συγκεκριμένων εδαφών της – αφού τα σύνορα των διαφόρων χωρών είναι πλέον δεδομένα. Εν τούτοις
η Τουρκία, «κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια», πόσο μάλλον αφού δεν σέβεται καμία διεθνή συμφωνία, διατηρεί το φόβο ότι θα μπορούσε κάποτε να συμβεί κάτι τέτοιο – οπότε δεν πρόκειται ποτέ να μας αφήσει σε ησυχία, κατ’ αναλογία με τη Γερμανία, με την οποία έχει αρκετά κοινά «φυλετικά» χαρακτηριστικά.
Άλλωστε οι δύο αυτές χώρες ήταν σύμμαχοι κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου,
παρά το ότι οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν εντελώς «απαξιωτικά» τους Τούρκους – με πολλές επιχειρήσεις τους, οι οποίες είναι εγκατεστημένες στην Τουρκία, να εκμεταλλεύονται στο έπακρο τους εργαζομένους της.
Ένα δεύτερο στοιχείο της εχθρότητας είναι ο θρησκευτικός φανατισμός –
με τη Δύση να μην ενδιαφέρεται καθόλου για τους χιλιάδες χριστιανούς, οι οποίοι διώκονται και δολοφονούνται καθημερινά, από τους φανατικούς ισλαμιστές στην Ασία και στην Αφρική. Ο φανατισμός αυτός φάνηκε και στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία, με στόχο την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί – σε μία πόλη με 3.610 τζαμιά, η οποία σίγουρα δεν χρειάζεται 3.611.
Τρίτο είναι το θέμα της κατεχόμενης Κύπρου – επόμενα οι θρασείς «εδαφικές» διεκδικήσεις στο Αιγαίο και αλλού, οι οποίες δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν. Επομένως
, ο δεύτερος αυτός μεγάλος εχθρός της Ελλάδας θα παραμείνει ως έχει στο διηνεκές – γεγονός που θα επιδεινώνεται από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
.
Τουρκία – εξωτερικό χρέος σε δις δολάρια Αμερικής
.
Έχοντας αναφερθεί πάρα πολλές φορές στη
φούσκα ακινήτων που θα εκραγεί κάποια στιγμή, στη συνεχή αύξηση του εξωτερικού χρέους της κλπ. (γράφημα),
θεωρούμε περιττό να επαναλάβουμε πως η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας είναι κρίσιμη – όπως συμβαίνει μετά από μερικά χρόνια σε όλες εκείνες τις χώρες, τις οποίες λεηλατεί το ΔΝΤ.
.
Επίλογος
«Οι λαοί κυβερνώνται από το χαρακτήρα τους. Όλοι οι θεσμοί που δεν είναι προσαρμοσμένοι απόλυτα, με βάση αυτό το χαρακτήρα, δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα δανεικό ρούχο, κομμένο και ραμμένο σε λανθασμένα μέτρα – μία πρόσκαιρη μεταμφίεση, η οποία οδηγεί σε οδυνηρά μονοπάτια«.
Τα παραπάνω
δεν ισχύουν μόνο για τη Γερμανία και την Τουρκία, οι χαρακτήρες των οποίων δεν αλλάζουν, αλλά, επίσης, για την Ελλάδα – η οποία θα πρέπει να βρει τον τρόπο να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που απειλούν πολύ σοβαρά την εθνική της κυριαρχία.
Στα πλαίσια αυτά,
απαιτείται αφενός μεν η συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, αφετέρου η κοινωνική συνοχή – αφού μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά η χώρα, απέναντι στους δύο «φανατικούς» εχθρούς της. Πόσο μάλλον με το ΔΝΤ να διαβρώνει συστηματικά την οικονομική της ισχύ, καταστρέφοντας τον παραγωγικό της ιστό, καταδικάζοντας χιλιάδες επιχειρήσεις στη χρεοκοπία, καθώς επίσης εκατομμύρια πολίτες στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Ευτυχώς η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, η οποία έχει τη δυνατότητα και γνωρίζει τον τρόπο, με τον οποίο προστατεύει ένα
έθνος σωστά τα σύνορα του.
Αρκεί φυσικά να μπορέσει να αποβάλλει το βασικότερο της ελάττωμα: τη διχόνοια, η οποία «εκφράζεται» συχνά ως μισαλλοδοξία, διαλύοντας την κοινωνική συνοχή, προκαλώντας εμφυλίους πολέμους και αυτοκαταστρέφοντας την.